به نقل از «ایران آنلاین»

چرا بعضی کشورها از ماسک استفاده می‌کنند؟

تاریخ انتشار: ۹ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۰۰۰۷۲

این روزها اگر در هنگ‌کنگ، سئول یا توکیو بدون ماسک از خانه خارج شوید، ممکن است بعضی چپ چپ به شما نگاه کنند.

از زمان شیوع ویروس کرونا بعضی کشورها آنقدر زدن ماسک را جدی گرفته‌اند که اگر کسی بدون ماسک دیده شود، منفور جامعه می‌شود.

اما در بعضی نقاط دیگر جهان، از بریتانیا گرفته تا آمریکا یا سیدنی و سنگاپور، هنوز کاملا عادی است که بدون ماسک صورت در شهر قدم بزنید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اینکه چرا بعضی کشورها ماسک صورت را می‌پذیرند و بعضی نه، فقط به راهنمایی دولت‌ها یا توصیه‌های پزشکی مربوط نیست، مسئله فرهنگ و تاریخ هم هست. اما آیا با فراگیرتر شدن این همه‌گیری این وضعیت تغییر می‌کند؟

توصیه رسمی درباره ماسک صورت

از زمان شروع کرونا، توصیه رسمی سازمان بهداشت جهانی روشن بود. فقط دو گروه از مردم باید ماسک بزنند: کسانی که بیمارند و علائم بیماری دارند و کسانی که از افراد مشکوک به ابتلاا مراقبت می‌کنند.

هیچ کس دیگری نیاز به زدن ماسک صورت ندارد، به چند دلیل.

اول اینکه ماسک صورت محافظ قابل اعتمادی نیست. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که ویروس با ترشحات و تماس با سطوح آلوده منتقل می‌شود. بنابراین فقط در شرایط ویژه‌ای ماسک صورت می‌تواند از شما محافظت کند. مثلا وقتی نزدیک دیگران هستید و فردی بیمار ممکن است نزدیک به صورت شما سرفه یا عطسه کند. به همین دلیل است که کارشناسان می‌گویند شست‌وشوی مکرر دست با آب و صابون بسیار موثرتر از زدن ماسک است.

هنگام برداشتن ماسک باید خیلی توجه کرد تا دست‌ها آلوده نشوند و استفاده از آن ممکن است احساس نادرستی از ایمن بودن القا کند.

با این حال در بعضی نقاط آسیا همه ماسک صورت می‌زنند چون به نظرشان هم امن‌تر است و هم نشانی از مراعات حال دیگران.

در چین، هنگ‌کنگ، ژاپن، تایلند و تایوان، فرض عمومی این است که هر کسی می‌تواند ناقل ویروس باشد حتی افراد سالم. بنابراین برای همدردی، باید از دیگران در مقابل خودتان محافظت کنید.

دولت بعضی از این کشورها از همه خواسته‌اند که ماسک صورت بزنند و در بعضی مناطق چین حتی ممکن است کسانی که ماسک صورت ندارند دستگیر و مجازات شوند.

در عین حال در اندونزی و فیلیپین، که انتظار می‌رود موارد ابتلا بیشتر از میزان گزارش شده باشد، خیلی از مردم در شهرهای اصلی برای محافظت خودشان شروع به زدن ماسک کرده‌اند.

برای بسیاری از این کشورها زدن ماسک از نظر فرهنگی حتی قبل از شیوع ویروس کرونا کاری عادی بود. حتی مد شده بود؛ زمانی ماسک‌های صورت «هلو کیتی» را در بازارهای خیابانی هنگ‌کنگ روی دست می‌بردند.

در شرق آسیا خیلی از مردم عادت دارند وقتی مریض‌احوال‌اند یا موقع حساسیت فصلی ماسک صورت بزنند، چون عطسه یا سرفه بدون محافظ بی‌ادبی محسوب می‌شود. شیوع ویروس سارس در سال ۲۰۰۳ هم اهمیت زدن ماسک صورت را تقویت کرد. به ویژه در هنگ‌کنگ که بسیاری به خاطر ابتلا به این ویروس جانشان را از دست دادند.

بنابراین یک تفاوت عمده بین این جوامع و کشورهای غربی این است که آنها امراض مسری را قبلا تجربه کرده‌اند و خاطره آنها هنوز برایشان زنده و دردناک است.

با این حال در جنوب شرق آسیا، به ویژه در شهرهایی که تراکم جمعیت بالاست، خیلی‌ها به خاطر آلودگی هوا ماسک می‌زنند.

اما این عادت به همه جای آسیا سرایت نکرده است. اینجا در سنگاپور دولت از مردم خواسته که ماسک صورت نزنند تا بیشتر در دسترس کارکنان درمانی و بهداشتی باشد. خیلی از مردم بدون ماسک در خیابان رفت و آمد می‌کنند. مردم اعتماد قابل توجهی به دولت دارند و قاعدتا به توصیه‌اش عمل می‌کنند.

ماسک صورت به عنوان «تلنگر اجتماعی»
بعضی‌ها استدلال می‌کنند که استفاده از ماسک صورت می‌تواند یادآور روشنی برای خطرات ویروس باشد و یک «تلنگر رفتاری» برای همه تا بهداشت فردی را بهتر رعایت کنند.

دونالد لو، اقتصاددان رفتاری و پروفسور دانشگاه علم و صنعت هنگ‌کنگ می‌گوید: «هر روز ماسک زدن قبل از بیرون رفتن از خانه یک عادت است، مثل یونیفورم پوشیدن. در عادات رفتاری شما احساس می‌کنید باید آن چیزی را که یونیفورم نشانگر آن است انجام دهید. در این مورد یعنی رفتار بهداشتی، مثلا دست نزدن به صورت یا اجتناب از اماکن شلوغ و رعایت فاصله ایمن.»

در عین حال این نظر هم هست که هر اقدامی، هر چند کوچک، در نبرد جهانی با ویروس به حساب می‌آید.

بنجامین کاولینگ، اپیدمی‌شناس دانشگاه هنگ‌کنگ می‌گوید: «نمی‌توانیم بگوییم که ماسک‌های صورت بی‌اثرند، ما فرضمان این است که تاثیر دارند. برای همین است که آنها را برای محافظت به کارکنان خدمات درمانی می‌دهیم.»

«اگر ماسک‌های صورت را افراد زیادی در مناطق شلوغ استفاده کنند به نظرم روی انتقال عمومی تاثیر خواهد داشت و در حال حاضر ما به دنبال کوچک‌ترین تدابیر هستیم تا میزان انتقال را پایین بیاوریم.»

اما مشکلاتی هم هست. بعضی مناطق مثل ژاپن، اندونزی و تایلند در حال حاضر با کمبود مواجه‌اند و کره جنوبی هم مجبور شده ماسک‌ها را جیره‌بندی کند.

این نگرانی هست که مردم از ماسک‌هایشان مجددا استفاده کنند، که بهداشتی نیست، یا ماسک‌هایی بخرند که در بازار سیاه به فروش می‌رسد، یا از ماسک‌های دست‌ساز استفاده کنند که ممکن است کیفیت خوبی نداشته باشد و در واقع کاملا بی‌ثمر باشد.

کسانی که در این مکان‌ها از ماسک استفاده نمی‌کنند تحقیر می‌شوند، حتی تا جایی که مردم از آنها دوری می‌کنند و یا از ورودشان به فروشگاه‌ها و ساختمان‌ها جلوگیری می‌شود.

در هنگ‌کنگ،‌ بعضی نشریات زرد، تصاویر غربی‌هایی را که بدون ماسک دور هم جمع شده‌اند و مشغول معاشرت و خوشگذرانی هستند،‌ طرح جلدشان کردند و از مهاجران و توریست‌ها انتقاد کردند که به اندازه کافی احتیاط نمی‌کنند.

اما این تبعیض دو طرفه است.

در کشورهایی که ماسک زدن عادی نیست، مانند کشورهای غربی،‌ کسانی که ماسک صورت می‌زنند در مواردی با واکنش‌های عجیب روبرو شده‌اند یا حتی هدف حمله قرار گرفته‌اند. اینکه خیلی از ماسک‌زننده‌ها هم آسیایی هستند ماجرا را بدتر کرده است.

اما جوامعی که ماسک زدن برای همه مردم را تشویق می‌کنند ممکن است نکته‌‌ای قابل تامل داشته باشند و هر روز که می‌گذرد کارشناسان بیشتر و بیشتر نظر سازمان بهداشت جهانی را زیر سوال می‌برند.

موارد گزارش نشده
اولا شواهد تازه نشان می‌دهد که تعداد «ناقلان ساکت» و افراد سالم مبتلا به ویروس که یا علائم بیماری ندارند یا خیلی کم دارند، بیشتر از آن است که ابتدا تصور می‌شد.

بر اساس اطلاعات محرمانه دولت چین که نشریه «ساوت چاینا مورنینگ پست» می‌گوید به آن دسترسی پیدا کرده، تخمین زده می‌شود که یک سوم موارد مثبت در چین علائمی نشان نمی‌دهند.

در کشتی تفریحی پرنسس دایاموند که در یوکوهاما لنگر انداخت، حدود نیمی از بیش از ۶۰۰ مورد مثبت، علائم بیماری نداشتند.

نسبت مشابهی از موارد بدون علائم بیماری هم در ایسلند گزارش شده است، کشوری که می‌گوید درصد بالاتری از شهروندانش را در مقایسه با دیگر کشورهای جهان آزمایش کرده است.

تصور غالب این بود که چون این افراد علائم بیماری نشان نمی‌دهند، چندان ناقل نیستند. اما الان خیلی‌ها این نظریه را زیر سوال می‌برند و می‌گویند شاید اگر همه ماسک صورت می‌زدند حاملان ساکت ویروس به ناقل تبدیل نمی‌شدند.

یک تحقیق تازه در چین نشان می‌دهد که «مبتلایان شناسایی‌نشده» یا افراد بدون علائم یا با علائم خفیف، بسیار ناقل ویروس‌اند و احتمالا مسئول ابتلای ۸۰٪ موارد مثبت.

البته این تنها یک تحقیق است و مسلما تحقیقات آتی تصویر دقیق‌تری از کل ماجرا به دست می‌دهد.

ماسک صورت ممکن است محصول تاریخ معاصر، تجربه بیماری‌های مسری و عادت فرهنگی باشد. اما هرچه ابعاد این همه‌گیری جهانی با شواهد و تحقیقات بیشتر، گسترده‌تر می‌شود، رفتار ما هم ممکن است به تبع آن تغییر کند./ بی‌بی‌سی

 

آخرین اخبار مربوط به کرونا در ایران و جهان را اینجا بخوانید

 

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: علائم بیماری ماسک صورت ماسک صورت بدون ماسک زدن ماسک هنگ کنگ ماسک ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۰۰۰۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هشدار سازمان بهداشت جهانی در مورد اپیدمی جدید/ آیا ویروس جدید جای نگرانی دارد؟

گروه سلامت خبرگزاری علم و فناوری آنا، سازمان جهانی بهداشت هفته گذشته نسبت به شیوع آنفلوانزای پرندگان در سراسر جهان ابراز نگرانی کرد موضوعی که باعث نگرانی متولیان بهداشت و درمان کشورها شده است که آیا پس از شیوع بیماری کرونا، اپیدمی دیگری در راه است و می‌تواند باعث بروز مشکلات زیادی شود و افراد زیادی را درگیر کند؟

در ایران نیز پس از انتشار این خبر در فضای مجازی، بسیاری نگران شدند که شیوع آنفلوانزای پرندگان در سراسر جهان می‌تواند به ایران هم برسد و اپیدمی جدیدی را تجربه کنیم؟

نگرانی سازمان بهداشت جهانی از اپیدمی جدید

ماجرا از این قرار است که یکی از مقامات سازمان جهانی بهداشت در یک کنفرانس خبری با توصیف وضعیت نگران کننده شیوع آنفلوانزای پرندگان به علت افزایش ابتلای پرندگان و پستانداران به این بیماری، اعلام کرد که این سازمان در حال ارزیابی خطر جهانی این بیماری است.

این درحالیست که آژانس بهداشت سازمان ملل آخرین بار در اوایل ماه جاری خطر آنفلوانزای مرغی برای انسان را پایین ارزیابی کرد.

در همین حال مقامات کامبوج روز پنجشنبه از مرگ یک دختر ۱۱ ساله به دلیل ابتلا به نوع H ۵ N ۱ از ویروس آنفلوانزای پرندگان خبر داده و بررسی‌ها برای تعیین ابتلا یا عدم ابتلای ۱۲ نفر از اطرافیان او را نیز آغاز کردند. تست آنفلوانزای مرغی پدر این دختر نیز که علائمی از خود نشان می‌داد، مثبت شده است.

سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد: وضعیت شیوع H ۵ N ۱ در جهان با توجه به گسترش انتشار ویروس در بین پرندگان در سراسر جهان و گزارش‌های فزاینده از موارد ابتلا در پستانداران از جمله انسان، نگران‌کننده شده است؛ بنابراین سازمان جهانی بهداشت خطر این ویروس را جدی می‌گیرد و از همه کشور‌ها می‌خواهد که هوشیاری بیشتری نسبت به آن داشته باشند.

در این گزارش همچنین تاکید شده که تاکنون موردی از انتقال فرد به فردِ این ویروس گزارش نشده است.

احتمال آغاز یک اپیدمی دیگر

در همین زمینه آمیتیس رمضانی متخصص بیماری‌های عفونی در گفتگو با خبرنگار سلامت خبرگزاری آنا در مورد اپیدمی آنفلوانزای پرندگان اظهار کرد: این احتمال وجود دارد با توجه به تجربه‌های گذشته جهان پاندمی‌های جدیدی را تجربه کند، آنفلوانزای پرندگان نیز یکی از مواردی است که نسبت به این موضوع هشدار‌های لازم داده شده است.

وی افزود: اخیرا در یکی از موارد که زیر نظر سازمان بهداشت جهانی بوده است این موضوع کشف است، حالا صحبت بر این است پرندگان وحشی و مهاجر می‌توانند بیماری و ویروس را به پرندگان اهلی منتقل کنند و باعث انتقال ویروس از پرندگان اهلی به انسان شوند.

فعلا جای نگرانی نیست؟

متخصص بیماری‌های عفونی اظهار کرد: با توجه به کشف موارد جدید فقط سازمان بهداشت جهانی هشدار‌های لازم را داده است، اما فعلا جای نگرانی نیست.

وی ادامه داد: با توجه به هشدار‌های اعلام شده از سوی سازمان بهداشت جهانی انتظار می‌رود مراکز درمانی و بهداشتی این موضوع را جدی گرفته و موارد ابتلا را بیشتر زیر نظر بگیرند، اما به طور کلی هنوز ما با پاندمی جدی رو به رو نیستیم، اما ممکن است با عدم توجه قرار دادن این موضوع مشکلات زیادی را شاهد باشیم.

آنفلوانزای فوق حاد طیور چیست؟

آنفلوانزای فوق حاد طیور یک بیماری ویروسی پرندگان به شمار می‌رود؛ ویروس‌های آنفلوانزا دارای سه نوع تیپ C,B,A است؛ در طیور فقط تیپ A می‌تواند ایجاد بیماری نماید.

این تیپ علاوه بر طیور، سایر حیوانات از جمله خوک، اسب و همچنین انسان را درگیر می‌کند، پرندگان وحشی و آبزی می‌توانند بدون اینکه خود مبتلا به بیماری شوند، ویروس‌های آنفلوانزای طیور را با خود جابجا کنند. خوک به عنوان میزبان واسط ویروس‌های آنفلوانزای طیور و پستانداران می‌باشد.

پرندگان وحشی آبزی به عنوان مهمترین ذخایر طبیعی ویروس آنفلوانزا محسوب می‌شوند و بوسیله آنها ویروس از یک نقطه به نقطه دیگری حمل و از طریق بزاق و فضله، بیماری به پرندگان اهلی و کسانی که با پرندگان تماس دارند، منتقل می‌شود، انسان در ارتباط مستقیم با پرندگان بیمار یا لاشه‌های پرندگان کشته شده نیز می‌تواند به این بیماری مبتلا شود، در نوع خفیف آنفلوانزای مرغی، ابتلا به بیماری با ریزش پر‌های پرندگان و کاهش تولید تخم مشخص می‌شود و در نوع دوم، بیماری به سرعت در میان پرندگان شایع و باعث اتلاف شمار زیادی از آنها می‌شود. این بیماری از طریق تجارت پرندگان زنده و پرندگان مهاجر مانند اردک‌ها و سایر پرندگان دریایی از کشوری به کشور دیگر منتقل می‌شود.

علائم بیماری چیست؟

مرغ و خروس، بوقلمون، مرغ شاخدار، پرندگان زینتی، پرندگان وحشی و شتر مرغ از پرندگان حساس به بیماری هستند. سرفه، گلودرد، تنگی نفس و سابقه تماس در یک هفته قبل از مرگ پرندگان آلوده یا در مرحله واگیری و سطوح آلوده به ویروس و تب بالای ‎ ۳۸درجه از علایم بیماری آنفلوانزای مرغی در انسان محسوب می‌شود. در ایران منشاء این بیماری پرندگان مهاجری عنوان می‌شود که در فصل سرد سال از مناطق سردسیر شمالی وارد مناطق گرم یا معتدل می‌شوند.

انتهای پیام/