۲۵.۷ درصد از فارق التحصیلان بیکار شدند
تاریخ انتشار: ۱۷ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۸۲۷۷۹
نرخ بیکاری جوانان ١٥ تا ٢٤ ساله حاکی از آن است که ٢٥,٧ درصد از فعالان این گروه سنی در زمستان١٣٩٨ بیکار بودهاند. بررسی تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان میدهد، این نرخ نسبت به فصل مشابه در سال قبل (زمستان ١٣٩٧) ٢.٤ درصد کاهش یافته است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ نرخ بیکاری جوانان ١٥ تا ٢٤ ساله حاکی از آن است که ٢٥,٧ درصد از فعالان این گروه سنی در زمستان١٣٩٨ بیکار بودهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در زمستان 98 سهم جمعیت بیکار فارغ التحصیلان عالی از کل بیکاران 39 درصد بوده است که این سهم در بین زنان نسبت به مردان و در نقاط شهری نسبت به نقاط روستایی بالاتر است بررسی تغییرات این شاخص نشان می دهد که نسبت به فصل مشابه سال قبل 1.4 درصد افزایش داشته است.
بنابر گزارش مرکز آمار ایران بررسی نرخ بیکاری گروه سنی ١٨ تا ٣٥ ساله نیز نشان میدهد که در زمستان ١٣٩٨، ١٧,٨ درصد از جمعیت فعال این گروه سنی بیکار بودهاند. این در حالی است که تغییرات فصلی نرخ بیکاری این افراد نشان میدهد این نرخ نسبت به زمستان ١٣٩٧، به میزان ١.٦ درصد کاهش یافته است.
بررسی سهم اشتغال ناقص جمعیت ١٥ ساله و بیشتر نشان میدهد که در زمستان ١٣٩٨، 10,٤ درصد جمعیت شاغل، به دلایل اقتصادی (فصل غیرکاری، رکود کاری، پیدا نکردن کار با ساعت بیشتر و…) کمتر از ٤٤ ساعت در هفته کار کرده و آماده برای انجام کار اضافی بودهاند. این در حالی است که ٣٥.٣ درصد از شاغلین ١٥ ساله و بیشتر، ٤٩ ساعت و بیشتر در هفته کار کردهاند.
انتهای پیام/
منبع: دانا
کلیدواژه: نشان می دهد نرخ بیکاری گروه سنی بوده اند بیش تر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۸۲۷۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
وقتی آسیابانهای تهران بیکار شدند
اکنون دیگر نه از گردش پرههای آسیابها خبری است و نه از آسیابانهای باتجربه تهرانی که برای قرنها حاصل دسترنج کشاورزان این گستره را آرد میکردند. اکنون دیگر در تهران نشانی از شغل آسیابان وجود ندارد، اما آسیابانها روزگاری یکی شغلهای مهم و کارراهنداز تهران قدیم بودند.
به گزارش همشهری، تهران روزگاری دهها آسیاب داشت؛ همان روزها که تهران نه کلانشهری در محاصره برجها و بزرگراهها، بلکه آبادی کوچکی بود با زمینهای زراعی فراوان. علیرضا زمانی، تهرانپژوه، میگوید: «بیشتر آسیابهای تهران آسیاب آبی بود؛ یعنی گردونه آسیاب با آب رودخانهها به گردش در میآمد.
تهران در جنوب و شمال مزارع گندم بسیار داشت و وجود مزراع گندم نیز وجود آسیابهای فراوان را توجیه میکرد. شمار آسیابهای تهران آنقدر زیاد بود که تنها در گستره دولاب ۷ آسیاب وجود داشت.
در طرشت ۳ آسیاب، در شمیران آسیابهای معروفی، چون آسیاب گیلاسی دربند یا آسیاب چیذر و نیز آسیابهای معروفی، چون آسیاب یوسفآباد، آسیاب والی و آسیاب جلالی گندمها و در دیگر آبادیها محصولات کشاورزی را آرد میکردند.»
در دوران اوج فعالیت آسیابها، آسیابانها که مسئولیت آرد کردن گندم را برعهده داشتند، میان کشاورزان بسیار محبوب و البته کارراهانداز بودند. مسئولیت آسیابان، اما تنها انجام فرایند آرد کردن گندم نبود.
زمانی ادامه میدهد: «در روزگاری که بسیاری از روستانشینان شمیرانی و آبادیهای اطراف تهران با کشاورزی و کشت گندم روزگار میگذراندند، محصولات بسیاری برای آرد شدن به آسیاب فرستاده میشد. از طرفی، اگرچه تهران آسیابهای بسیار داشت، اما همه آبادیها از آسیاب بیبهره بودند. بنابراین، گندمهای خود را به روستاهایی میبردند که آسیاب داشتند. در نتیجه گاهی شمار کیسههای گندم آنقدر زیاد میشد که آسیابان باید میان کشاورزان نوبت تعیین میکرد. اصطلاح آسیاب به نوبت نیز از همین جا ورد زبان مردم شده و هنوز در فرهنگ عامه کاربرد دارد.»
کار و کاسبی آسیابانها، اما با ساخت کارخانههای آرد و صنعتی شدن فرایند آرد کردن گندم کساد شد و بهتدریج با از رونق افتادن آسیابها، آسیابانها نیز به فکر شغل دیگری برای خودشان افتادند.
زمانی میگوید: «اولین سیلوی نگهداری گندم در حدود سال ۱۳۱۸ و در دوران پهلوی اول ساخته و کمی بعد نیز کارخانه آرد مجاور آن تاسیس شد. با توسعه این کارخانهها و نیز از میان رفتن زمینهای کشاورزی در اثر توسعه شهر، دیگر نیازی به ادامه فعالیت آسیابها وجود نداشت.
به عنوان مثال، در شمیران از میانههای دهه ۳۰ بسیاری از آبادیها به محلههای مدرن شمال شهر تبدیل شدند و با از بین رفتن زمینهای کشاورزی، شغلهای وابسته به آن مثل آسیابان هم به فراموشی سپرده شد.»