کریمی: از کودکی آرزوی مدال المپیک را داشتم
تاریخ انتشار: ۱۵ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۵۸۳۳۳
مدعی وزن ۹۷ کیلوگرم تیم ملی کشتی آزاد در حالی سال گذشته را پشت سر گذاشت که گرفتار یک مصدومیت سنگین شد و روند عادی تمریناتش کاملا تغییر کرد.
به گزارش"ورزش سه" و به نقل از مهر، علیرضا کریمی دارنده سه مدال نقره و برنز رقابتهای جهانی به عنوان یکی از چهره های سرشناس اما مصدوم اردوهای تیم ملی بود که طی ماه های گذشته با انجام اقدامات ویژه درمانی و پزشکی، روند رو به جلو و موفقیت آمیزی را برای بازگشت به میدان داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آزادکار مدعی وزن ۹۷ کیلوگرم تیم ملی کشتی ایران با توجه به ایام عید نوروز و سالی که پشت سر گذاشت اظهار داشت: از همان بچگی که نشان دادم به کشتی را علاقمندم همه می دانستند که من پیشرفت خوبی در این رشته خواهم داشت. از ۹ سالگی و دورانی که تازه کشتی را شروع کرده بودم همیشه آرزوی حضور در المپیک را داشتم و بدنبال مدال طلا بودم. به هر حال روزگار نیز اینگونه قم خورد که حالا در یکقدمی حضور در المپیک باشم و بتوانم برای رسیدن به بزرگترین آرزوی زندگی ورزشی ام تلاش کنم.
وی تصریح کرد: زمانی که احسان لشگری در المپیک کشتی می گرفت به شدت طرفدار او بودم و به یاد دارم در ان زمان در رده جوانان کشتی می گرفتم. در خانه کشتی هنگام کشتی های احسان لشگری با تمام وجود آرزوی می کردم او بتواند فینالیست شود و مدال طلا بگیرد اما متاسفانه در یکقدمی فینال متوقف شد و در نهایت با مدال برنز المپیک به ایران بازگشت. در آن روزها مدام در ذهنم مرور می کردم که آیا من هم می توانم روزی در المپیک کشتی بگیرم.
کریمی ادامه داد: خیلی خوشحالم که پس از سالها به شرایطی رسیدم که می توانم در المپیک کشتی بگیرم. تمام هدف من حضور در المپیک است و حتی شب و روز برای رسیدن به این هدف با وجود مصدومیت تمرین کردم و سختی ها را به جان خریدم.
آزادکار مدعی تیم ملی در خصوص حریف نامدار و توانمند روس خود نیز گفت: عبدالرشید سعدالله یف روس یکی از بهترین آزادکاران هم وزن من است که اتفاقا سابقه کشتی با او را دارم. من اگر در المپیک حضور یابم به چیزی جز مدال طلا فکر نمی کنم و از هیچ حریفی هم هراش ندارم. من با سعدالله یف روس کشتی گرفتم و اگر اسیر اشتباهاتم نشده بودم هیچ بعید نبود این کشتی را با پیروزی تمام می کردم. مصاف من با او در برخی اوقات پایاپای می شد اما به هر حال او تجربه بیشتری داشت و در نهایت برنده شد.هم اکنون نیز امیدوارم در یک میدان دیگر حتی المپیک بتوانم با او کشتی بگیرم و عملکرد بهتری داشته باشم.
نایب قهرمان کشتی جهان در واکنش به اینکه آیا علاقه ای به داشتن لقب در دنیای کشتی دارد یا خیر، گفت: به هیچ عنوان علاقه ای به داشتن لقب در کشتی ندارم و دوست دارم همه مرا به همان اسم خودم صدا بزنند. من به دنبال این مسایل نیستم و فقط سعی می کنم هر گاه به میدان می روم با بهترین عملکرد از میدان خارج شوم.در هیچ میدانی حتی تدارکاتی، راضی به مدال نقره و برنز نیستم و فقط به طلا فکر می کنم. مطمئنا اگر در المپیک هم کشتی بگرم به چیزی جز طلا فکر نخواهم کرد.
کریمی به دوری از حواشی تاکید کرد و گفت: همیشه از زمان ابتدای حضورم در رده های ملی از مسایل حاشیه ای گریزان بودم. من فکر می کنم این موضوع به ذات ورزشکاران مربوط می شود و هیچ فرقی ندارد که در چه سطحی باشید. من فکر می کنم اگر قرار بود اسیر مسایل حاشیه ای شوم تاکنون این اتفاق افتاده بود به همین دلیل همواره سعی کردم به جز کشتی به چیز دیگری فکر نکنم.
آزادکار باانگیزه تیم ملی کشورمان در پاسخ به این سوال که بعد از المپیک چه برنامه ای دارد، گفت: هنوز برای چنین تصمیمی زود است و اول اجازه دهید من در المپیک شرکت کنم. البته اگر در این میدان با مدال همراه بودم که بعد از بازگشت کمی استراحت می کنم. اگر هم که دست خالی از المپیک بازگشتم بعد از مدتی دوباره استارت می زنم و با امید و انگیزه بیشتر برای آینده برنامه ریزی می کنم.
وی به زحمات خانواده اش در طول این سالها اشاره کرد و گفت: امیدوارم بتوانم در المپیک مدال بگیرم تا این افتخار را تقدیم خانواده ام کنم. پدرم در طول این سالها زحمات زیادی برای من کشید. او بازنشسته است و زمانی که کار می کرد برای رفاه ما مجبور بود چند شیفت کار کند. تنها آرزویم این است که بتوانم با موفقیت در المپیک، گوشه ای از زحمات پدرم را جبران کنم.
کریمی در خصوص وضعیت کنونی ورزش ایران و شیوع ویروس کرونا نیز گفت: متاسفانه مدتی است که مردم کشورمان همچون دیگر نقاط جهان با ویروس کرونا دست به گریبان هستند. این اتفاق همه چیز را تحت تاثیر قرار داد و حتی اردوهای کشتی را هم لغو کرد. من هم چاره ای جز تمرینات انفرادی در کرج ندارم و سعی کردم با همین شرایط خودم را در سطح آمادگی نسبی نگه دارم. فقط امیدوارم در سال جدید هر چه زودتر شاهد فروکش کردن این ویروس باشیم و دوباره بتوانیم روال عادی زندگی را پیش بگیریم.
وی در پایان به روند درمان زانوی مصدومش اشاره کرد و گفت: وی تصریح کرد: به دلیل مصدومیت شدید از ناحیه زانو مدتها از تمرینات سنگین کشتی دور بودم اما رفته رفته شرایطم بهتر شد و اواخر سال گذشته تمرینات کشتی بر روی تشک را آغاز کردم. البته همچنان مراقب هستم که روند درمان کامل شود و مشکل دیگری بوجود نیاید. خوشبختانه تاکنون که مشکلی نداشتم و تمرینات را بدون درد از ناحیه زانو پشت سر می گذارم. کشتی آزاد هنوز سه سهمیه المپیک کسب نکرده که یکی از سهمیه ها در وزن من است. امیدوارم با پشت سر گذاشتن این روزها بتوانم به همان شرایط مطلوب همیشگی برسم و با کسب سهمیه، راهی المپیک بشوم.
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: علیرضا کریمی کشتی آزاد تیم ملی پشت سر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۵۸۳۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دیوید تیلور، عددی نبود!/ پیش‌بینی پارسال محقق شد
عصر ایران؛ اهورا جهانیان - دیوید تیلور در مسابقات جهانی سال گذشته (2023) پس از غلبه بر حسن یزدانی و کسب مدال طلا، خودش را برترین کشتی‌گیر تاریخ نامید؛ ادعایی مضحک که حتی واکنش بزرگان تاریخ کشتی را نیز برنینگیخت.
تیلور در سطح اول کشتی جهان (یعنی مسابقات المپیک و جهانی)، فقط 4 مدال طلا دارد. یک طلای المپیک (2020)، سه طلای جهانی (2018، 2022، 2023). او یک مدال نقرۀ جهانی هم دارد (2021).
ادعای تیلور در حالی مطرح شد که در کشتی آزاد الکساندر مدوید با 10 طلا، بوایسار سایتیف با 9 طلا، آرسن فادزائف و ماخاربک خادارتسف و سرگئی بلوگلازوف و والنتین یوردانف هر کدام با 8 طلا، عبدالرشید سعداللهاف با 7 طلا، جان اسمیت و عبدالله موحد و لوان تدیاشویلی و سوسلان اندیف و جردن باروز و حاجی مراد گاتسالوف و لری خابلوف هر کدام با 6 طلا، بروس بومگارتنر با 5 طلا، از حیث کسب افتخار در مسابقات المپیک و جهانی، بالاتر از تیلور قرار دارند.
الکساندر مدوید
امامعلی حبیبی و ابراهیم جوادی و حسن یزدانی نیز هر کدام با 4 طلا، از حیث کسب مدال طلا، در موقعیتی نظیر تیلور قرار دارند.
البته اگر ارزش تمامی مدال‌های یک کشتی‌گیر در مسابقات جهانی و المپیک مد نظر باشد، غلامرضا تختی با یک طلا و دو نقرۀ المپیک و دو طلا و دو نقرۀ جهانی، جایگاهش در تاریخ کشتی به مراتب بالاتر از دیوید تیلور است.
اتحادیۀ جهانی کشتی به مدال‌های المپیک و جهانی به این صورت امتیاز می‌دهد:
طلای المپیک 20 امتیاز
نقرۀ المپیک 10 امتیاز
برنز المپیک 5 امتیاز
طلای جهانی 10 امتیاز
نقرۀ جهانی 5 امتیاز
برنز جهانی 2 امتیاز
بنابراین مدال‌های تختی 70 امتیاز دارند و مدال‌های یزدانی 55 امتیاز. حتی حسن یزدانی با یک طلا و یک نقرۀ المپیک، سه طلا و سه نقره و یک برنز جهانی، با 77 امتیاز به مراتب بالاتر از دیوید تیلور می‌ایستد.
تازه اگر کشتی‌گیران فرنگی را هم حساب کنیم، جایگاه دیوید تیلور در تاریخ کشتی به مراتب تنزل بیشتری می‌یابد. مثلا الکساندر کارلین با سه طلا و یک نقرۀ المپیک و 9 طلای جهانی، با 160 امتیاز برترین کشتی‌گیر تاریخ در کشتی مردان است. یعنی کارلین 105 امتیاز بیشتر از دیوید تیلور دارد. از حیث تعداد مدال نیز هشت مدال بیش از تیلور در ویترین افتخارات کارلین هست. ضمنا کارلین سه طلای المپیک دارد و چهار بار در فینال المپیک حضور داشته، ولی تیلور فقط یکبار توانسته به مسابقات المپیک راه یابد!
الکساندر کارلین
در واقع تیلور حتی در کشتی آمریکا نیز آن قدر قدرتمند نبوده. او امسال 33 ساله است. اگر در بین کشتی‌گیران آمریکا یک کشتی‌گیر کاملا برتر بود، می‌توانست چهار بار یا دست کم سه بار در مسابقات المپیک شرکت کند. یعنی به غیر از المپیک آتی در پاریس (2024)، در سال 2016 نیز که 25 ساله بود و حتی در سال 2012 که 21 ساله بود، تیلور می‌بایست جواز حضور در المپیک را کسب می‌کرد؛ اما او در آن سالها نتوانست در آمریکا از پس رقیبانش برآید و به المپیک راه یابد.
همچنین عبدالرشید سعداللهاف با دو طلای المپیک و پنج طلا و یک نقرۀ جهانی، ارزش مدال‌هایش 100 امتیاز است. 45 امتیاز بیش از تیلور. تازه سعداللهاف مسابقات جهانی 2022 را به دلیل جنگ روسیه و اوکراین از دست داد. او هشت مدال 100 امتیازی‌اش را تا سن 25 سالگی (2021) بدست آورده ولی تیلور اولین مدال جهانی‌اش را در سن 28 سالگی (2018) کسب کرده. سعداللهاف اولین طلای جهانی‌اش را ده سال زودتر از تیلور، یعنی در سن 18 سالگی بدست آورده.
عبدالرشید سعداللهاف
بنابراین هر طور که حساب کنیم، تیلور جز پرافتخارترین کشتی‌گیران تاریخ نیست. اما اگر منظور او این بوده که به لحاظ فنی بهترین کشتی‌گیر تاریخ است، نتایج این بهتر بودن باید روی تشک کشتی آشکار شود.
تیلور نه روی تشک‌های جهانی و المپیک و نه حتی روی تشک‌های کشتی آمریکا، نتوانسته چنین ادعایی را ثابت کند. به لحاظ فنی، اگرچه با قطعیت نمی‌توان ادعا کرد، ولی بسیاری از کارشناسان کشتی معتقدند که بوایسار سایتیف برترین کشتی‌گیر در تاریخ کشتی مردان است. اگر هم این افتخار نصیب ساتیف نشود، احتمالا به کسانی چون کارلین یا فادزائف یا شاید هم یکی دو روس دیگر برسد.
بالاترین افتخار دیوید تیلور اگر نیک بنگریم این است که حسن یزدانی نتوانست راه پیروزی بر او را پیدا کند. در نتیجه تیلور یک طلای المپیک و دو طلای جهانی در مصاف‌هایش با یزدانی در سه فینال بدست آورد.
یزدانی تا پیش از المپیک سال 2020 یک طلای المپیک (2016)، دو طلای جهانی (2017 و 2019) یک نقرۀ جهانی (2015) و یک برنز جهانی (2018) داشت. یعنی طی پنج سال 5 مدال گرفته بود که سه مدالش هم طلا بود و یکی از طلاهایش نیز طلای المپیک بود.
بنابراین او در سال 2020 یکی از درخشان‌ترین و بهترین کشتی‌گیران حاضر در المپیک توکیو بود. از بخت بد، یزدانی در حالی که در فینال المپیک توکیو (2020) تا پانزده ثانیه به سوت پایان کشتی 2 بر 1 از تیلور جلو بود، یک لحظه غفلت کرد و اسیر زیرگیری تیلور شد و طلای المپیک را از دست داد.
او می‌توانست در آن فینال تلخ، آن پانزده ثانیه را هم مدیریت کند و نخستین کشتی‌گیر در تاریخ کشتی ایران شود که دو طلای المپیک بدست آورده. اگرچه تختی هم در المپیک 1960 مستحق کسب دومین مدال طلا بود ولی داوران خشونت حریف ترکیه‌ای او، عصمت آتلی را نادیده گرفتند و مدال طلا از کف جهان‌پهلوان رفت.
باری، یزدانی به هر دلیلی، راه مقابله با تیلور را پیدا نکرد و در پنج بار مغلوب او شد و فقط یک بار او را برد (فینال جهانی 2021). از پنج شکست یزدانی مقابل تیلور، سه شکست در مسابقات جهانی رقم خورد و یکی هم در فینال المپیک. یک شکست هم، که اولین شکست یزدانی مقابل تیلور بود، در مسابقات کم‌اهمیت‌تر "جام جهانی" رقم خورده بود. سال 2017 در کرمانشاه.
یزدانی برخلاف کشتی‌گیرانی که در آمریکا بارها تیلور را در دهۀ اخیر شکست دادند، نتوانست به لحاظ تاکتیکی بر تیلور سرآمدی پیدا کند و به همین دلیل در شش مبارزه، پنج بار او باخت. تیلور دوازده بار با کشتی‌گیران ایرانی مبارزه کرد و فقط دو بار مغلوب شد. یکبار در برابر احسان لشکری در جام طلایی باکو در سال 2015، یکبار هم در مصاف با یزدانی در فینال مسابقات جهانی 2021.
اینکه تیلور از سال 2013 تا سال 2017 رضا افضلی و بهمن تیموری و وحید شاه‌محمدی‌زاد و علیرضا را در مسابقاتی نظیر المپیاد دانشجویان و جام یاشاردوغو و جایزۀ بزرگ مادرید و باشگاه‌های جهان شکست داده، چندان عجیب نیست (علیرضا کریمی را دو بار در جام باشگاه‌های جهان شکست داده).
عجیب این است که تیلور چطور پنج بار توانست حسن یزدانی را ببرد. اگرچه کارشناسان دربارۀ شکست‌های یزدانی مقابل تیلور به نکاتی اشاره کرده‌اند اما تا به حال کسی نتوانسته چنانکه باید علت ناکامی‌های مکرر یزدانی در برابر این آمریکایی چالاک را تشریح کند.
ماخاربک خادارتسف هم در اوج دوران کشتی خودش ابتدا مغلوب عباس جدیدی شد (1993) و سپس سه سال پیاپی به رسول خادم باخت (1994، 1995 و 1996). ولی علت آن چهار باخت خادارتسف روشن بود. او اولا سنش بیشتر از جدیدی و خادم بود، ثانیا زورش کمتر از این دو نفر بود، ثالثا در برابر خادم جنگ تاکتیکی را هم می‌باخت. جدیدی عمدتا با جوانی و زور بیشترش خادارتسف را برد، ولی در پیروزی‌های رسول، فکر و هوشمندی تاکتیکی نقش انکارناپذیری داشت.
ماخاربک خادارتسف و رسول خادم
حسن یزدانی هم مثل جدیدی و رسول، جوان‌تر و تا حدی هم قوی‌تر از دیوید تیلور بود. ولی تیلور برخلاف خادارتسف مغلوب زور و جوانی حریفش نشد. چرا؟ چرایش به درستی معلوم نیست. فقط این نکته روشن است که یزدانی جنگ تاکتیکی را به تیلور می‌باخت وگرنه دلیلی نداشت به حریفی چهار سال مسن‌تر از خودش، مدام ببازد. احتمالا تزلزل روحی نیز یکی از علل شکست یزدانی در جنگ تاکتیکی بود.
مثلا رسول خادم به تاکتیک خودش در برابر خادارتسف اعتماد داشت و به همین دلیل وقتی از خادارتسف عقب می‌افتاد، روحیه‌اش متزلزل نمی‌شد. اما یزدانی وقتی از تیلور عقب می‌افتاد یا وقتی با او هم‌امتیاز بود و یا حتی وقتی از او فقط یک امتیاز بیشتر داشت، با روحیه‌ای متزلزل با تیلور دست و پنجه نرم می‌کرد و احساس ناامنی در طرز کشتی‌گرفتن‌اش مشهود بود.
هر چه بود، یزدانی به عنوان پرافتخارترین کشتی‌گیر در تاریخ کشتی ایران، راه غلبه بر تیلور را پیدا نکرد و همین موجب برجسته شدن تیلور در کشتی جهان در شش سال اخیر شد. آنچه را که رقبای آمریکایی تیلور در مسابقات داخلی ایالات متحده بلد بودند، حسن یزدانی بلد نشد و تیلور در جهان کشتی سرآمد شد.
تیلور و یزدانی
اما سرآمدی تیلور عمری پنج‌ساله داشت. تیلور از سال 2018 به بعد، مسابقات جهانی 2019 را از دست داد و حالا هم مسابقات المپیک را از دست داده. تا سال 2017 هم حضوری در مسابقات جهانی و المپیک نداشت.
او عمدتا کشتی‌گیری "آمریکایی" بود. یعنی در مسابقات داخلی آمریکا، که اهمیت زیادی هم در این کشور دارند، خوش می‌درخشید. دیر به صحنۀ جهانی رسید. در این صحنه البته خوش درخشید ولی مشکل اصلی او نه موفقیت در این عرصه (جهانی و المپیک) بلکه راهیابی به این عرصه بود.
چنین کشتی‌گیری قطعا به لحاظ فنی هم نه تنها برترین کشتی‌گیر تاریخ نمی‌تواند باشد، بلکه جزو برترین‌ها هم محسوب نمی‌شود. تیلور قطعا نقاط ضعف قابل توجهی داشت که حضور در المپیک 2016 و مسابقات جهانی 2017 و 2019 و المپیک 2024 را از دست داد.
دربارۀ این نقاط ضعف، کارشناسان و اهل فن باید ریزبینانه و مفصل توضیح دهند. تا جایی که به "ما" به عنوان تماشاگران و دوستداران کشتی مربوط است، عقل سلیم حکم می‌کند که بگوییم تیلور در "تالار بزرگان تاریخ کشتی"عددی نبود. او در تاریخ کشتی نهایتا کشتی‌گیری همردیف دو آمریکایی پرزور و چالاک دیگر، یعنی کنی ماندی و کوین جکسون و یا کشتی‌گیری مثل آناتولی بلوگلازوف بود که هر کدام بین 2 تا 4 طلا در دو سطح اول کشتی جهان (مسابقات جهانی و المپیک) بدست آوردند وهیچ کدام هم نتوانستند بیش از یک طلای المپیک بدست آورند.
کوین جکسون
با چنین کارنامه‌ای، تیلور جایگاه رفیعی در تالار غول‌های تاریخ کشتی بi دست نمی‌آورد. تعداد مدال‌های نقره و برنز تیلور هم بسیار کم است (فقط یک نقرۀ جهانی)؛ چراکه او مشکل اصلی‌اش غلبه بر رقبای داخلی برای حضور در مسابقات جهانی و المپیک بود.
رسول خادم هم البته فقط سه مدال طلا دارد ولی رسول در 25 سالگی به دلیل آسیب‌دیدگی با کشتی وداع کرد. وگرنه در دورانی که در اوج بود، اساسا کشتی‌گیری شکست‌ناپذیر بود. تفوق او هم محصول سبک یگانۀ کشتی‌گرفتن‌اش بود و به همین دلیل یکی از خاص‌ترین کشتی‌گیران در تاریخ کشتی آزاد مردان است.
به هر حال شکست دیوید تیلور 33 ساله در برابر آرون بروکس غم‌انگیز بود. مسابقات وزن 86 کیلوگرم کشتی آزاد در المپیک پاریس با حضور دیوید تیلور، اگر نگوییم به لحاظ فنی بهتر، دست کم جذاب‌تر می‌شد. تیلور بلد بود چطور رسانه‌ها را مجذوب خودش کند. برخلاف حسن یزدانی که درونگرا است و شرم شرقی دارد، تیلور اهل قیل و قال و کری خواندن و خودنمایی بود.
او بسیار امیدوار بود که دومین طلای المپیک را کسب کند و از این حیث در کنار بزرگانی مثل جان اسمیت و خادارتسف و فادزدائف و بلوگلازوف بایستد ولی زورش به آرون بروکس 23 ساله نرسید و ملتفت شد که برتری به کارنامه است نه به کری‌خوانی!
------------------------------
* عصر ایران: خالی از لطف نیست جملات پایانی نوشته پارسال (27 شهریور 1402) را هم یادآوری کنیم؛ مقاله ای دربارۀ غرور دیوید تیلور که با این جملات پایان می یافت:
«شاید همین غرور مضحک، که از جنس غرور جوانی است ولی در پیرانه‌سر سر برآورده، کار دست تیلور دهد. تیلور باید هشت طلای دیگر بگیرد تا تازه کمی پایین‌تر از کارلین بایستد. کسی که با کسب 4 مدال طلا مدعی می‌شود بهترین کشتی‌گیر تاریخ است، با این ادعایش از نوعی "لبریزشدنِ ناخودآگاه" نیز خبر می‌دهد. چنین حسی ممکن است سال آینده، نوار موفقیت تیلور را پاره کند.»
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: مورد عجیب دیوید تیلور سرمربی تیم ملی کشتی آزاد: شکست تیلور به آرامش روانی تیم ما کمک می کند دیوید تیلور المپیک پاریس را از دست داد پدیده ۲۳ ساله کشتی آمریکا "دیوید تیلور" را به زانو در آورد (فیلم)
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت