به نقل از «فارس»

حال اقیانوس ها خوب نیست

تاریخ انتشار: ۸ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۳۹۱۲۱۵

در واقع نابودی اقیانوس های ما هم اکنون تا جایی پیش رفته که ماهیان، پستانداران، سخت پوستان، صخره های مرجانی و میلیون ها گونه ای که در آب ها و اطراف آب ها زندگی می کنند، گیاهان ، جانداران میکروسکوپی، بی مهرگان، پرندگان و دیگر اشکال حیات که در و کنار دریاها زندگی می کنند، با سرعت در حال ناپدید شدن هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: با تسریع تاخت و تاز انسان علیه سیاره زمین، هیچ بخشی از بیوسفر آن دست نخورده باقی نمانده است. عمل ساده مصرف کردن بیشتر از نیاز واقعی ما، دولت ها و شرکت های جهان را وامی دارد که به شکل بی پایانی بخش بیشتر و بیشتری از سیاره زمین را برای استخراج منابعی ویران کنند که برای برآورده کردن تمایلات سیری ناپذیر ما لازم هستند. در واقع ابتکار «فروم جهانی اقتصاد» گزارش کرده است که «برای اولین بار در تاریخ، هر ساله  بیشتر از 100 میلیارد تن مواد اولیه به اقتصاد جهانی وارد می شود» که  یعنی به طور میانگین هر شخص روی زمین در سال بیشتر از 13 تن مواد اولیه را که از زمین استخراج شده استفاده می کند.
اما همانطور که در جاهای دیگر توضیح داده ام، لطمات روانی را که همه ما متحمل شده ایم و باعث شده نیازهای عاطفی به شدت با اهمیت ما  برآورده نشده باقی بماند ( و در بیشتر موارد این احساس در ما به وجود آید که زندگی ما بی معناست) نمی توان با مصرف گرایی مادی درمان کرد. با این وجود اکثر ما زندگی خود را صرف تلاش بی ثمر برای پر کردن خلا دردناک روح و روانمان با مصرف کردن و انباشت کرده ایم که هزینه های سنگین آن را زمین می پردازد.  تشخیص اینکه چه وقت دیگر «کافی» است، ظرفیتی است که بنا به دلایلی که به سادگی می توان آنها را توضیح داد، اکثر انسان های مدرن هیچ گاه به آن دست پیدا نمی کنند.
این تخریب در هیچ جا بیشتر از اقیانوس های سیاره ما مشهود نیست که به طور نظام مندی تخریب شده اند و حیات  به طور پیش رونده ای در آنها رو به نابودی است.
در واقع نابودی اقیانوس های ما هم اکنون تا جایی پیش رفته که ماهیان، پستانداران (از جمله فک ها، نهنگ ها، گوسفندان دریایی، سمورهای دریایی و خرس های قطبی) سخت پوستان (از جمله خرچنگ های دراز و گرد، میگوها، کریل ها و بارناکل ها)، صخره های مرجانی (که از پولیپ های مرجانی و بی مهرگان دریایی که در کلونی ها زندگی می کنند ساخته می شوند) و میلیون ها گونه ای که در آب ها و اطراف آب ها زندگی می کنند (ازجمله اسفنج ها، نرم تنان، شقایق های دریایی، اسب های آبی، لاک پشت های دریایی و نیز سخت پوستان و انواع گسترده ماهیان)، گیاهان (نظیر جلبک ها، خزه ها و علف های دریایی)، جانداران میکروسکوپی (که در اقیانوس ها و کف اقیانوس ها زندگی می کنند)، بی مهرگان (نظیر حلزون ها و خارپوستان دریایی)، پرندگان (از جمله شناخته شده ترین آنها پنگوئن ها، اوک ها، پافین ها، مرغان دریایی، پلیکان ها و بسیاری از گونه های کمتر شناخته شده دیگر) و دیگر اشکال حیات که در و کنار دریاها زندگی می کنند، با سرعت در حال ناپدید شدن هستند.
 برای به تصویر کشیدن دقیق ماهیت فاجعه ای که در حال رخ دادن است، بد نیست بدانید که تنها در یک حادثه اخیر 100 میلیون مرغ دریایی اقیانوس آرام جان دادند. اما غم انگیز آنکه این گونه حوادث دیگر امر غیرمعمولی نیست و البته  اثرات ویرانگری در پی دارند.
شاید از خودتان بپرسید که «ما چگونه اقیانوس ها را نابود می کنیم؟» متاسفانه وقتی به طیف وسیع یورش هایی که متوجه اقیانوس ها شده نگاه می کنید، متوجه می شوید که چنین تخریبی به سهولت تمام امکان پذیر است.
 در ادامه به چند مورد از راه هایی که از طریق آنها در حال نابود کردن اقیانوس ها هستیم اشاره می کنم؛ جایی که حیات از آنجا آغاز شده و همچنان سیستم پشتیبان اصلی حیات باقی مانده است؛ سیستمی که سیاره ما را با مکانیسم هایی چون تنظیم آب و هوا از طریق جذب دی اکسید و حرارت اضافی قابل زیست می کند.

1.اقیانوس ها گرم تر می شوند. گرم شدن اقیانوس ها چندین دهه است که در حال افزایش است و از سال 2005  این افزایش شدت گرفته است. بعلاوه این اتفاق در تمام لایه های اقیانوس ها در حال رخ دادن است، از جمله در اعماق آن (پایین تر از دو هزار متری). بعلاوه نرخ گرم شدن آب افزایش یافته و نرخ  جذب دی اکسید کربن اتمسفری طی دو دهه گذشته در واکنش به افزایش تمرکز دی اکسید کربن در جو زمین همچنان ادامه یافته است. این موجب می شود که در طول زمان در مقایسه با مناطق عمیق تر آن، سطح اقیانوس در لایه های مختلف تا سطح تراکم کمتری پیدا کند و سکونت از آب های سطحی به آب های عمیق تر منتقل شود.
به عنوان یکی از نتایج این گرم شدن آب اقیانوس ها، طیفی از برخی گونه ها گسترش پیدا کرده اند. در مورد گونه های استوایی که به سمت عرض های جغرافیایی بالاتر گسترش پیدا کرده اند که این اتفاق با افزایش تغذیه از برخی از صخره های مرجانی، چراگاه های دریایی و اکو سیستم های نزدیک به سطح، به تغییر ساختار اکوسیسم منجر می شود.
گرم شدن اقیانوس ها در ایجاد تغییراتی در بیوجغرافیای ارگانیسم ها از پلانکتون ها گرفته تا پستانداران دریایی نقش داشته که در نتیجه در حال تغییر دادن ترکیب اجتماعات آنها و در برخی موارد تعامل بین ارگانیسم هاست. نتیجه نهایی تاثیری وارونه بر ارگانیسم ها و ماهیان دریایی است که پیچیدگی هایی جدی را برای اجتماعات انسانی و تولید غذای مصرفی آنها به وجود می آورد.

2.اقیانوس ها اسیدی تر می شوند. در واکنش به افزایش جذب کربن در اقیانوس ها، آنها درحال اسیدی تر شدن نیز هستند. این وضعیت احتمالا از پیش از سال 1950 در سه چهارم از آب های نزدیک به سطح اقیانوس های آزاد وجود داشته و احتمالا تاکنون بر بیشتر از 95 درصد آب های نزدیک به سطح این اقیانوس ها تاثیر گذاشته است.
این یک هشدار جدی «برنامه بین المللی وضعیت اقیانوس ها» در سال 2013 است و دانشمندان قبلا اشاره کرده اند که اقیانوس ها با سریع ترین نرخ طی 300 میلیون سال گذشته در حال اسیدی شدن هستند. چرا؟ به دلیل آلودگی های دی اکسید کربن ناشی از سوزاندن سوخت های فسیلی. این سطح از اسیدی شدن در تاریخ شناخته شده زمین بی سابقه است. ما در حال ورود به یک قلمرو ناشناخته از تغییرات اکوسیستم های دریایی و قرار گرفتن ارگانیسم ها در معرض  فشار تکاملی غیرقابل تحملی هستیم. انقراض جمعی بعدی شاید پیشاپیش آغاز شده باشد.

3.اکسیژن اقیانوس ها در حال کمتر شدن است. اکسیژن موجود در هوا یا آب  اهمیت بسیار زیادی برای اکثر جانداران زنده دارد. متاسفانه همانطور که گزارش های اخیر  با ذکر جزئیات اشاره می کنند، هم اکنون سطوح اکسیژن در سطح اقیانوس ها در حال پایین آمدن است.
اکسیژن زدایی اقیانوس ها به دلیل روند بیش از حد غنی شدن یک قلمرو آبی از مواد معدنی و مغذی است که در نتیجه موجب رشد افراطی جلبک هایی می شود که اکسیژن را به قیمت از بین رفتن آن قلمرو آبی جذب می کنند، اتفاقی که نتیجه  اتمام مواد مغذی زمین اراضی و انباشت نیتروژن ناشی از سوزاندن سوخت های فسیلی و نیز گرمایش آب های اقیانوس ها به عنوان یک نتیجه دیگر سوختن سوخت های فسیلی است که در ابتدا موجب تغییر در تهویه هوا با اتمسفر بالای خود است، در نتیجه اقیانوس ها اکسیژن قابل حل کمتری را در خود نگه می دارند (که با کاهش ترکیب و تغییرات جریانات آبی و الگوهای هوایی اقیانوس ها همراه است). اکسیژن زدایی اقیانوسها  اما تازه ترین پیامد فعالیت های ما در اقیانوس هاست که باید به رسمیت شناخته شود و یک عامل فشار بزرگ دیگر بر سیستم های آبی به شمار می رود.

4.اقیانوس ها در حال آلوده شدن به تشعشات هسته ای هستند. با وجود لاپوشانی های فعلی از سوی دولت ژاپن و شرکت های اتمی و نیز آژانس بین المللی انرژی اتمی، مقادیر زیادی ضایعات اتمی از نیروگاه اتمی واقع در فوکوشیمای ژاپن از جمله وارد اقیانوس آرام شده است. این تشعشعات تعداد غیرقابل شمارشی از ماهیان و دیگر جانداران دریایی را نابود می کند و به شکل قابل تشخیصی مناطق پهناوری از این اقیانوس را آلوده می کند.

5.اقیانوس ها درنتیجه حفاری های نفت و گاز فلات قاره و نیز آلودگی های نفتی آلوده می شوند. تکنیک های پیچیده اما بسیار کارآمد و چالش های زیست محیطی بسیاری که بر سر راه حفاری نفت و گاز در اقیانوس ها قرار دارد، جریان تقریبا همیشگی از حوادث اغلب فاجعه بار را ضمانت کرده اند که به شکل ثابتی به رها شدن آلودگی های سوخت های فسیلی و دیگر آلودگی ها در اقیانوس ها انجامیده که گاه این اتفاق در مقیاس بسیار وسیعی رخ می دهد.

6.اقیانوس ها در نتیجه معدنکاری اعماق دریاها آسیب می بینند. پیشرفت های تکنولوژیک جدید باعث به راه افتادن سیلی از تقاضا برای مواد معدنی مورد مصرف در وسایل الکترونیکی مصرفی شده و این امر به تمایل روزافزون به معدن کاری اعماق دریا به عنوان جبهه بعدی در استخراج مواد اولیه انجامیده است. معدنکاری اعماق دریا که با عنوان «تب طلای جهانی» جدید از آن استقبال شده، شامل استخراج مواد معدنی از موجودی های اعماق دریاها (در عمق 400 تا 6 هزار متری زیر سطح آب) برای استفاده از جمله در بخش های فناوری های پیشرفته و در حال ظهوراست. قابل پیش بینی است که معدن کاری اعماق دریا نیز بسیاری از مشخصه های جستجوی منابع قبلی را داشته باشد، از جمله  بی اعتنایی کامل به اثرات زیست محیطی و اجتماعی این کار و به حاشیه رانده شدن اقوام بومی و حقوق آنها.

7.اقیانوس ها در نتیجه ضایعات صنعتی و کشاورزی از جمله آفت کش ها و کودهای شیمایی که موجب تشکیل «مناطق مرده» عاری از حیات در اقیانوس ها می شوند، در حال آلوده شدن هستند. با وجود «معاهده پیشگیری از آلودگی دریاها از طریق ریختن ضایعات و دیگر مواد به داخل آن»؛ پیمانی بین المللی که «یک سیستم جهانی را برای حفاظت از محیط زیست دریایی در برابر آلودگی ناشی از ریختن ضایعات به داخل آنها به وجود می آورد» - و قطعا این مواد شامل ضایعات رادیواکتیو، سوخت های فسیلی، برخی ضایعات سمی، مواد مربوط به جنگ بیولوژیک و شیمیایی و مواد مصنوعی پایدار نظیر پلاستیک نیز می شود-  ظاهرا این پیمان «تضمین می دهد که مواد اندکی که اجازه وارد شدن به ذخایر اقیانوسی دارند، با دقت مورد ارزیابی قرار گیرد تا اطمینان حاصل شود که خطری را متوجه سلامت انسان ها یا محیط زیست نمی کند. این معاهده احتمالا یکی از غیرفراگیرترین و پر تخلف ترین قوانین بین المللی باشد. در هر حال هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این پیمان هیچ گونه تاثیر بازدارنده ای بر اقدامات دولت ها یا شرکت ها داشته باشد.

8.اقیانوس ها با نیتروژن آلوده می شوند. هرچند که نیتروژن ماده ای حیاتی برای سلامت اقیانوس ها محسوب می شود، اما مثل تمام مواد دیگر سازنده اقیانوس ها باید در توازن قرار داشته باشد و از پارامترهای بسیار حساسی فراتر نرود. این اتفاق به این دلیل رخ می دهد که نیتروژن یکی از مواد مهم آلودگی های صنعتی و کشاورزی محسوب می شود. نیتروژن یکی از اجزای این ضایعات (همچون کودهای شیمیایی و فاضلاب ها) به شمار می آید که وارد اقیانوس ها می شوند و باعث رشد سرسام آور و زیانبار جلبک ها و ایجاد مناطق مرده می شود و همزمان حیات دریایی را بیشتر مستعد بیماری می کند، تنوع زیستی را در آب های کم عمق کاهش می دهد، اکوسیستم های اقیانوسی را تضعیف می کند و در گرمایش جهانی نقش دارد.
نویسنده: رابرت باروز (Robert J. Burrowes) نویسنده و روزنامه نگار
منبع: https://b2n.ir/153446

انتهای پیام. 

 

منبع: فارس

کلیدواژه: آب اقیانوس ها انسان ماهیان اقیانوس ها در حال زندگی می کنند سوخت های فسیلی اقیانوس ها ارگانیسم ها بین المللی شدن هستند آلودگی ها دی اکسید گرم شدن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۳۹۱۲۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چراغ دریایی

دوستان او شامل «اوچو» اختاپوس، «کلود» خرچنگ گوشه نشین، «سوفی و سادی»، پرندگان دریایی دوقلو، گروهی از صدف‌های کوچک، شفق قطبی، نوری که بر روی اقیانوس می‌درخشد و عمه چوی صاحب فانوس دریایی بودند. 

آن‌ها از طریق ماجراجویی‌های خود در هر قسمت، درس‌های خوبی می‌آموختند که به آن‌ها کمک می‌کرد بتوانند بر مشکلات خودشان غلبه کنند. به هنگام تماشای داستان هر قسمت مخاطبان خردسال این کارتون، می‌توانستند پایان بندی هر ماجرا را از میان گفت و شنود قایق‌ها و ید کش‌های ماجراجوی متعددی که در بندر بود، دنبال کنند که تحت تاثیر روابط و گفت و گوی شخصیت‌های مختلف کارتون شکل می‌گرفت. گویی که آن‌ها هم همراه با بچه‌ها به تماشای ماجرایی که بر سالتی و دوستانش در فانوس دریایی گذشته بود، نشسته اند.

«چراغ دریایی»، (Salty's Lighthouse) محصول سال ۱۹۹۷ کشور کانادا بود که به طور مشترک به کارگردانی «رابرت دی. کاردونا»، «دیوید میتون» و «الن شکتر» تولید شده بود.