به نقل از «ایسنا»

محمود اکبرزاده نقش یک مرشد معنوی برای شاعران انقلابی و مذهبی را داشت

تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۹۲۰۸۷

ایسنا/خراسان رضوی محمد کاظم کاظمی گفت: مرحوم محمود اکبرزاده نقش یک مرشد معنوی را برای شاعران انقلابی و مذهبی داشت و تعیین کننده محتوای شعرهای آنها بود.

محمد کاظم کاظمی در گفت‌وگو با ایسنا درباره مرحوم محمود اکبرزاده که از شاعران و مداحان پیشکسوت خراسان بود، اظهار کرد: ایشان در شعر مذهبی روحیه انقلابی دمیدند و  پیوند خوبی بین جامعه مداحی و شاعران انقلابی و مفاهیم انقلاب برقرار کرده بودند، آقای اکبرزاده در سال‌های قبل از انقلاب کتابی تدوین کرده بودند که شعرهای مذهبی و عاشورایی با رویکرد سیاسی - اجتماعی و انقلابی در آن بود و این نوع کتاب‌ها در آن زمان نایاب بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: به نظر من خصوصیت مهم ایشان این بود که در هر سه موضوع شعر، مفاهیم انقلابی و مذهب بسیار مسلط بود.

کاظمی بیان کرد: ویژگی مثبتی که آقای اکبرزاده داشت و ایشان را متمایز می‌کرد این بود که علاوه‌بر مداح بودن، ادیب و بسیار شعر شناس نیز بود و به همین دلیل آثاری که برای مداحی انتخاب می‌کرد معمولا آثار بسیار ارزنده‌ای بودند و همچنین ایشان قدرت تحلیل خوبی از شعر داشت و در زمانی که دیگران شعر می‌خواندند، ایشان نقد می‌کرد، نظر می‌داد و حتی تحلیل محتوایی می‌کرد و پیشنهاد موضوع می‌داد.

این شاعر و منتقد ادبی اضافه کرد: ایشان فقط خوانندهِ شعر مذهبی نبود، هم در حوزه مداحی افرادی را پرورش داد و هم در حوزه شعر نقش مهمی در تعیین محتوای شعرهای ما داشت، مثلا بنده در آن زمان چند شعر مذهبی را که نوشته‌ام به پیشنهاد حاج آقای اکبرزاده بود و یکی از شعرهایی که آن زمان منتشر کرده‌ام مثنوی روایت بود که اتفاقا مثنوی معروف بنده در آن زمان بود و تقدیم شده به آقای اکبرزاده؛ به دلیل این که ایشان سفارش و تقاضایی از شاعران داشت و آن، این بود که شعرهای مذهبی با رویکرد انقلابی بگویند و به همین علت بنده این شعر را نوشتم و وقتی در کتابم چاپ شد به ایشان تقدیم کردم.

وی ادامه داد: شروع فعالیت‌های ایشان به قبل از انقلاب برمی‌گردد و بنده نمی‌توانم اطلاع دقیقی بدهم چون آن زمان حضور نداشتم اما می‌دانم که ایشان از پیشکسوتان انجمن‌های ادبی مذهبی - انقلابیِ قبل از انقلاب بودند یعنی انجمن‌های ادبی که رویکرد انقلابی داشتند و شعرهایی که در آنجا ارائه می‌شد، شعرهایی بود که چهره مذهبی را در رویکرد انقلابی و ضد رژیم شاه استفاده می‌کردند.

کاظمی افزود: از افرادی که در آن جلسات رفت و آمد داشتند می‌توان به آقایان سید رضا موید، غفورزاده (شفق)، نعمت میرزازاده و... اشاره کرد و آقای دکتر شریعتی هم در زمانی که به مشهد می‌آمدند در آن انجمن‌ها نشست و برخواست داشتند و خاطرات آن زمان را افرادی مانند آقای شفق بهتر اطلاع دارند؛ چون در کنار آقای اکبرزاده حضور داشتند.

دبیر اسبق جشنواره شعر فجر بیان کرد: اولین دیدار بنده با آقای اکبرزاده به سال 1365 برمی‌گردد و در زمانی بود که هنوز وارد جلسات و محافل شعر نشده بودم و در یک شب شعر شرکت کرده بودم که در آخر جلسه برنامه را به حاج آقای اکبرزاده سپردند و ایشان شعر خواندند و شعرخوانی ایشان توام با مداحی بود و از آن زمان ایشان برای من چهره خاصی داشتند، آن زمان نوجوان بودم و کسی من را به عنوان شاعر نمی‌شناخت.

وی تشریح کرد: پس از آن در زمستان سال 1366 وقتی وارد جلسات شعر حوزه هنری شدم آقای اکبرزاده جزء افراد پای ثابت جلسات بودند و نقش یک مرشد معنوی برای شاعران انقلابی و مذهبی داشتند.

کاظمی گفت: بعد از آن هم ما جلساتی خاص تر به شکلنشست‌های خانگی برگزار می‌کردیم که در آن جلسات می‌خواستیم جدی‌تر به بحث شعر و نقد بپردازیم و در آن جلسات نیز بنده، آقای اکبرزاده و آقایان عبدالله حسینی، محدثی، عباس ساعی، محمد علی امینی و نادر پناه‌زاده حضور داشتیم که در هر نوبت، جلسه خانه یکی از دوستان برگزار می‌شد و هم ایشان به خانه ما می‌آمدند و هم ما به خانه ایشان می‌رفتیم و چون ایشان وسیله نقلیه داشتند، همیشه من را پس از جلسه به خانه می‌رساندند.

این شاعر و منتقد ادبی اظهار کرد: بنده به شعر بیدل بسیار علاقه دارم و در آن زمان شعر بیدل در جلسات شعری مشهد رونق نداشت و مخصوصا افرادی که مداح و ذاکر اهل بیت بودند غالبا با شعر بیدل بیگانه بودند اما یک خاطره خوشی که از آقای اکبرزاده به یاد دارم این است که ایشان در سال 1368، در برنامه‌ای تلویزیونی حضور یافته بودند که در موضوع جبهه و دفاع مقدس بود اما ایشان غزلی از بیدل در مقام دفاع مقدس خواند و شعر را با آن موضوع مرتبط کرد.

وی بیان کرد: شاعران جوان زیادی را در خراسان می‌شناسم که اینگونه گرایش‌ها را دارند و من به آنها خوشبین هستم و به نظرم کیفیت شعر جوان ما خیلی خوب پیشرفت کرده است.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری شاعران انقلابی آقای اکبرزاده آن زمان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۹۲۰۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ما در سرزمین شعریم از حافظ تا فیض!

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: علی داودی شاعر و طنزپرداز به‌تازگی یادداشتی درباره برنامه تلویزیونی سرزمین شعر نوشته که طی ایام نوروز ۱۴۰۳ از شبکه چهار سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد و هنوز هم روی آنتن می‌رود. این‌یادداشت با عنوان «نگاهی به برنامه تلویزیونی رقابت شعرا» برای انتشار در اختیار مهر قرار گرفته است.

مشروح متن یادداشت مورد اشاره در ادامه می‌آید؛

علایق شخصی بماند. انبوه ضرب المثل، تبلیغ، سرود، آواز، مناجات، بزن و بکوب و شاد و غمگین، همه و همه ریشه در شعر دارند. همه اینها خبر از جایگاه شعر در زندگی ما ایرانی جماعت و نسبت ما با شعر می‌دهد.

شعر هنر ملی ماست. شعر رسانه کهن اجتماعی و محمل معرفتی بوده و هست که همواره فرهنگ ما را همراهی کرده است که علی رغم پیدایش و تراکم انواع هنرها همچنان جایگاه خاص خود را دارد. اما به همین اعتماد نمی‌توان بسنده کرد که صحنه شلوغ روزگار، ضرورت توجه بیشتر به شعر را می‌طلبد. جالب اینکه در تبلیغ شعر، هر امکانی توأمان ظرف و مظروف شعر است از جمله امکان رسانه‌. پیوند شعر با رسانه عمومی بیش از هر چیزی، زمینه تاکید بر این مهم است چنانکه تا کنون برنامه‌های متعددی با موضوع شعر اجرا شده است و حضور شعر در رسانه، امری نوظهور نیست به ویژه دعوت از شاعران در مناسبات مختلف و حضور ایشان در برنامه‌ای که مهمان شاعر هم دارد. منتها این حضور، حضور محوری نیست بلکه شعر یک بخش جزئی است که بین بخش‌های دیگر به ویژه بین صحبت‌های مجریان گم می‌شود.

از همین نقطه وارد برنامه‌ای به نام سزمین شعر بشویم؛ برنامه‌ای که این شب‌ها و تکرار آن روزها از تلویزیون پخش می‌شود. در کنار بسیاری ویژگی‌ها، شاید مهمترین ویژگی این نکته همین شعر محور بودن است از حضور شاعر در جایگاه، از مجری تا داوران و سرگروه‌ها و میهمانان و برنامه سازان تا در و دیوار این برنامه آکنده از شعر است. در طول مدت برنامه مخاطب گویا در انجمن شعری حضور دارد و شعر و نقد و نظر می‌شنود و تشویق می‌کند. هر مخاطبی به صورت طبیعی و ناخودآگاه درباره شعرها قضاوت می‌کند که طبعاً برخی شعرها بهتر یا ضعیف ترند. این نظر مقایسه‌ای زمینه شکل‌گیری برنامه در قالب مسابقه شده است. مسابقه‌ای با چالش‌ها و مراحل مختلف و رسیدن به مرحله نهایی و برگزیده. البته مسابقه شعر هم سابقه قدیمی دارد اما سرزمین شعر؛ تلفیق شعر و رسانه هم هست. علاوه بر این همایش جمع بزرگی از شاعران هم روزگار ما. حضور و رقابت علنی پیش چشم میلیونها بیننده علاقمند تا متخصص امر. کار تولیدی شعر ساده نیست به ویژه برای شاعران حضور در رقابت در رسانه طبعاً امر ساده ای نیست و جسارتی می‌خواهد لذا کسانی که به خصوص در محدوده زمانی این دوره از برنامه را همراهی و در رقابت شرکت کردند دست به کار بزرگی زدند.

اما در کنار این محاسن چند نکته هم از عیوب برنامه بگویم؛ در این که برنامه نوقدم و تازه ای مثل سرزمین شعر کم و کاستی‌های فراوان دارد جای بحثی نیست. می‌توان آنها را برشمرد به یک یک آنها پرداخت. از تنوع شاعر تا تنوع شعر، ترکیب داوران، مجری، نقش سرگروه‌ها، دکور، مراحل و حتی حضور تماشاگر.

ایراد طبیعی است به قولی سفره نیفتاده یک عیب داره سفره افتاده هزار عیب. لذا این نقطه شروع هزار عیب هم داشته باشد، ظرفیت‌ها و داشته‌های برنامه هزار و یکی است. تا حدی هست که بتوان با تکیه بر امتیازات به پیشواز مراحل بعدی رفت و ضعف و عیوب را رفع کرد.

مهم این ست که ما در سرزمین شعریم از حافظ تا فیض! جو و محیط زیستی فراگیر که تمام شئونات ما را در برگرفته است این نیز تجربه‌ای جدید است که نباید هراسید.

کد خبر 6079650 الناز رحمت نژاد