جدال تتلو با شاخ‌های اینستاگرامی
تاریخ انتشار: ۴ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۷۰۱۱۳۲
«امیر حسین تتلو» رکورد اینستاگرام را شکست! بیش از 600 هزار نفر پخش زنده‌ی (لایو) او را تماشا کردند. حیرت و افسوس، اصلی‌ترین واکنش شنوندگانِ این خبر بود. حیرتی همراه با ملال و بی‌اعتنایی و «هرچه باداباد» در مواجهه با تکرار پرسشی بی‌پاسخ؛ پرسش این است: تتلوها بوده‌اند و هستند، قبول! اما این همه اقبال و هوادار چرا؟!.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش پول نیوز، «امیر حسین تتلو» رکورد اینستاگرام را شکست! بیش از 600 هزار نفر پخش زنده‌ی (لایو) او را تماشا کردند. حیرت و افسوس، اصلی‌ترین واکنش شنوندگانِ این خبر بود. حیرتی همراه با ملال و بی‌اعتنایی و «هرچه باداباد» در مواجهه با تکرار پرسشی بی‌پاسخ؛ پرسش این است: تتلوها بوده‌اند و هستند، قبول! اما این همه اقبال و هوادار چرا؟!... آیا آنها واقعاً قهرمانان این نسل یا عصر هستند؟ این نوشته درباره‌ی تتلو نیست و او را - با هر رفتار و شخصیتی- یکی از فرزندان ایران می‌داند که باید با آنها به گفتگو نشست، بلکه یادداشت حاضر صرفاً می‌کوشد این پرسش را فهم‌پذیر کند که چرا و چگونه تتلوها قهرمان یا ضدقهرمان‌های این دوران تلقی می‌شوند.
از میان رویکردها و چارچوب‌های نظری گوناگون، بگمان نگارنده، «پوپولیسم» (populism) یکی از گویاترین چارچوب‌های تحلیلی را برای تبیین این پرسش فراهم می‌کند.
پوپولیسم و سلبریتی‌های قهرمانپوپولیسم یکی از وِرد-زبان‌ترین واژه‌های چنددهه‌ی اخیر است. برخی آن را یک «جهان‌نگری» یا «گفتمان» می‌دانند ولی به‌نظر می‌رسد بیش از همه در شمایل یک «ایدئولوژی» ظهور می‌کند؛ ایدئولوژی یعنی نوعی جهان‌نگری که با تقسیم جهان و انسان به خیر و شرّ مطلق، با دوگانه‌سازی‌ها تقلیل‌گرا و درآمیختن حقیقت و ناحقیقت، کاذب و صادق، خیر و شرّ را ساده‌سازی می‌کند تا به سؤال‌های پیچیده و سخت اما درست، جواب‌های آسان اما نادرست بدهد. با این توصیف، پوپولیسم در عمل اغلب یک ایدئولوژی است که جامعه را به دو دسته‌ی «مردمان صالح» (the pure people) و «نخبگان فاسد» (the corrupt elite) تقسیم می‌کند؛ یکی قهرمان (protagonist) و دیگری ضدقهرمان (antagonist). پوپولیسم بر یک بنیان اخلاقی بنا می‌شود که در آن حاکمان و سردمداران سیاسی نفی می‌شوند و مردم عادی پاک و سزاوار تحسین و تمجید هستند.
گفته می‌شود این جهان‌نگری بیش از همه ریشه در آیین «مانی» دارد و مانی‌گرایانه است. او باور داشت که انسان دارای دو ساحت الهی و اهریمنی است که در پایان تقابل و تنازع این دو ساحت، روح به رهایی می‌رسد و رستگاری تحقق پیدا خواهد کرد. در واقع پوپولیسم با این هستی‌شناسی، تقابل مردمان صالح و نخبگان فاسد را مظهری از نبرد رهایی‌بخش ِ روشنایی و تاریکی می‌پندارد، شاید به همین دلیل است که «ارنستو لاکلو» (Ernesto Laclau )- نظریه‌پرداز پُرنفوذ در فلسفه‌ی سیاسی معاصر -پوپولیسم را یک «نیروی رهایی‌بخش» (emancipatory force) توصیف می‌کند.
از دیدگاه پوپولیسم مقصود از نخبگان کسانی هستند که موقعیتی ویژه و برجسته در سیاست، اقتصاد و فرهنگ دارند و با همدستی و تبانی رسمی یا غیررسمی باهم، منافع خاص یک اقلیت را به منافع عمومی ترجیح می‌دهند. این نخبگان فاسد، به اعتقاد پوپولیسم، با مسلم‌فرض‌کردن ِ برتری خود در اخلاق و تفکر آن را دلیل سروری بر مردم عادی می‌دانند و فرهنگی را مسلط می‌کنند که به ارزش‌ها، عقاید و سلایقِ مردم عادی با سوءظن و تحقیر نگاه می‌کند و آنها را فرومایه و ناصادق و حتی خطرناک نشان می‌دهد.
بنابراین نخستین ویژگی سلبریتی‌های قهرمان، یا رهبران پوپولیسم فرهنگی، این است که قادر باشند در قامت کسی ظاهر شوند که دوگانه‌ی مردم عادی/ نخبگان را بازنمایی کنند. در چنین شرایطی در برابر فرهنگ برترِ نخبه‌گرا، ناشی‌گری و خام‌دستی (آماتوریسم) از نظر مردم عادی، یا هواداران سلبریتی‌های قهرمان، یکی از شاخص‌های اساسی برای در جبهه‌ی مردم‌پاک‌‌بودن است و توجه توده‌ی مردم را بیشتر جلب می‌کند. این نوع رفتار سلبریتی‌ها در حالت بهنجار، نوعی رفتار فولکلوریک برای قهرمان پوپولیست تلقی می‌شود که تجسم فرهنگ عامه است و در حالت نابهنجار، در شرایط اجتماعی -سیاسی خاص، وقتی تقابل خصمانه یا رقابت بین قدرت نخبگان و مردم عادی شدت پیدا می‌کند، بی‌نزاکتی، بی‌ادبی و بی‌احترامی نسبت به سنت‌ها و باورهای رسمی در فرهنگ مسلط، قهرمان پوپولیست را کنار مردم عادی و پاک می‌نشاند تنها به این دلیل که این رفتارهای غیراخلاقی، نشانگر شدیدترین تضاد با ارزش‌های رسمی هستند.
ارزش‌هایی که از دیدگاه پوپولیستی چیزی جز ریاکاری و نقابی برای ویژه‌خواری و بهره‌مندی از منابع نیست؛ سلبریتی پوپولیست در واقع با هنجارستیزی، با اعلام جنگ آگاهانه یا ناآگاهانه، در چشم هواداران‌اش شمایل رهبری شجاع و بی‌پروا پیدا می کند. جالب آن‌که هرقدر سلبریتی‌های پوپولیست در جایگاه قهرمان مردم عادی می‌نشینند از آن سو سلبریتی‌های نخبه‌گرا از آن‌جا که فاقد افکار، رفتار و سبک زندگی فولکوریک هستند از نظر نمادین در جبهه‌ی نخبگان فاسد قرار می‌گیرند حتی اگر همدست آنها نباشند! در نتیجه، ایدئولوژی پوپولیسم در کنار قهرمان‌سازی از سلبریتی‌های فولکور، یک جنبه‌ی سلبریتی‌ستیزی را نیز همزمان رواج می‌دهد.
اما رسانه‌های مجازی و جمعی در این مبارزه‌ی رهایی‌بخش موهبتی بزرگ‌اند چرا که یکی از ویژگی‌های اصلی سلبریتی پوپولیست، یا قهرمان مردم عادی و پاک، رابطه‌ی مستقیم و بی‌واسطه‌ی او با پیروان و هواداران است که از سلطه‌ی رسانه‌های رسمی در امان باشد و از صافی معیارهای رسمی نگذشته باشد؛ درغیراین‌صورت، بازتاب صدای مردم حقیقی نیست.
پوپولیسم علاوه بر مردم و نخبگان یک مولفه‌ی کلیدی دیگر هم دارد و آن مفهوم اراده‌ی عمومی است. این مفهوم که برگرفته از کار فیلسوف معروف ژان ژاک روسو است بین اراده‌ی عمومِ مردم (the will of all) با اراده‌ی عمومی (general will) تمایز قائل می‌شود. روسو معتقد بود که اراده عموم به معنای مجموع ساده‌ی منافع افراد در یک مختصات زمانی است درحالی‌که اراده‌ی عمومی به نیروی همبسته‌سازِ جامعه برای دستیابی به منافع مشترک اشاره دارد.
در حقیقت، پوپولیسم با تمایز اخلاقی بین نخبگان فاسد و مردمان صالح، وجود یک اراده‌ی عمومی را مفروض می‌گیرد و تقویت می‌کند. این دیدگاه روسویی که حکومت‌ها را نماینده‌ی اشراف (نوعی از نخبگان) می‌داند و مردم را موجوداتی منفعل نشان می‌دهد در تقابل با آرمان‌شهری قرار می‌گیرد که پوپولیست‌ها وعده‌اش را می‌دهند؛ آرمان‌شهری که در آن، مردم هم در وضع قوانین دخالت دارند و هم در اجرای آن، بنابراین مظهر تام و تمام اراده‌ی عمومی است. از این دیدگاه سلبریتی‌های پوپولیست در جایگاه قهرمانانی می ایستند که، بویژه عملاً در جهان مجازی، تحقق اراده‌ی عمومی با رهبری آنها ممکن بنظر می‌رسد پس اقبال عمومی به این قهرمانان واکنشی طبیعی است. اقبال توده‌ای و انبوه به سلبریتی‌های پوپولیست گاهی به شکل متفاوتی ابراز می‌شود و مظهر سلبیِ اراده‌ی عمومی است.
هواداران انبوه این قهرمانان، گاهی - حتی ناخودآگاه- با انجام کنش‌های جمعی ِ ضد فرهنگ رسمی و مسلط، و در نفی و پسندِ نخبگان، استقالال وجودی خود را فریاد می‌زنند. بعبارتی، وقتی مردم عادی احساس می‌کنند از سوی نخبگان در فرهنگ رسمی بخوبی نمایندگی نمی‌شوند علیه سردمداران فرهنگی شورش می‌کنند و پرچم این عصیان را به دستان با کفایت سلبریتی‌های پوپولیست می‌دهند. قهرمانانی که نقش ضد-قهرمان‌های محبوب را بازی می‌کنند.
سلبریتی‌های پوپولیست همیشه از میان مردم عادی و پاک ظهور نمی‌کنند بلکه گاهی خود بخشی از جامعه‌ی نخبگان هستند ولی با نقد بنیادی نخبگان فاسد و دمیدن در دوگانه‌ی مردم و نخبگان، خود را بُریده از، یا بیگانه با، آنان نشان می‌دهند
منبع: پول نیوز
کلیدواژه: امیر حسین تتلو پوپولیسم ایدئولوژی سلبریتی پول نیوز اراده ی عمومی نخبگان فاسد سلبریتی ها مردم عادی ی نخبگان ی مردم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۷۰۱۱۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تدوین اولویت‌های مجلس دوازدهم براساس نظرات نخبگان و مردم
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، بابک نگاهداری، رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی از انتشار و رونمایی از کتاب اولویت‌های پیشنهادی دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در این مرکز خبر داد و با اشاره به اینکه مجلس دوازدهم از چند ماه آینده کار خود را شروع می‌کند، گفت: این مجلس می‌تواند نقشی قابل اعتنا در تحقق اهداف عالیه نظام، سیاست‌های کلان و برنامه‌های توسعه کشور ایفا کند.
وی با بیان اینکه مرکز پژوهش‌های مجلس به‌عنوان عقل منفصله نهاد تقنین، در این عرصه نقشی تأثیرگذار دارد، افزود: این نقش در صورتی ایفا می‌شود که سازوکار‌های لازم برای بهره گیری از دیدگاه صاحب‌نظران و خبرگان کشور درباره قانون‌گذاری در کشور ایجاد شود.
نگاهداری گفت: مرکز پژوهش‌های مجلس باید مبتنی بر نظام پژوهشی روش‌مند و قاعده‌مند، اولویت‌های کشور در هر عرصه را مشخص و راهبرد‌ها و رویکرد‌های تحقق این اولویت‌ها را تبیین کند.
وی با بیان اینکه کتاب مذکور در راستای تحقق این نقش مرکز پژوهش‌های مجلس، منتشر شده، افزود: این کتاب با تحقیق و مطالعه دفاتر تخصصی این مرکز در حوزه‌های مختلف کشور منتشر شده است.
تدوین اولویت‌های مجلس دوازدهم براساس نظرات نخبگان و مردم
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس بیان کرد: اولویت‌های پیشنهاد شده در این کتاب، حاصل مطالعات انجام شده در طول بیش از ۲۰ سال فعالیت مرکز پژوهش‌ها بوده است. در کنار این تجربیات، از مطالعات انجام شده با عنوان پویایی شناسی ابر چالش‌های کشور نیز بهره گرفته شده‌است.
وی با بیان اینکه در تدوین این کتاب از دانش علمی کارشناسان مرکز استفاده شده، گفت: تلاش کردیم تا ساختاری روش شناختی برای احصا و استنباط مسائل اولویت‌دار کشور تدوین کنیم که از سه منبع نشات گرفته است؛ نظرخواهی از نمایندگان مجلس، نظرات تخصصی کارشناسان مرکز و خبرگان بیرون از مرکز و نظرخواهی عمومی.
نگاهداری ادامه‌داد: در بخش اول پژوهشگران ما با نمایندگان مجلس که در حوزه‌های خاص صاحب‌نظر هستند، مصاحبه کرده و اولویت‌های اظهار شده از سوی آنان را، دسته بندی کردند. در بخش دوم، کارشناسان دفاتر و گروه‌های پژوهشی مرکز با همکاری خبرگان و صاحب‌نظران، در زمینه تخصصی خود، اولویت‌های پیشنهادی را جمع آوری کرده و در بخش سوم ما در قالب فرم نظرخواهی برخط، اولویت‌های مدنظر مردم را گردآوری کردیم.
وی بیان کرد: در انتخاب مسائل فرض بر آن بوده که مسائلی مطرح شود که در صورت عدم اقدام، آسیب جدی به‌دنبال خواهند داشت یا مسائلی را مدنظر قرار دادیم که در صورت توجه به آنها، برای کشور فرصت آفرین هستند.
معیارهای دسته بندی مسائل کتاب
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس تأکید کرد: دسته بندی مسائل در این کتاب براساس این پیش فرض انجام شده که انتخاب راه‌حل‌ها، با استفاده از فرصت‌های پیشرو و با تکیه‌بر سیاست‌های کلان کشور صورت خواهد گرفت.
وی ادامه‌داد: معیار‌هایی مانند ضرورت و فوریت مسئله، امکان‌پذیری، اهمیت از نگاه مردم و فعالان بخش مربوطه و ضرورت ورود مجلس به موضوع نیز در تعیین اولویت‌های مجلس دوازدهم، مورد توجه قرار گرفته است.
نگاهداری توضیح داد: پس از این مرحله، متخصصان مرکز پژوهش‌های مجلس، ارتباط میان اولویت‌ها و دسته بندی آنها را تحلیل کردند تا به مقولات کلان‌تر برسند. از تحلیل مضمون و رابطه این مقولات، ما به پنج هدف راهبردی دست یافتیم که می‌تواند بازتاب دهنده استراتژی و رویکرد بالقوه مجلس دوازدهم به مسائل کشور راه حل‌های آن باشد.
وی در ادامه اهداف راهبردی مدنظر در کتاب اولویت‌های پیشنهادی دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی را برشمرد و گفت: اولین هدف ما ناظر به توسعه سرمایه انسانی و عدالت اجتماعی بوده است.
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس توضیح داد: در دهه‌های گذشته، کشور ما عملکرد خوبی در رشد بهداشت، آموزش و پرورش، آموزش عالی و تربیت نیروی انسانی داشته است، اما به‌دلیل رشد اقتصادی پایین و تحریم‌های دهه گذشته، کیفیت خدمات اجتماعی و رفاهی و سرمایه انسانی آسیب جدی دیده‌است.
ضرورت توجه به کارآمدسازی نظام تأمین اجتماعی
وی بیان کرد: از این منظر، همزمان با اقداماتی در جهت رشد و شکوفایی اقتصادی، نیازمند کارآمدسازی نظام تأمین اجتماعی، توسعه و هوشمندسازی سازوکار‌های رفاه‌بان و اثربخش‌سازی سیاست‌های محرومیت زدایی و رفع فقر هستیم که این اقدامات به‌طور ویژه باید از طریق رفع موانع نهادی، کاهش هدر رفت منابع و شناسایی نظام‌مند گروه‌های هدف، برنامه ریزی و دنبال شود که دستیابی به همه این اهداف، نیازمند رشد اقتصادی و صنعتی سازی کشور است.
نگاهداری به‌ضرورت تقویت هم‌بستگی ملی و افزایش سرمایه اجتماعی براساس واقعیات تاریخی و امروزی جامعه ایران اشاره و اظهار کرد: در کنار اهمیت ذاتی هم‌بستگی ملی و اعتماد برای یک جامعه پویا، باید درنظر داشت که در سال‌های اخیر، دشمنان کشور و نظام تلاش سازمان یافته‌ای با هدف تضعیف عوامل پیونددهنده و هویت بخش ملت ایران داشته‌اند.
وی ادامه‌داد: بنابراین، تلاش مؤثر و غیر نمایشی برای حفاظت و ارتقای هم‌بستگی ملی و سرمایه اجتماعی کشور، از ضرورت‌های استراتژیک کشور در برهه کنونی است.
اهمیت ارتقای آموزش و سلامت در مجلس دوازدهم
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس با بیان اینکه آموزش و سلامت نیز در این کتاب مورد توجه بوده، گفت: برای توسعه سرمایه انسانی و عدالت اجتماعی، باید اقداماتی برای رسیدن به توسعه و تقویت نظام حفاظت از سلامت جسمی و روانی جامعه داشته‌باشیم.
وی بیان کرد: در حوزه آموزش نیز نیازمند کیفیت بخشی و ارتقای اثربخشی نظام آموزشی هستیم که این سیاست، باید همراه با افزایش سرمایه اجتماعی از یک سوء و رشد و شکوفایی اقتصادی از سوی دیگر، همراه باشد.
نگاهداری دومین هدف راهبردی در این کتاب را رشد و شکوفایی اقتصادی عنوان کرد و افزود: کشور ما به‌عنوان کشوری در حال توسعه و پیشرفت، برای رفع نیاز‌های داخلی و جانماندن از رقابت‌های اقتصادی منطقه‌ای و جهانی، نیازمند تمرکز جدی بر رشد اقتصادی به‌ویژه در حوزه صنعت و دانش بنیان است.
وی ادامه‌داد: همزمان با کاهش ناترازی در حوزه‌های مختلف مانند بودجه عمومی کشور، بانک‌ها و صندوق‌های بازنشستگی، نیازمند استفاده از راهبرد‌هایی کارآمد معطوف به ارتقای ثبات و پیش‌بینی‌پذیری در اقتصاد کلان، رشد سرمایه‌گذاری و توسعه صادرات با تأکید بر مزیت‌های نسبی هستیم.
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس گفت: رفع این نیاز، مستلزم به‌کارگیری بسته‌ای منسجم از سیاست‌ها با هدف حذف مداخلات ناضرور دولت، تعادل بخشی پایدار در بازار‌های مختلف، توسعه تعامل‌پذیر با اقتصاد جهانی، تمرکز بر صادرات غیرنفتی، افزایش بهره وری و تقویت نظام شبکه‌ای تولید و شکوفایی محیط کسب و کار است.
مسئله منابع مشاع در کشور
وی دیگر هدف راهبردی در این کتاب را حفظ سرمایه سرزمینی و محیطی دانست و گفت: مسئله منابع مشاع در کشور، وضعیتی تراژیک و حساس است که این امر در حوزه آب، اهمیتی ویژه دارد.
نگاهداری با بیان اینکه منابع عمومی و مشترک شهروندان به‌عنوان منابع مشاع شناخته می‌شوند، افزود: در صورت عدم تعادل میان بهره برداری و حفاظت از این منابع، رو به فرسایش و نابودی می‌گذارند.
وی با تأکید بر وضعیت بحرانی مدیریت منابع آب در کشور، ادامه‌داد: منابع آب کشور، کیفیت هوا، جنگل‌ها و منابع طبیعی و همچنین کیفیت محیط کالبدی زندگی مردم را می‌توان از جمله منابع مشاع و عمومی دانست که در معرض خطر هستند.
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس گفت: در ادامه راهبرد حفظ سرمایه سرزمینی و محیطی، لازم است علاوه بر توجه به مهاجرت‌های داخلی و خارجی در کشور، تمهیداتی در جهت تعادل بخشی جمعیت و منابع در راستای پراکنش متوازن ثروت‌های کشور در مناطق مختلف را مورد نظر قرار داد.
ضرورت مبارزه نظام‌مند با فساد
نگاهداری به ارتقای کیفیت حکمرانی و تقویت نهاد‌های مدنی به‌عنوان چهارمین هدف راهبردی مدنظر در این کتاب اشاره کرد و گفت: ما از یک سوء نیازمند مبارزه نظام‌مند با فساد در نهاد‌های حکمرانی و ارتقای ظرفیت و کیفیت نهاد‌ها و سیاست‌های عمومی هستیم و از سوی دیگر به تقویت نهاد‌های اجتماعی نیرومندی نیاز داریم که در امور عمومی مشارکت داشته و به پشتوانه حاکمیت قانون، بر امور و نهاد‌ها نظارت کنند.
وی بیان کرد: در خصوص مجلس، تقویت کارکرد‌های پارلمان و ارتقای نظام قانون‌گذاری و تنظیم‌های بخشی در راستای سیاست‌های کلی نظام ضرورت دارد.
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس ادامه‌داد: در ساختار اداری کشور نیز نیازمند تمرکززدایی و تفکیک امور ملی و محلی با توجه به الزامات تاریخی، وحدت و مصالح ملی و عمومی هستیم.
وی توضیح داد: ضروری است که نقش دولت در امور محلی تا حد امکان به کارکرد قیمومتی تقلیل یابد و از سوی دیگر فرآیند‌ها و سازوکار‌های اداری و محلی در قالبی شفاف و تحت نظارت مردم صورت گیرد تا از شیوع فساد، حامی پروری و رابطه سالاری جلوگیری شود.
نگاهداری به‌ضرورت ارتقای قدرت ملی اشاره کرد و گفت: امنیت ملی از دو منظر داخلی و خارجی باید مورد اهتمام باشد؛ در سطح خارجی نیازمند تقویت بنیه دفاعی و بازدارندگی کشور هستیم که همزمان با آن باید به‌دنبال گسترش و تعمیق روابط خارجی و تسهیل سازوکار‌های بین المللی برای تجارت و کمک به راهبرد توسعه صادرات باشیم.
وی بیان کرد: در کتاب حاضر و براساس این پنج محور کلان، اولویت‌های پیشنهادی برای دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در چهار موضوع امور اجتماعی، فرهنگی و آموزش، امور اقتصادی، صنعت، معدن و انرژی، امور زیربنایی، کشاورزی و محیط‌زیست و حوزه حکمرانی، سیاسی، امنیتی و دفاعی دسته بندی شده‌است.
انتهای پیام/
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟