به نقل از «فارس»

از خیابان تا زندان؛ دلیل عضویت محکومین در دار و دسته های داخل زندان

تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۹۲۶۴۳

ایالات متحده به نسبت سایر کشورهای توسعه یافته جهان، بیشترین تعداد از شهروندان خود را زندانی می کند؛ یعنی حدود یک میلیون و 500 هزار نفر عمر خود را در زندان سر می کنند.

گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: ایالات متحده به نسبت سایر کشورهای توسعه یافته جهان، بیشترین تعداد از شهروندان خود را زندانی می کند؛ یعنی حدود یک میلیون و 500 هزار نفر عمر خود را در زندان سر می کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما برای کسانی که در یک ندامتگاه کار یا زندگی نمی کنند، زندگی در پشت میله ها عمدتا به شکل یک راز باقی می ماند. تنها در مواقع شورش، اعدام یا رسوایی هایی که در زندان ها رخ می دهد، جامعه نیم نگاهی به زندگی داخل زندان ها می اندازد.
ما به عنوان جرم شناس در سال 2016 حدود 9 ماه زمان را صرف مصاحبه با بیش از 800 زندانی در تگزاس کرده ایم. این زندانیان از زندگی پیش از محکومیت و در طول زندان خود و نیز بازگشت مشروطشان به جامعه با ما سخن گفتند، سفری که هر ساله بیشتر از 600 هزار نفر در آن سهیم می شوند. علاوه بر این ما با یک واقعیت مهم دیگر حاکم بر زندان ها آشنا شدیم: دار و دسته های داخل زندان ها.
کتاب جدید ما با کنار زدن پرده ها، نشان می دهد که دارودسته ها برای کسب کنترل و ساختار زندگی در داخل زندان چگونه با هم رقابت دارند. دار و دسته های مختلف در پشت میله ها برای خود قدرتی دست و پا می کنند، اما آنها بیشتر شاخه شاخه هستند و کنترل آنها کمتر از چیزی است که مردم فکر می کنند.

وارد شدن، خارج شدن
با وجود تحقیقات نسبتا زیادی که درباره دار و دسته های خیابانی انجام شده، در مورد این دار و دسته ها در داخل زندان ها تحقیقات اندکی صورت گرفته است.
انجام تحقیقات در زندان ها به ندرت ممکن می شود، چون کسب اجازه برای دسترسی به فضای زندان کار دشواری است. مقامات زندان ها معمولا از پذیرش چنین ریسکی اجتناب می کنند و از اینکه اجازه دهند بیرونی ها به پشت دیوارهایشان راه یابند، اصلا دل خوشی ندارند. حتی اگر پژوهشگران به داخل زندان راه یابند، این احتمال وجود دارد که زندانیان با آنها همکاری نکنند. وقتی که موضوع تحقیق پیرامون دار و دسته ها مطرح باشد، این مسائل حتی بزرگ تر نیز می شود.
البته ما در تجربه خود با چنین شرایطی مواجه نشدیم. حدود نیمی از کسانی که ما با آنها مصاحبه کردیم عضو دار و دسته ها بودند. زندانیان عضو دار و ودسته ها و غیر آنها به ما می گفتند «ترجیح می دهم جای اینکه توی سلولم نشسته باشم، با شما حرف بزنم.» آنها این مصاحبه ها را به عنوان راهی برای رسیدن به نوعی سبکبار کردن نفس خود می دیدند؛ با این کار این امکان را به دست می آوردند تا «چیزهایی را از توی سینه شان مانده» برای یک مخاطب بی طرف بیرون بریزند.

«سال های جنگ»
دار و دسته های مخصوص زندانیان همزمان با ظهور پدیده حبس انبوه در دهه 1980 مثل قارچ در داخل زندان های آمریکا رشد کردند. تا زمان شروع درگیری های خونین سال های 1984-1985  بین مافیای مکزیکی و سندیکای تگزاس و نیز «برادری آریایی» و جنگجویان مندینگو، عمدتا در زندان های تگزاس دار و دسته ای وجود نداشت. طی این حادثه 52 زندانی در یک دوره 21 ماهه به قتل رسیدند که از آن پس با عنوان «سال های جنگ» شناخته شد. در مطالعه ما از بیشتر از 50 دار و  دسته مختلف نام برده شده است. بیشتر این دار و دسته ها هم در زندان و هم در خیابان فعال بوده اند. تمام  12 گروهی که از نظر مقامات زندان در طبقه بندی «گروه های واجد تهدید امنیتی» جای می گیرند، با دیدگاه کلاسیک از دار و دسته های داخل زندان انطباق دارند: یعنی گروه هایی سازماندهی شده، دسیسه گر و خشن هستند. دار و دسته های باقی مانده «جرگه ها» نامیده می شوند. اگر گروه های واجد تهدید امنیتی را همچون سازمان های جنایی بدانیم، جرگه ها شبیه باندی از مجرمین بدون رهبری، سمت و سو یا ساختار روشنی هستند.
نژاد و قومیت برای تمام دار و دسته ها اهمیت دارد.  قرابت جغرافیایی  بزرگ ترین عامل تقسیم بندی اجتماعی برای دار و دسته های خیابانی به شمار می رود؛ برای دار و دسته های داخل زندان، نژاد و قومیت چنین نقشی را ایفا می کند. تقریبا تمام دار و دسته های زندان ها از یک نژاد یا قومیت واحد شکل گرفته اند.
کسانی که ما با آنها صحبت کرده ایم این نکته را روشن کرده اند که دار و دسته های زندان ها در تگزاس  دیگر شبیه همیشه نیستند. از این دار و دسته ها معمولا تحت عنوان «آبکی شده» یاد می شود؛ گروه هایی که - به خصوص در میان گروه های واجد تهدید امنیتی - دیگر چنگ و دندان لازم را برای اجرای قوانین خود ندارند. عده اندکی از زندانیان از جمله اعضای دار و دسته ها معتقدند که دار و دسته ها نظم را به زندان ها می آورند یا زندان ها را به جای امن تری تبدیل کرده اند، ادعایی که اغلب در مورد دار و دست های زندان ها مطرح می شود. اما توهم قدرت از واقعیت آن قدرتمندتر است.

کسب قدرت
اگر چه شاید دار و دسته ها با مشت آهنین کنترلی بر زندگی داخل زندان نداشته باشند، اما اشتباه است اگر فکر کنیم که آنها فاقد هر گونه نفوذی هستند. اگر اعضای دار و دسته ها تنها اقلیتی از زندانیان را تشکیل می دهند، همانطور که بر اساس تحقیق ما حدود 20 درصد زندانیان را در تگزاس تشکیل می دهند، پس آنها چگونه به قدرت دست پیدا می کنند؟ خشونت
دار و دسته ها از خشونت برای حل اختلافات، تنبیه اعضا و حفاظت از منافع خود استفاده می کنند. داستان هایی از خشونت وجود دارد که از نسلی به نسل دیگر انتقال پیدا می کند تا این تضمین به وجود آید که خاطرات زنده می مانند. حوادث «سال های جنگ» بیشتر از 30 سال پیش به وقوع پیوسته است، با این حال هنوز هم در اذهان کسانی که ما با آنها گفتگو کرده ایم زنده بود.
دار و دسته ها به خشونت در زندان رنگ و بویی دیگر می دهند. این کار تاثیری چندین برابر دارد. در حادثه خشونت آمیزی که یکی از اعضای دار و دسته ها در آن دخیل است، به دلیل هویت جمعی این گروه ها، دایره قربانیان و متخلفان آتی گسترش پیدا می کند. فرض بر این است کسی که عضو یک دار و دسته می شود، از این تعهدات و مسئولیت ها آگاه است.

عضویت در دار و دسته ها
برای یک غیر زندانی، زندان جای ترسناکی است. افراد با ورود به زندان، از هویت، نقش ها و جایگاه بیرون از زندانشان عاری می شوند. حدود نیمی از جمعیت زندانیان به دلیل ارتکاب یک جرم خشونت آمیز محکوم شده اند. در نتیجه به نظر می رسد که پیوستن به یک دار و دسته تصمیم کاملا خوبی باشد.
تحقیقات ما نشان می دهد که در تگزاس حدود 10 درصد از زندانیان برای اولین بار در زندان به عضویت یک دار و دسته درآمده اند، در حالی که 10 درصد دیگر عضویت خود را از خیابان  به زندان آورده اند. بیشتر شبیه همان چیزی که در خیابان مشاهده می شود، در زندان نیز یافتن جایگاه و کسب حفاظت دلایل معمول عضویت در یک دسته محسوب می شود. اما ایدئولوژی نیز مهم است، چیزهایی از قبیل برتری نژادی یا مامور خودسر اجرای قانون بودن که در دار و دسته های خیابانی به ندرت مشاهده می شود.
با این حال بیشتر زندانیان از دار و دسته ها سردر نمی آورند.  درست است که به نسبت خیابان، حتی در زندان اجتناب کردن از دار و دسته ها کار سخت تری است.  عضویت کسانی که جزو دار و دسته ها نیستند «کنترل می شود» و اغلب وقتی پا به زندان می گذارند، دوباره به عضویت در می آیند. کسانی که می خواهند از دار و دسته ها دوری کنند به مذهب، همجنس گرا بودن یا حتی جایگاه خود به عنوان مرتکبان جرایم جنسی– ورود زندانیان محکوم به جرایم جنسی در اکثر دار و دسته ها  ممنوع است- به عنوان دلایل عدم عضویت خود اشاره می کنند.

آیا خروج از دار و دسته ها امکان پذیر است؟
زمانی اعتقاد بر این بود که وقتی کسی عضو دار و دسته ای می شود، دیگر هرگز نمی تواند از آن خارج شود. جرم شناسان  این افسانه را در میان دار و دسته های خیابانی ابطال کرده اند؛ هستند جوانانی که مرتبا دار و دسته ها را ترک می کنند، معمولا بی آنکه مجبور به تحمل عواقبی نظیر خشونت شوند. ما دریافته ایم که همین وضعیت، حتی برای گروه های واجد تهدید امنیتی در زندان نیز صدق می کند.
سرخوردگی اولین دلیل ترک دار و دسته ها محسوب می شود. اعضای دار و دسته ها به تدریج به این نتیجه می رسند که برای هیچ و پوچ خود را در اختیار یک دار و دسته قرار داده اند. خبرچینی، قربانی شدن، حبس انفرادی و به تعویق افتادن آزادی مشروط، از جمله دلایل نارضایتی از زندگی در دار و دسته ها به شمار می آیند.
ترک یک دار و دسته در زندان مشکل تر است. خارج شدن گزینه قابل قبولی قلمداد نمی شود. اعضای دار و دسته ها باید برای ترک گروه کسب اجازه کنند یا نیت خود را به «اطلاع» آنها برسانند یا در برنامه خروج دو ساله سیستم زندان ثبت نام کنند.

بستن راه های عضویت و گشودن راه های خروج
با وجود چندین دهه تلاش برای از بین بردن سیطره  دار و دسته ها در زندان ها، مقامات در این کار موفق نبوده اند.  اعتقاد بر این است که انداختن اعضای دار و دسته ها در سلول انفرادی یک راه حل است، اما این یک رویکرد مدیریتی است. این کار مثل زدن یک چسب زخم روی زخم یک گلوله است که می تواند بیشتر از آنکه کاری کند، موجب آسیب بیشتر نیز شود. 
دار و دسته ها در رقابت برای کسب کنترل بیشتر، به عضو نیاز دارند، به همین دلیل است که تمرکز بر نقاط ورود و خروج این امید را می دهد که از قدرت دار و دسته ها در جذب اعضای جدید کاسته و اعضای فعلی تشویق به ترک آنها شوند.
دست نزدن به هیچ اقدامی فقط امکان تشدید و رشد مشکل را فراهم می کند. زندانیان امروز در نهایت به  همسایه، هم آیین و همکاران فردای ما تبدیل خواهند شد. ما می خواهیم که آنها به نسبت زمان ورودشان، هنگام خروج از زندان به آدم های بهتری تبدیل شده باشند. برای رسیدن به چنین هدفی باید در مقابل دار و دسته های داخل زندان ها دست به واکنش های موثری زد.
نویسندگان: دیوید پیروز و اسکات دکر (David Pyrooz) استادیار جامعه شناسی در دانشگاه بولدر کلرادو/ Scott H. Decker استاد جرم شناسی و عدالت کیفری در دانشگاه ایالتی آریزونا
منبع: https://b2n.ir/561417

انتهای پیام. 

 

منبع: فارس

کلیدواژه: زندان دسته ها زندانیان دار و دسته ها دار و دسته ها دار و دسته ها داخل زندان ها یک دار و دسته زندان ها گروه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۹۲۶۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عضویت ۱۰۶ هزار نفر در آذربایجان غربی درکانون‌های مساجد

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای استان آذربایجان غربی،    محسن رضایی،   در نشستی با اصحاب رسانه بر لزوم احیای کارکردهای متنوع مساجد تاکید کرد و گفت: دهه شصتی‌ها در سنین نوجوانی و جوانی بیشتر از نسل فعلی با مساجد مانوس بودند گرچه مشکلات مالی در آن زمان هم مثل اکنون وجود داشت و خانواده‌ها نیز پرجمعیت بودند.

وی ضمن ابراز تاسف از اینکه امروز دلیل عدم حضور در مساجد را به مسائل و  مشکلات مالی گره می‌زنند، ادامه داد: حال آنکه ابداع فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی همچنین نفوذ آن به افکار نسل جدید باعث عدم رغبت به مسجد می‌شود، ولی چنانچه فضای متناسب، مفرح  و مفید در کانون‌های مساجد ایجاد شود به طور قطع نسل جدید از آن استقبال خواهند کرد.

رضایی به آغاز سطح‌بندی کانون‌های مساجد استان براساس تنوع و میزان فعالیت همچنین دامنه فعالیت در طول یک سال و نیم گذشته اشاره کرد و بیان داشت: براساس این سطح‌بندی نسبت به حمایت از کانون‌های مساجد استان اهتمام خواهیم کرد به طوری که در سال گذشته برای نخستین بار از طرح مسجد کانون نشاط یک با همه توان حمایت کرده و همه ملزومات موردنیاز تفریحی، ورزشی و هنری را در اختیار نوجوانان قرار دادیم.

وی ادامه داد: در سال گذشته نسبت به انعقاد تفاهم‌نامه‌های مختلف با دستگاه‌های اجرایی و ارگان‌های مختلف و جذب اعتبارات موردنیاز گام برداشتیم و توانستیم ملزومات موردنیاز در ۱۵۰ کانون برای جذب افراد ۱۰ تا ۱۸ ساله  را فراهم کنیم، به طوری که ۱۰ هزار نفر عضو جدید در سنین جوانی و نوجوانی به اعضای کانون مساجد استان اضافه شده و با شوق و انگیزه مضاعف در رویدادهای مختلف شرکت می‌کنند.

این مسئول خاطرنشان کرد: ۱۰۶ هزار نفر در مناطق مختلف استان عضو کانون‌های مساجد هستند که ۱ هزار و ۴۰۰ کانون نیز در سراسر استان راه‌اندازی شده و در حال فعالیت هستند.

وی ادامه داد: جذب و به کارگیری مربیان توانمند، متعهد و ارزشی در رشته‌های مختلف ورزشی، پرورشی، هنری، علمی و ... را در برنامه گنجانده‌ایم، تا از این رهگذر وقت و انرژی نسل جدید در مساجد استان به بهترین نحو صرف شود و بتوانند به مهارت‌های خود بیفزایند و به فردی موفق در جامعه تبدیل شوند.