به نقل از «افکارنيوز»

نیم نگاهی به فیلم پرحاشیه «پیلوت» با بازی جواد عزتی/ عکس

تاریخ انتشار: ۱۴ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۵۱۸۲۸

 «سینمای شیشه‌ای» عنوان بسته‌ای روزانه است که در نظر داریم در قالب آن ضمن مرور مهمترین فیلم‌های تولید و اکران شده در سال ۹۸، در هر شماره به معرفی هر یک از آن‌ها برای تماشا در خانه‌ها در ایام نوروز ۹۹ بپردازیم.

اخبار فرهنگ و هنر - در شماره یازدهم سراغ « پیلوت » می‌رویم؛ این سومین فیلم بلند ابراهیم ابراهیمیان است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

هر چند کارش را با «ارسال آگهی تسلیت برای روزنامه» آغاز کرد اما عمده شهرتش به فیلم دوم او یعنی «آااادت نمی‌کنیم» بر می‌گردد. البته از همین فیلم هم بود که گفته می‌شد او وام‌دار سینمای اصغر فرهادی است و سایه او در اثر را می‌شود دید، موضوعی که البته خودش ردش می‌کرد و به نظر می‌رسد در «پیلوت» تلاشی آشکار برای درآمدن از این سایه کرده است.

هر سه فیلم ابراهیمیان اما نشان می‌دهد که او دغدغه اجتماعی دارد و هر بار مساله یک طبقه از جامعه را به تصویر کشیده است. این موضوع در «پیلوت» که البته در ابتدا نامش « دو طبقه روی پیلوت » بود پررنگ‌تر است. فیلم به دل خانواده‌های کم بضاعت‌تر رفته و نشان داده که چطور یک مساله ساده می‌تواند تبدیل به یک بحران شود.

«پیلوت» دغدغه اخلاق دارد و پربیراه نیست که بگوییم این فیلم با به تصویر کشیدن روابط خانوادگی و بنا نهادن قصه‌اش روی همین مساله، تنزل و سقوط انسانیت را نشان می‌دهد، انگاره‌ای داستانی که هرچند بارها و بارها به ویژه در این چند ساله واقعیتش در اطرافمان اتفاق افتاده اما شاید به درستی آن را ندیده‌ایم و حالا با تماشای «پیلوت» گویا چشممان نسبت به جزییات آن بازتر می‌شود.

 

نکته‌هایی که شاید جالب باشد بدانید

داستان «پیلوت» از همان ابتدا و در زمان ساخت با جنجال آغاز شد، از زمانی که الناز شاکردوست به دلیل سقوط از ارتفاع در جریان ساخت این فیلم، دچار آسیب دیدگی شدید شد، حاشیه‌ها هم آغاز شد.

آسیب‌دیدگی تا جایی بود که شاکردوست حتی توان راه رفتن را از دست داد. گروه تولید اما صبر نکرد تا او بهبود پیدا کند به فاصله چند هفته الناز شاکردوست حذف و بهدخت ولیان جایگزینش شد تا سرآغازی برای گله‌گذاری‌های این بازیگر و عوامل تولید از یکدیگر باشد.

«پیلوت» اما درباره چیست؟ اساساً پیگیری داستان با مرگ یک کودک در این چند ساله در سینمای ایران به یکی از سوژه‌های موردعلاقه فیلمسازان تبدیل شده است، موضوعی که به خودی خود ظرفیت همراه کردن مخاطب و برانگیختن احساسات او را دارد.

این مساله را در «ملبورن»، «بدون تاریخ، بدون امضا»، «تابستان داغ» و... دیده بودیم. اینجا هم گره اصلی با تکیه بر همین مساله رخ می‌دهد، کودک ۴ ساله‌ای که زیر عمل جراحی می‌میرد و ابراهیمیان قلاب قصه‌اش را با همین موضوع می‌اندازد. «پیلوت» روایتگر داستان خانواده‌ای از هم پاشیده است که رکن به رکنش دچار شکست اخلاقی هستند، آدم‌هایی که فارغ از مناسبات اجتماعی آنچه برایشان معنا پیدا می‌کند نفع شخصی خودشان است و هیچ چیز دیگر برایشان اهمیت ندارد؛ موقعیتی شاید شبیه این روزهای ما!

کارنامه فیلم در زمان اکران عمومی

فیلم در اکران عمومی چیزی نزدیک به ۶ میلیارد تومان فروش داشت، فروشی که البته برای گیشه پاییزی این فیلم چندان هم بد نبود.

همانطور که در ابتدا اشاره کردیم فیلم با مرگ یک کودک آغاز می‌شود این ضرباهنگ در ابتدا چنان پرشتاب است که انتظار می‌رود در ادامه هم با داستان‌ها و حوادث جدید رو به رو شویم اما این روند در همان نقطه آغازین باقی می‌ماند، به همان گره می‌خورد و دور آن می‌چرخد.

این نشان می‌دهد که «پیلوت» فیلمنامه‌ای کم کشش دارد، داستان فرعی به آن اضافه نمی‌شود، فیلمی که در ادامه نه گره‌افکنی دارد و نه گره‌گشایی اما تا توانسته داستانش را با تکیه بر ۲ کاراکتر پیش برده که اتفاقاً خوب شخصیت‌پردازی شده‌اند.

از همین جهت است که می‌توان آن را یک فیلم کاراکترمحور قلمداد کرد. گویا کارگردان قصد داشته با قرار دادن این ۲ کاراکتر در موقعیت‌های مختلف به نتیجه مطلوب خود برسد. اما این به خودی خود کافی نیست چراکه فیلم نه نقطه اوجی دارد و نه نقطه فرودی بلکه همه چیز یکنواخت است. فیلمی که همه صحنه‌هایش در یک بیمارستان فیلمبرداری شده و نگه داشتن مخاطب پای فیلمی با این مختصات قطعاً سخت است.

«پیلوت» در شکل روابط هم دچار مشکل است یعنی تکلیف بیننده با کاراکترها مشخص نمی‌شود، آدم‌هایی که در یک شرایط حساس و سخت به جای سوگواری رفتارهای محیرالعقول دارند، آدم‌هایی که لجبازی را جایگزین طبیعی‌ترین واکنش‌ها در چنین موقعیت‌هایی می‌کنند. آدم‌هایی که البته تنگدستی نقشی پررنگ در برخی رفتارهایشان دارد.

در این میان اما بازی ۲ بازیگر «پیلوت» از امتیازات فیلم محسوب می‌شود. حمیدرضا آذرنگ در نقش یک پدر بی‌خیال در جاهایی می‌تواند شما را عصبی کند، جواد عزتی هم در نقش عمومی دلسوز که اتفاقا زرنگ بازی درمی‌آورد برایتان باورپذیر است. او اصلا یک تنه انگیزه‌ای است که مخاطب فیلم را تا پایان پیگیری کند.

آیا شما هم این فیلم را دوست خواهید داشت؟

«پیلوت» داستان تکراری ندارد بلکه شما را با دنیایی تازه مواجه می‌کند. ابراهیمیان هرچند فقر و تنگ دستی را ته مایه فیلمش قرار داده و طعنه‌هایی به دور باطل برخی قوانین می‌زند اما از این ظرفیت به اندازه‌اش استفاده کرده است. شما را با آدم‌هایی آشنا می‌کند که حرف و فعلشان شرایط را بحرانی‌تر می‌کند. فیلمش آشفته نیست اما فرمول قصه‌گویی‌اش از جایی به بعد تکراری می‌شود، مدام یک جریان را برای شما تعریف می‌کند و مدام باید با کاراکترها همراه شوید در این میان اما حلقه مفقوده همان هیجان است که در جریان کشمکش‌های مدام آدم‌ها دیده نمی‌شود.

هر چند فیلم سعی دارد پایانی امیدوارکننده داشته باشد و از نگاه به آینده سخن بگوید. اما کشمکش‌های زن و شوهر این قصه چنان طولانی است که دیگر آن سکانس پایانی به کمک مخاطب نمی‌آید؛ بر دلش نمی‌چسبد و آن را یک پایان کلیشه‌ای و شعاری می‌انگارد.

 

منبع: افکارنيوز

کلیدواژه: پیلوت دو طبقه روی پیلوت الناز شاکردوست سینمای ایران الناز شاكردوست جواد عزتی دو طبقه روی پیلوت پیلوت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۵۱۸۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نگاهی به مطبوعات امروز/ تعطیلی شنبه آری یا خیر؟

بحث بر سر موضوع تعطیلی پنج‌شنبه یا شنبه، واکاوی اهمیت سفر رئیس جمهور به پاکستان و تنش های منطقه از جمله موضوعاتی هستند که مطبوعات به آن‌ها پرداخته اند. - اخبار رسانه ها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم، بحث بر سر موضوع تعطیلی پنج‌شنبه یا شنبه، واکاوی اهمیت سفر رئیس جمهور به پاکستان و  تنش های منطقه از جمله موضوعاتی هستند که مطبوعات به آن‌ها پرداخته اند.

همشهری نوشت: چرا نباید شنبه قرمز شود؟ ️این روزنامه همزمان با داغ شدن موضوع تعطیلی شنبه، به بررسی این که «چرا شنبه نباید قرمز شود؟» پرداخته است. رویکرد کلی گزارش روزنامه روی این موضوع است که کارشناسان تاکید دارند در تعطیل‌شدن پنجشنبه‌ها صرفا نباید ابعاد اقتصادی موضوع مورد توجه قرار گیرد و هواداران تعطیلی شنبه از تکنیک جنگ شناختی استفاده می کنند. همچنین باور دارد عموم مردم به تعطیلی پنج شنبه تمایل دارند. اما دلایلی مانند افزایش هزینه‌های تولید، تفاوت سهم تجارت خارجی کشورهای اسلامی و دیگر کشورها در ایران، پدیده تجارت مجازی و کاهش فرایندهای بروکراتیک و عدم اقبال عمومی و... را نیز مطرح می کند.

روزنامه دنیای اقتصاد، نیز در تیتر یک خود به تعطیلی پنج‌شنبه یا شنبه؟ پرداخته اما رویکرد کلی آن بررسی این مسئله است که «چرا تعطیلی شنبه ضروری است؟» به عقیده روزنامه مطالبه مردم و فعالان اقتصادی مشترک است و بر اساس نظر سنجی معتقد است که بیش ‌از 90درصد شرکت‌‌کننده‌ها –همسو با فعالان اقتصادی- خواستار تعطیلی شنبه هستند. با ارجاع به مطالعات خود مسیر احیای مسافرت‌ها با هدف کمک به رشد اقتصادی و بهبود سلامت روانی مردم را «افزایش و توزیع منظم تعطیلات از طریق آخرهفته 2 روزه» معرفی کرده است. در آخر توصیه کرده دولت و مجلس «انتخاب روز دوم مطلوب جامعه» یعنی شنبه را مدنظر داشته باشند.

«عمق بخشی به یک رابطه راهبردی» عنوان سرمقاله روزنامه خراسان است که به واکاوی اهمیت سفر رئیسی به پاکستان پرداخته و معتقد است دو کشور نیاز های متقابلی دارند که باید از آن استفاده کافی را کرد. همچنین بهشتی پور کارشناس مطرح روابط بین الملل نیز در صفحه آخر این روزنامه درباره اهمیت این سفر معتقد است باید«دید آقای رئیسی و تیم همراه چقدر می توانند پاکستانی ها را به همکاری های امنیتی در مقابله با «تروریست های ابزاری» بین دو طرف ترغیب کنند» همچنین با اشاره به سفر اردوغان به بغداد معتقد است. تحرکات در اسلام آباد و بغداد می تواند بر شکل دهی به همکاری های تازه در سطح خاورمیانه تاثیرگذار باشد.

روزنامه آرمان امروز، در سرمقاله امروز خود با عنوان «مدیریت تنش» مانند شماره های چند روز قبل خود به تنش های منطقه پرداخته است. این روزنامه بر این باور است که می توان گفت که ایران هنوز دست بالا را دارد. زیرا برای یک رژیم اتمی که این سلاح غیر متعارف را برای بازدارندگی تولید کرده این هجمه سنگین بوده است. در ادامه تحلیل می کند که اسرائیل آن کمبود را در سوریه و لبنان جبران می کند و با حملات متعدد آن بازدارندگی را که ایران می خواست به دست آورد، در حال خنثی سازی‌ است. همچنین معتقد است که «دیپلماسی با امریکا در این بحران چند هفته ای جواب داده و باید ادامه داشته باشد و سرعت بگیرد و تا انتخابات تحریمها لغو شود.»

روزنامه هم میهن نیز در یادداشتی با عنوان «مسئولیت بپذیرید» با اشاره به اظهارات جدید رئیس قوه قضائیه به ماجرای حجاب پرداخته است اما تصریح می کند که بحث بر سر این نیست که تصمیم سران قوای قضائیه و مجریه درست بوده یا نه! بلکه از رئیسی انتقاد کرده است که حاضر نیست پای تصمیم درست یا نادرست مشترک خود با رئیس قوه‌قضائیه برای احیای گشت ارشاد بایستد و به تعبیر محسنی‌اژه‌ای، بازی «کی بود، کی بود، من نبودم!» راه انداخته است.

روزنامه جوان در گزارشی با تیتر «خودروساز بی‌انصاف اشک مردم را درآورد» به ادامه ناراضی‌تراشی خودروسازان بی‌کیفیت‌ساز و گران‌فروش اشاره کرده‌است. همچنین با اشاره به گزاره رایج «بازار خودرو صاحب ندارد» می گوید این بازار اتفاقاً صاحب دارد، اما اینکه چه کسانی صاحب آن هستند، باید مورد تأمل قرار گیرد. همچنین به فیلم لحظه گریه و اعتراض ثبت‌نام‌کنندگان پژوپارس اشاره می کند که در فضای مجازی منتشر شده است و بر این باور است بخش عمده این ماجرا به اختلاف سازمان استاندارد و ایران خودرو بازمی گردد و می نویسد«این افزایش قیمت نجومی در حالی است که حتی یک امتیاز جدید روی این خودرو نصب نشده است» خودرویی که در پاس‌کردن استاندارد‌های هشتادوپنج‌گانه خود عاجز بوده است.

انتهای پیام/