درخواست نعمت‌های معنوی و مادی در «مناجات الراجین»/ اى كه هرگاه بندهاى از او درخواست كند دهدش!
تاریخ انتشار: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۷۷۸۲۸۵
«مناجات الراجین» چهارمین مناجات از دعاهای «خمسه عشر» به رحمت بی‌انتهای پروردگار، درخواست‌های دنیوی، معنوی و اخروی و مقامات الهی از خداوند می‌پردازد.
به گزارش خبرنگار حوزه معارف اسلامی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، امسال در حالی وارد ماه مبارک رمضان شدیم که به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا برگزاری مراسم‌ها و تجمعات در مساجد، هیئت‌ها و اماکن مذهبی ممنوع بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مناجات «خَمْسَ عَشَر»، مجموعه دعاهای پانزده‌گانه‌ای که از امام سجاد(ع) نقل شده است. این دعاها، در کتاب‌های «الصحیفة الثانیة السجادیة»؛ شیخ حرّ عاملی، «بحارالانوار»؛ علامه مجلسی و «مفاتیح الجنان» شیخ عباس قمی نقل شده است. محور این مناجات‌ها مباحث اخلاقی و عرفانی است.
«مُناجاتُ الرّاجین» یا راز و نیاز امیدواران، چهارمین مناجات از مناجات‌های پانزده‌گانه خمس عشر است و امید به خداوند و رحمت بی‌انتهای او، درخواست‌های دنیوی، معنوی و اخروی و مقامات الهی از خداوند، از موضوعات این مناجات است.
عمده مضامین و پیام‌های ذکر شده در مناجات الراجین به شرح زیر است:
بیان امید به خداوند و رحمت بی‌انتهای او.
محدود نبودن درخواست انسان از خدا و امید به فضل الهی.
لزوم درخواست همه نعمت‌های دنیوی و اخروی از خداوند و امید به فضل او داشتن: «چگونه به غیر تو امید داشته باشم، درصورتی که همه خیر از توست؟ و چگونه به غیر تو آرزومند گردم، در حالی که فرمانروایی، حاکمیت و مالکیت آفرینش مخصوص توست؟ آیا من امیدم را از تو قطع گردانم در صورتی که تو از فضل و کرمت آنچه را من درخواست نکردم به من بخشیدی؟»
درخواست نعمت‌های معنوی و اخروی و مقامات الهی از خداوند در کنار درخواست‌های مادی.
ستودن خداوند و ذکر اسماء و صفات الهی در کنار درخواست از او.
در ادامه صوت مناجات الراجین می‌آید که می‌توانید دانلود کنید.
متن کامل و ترجمه مناجات الراجین با ترجمه حجت‌الاسلام والمسلمین حسین انصاریان در ادامه می‌آید:
المناجات الرابعة: مناجاة الرّاجين
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است؛
يَا مَنْ إِذا سَأَلَهُ عَبْدٌ أَعْطاهُ، وَ إِذا أَمَّلَ ما عِنْدَهُ بَلَّغَهُ مُناهُ، وَ إِذا أَقْبَلَ عَلَيْهِ قَرَّبَهُ وَأَدْناهُ، وَ إِذا جاهَرَهُ بِالْعِصْيانِ سَتَرَ عَلىٰ ذَنْبِهِ وَغَطَّاهُ، وَ إِذا تَوَكَّلَ عَلَيْهِ أَحْسَبَهُ وَكَفاهُ.
ای آن‌که هرگاه بنده‌ای از او بخواهد عطایش کند و هرگاه چیزی را که نزد اوست آرزو کند، به آرزویش برساند و زمانی که به او روی آورد، مقرّب و نزدیکش کند و گاهی که تظاهر به گناه کند، گناهش را پرده‌پوشی نماید و آنگاه که بر او توکل نماید، او را بس باشد و کفایت کند،
إِلٰهِى مَنِ الَّذِى نَزَلَ بِكَ مُلْتَمِساً قِراكَ فَما قَرَيْتَهُ؟ وَمَنِ الَّذِى أَناخَ بِبابِكَ مُرْتَجِياً نَداكَ فَما أَوْلَيْتَهُ؟ أَيَحْسُنُ أَنْ أَرْجِعَ عَنْ بابِكَ بِالْخَيْبَةِ مَصْرُوفاً، وَلَسْتُ أَعْرِفُ سِواكَ مَوْلىً بِالْإِحْسانِ مَوْصُوفاً؟! كَيْفَ أَرْجُو غَيْرَكَ وَالْخَيْرُ كُلُّهُ بِيَدِكَ؟ وَكَيْفَ أُؤَمِّلُ سِواكَ وَالْخَلْقُ وَالْأَمْرُ لَكَ؟! أَ أَقْطَعُ رَجائِى مِنْكَ وَقَدْ أَوْلَيْتَنِى ما لَمْ أَسْأَلْهُ مِنْ فَضْلِكَ؟ أَمْ تُفْقِرُنِى إِلىٰ مِثْلِى وَأَنَا أَعْتَصِمُ بِحَبْلِكَ؟
خدای من، کیست که بر آستانت وارد شده و خواهان مهمان‌پذیری‌ات باشد و تو از او پذیرایی نکرده باشی و کیست که مرکب حاجت را با امید به سخاوتت به درگاهت خوابانده باشد و تو احسانش ننموده باشی؟ آیا خوشایند است که از درگاهت با محرومیت بازگردم، درحالی‌که جز تو سروری که به احسان متصّف باشد نشناسم؟ چگونه به غیر تو امید بندم درحالی‌که هر خوبی به دست توست و چگونه جز تو را آرزو کنم درحالی‌که آفرینش و فرمان خاص تو است؟ آیا امیدم را از تو بِبُرم درحالی‌که از روی احسان آنچه از تو نخواستم به من عطا فرمودی یا آیا به مانند خودم محتاجم می‌کنی درحالی‌که به رشته محکمت چنگ می‌زنم؟
يَا مَنْ سَعَدَ بِرَحْمَتِهِ الْقاصِدُونَ، وَلَمْ يَشْقَ بِنِقْمَتِهِ الْمُسْتَغْفِرُونَ؛ كَيْفَ أَنْساكَ وَلَمْ تَزَلْ ذاكِرِى؟! وَكَيْفَ أَ لْهُو عَنْكَ وَأَنْتَ مُراقِبِى؟!
ای آن‌که قصدکنندگان به رحمتش خوشبخت شدند و آمرزش خواهان به انتقامش بدبخت نشدند؛ چگونه فراموشت کنم که همیشه به یادم بوده‌ای و چگونه از تو غافل شوم که تو نگهبانم هستی،
إِلٰهِى بِذَيْلِ كَرَمِكَ أَعْلَقْتُ يَدِى، وَ لِنَيْلِ عَطاياكَ بَسَطْتُ أَمَلِى، فَأَخْلِصْنِى بِخالِصَةِ تَوْحِيدِكَ، وَاجْعَلْنِى مِنْ صَفْوَةِ عَبِيدِكَ،
خدای من دستم را به دامن کرمت آویختم و برای رسیدن به عطایت سفره آرزویم را گستردم، مرا به خلوص توحیدت خالص کن و از بندگان برگزیده‌ات قرار ده،
يَا مَنْ كُلُّ هارِبٍ إِلَيْهِ يَلْتَجِئُ، وَكُلُّ طالِبٍ إِيَّاهُ يَرْتَجِى، يَا خَيْرَ مَرْجُوٍّ، وَيَا أَكْرَمَ مَدْعُوٍّ، وَيَا مَنْ لَايُرَدُّ سائِلُهُ، وَلَا يُخَيَّبُ آمِلُهُ، يَا مَنْ بابُهُ مَفْتُوحٌ لِداعِيهِ، وَحِجابُهُ مَرْفُوعٌ لِراجِيهِ، أَسْأَلُكَ بِكَرَمِكَ أَنْ تَمُنَّ عَلَىَّ مِنْ عَطائِكَ بِما تَقَِرُّ بِهِ عَيْنِى، وَمِنْ رَجائِكَ بِما تَطْمَئِنُّ بِهِ نَفْسِى، وَمِنَ الْيَقِينِ بِما تُهَوِّنُ بِهِ عَلَىَّ مُصِيباتِ الدُّنْيا، وَتَجْلُو بِهِ عَنْ بَصِيرَتِى غَشَواتِ الْعَمىٰ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
ای آن‌که هر گریزانی به او پناه می‌جوید و هر جوینده‌ای به او امید می‌بندد، ای بهترین امیدبخش، ای کریم‌ترین خوانده، ای آن‌که پرستنده‌اش برگردانده نشود و آرزومندش محروم نگردد، ای آن‌که در رحمتش به روی خوانندگان باز است و پرده درگاهش برای امیدواران گشوده است، از تو می‌خواهم به بزرگواری‌ات که ببخشی از عطای خود بر من آن‌چنان‌که دیده‌ام به آن روشن شود و از امید به تو سرشارم سازی به اندازه‌ای که نهادم آرامش یابد و از یقین آن‌چنان بر من منّت نهی که با آن ناگواری‌های دنیا را برایم آسان نمایی و با آن از دیدگان دلم پرده‌های نابینایی را برگیری، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان.
انتهای پیام/4028/
منبع: آنا
کلیدواژه: ماه مبارک رمضان امام سجاد ماه رمضان 99 مناجات نامه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۷۷۸۲۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیت الله مسعودی خمینی: برخورد‌ها در موضوع حجاب اخلاقی باشد نه تازیانه‌ای
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم درباره انتقادات به مشی دولت در موضوع حجاب، می‌گوید: فکر می‌کنم بعد از فرمایشات رهبری و مسائل عالی که ایشان مطرح کردند، دولت با مدنظر قرار دادن همان مسائل مدنظر ایشان، روش درستی اتخاذ کرده و با مشی «بفرما» شروع کند چراکه اگر شروع نکند، مجددا مسائل قبلی و بعضاً بدتر به وجود می‌آید.
به گزارش خبرآنلاین، «با جوانان نباید با مشی تازیانه‌ای صحبت کرد.» این واکنش عضو جامعه مدرسین و تولیت سابق حرم حضرت فاطمه معصومه (س) نسبت به حضور گشت ارشاد در خیابان‌ها است. آیت الله علی اکبر مسعودی خمینی که مدافع برخورد محترمانه با زنان است در گفتگویی که با خبرگزاری خبرآنلاین داشته، می‌گوید باید با زبان «بفرما» با زنان صحبت کرد.
در ادامه گفتگوی آیت الله مسعودی خمینی، را می‌خوانید:
تذکر دفتر رهبری تا چه اندازه می‌تواند بر روی اقدامات صورت گرفته در زمینه حجاب مانند عملکرد روز‌های اخیر گشت ارشاد، موثر باشد؟
بنده فکر می‌کنم هر اندازه به این مسائل و بحث‌ها دامن نزنیم، بهتر از این است که هر کسی حرفی بزند، در مجموع فکر می‌کنم بهتر است بگوییم برخورد با زنان بدحجاب و بی‌حجاب باید از نوع «بفرما» باشد. برخی می‌خواهند با بتمرگ بگویند بنشین، اما بنده می‌گویم باید بفرما گفت.
از این‌رو بنده فکر می‌کنم اگر برخی مسائل را مطرح نکنیم، بهتر است، اما نظر بنده این است کسانی که این جریان را دامن می‌زنند، گمان می‌کنم مشکلات به وجود آورند، خودم هم فکر کردم در این مورد صحبت نکنم که بابت صحبت بنده کسی ناراحت یا اذیت نشود. کسانی هم که در این رابطه مسئولیت دارند به این مسئله دامن نزنند.
فکر می‌کنم بعد از فرمایشات رهبری و مسائل عالی که ایشان مطرح کردند، دولت با مدنظر قرار دادن همان مسائل مدنظر ایشان، روش درستی اتخاذ کرده و با مشی «بفرما» شروع کند چراکه اگر شروع نکند، مجددا مسائل قبلی و بعضاً بدتر به وجود می‌آید
نمی‌شود با روش‌های ۱۰ سال قبل رفتار کردبه نظر شما در حال حاضر فضای جامعه آمادگی برخورد‌هایی نظیر گشت ارشاد در زمینه حجاب را دارد؟
آن جریان سابق که با حرف‌های مخالفین برخورد می‌کرد، وجود ندارد و نمی‌شود که مانند ۱۰ سال قبل رفتار کرد. با توجه به اخلاق و خصوصیاتی که زنان دارند باید اهتمام کرد و اگر با مشی خوبی با آن‌ها رفتار کرد، روز به روز شرایط بهتر می‌شود.
البته خارجی‌ها نیز خیلی جوانان ما را اذیت می‌کنند، لذا امیدوار هستم اقدامی شود که جوانان ما متوجه شوند. خدا، پیغمبر و آخرت وجود دارد و بعد از اینجا باید به آنجا رفت. فکر می‌کنم این افکار در جامعه کوچک شمرده شده و مقداری از اخلاقیات قبلی دست برداشتیم.
البته همگان باید بدانند که ایران اسلامی، قرآنی، پیامبری و خدایی است، اما جوانان ما را رها نمی‌کنند و آن‌ها را اذیت می‌کنند و خراب کاری می‌کنند، اما در عین حال ما باید اخلاق اسلامی و انسانی را اجرا کنیم که همان بفرما است.
برخورد‌ها باید اخلاقی باشد نه تازیانهایگاهاً دولت به نوعی رفتار می‌کند که به نظر می‌رسد به جای جذب جوانان آن‌ها را دفع می‌کنند و ...
برخورد‌ها باید انسانی و اخلاقی باشد نه برخورد‌های تازیانه‌ای و چوبی. در مجموع انسان باید با انسانیت شروع کند و اسلام هم انسانیت را می‌خواهد. برای مثال به دختری گفته شود خدا شما را حفظ کند، لطف کنید و خانمی کنید مقداری مو‌های خود را بپوشانید، با این لفظ فکر نکنم مشکلی صورت بگیرد.
امیدوارم مردم به هوش باشند و به هوش بیایند و بهتر در مورد اسلام و قرآن حکم کنند. اسلام و قرآن صحیح و درست هستند و عمل به قرآن یکی از وظایف اساسی انسان است. مقداری فکر کنند درست خواهد شد.
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد