کمک بزرگ کرونا به ایران در سیزده به در ۹۹
تاریخ انتشار: ۱۳ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۴۴۵۷۳
شما میتوانید مخالف باشید اما این «سبک» برگزاری سیزده به خسارت به ایران است. از هر جشن و مراسمی که این طور به سرزمینم صدمه وارد کند، گریزانم.
به گزارش ایسنا، احسان محمدی در عصر ایران نوشت: «طبیعت امسال از دست بسیاری از ما نفس راحتی میکشد. ویروس کرونا باعث شد از سنت قدیمی «سیزده به در» استقبال نشود؛ گرچه قابل حدس است باز عدهای با سرسختی قرنطینه را میشکنند و بساط جوجهکباب به راه میاندازند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مخالف شادی مردم نیستم. اتفاقاً در جامعهای مملو از رنگهای تیره، پر از بخشنامههای توام با اخم و تَخم، مدیرانی که دکترای اشکآوری دارند اما برای لبخند ساختن سیکل هم ندارند. شادمانی، تفریح و لذت حق ماست اما ...
سیزده به دری که این سال ها برگزار میشود معمولاً آمیزهای از این تصاویر است:
- آتش افروختن و سوختن گُلهگُله زمین و لکهدار کردن طبیعت
- شکستن شاخه درختان
- پهن کردن بساط روی چمنهایی که برای کاشت و نگهداشت آنها زحمت کشیده شده
- خراب شدن گُلکاریها
- ترافیک و هدر دادن بنزین
- ریختن زباله در همه جا
- صف طویل توالتهای خراب و متعفن
- شستن ظرفها با مواد شوینده و جاری شدن آن فاضلاب پای درختان
- بساط قلیان
- پرتاب شدن توپ والیبال وسط دیگ آش!
- پرتاب سبزههای عید روی جاده و کنار خیابان و آبراههها
- بچههای رها شدهای که چوب توی هر سوراخی می کنند
و ...
«آقا! این رسم نیاکان ماست و باید به جا بیاوریم!»
دقیقاً کجا قید شده که نیاکان ما شاخه درختان را میشکستند، پوشک بچه را توی رودخانه رها میکردند، سفره دلشان! را پای هر دار و درختی باز میکردند و آثار بدبو جا میگذاشتند، زمین را با مشتی زغال سیاه میکردند و ...
واقعاٌ به جای آوردن این مناسک به این شکل امروزی چه ضرورت حیاتی دارد؟! اگر جوجه کباب و چای آتشی بر پا نکنیم دچار عاق کوروش بزرگ میشویم؟!
آن چه امروز به عنوان مراسم سیزده به در انجام میشود سرسوزنی شباهت به مراسمی ندارند که نیاکان ما انجام میدادند. لباس رنگین میپوشیدند، میرقصیدند، سبزهها را از خانه میآوردند و در طبیعت میکاشتند، حرمت آب را نگه میداشتند، برای ستایش طبیعت و دعای باران از خانه بیرون میرفتند و ...
«آقا! تقصیر ما نیست. تقصیر خودشونه. این قدر فشار آوردن ما بریم بهشت که از اونور جهنم زدیم بیرون! اونا از بس با شادی مردم مخالفت کردند که ما مسیر را گم کردیم.»
بیتردید برخی رفتارها در دهههای گذشته در تقابل با نشانههای ملی صورت گرفته است. شکی وجود ندارد که حاکمیت برای شادی و تفریح ارزان مردم برنامه روشنی ندارد اما واقعاً به ما گفتند کیسه زباله را پرتاب کنیم توی رودخانه؟!
گفتند هر سال در سیزده به در جنگل و مرتع را آتش بزنیم؟! درک این موضوع که زباله را رها نکنیم در هزاره سوم چقدر سخت است که باید این همه کمپین راه بیندازیم که #هموطن_آشغال_نریز!
باور کنیم که حتی گربه هم میفهمد که روی اقدامات بودارش خاک بریزد آن وقت هنوز باید برای عدهای توضیح داد که لطفاٌ آشغال نریزید. تازه مقاومت میکنند و میگویند شهرداری میآید جمع میکند شما جوش نزن!
سیزده به در روز دوستی با طبیعت نیست، روز یورش به طبیعت است! به تجربه سال ها کار محیط زیستی بعد از هر سیزده به در دیدهام که چند درخت شکسته، چند تن زباله رها شده، چند لانه پرنده خراب شده، چند جانور دست و پوزهشان توی قوطی کنسرو زخمی شده، چند جا آتشسوزی شده و ... کجای این مراسم با آیین نیاکان ما همخونی دارد؟
اگر سازمان محیطزیست، سازمان جنگلها، نیروی انتظامی، هلال احمر، اورژانس، پلیس راه، شهرداری و ... هر سال در خروجی شهرها به مردمی که میروند سیزدهبهدر را جشن بگیرند جوجه کباب آماده بدهد هزینهاش به مراتب کمتر از خسارتی است که شیفتگان برپا کردن منقل و آتشافروزان به طبیعت وارد میکنند.
حساب آنها که نه تنها به طبیعت صدمه نمیزنند بلکه زباله دیگران را جمع میکنند، زغال نیمه افروختهشان را خاموش میکنند، به بچههایشان احترام به طبیعت و سنتهای ارزشمند باستانی را آموزش میدهند و ... جداست. آنها فرزندان واقعی ایران هستند اما چرا نمیخواهیم باور کنیم که مثل چهارشنبهسوزی، سیزده به در را هم از یک جشن شیرین به یک تجربه تلخ تبدیل کردهایم؟
شما میتوانید مخالف باشید اما این «سبک» برگزاری سیزده به خسارت به ایران است. از هر جشن و مراسمی که اینطور به سرزمینم صدمه وارد کند گریزانم. به این کشور کمک کنیم. ایران شایسته روزگار بهتری است و ما هم مردمی هستیم که محتاج آموختنایم. محتاج بهتر شدن. با انکار اشتباهات آشکار و مقاومت در مقابل پذیرش خطاهای فرهنگیمان فقط به بیراهه میرویم. به بیراهه...»
انتهای پیام
منبع: ایسنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۴۴۵۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بزرگترین آب انبار تک گنبدی ایران در قزوین + فیلم
مسافران نوروزی در جریان سفر به قزوین حتما به آب انبار سردار بزرگ، بزرگترین آب انبار تک گنبدی تاریخی ایران سر بزنند. - اخبار استانها -
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قزوین، آبانبار سردار بزرگ، بزرگترین آب انبار تک گنبدی در ایران و جهانه که در سال 1191 هجری شمسی (1227 هجری قمری - 1812 میلادی) در محله راه ری شهر قزوین ساخته شد.
گنبدی مرتفع و آجری که نورگیرهایی بر بدنه آن تعبیه شده و در بالای آن مخروطی به عنوان بادگیر با کاشیهای فیروزهای بسیار چشمنواز است. این آب انبار در محله (راه ری) که یکی از کم آبترین محلههای قزوین بوده، واقع شده است.
ساخت این آب انبار توسط محمد حسن خان و محمد حسین خان سردار از امرای فتحعلی شاه قاجار بوده است.
این آبانبار یک نظام بزرگ و جالب از آبرسانی شهری محسوب میشود که حجم مخزن آن بالغ بر سه هزار مترمکعب است.
سقف داخلی طاق نمای میانی دارای تزیینات آجرکاری همراه با رسمبندی و استفاده از پا باریکهای تزیینی است که با کاشی آرایش بیشتری یافتهاست. مخزن آب این بنا مربع شکل است که در ارتفاعی مناسب بر روی آن گنبدی زیبا و رفیع بر پایه مربع شکل ایجاد شده که زیبایی خاصی بهفضای آن بخشیده است.
.
انتهای پیام/