زندگی شخصی ابراهیم حاتمی کیا مستند می شود!
تاریخ انتشار: ۲۵ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۵۸۵۵۴۵
سجاد ایمانی کارگردان مستند از ساخت مستندی درباره زندگی شخصی ابراهیم حاتمی کیا خبر داد.
به گزارش گروه روی خط رسانه خبرگزاری برنا؛ سجاد ایمانی کارگردان مستند درباره ساخت مستند زندگی ابراهیم حاتمی کیا توضیح داد: پس از مستند «عالیجناب» نزدیک به یک سال است که درگیر ساخت مستندی درباره زندگی ابراهیم حاتمیکیا هستم که الان در مرحله تدوین قرار دارد و امیدوارم تا تابستان تمامی مراحل کار به پایان برسد تا در جشنوارههای امسال حضور داشته باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این کارگردان با اشاره به اینکه هنوز اسمی برای این مستند انتخاب نشده است، درباره مضمون آن توضیح داد: این مستند یک نگاه متفاوتی به زندگی ابراهیم حاتمیکیا داشته و بخش عمده فیلم روایتگر زندگی شخصی وی است و جنبههای مختلفی از زندگی این کارگردان نشان داده میشود که این کار را متفاوت میکند و درکنار آن به دلیل حضور در پشت صحنه فیلم سینمایی «خروج» که تازهترین ساخته این کارگردان است ۳۰ درصد این مستند نیز به نمایش اتفاقات پشت صحنه این فیلم میگذرد.
ایمانی درباره علت ساخت این مستند عنوان کرد: ابراهیم حاتمیکیا به من پیشنهاد همکاری برای تحقیق و پژوهش درباره فیلم «خروج» را داد و زمانی که درگیر ساخت کار در کنار عوامل فیلم شدم ایده ساخت این مستند در ذهن من شکل گرفت و وقتی با ابراهیم حاتمیکیا آن را درمیان گذاشتم او نیز پذیرفت و از همان ابتدا نیز عنوان کردم که من به دنبال ساخت مستندی درباره زندگی شخصی این کارگردان هستم و نمیخواهم مستندی شبیه به فیلم «خواب ابراهیم» بسازم که کاملا پذیرفته شد.
سجاد ایمانی در پایان درباره فعالیتهای دیگر خود بیان کرد: درحال حاضر مشغول انجام کارهای تدوین یک مجموعه مستند به کارگردانی مرجان خسروی و تهیه کنندگی مهدیه مهرور هستم به نام «پا به ماه» که برای شبکه سه سیما آماده میشود. همچنین با همکاری دوستان دیگر در حال نگارش فیلمنامه اولین کار بلند داستانی خود هستم که موضوع آن اجتماعی-بومی است و هدف ما پیش بردن همزمان کارهای مستند زندگی ابراهیم حاتمیکیا و اتمام نگارش این فیلمنامه تازه است.
منبع: خبرگزاری صبا
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: پشت صحنه ذهن رسانه فیلم سینمایی مرجان سجاد ایمانی کارگردان مستند زندگی ابراهیم حاتمی کیا زندگی شخصی ساخت مستند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۵۸۵۵۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ساخت یک مستند/ دیدگاه غلطی که درباره لالاییها وجود دارد
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابطعمومی انجمن مستندسازان سینمای ایران، بیست و ششمین نشست ماهانه «مستندهای ایرانشناسی» به نمایش و نقد و بررسی فیلم مستند «طرقه» ساخته محمدحسین دامنزن اختصاص داشت که در بیش از ۸۰ کشور دنیا به نمایش درآمده است.
محمدحسن دامنزن در مستند «طرقه» در همراهی با چهار زن نوازنده شمال خراسان زندگی، زمانه و احوالات آنها را روایت میکند.
با پایان اکران اثر، محمدحسن دامنزن کارگردان «طرقه»، حمید جعفری مستندساز و رییس هیات مدیره انجمن مستندسازان سینمای ایران، زهرا محمدحسنی فولکلوریست و علیرضا حسینی مردمشناس درباره وجوه مختلف اثر به بحث و تبادلنظر پرداختند.
زهرا محمدحسنی درباره تاثیری که تجربه تماشای «طرقه» بر او داشته است، عنوان کرد: با توجه به حوزه تخصصیام که مطالعات زنان در فرهنگ و ادبیات عامه ایران است، باید بگویم صدای ساز زنان و شعر زنانه که کلا در ادبیات عامه ما دیده میشود برخلاف ادبیات و فرهنگ رسمی است. در ادبیات رسمی تا قبل از فروغ، دست کم صدای شعر زنانه نداریم. پروین اگر شعر میگوید، هیچ فرقی با شعر بهار ندارد. یعنی صدای شعر تا فروغ زنانه نیست ولی در ادبیات عامه ما و فرهنگ ما، از گهوارهها و آوازها، احساسات زنانه و طنین صدای آنها کاملا لمس میشود. این مستند به خوبی به این موضوع قدرت زنان و صدای زنان پرداخته بود.
محمدحسن دامنزن کارگردان اثر درباره اینکه جرقه ساخت اثر چگونه زده شد، گفت: زمانی در خارج از کشور بودم که نواری به من کادو دادند. نوار درباره موسیقی شمال خراسان بود و آخر این نوار، چند تا لالایی بود و برای اینکه این لالاییها مجوز پخش بگیرند، روی این لالاییها، یک صدای نخراشیده ای دکلمه میکرد. من این لالاییها را گوش کردم و دیدم چه زیبا است.
محمدحسنی در بخش دیگر این باور را که شعرها و لالاییهای زنانه تماما شکوه ها و گلایههای زنانه هستند غلط نامید و گفت: دیدگاه غالبی که درباره ادبیات عامه ما وجود دارد، این است که لالاییها و شعرهای زنانه عمدتا شکوهها و گلایههای زنانه هستند. اگر کلیدواژه «لالایی» را در مقالههای حوزه فولکلور جستجو کنید، همهاش همین است که «لا لا لا، بابات رفته زن بگیرد» و این لالایی را که در مناطق مختلف به اقسام گوناگون تکرار شده است مورد استناد قرار دادهاند و گفتهاند لالاییها عمدتا شکایت زنانه و بیان سرخوردگیهای زنانه است. چند سال پیش طی یک پژوهش، هزار لالایی را از شهرهای مختلف بررسی کردم و از این هزار لالایی، تنها سه درصد به شکوه از مرد مربوط میشد در صورتی که باقی لالاییها، خیرخواهی برای مرد را میخواستند، دعا کردن برای مرد یا ناز و عتاب عاشقانه بود.
کد خبر 6081175 عطیه موذن