به نقل از «فرارو»

کرونا و جادوی خیابان‌های خالی!

تاریخ انتشار: ۲۲ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۵۴۶۴۷۲

فرارو-گسترش سریع کروناویروس در سراسر جهان و برقراری محدودیت‌های مختلف در جهت مهار آن، زندگی روزمره و عادی بسیاری از افراد را در سراسر جهان دگرگون کرده است. این دگرگونی اگر چه در نگاه اول بهم خوردن نظم اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی را نمایان می‌سازد، اما برخی از کارشناسان معتقدند که این اپیدمی می‌تواند پیامد‌های مفیدی از جمله در زندگی شهر نشینی داشته باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«آریسون آریف»، نظریه پرداز عرصه طراحی و معماری، طی مقاله‌ای در نشریه نیویورک تایمز به بررسی این پیامد‌های مفید احتمالی اپیدمی کرونا در زندگی شهری پرداخته است.

ما در اینجا، هفته چهارم از قرنطینه اختیاری را سپری می‌کنیم، وضعیتی که از بسیاری جهات کاملاً ناآشنا به نظر می‌رسد. به عنوان کسی که تمام دوران بزرگسالی خود را در شهر‌ها زندگی کرده، بسیار عجیب است که زمانی را تجربه کنم که تمام چیز‌هایی که دوست دارم دیگر در دسترس نباشد. تقریبا همه جا بسته است - رستوران‌ها و فروشگاه ها، کتابخانه‌ها و موزه‌ها و البته همه مدارس. کلیه کارکنان بخش‌های غیرضروری، تحت قوانین اجباری دورکاری قرار دارند.

اما این تلاش‌ها برای مهار شیوع کروناویروس، در عین حال یک شرایط نادر را به ما ارائه کرده است: ما می‌توانیم برای اولین بار شهر‌های خود را بدون ترافیک خفه کننده، هوای کثیف و صدای بوق‌های ممتد ببینیم که اغلب شهر‌ها را غیرقابل تحمل کرده است. در سراسر جهان، کروناویروس فقط طی چند روز تغییرات شدیدی را در رفتار ما ایجاد کرده است و ما در حال حاضر تأثیر این تغییرات را شاهد هستیم: برای مثال در روز دوشنبه این هفته، لس آنجلس دارای پاکترین هوا در میان شهر‌های بزرگ جهان بود.

به عنوان یک شهرنشین دو آتشه، این برای من غم‌انگیز است که ببینم چه تعداد افراد در حال انطباق هستند و شهر را به بهشت عابران پیاده تبدیل می‌کنند. پارک‌ها به اندازه‌ای جمعیت دارند که تاکنون دیده نشده اند (اگرچه بعضی از آن‌ها کاملاً پرجمعیت هستند). خیابان‌ها نه با اتومبیل بلکه با مردم شلوغ شده اند و بر همین اساس، تعداد تلفات عابران پیاده رو به کاهش رفته است.

خیابان‌ها نیز ساکت‌تر هستند. آسمان بالاتر از آنچه تاکنون دیده ام است. هفته گذشته پدری را در پارک دیدم که در حالی که بچه هایش بر روی چمن‌ها بازی می‌کردند، از روی صندلی راحتی، با نرم افزار Zoom جلسه کاری انجام می‌داد. مردم به یکدیگر سلام می‌کنند، به همسایگان خود کمک می‌کنند و در حال کشف بازی‌های تخته و پازل، نان پختن و درست کردن کنسرو هستند.

به همان اندازه که این شرایط روستایی به نظر می‌رسد، واقعیت آشکاری از نابرابری درآمدی را نیز نشان می‌دهد. افراد با درآمد بالاتر می‌توانند در خانه بمانند در حالی که بسیاری دیگر اینگونه نیستند. این تنها یکی از واقعیت‌های بی پایانی است که کووید ۱۹ را بسیار غم انگیز می‌کند. همه چیز درباره Covid-۱۹ افسرده کننده و غم انگیز است، اما در این میان ظهور برخی ایده‌های هوشمندانه، شایان توجه است. برای مثال بنگاه‌های معماری و دیگر کارشناسان چاپ ۳ بعدی، برای ساخت دستگاه‌های تنفسی، لباس محافظ و ماسک و آزمایشگاه‌های تولید، چاپگر‌های ۳ بعدی و سایر فناوری‌های خود را تغییر داده اند. افراد بی شماری از صنایع دستی، گرد هم آمده اند تا ماسک‌های خانگی را برای کارکنان مراقبت‌های بهداشتی که با کمبود مواجه هستند، بسازند.

مطمئناً برخی تغییرات برای حل این بحران نیست، اما برخی از این تغییرات کوچک که در طی چند روز گذشته دیده ام، در حال نهادینه شدن هستند و بسیاری از آن‌ها احتمالاً به یک حالت عادی در شرایط جدید تبدیل شوند. رعایت فاصله شش فوتی از یکدیگر، براساس دستورالعمل‌های فاصله اجتماعی، تقریباً در اکثر پیاده رو‌ها که معمولاً فقط چهار فوت عرض دارند، تقریباً غیرممکن است؛ بنابراین برخی از شهر‌ها در حال بررسی این ایده هستند که می‌توانند خطوط ترافیکی را برای عابران پیاده ترسیم کنند. برنامه ریزان شهری مدتهاست استدلال می‌کنند که بسیاری از خیابان‌ها باید بسته شوند تا فضا‌های قابل زندگی بیشتری برای انسان ایجاد شود، اما دولت‌ها همیشه مقاومت کرده اند و آن را غیر عملی یا غیرممکن می‌دانند. اما اکنون ثابت شده است که چنین اقداماتی می‌تواند رخ دهد و حتی باید آن‌ها را پس از بحران اپیدمی ادامه داد.     اگر خیابان‌ها می‌توانند بسیار ایمن‌تر از قبل شوند، اگر کیفیت هوا در طی چند هفته می‌تواند بسیار تغییر کند، آیا می‌توانیم نسبت به تلاش هایمان در مبارزه با تغییرات آب و هوایی امیدوار باشیم؟

طرفداران عابران پیاده پیشنهاد داده اند که علائم راهنمایی و رانندگی را به ایستگاه‌های چهار راه منتقل کنند تا افراد در گروه‌هایی که منتظر عبور از خیابان هستند، تجمع نکنند. یک حرکت برای غیرفعال کردن «دکمه‌های عبور» نیز وجود دارد چرا که وقتی سعی می‌خواهید از خیابان عبور کنید، باید دکمه مخصوص «عابر پیاده» را فشار دهید. بدیهی است که نباید چنین دکمه‌هایی را لمس کنیم، اما به طور کلی آن‌ها نه برای امنیت عابر پیاده بلکه برای خدمت به رانندگان طراحی شده اند. هر چیزی که عابران پیاده را در اولویت و اتومبیل‌ها را در درجه دوم قرار دهد، تأثیر قابل توجهی در کیفیت زندگی شهر و در نهایت آب و هوا خواهد داشت.

خطوط اضطراری دوچرخه سواری در شهر‌هایی از جمله مکزیکو سیتی و بوگوتا پایتخت کلمبیا، ایجاد شده اند. چنین طرحی در جا‌هایی مانند برلین نیز گسترش یافته اند و در بسیاری از شهرها، استفاده از دوچرخه را رایگان کرده اند. تأثیر Covid-۱۹ در حمل و نقل عمومی در حال حاضر ویران کننده است و در برخی جا‌ها تا ۸۰ درصد از آن را از کار انداخته است. اما در کوتاه مدت و به گونه‌ای امیدوارانه در دراز مدت، مردم شروع به پذیرش این دیدگاه کنند که خودرو را به عنوان جایگزینی برای پیاده روی، دوچرخه سواری و حمل و نقل عمومی در نظر بگیرند.     طراحی و ارائه اطلاعات واضح، یک نکته کلیدی است؛ در شهر دوبلین، در طول مسیر‌های پارک‌های عمومی، علائمی موقت تعبیه شده تا پارامتر‌های فاصله اجتماعی را به مردم یادآوری کنند. علائم خیابانی جدید می‌تواند بر محوریت عابران پیاده تنظیم شود و مسافت‌ها و جهت ها، به سمت مقصد‌هایی همچون فروشگاه‌ها و یا مدرسه را برای عابران پیاده تنظیم کند تا به این شکل مردم بدانند که بدون خودرو، کدام مسیر‌ها را می‌توانند پیاده بروند. در سوپر مارکت ها، از مارک‌های ساده‌ای مانند حلقه‌های قرمز رنگ یا نوار X. ایکس روی زمین استفاده می‌کنند تا فاصله مناسب میان خریداران را مشخص کنند که می‌تواند برای اماکنی همچون فرودگاه‌ها و ایستگاه‌های مترو نیز به کار گرفته شود. یک بازار در فضای باز در هامبورگ آلمان، ردیفی از چرخ‌های خرید را برای ایجاد مسافت مناسب، ایجاد کرده است. بسیاری از فروشگاه‌ها در حال ایجاد ساعات خرید سالمندان هستند و یا اجازه می‌دهند فقط یک خریدار، در یک بخش مشخص حضور داشته باشد.     در شهر‌های مختلف دنیا ایستگاه‌های شستشوی دست نصب شده است و برخی از کتابخانه‌های کوچک، به صورت رایگان فروشگاه‌های لوازم التحریر خود را به انبار‌های مواد غذایی و عرضه تبدیل کرده و ضدعفونی کننده دست، دستمال توالت و مواد غذایی کنسرو شده را ارائه می‌دهند.

اگرچه این‌ها همه نسبتاً کم هزینه و کم فناوری هستند، اما ما را به سمت رفتار‌های جدید راهنمایی می‌کنند. چه چیز‌هایی در آینده تغییر خواهد کرد؟ چگونه می‌توانیم در شهر‌های خود جابجا شویم؟ آیا می‌توانیم مانند گذشته کار خود را از فروشگاه‌ها و کافه‌های سیار آغاز کنیم؟ این‌ها چیز‌هایی است که باید منتظر بود و دید. چین، شهروندان را ملزم به استفاده از نرم افزاری در تلفن‌های هوشمند خود می‌کند که نشان می‌دهد آن‌ها باید قرنطینه شوند یا اجازه خروج از آن را دارند. به هر فرد یک کد QR بر اساس ارزیابی بهداشتی اختصاص داده می‌شود: یک کد QR قرمز شما را به دو هفته خود قرنطینگی محدود می‌کند، یک کد زرد یک هفته قرنطینه را نشان می‌دهد و یک کد سبز به معنای آن است که می‌توانید هر طور که می‌خواهید حرکت کنید.

آلمان قصد دارد «گواهی ایمنی» از کروناویروس را معرفی کند تا نشان دهد چه کسی از این ویروس بهبود یافته است و آماده ورود مجدد به جامعه است. این احتمال وجود دارد که مکانیسم‌های شناسایی مشابه در ایالات متحده و جا‌های دیگر نیز پدیدار شوند. با این حال تلاش برای اطمینان از این که این نوع نشانه‌های بصری از وضعیت سلامت، به تبعیض و یا بدتر شدن وضعیت اجتماعی فرد تبدیل نمی‌شود، ضروری است.

رکود اقتصادی در سال ۲۰۰۹ پدیده‌ای به نام «شهرسازی تاکتیکی» را پدید آورد که به معماران و طراحان از کار افتاده اجازه می‌داد تا کاربری‌های جدید برای فضا‌های خالی شهری بیابند و بدان شکل از رکود سرمایه‌ها جلوگیری کنند. بر این اساس طرح‌هایی مانند پارکینگ روز، جایی که فضا‌های خالی پارکینگ‌ها به پارک‌های موقت و کوچک تبدیل شده بودند، پدید آمد؛ parklets، که در واقع نسخه‌های دائمی از پارکینگ‌های روز هستند. مزارع شهری؛ و پروژه‌هایی مانند PROXY در سانفرانسیسکو و Boxpark لندن، نمونه‌هایی از این طرح‌ها هستند.

این مداخلات که فضای بیشتری را در اختیار افراد قرار داده، به ویژگی‌های دائمی چشم انداز شهری تبدیل شده است. در واقع کروناویروس یک چالش کاملاً متفاوت را ارائه می‌دهد؛ چگونگی فکر کردن در مورد گرد هم آوردن مردم و در عین حال نیاز به جدا کردن آن ها.     واقعیت‌های بحران کروناویروس، راه حل‌های مختلفی را طلب می‌کند. ما می‌خواهیم بدانیم که قرار است چگونه شهر‌های خود را بازگشایی کنیم؛ مدارس، ادارات، فروشگاه ها، رستوران ها، فضای عمومی و حمل و نقل عمومی. هر مکانی که تعداد زیادی از افراد (یا حتی اندک) در آن جمع می‌شوند، نیاز به امکانات بهداشتی همچون ایستگاه‌های ضدعفونی دست، توزیع ماسک و ایجاد فاصله میان افراد دارد.

در واقع، نگرانی‌های مربوط به سلامتی و ایمنی ممکن است برای مدت طولانی، همه را درگیر کند. آنچه گروه Mass Design Group در پاسخ به این شرایط، ارائه می‌دهد می‌تواند یک الگوی عالی باشد. آن‌ها در حال ساخت معیار‌های طراحی برای ساخت مراکز درمانی موقت و پناهگاه اضطراری عمومی هستند. همچنین در حال تهیه یک سری راهنما هستند که شامل راهنمایی‌هایی برای صاحبان خانه، سازندگان و طراحان، در مورد چگونگی جابجایی فضا‌ها برای کنترل عفونت‌های منتقل شونده از طریق هوا و از جمله راهکار‌های مربوط به پناهگاه‌های اورژانس است.     سرانجام، آنچه واقعاً باید بدانیم این است که جهان چگونه باید متحد شود. واقعیت جدید Covid-۱۹ به ما نشان می‌دهد که رفتار‌های ما می‌تواند تغییر کند. با این حال، این را نیز آشکارا می‌کند که چقدر سیستم‌های (و مکان های) ضعیف موجود، بیش از اندازه مورد استفاده قرار گرفته اند. «زمان» و «تراژدی»، برای بشر «فرصت» ایجاد می‌کند، در وضعیت فعلی، این «فرصتی» است که بتواند همه سیستم‌ها را در جهت انجام وظیفه برای همه ما قرار دهد.

منبع: فرارو

کلیدواژه: کرونا کرونا و شهرسازی قرنطینه عابران پیاده نشان می دهد فروشگاه ها خیابان ها شهر ها شده اند فضا ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۵۴۶۴۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حجاج این ۲ توصیه پزشکی را جدی بگیرند

شهنام عرشی رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به مناسبت هفته سلامت درباره بیماری‌های واگیرداری که در سال گذشته شیوع ببشتری داشتند، گفت: یکی از مهم‌ترین بیماری‌های واگیرداری که سال گذشته با آن مواجه بودیم، بیماری آنفلوآنزا در نیمه دوم سال بود. شیوع این بیماری از اوایل مهرماه آغاز شد و در اسفند به حدی کمتر از اپیدمی رسید. ما هر ساله انتظار داریم آنفلوآنزا از اواسط آبان آغاز و به تدریج در آذر به پیک برسد و در اواخر بهمن ماه فرو بنشیند، اما سال گذشته هم شیوع این بیماری زودتر شروع شد و هم دیرتر پایان یافت.

به گزارش میزان، وی با بیان اینکه در سال گذشته به طور همزمان علاوه بر آنفلوآنزا با کرونا که همان تظاهرات بالینی را دارد نیز رو به رو بودیم و این مسئله کار را برای ما تا حدودی مشکل کرده بود، ادامه داد: خوشبختانه افرادی که واکسن آنفلوآنزا را دریافت کرده بودند، مشکل کمتری داشتند، امیدواریم امسال با تزریق بیشتر این واکسن به گروه‌های هدف شاهد بروز مشکل‌های کمتری در مبتلایان به این بیماری باشیم.

افزایش ابتلای کودکان به آبله مرغان و ویرس RSV در سال گذشته

رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ضمن اشاره به گرم شدن هوا و لزوم توجه به بیماری‌های فصلی افزود: خوشبختانه سال گذشته چندان بیماری گاستروانتریت (اسهال و استفراغ) از نوع التور را نداشتیم چراکه دانشگاه‌های مختلف وارد عمل شدند و موارد تکثیر را شناسایی کردند.

عرشی با اشاره به اینکه سال گذشته بیماری آبله مرغان و ویرس RSV را نیز در کودکان داشتیم، بیان کرد: یکی از دلایل افزایش شیوع این بیماری‌ها در سال گذشته این بود که طی ۳ سال گذشته به دلیل شیوع کرونا تماس کودکان با یکدیگر کاهش یافته بود و مدارس غیرحضوری بودند و همین امر موجب کاهش موارد ابتلا به این بیماری‌ها در آن سال‌ها شده بود و به همین دلیل موارد ابتلا به آبله مرغان و ویرس RSV در سال گذشته نسبت به سال‌های قبلش با افزایش همراه شده بود.

وی توضیح داد: خدا را شکر بعد از سال‌ها که از تصویب ورود واکسن پنوموکوک و روتاویروس به سیستم بهداشتی کشور می‌گذشت و موفق به خرید این واکسن‌ها نشده بودیم، در اواخر سال گذشته تامین اعتبار صورت گرفت و واکسن‌های پنوموکوک و روتاویروس وارد کشور شد، امیدواریم طی روز‌ها و هفته‌های آینده حداقل در تعدادی از استان‌ها واکسیناسیون این بیماری‌ها به صورت فراگیر انجام شود.

حجاج این دو توصیه را جدی بگیرند

رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با توجه به آغاز ایام حج گفت: مهم‌ترین مسئله برای حجاج این است که به کم آبی بدن توجه و حتما در طول روز آب کافی مصرف کنند به ویژه اینکه ممکن است با توجه گرمای هوا شاهد گرمازدگی فراوان در حجاج باشیم.

وی تاکید کرد: به همین دلیل لازم است حجاج به توصیه‌های بهداشتی که توسط روسای کاروان‌ها به آن‌ها گفته می‌شود، توجه داشته باشند. همچنین حجاج از مواد خوراکی بسته بندی شده و بهداشتی استفاده کنند تا دچار گاستروانتریت (اسهال و استفراغ) نشوند.

شیوع سویه JN ۱ کرونا در کشور

عرشی درباره وضعیت شیوع کرونا در کشور عنوان کرد: شیوع این بیماری در حال حاضر نسبت به فصل زمستان کاهش پیدا کرده هر چند موارد خفیف کووید همچنان در سطح دنیا وجود دارد و این بیماری بخش عمد‌های از سرماخوردگی‌ها را به خود اختصاص می‌دهد.

وی گفت: آخرین سویه‌ای که هم اکنون در جریان است همان سویه JN ۱ است که بسیار واگیردار است، اما شدت بیماری آن زیاد نیست و در افراد عادی با قدرت ایمنی طبیعی شاهد بروز علائم شدید نیستیم، به طور کلی این بیماری همچنان وجود دارد، اما سویه جدیدی شیوع پیدا نکرده است.