توصیه‌های مرحوم آیت‌الله بهجت(ره) در خصوص ضرورت انس با معجزه جاوید/ آیا می‌توانیم از قرآن استفاده‌های جسمانی و معنوی کنیم؟
تاریخ انتشار: ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۷۸۳۷۵۳
ما، شیعیان، عقیده داریم قرآن، عدیل اهل‌بیت علیهم‌السلام و اهل‌بیت علیهم‌السلام هم عدیل قرآن هستند و بین آنها جدایی وجود ندارد. آیا نمی‌توانیم از نظر به قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام استفاده‌های معنوی و جسمانی کنیم؟! ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۱:۱۷ فرهنگی دین ، قرآن و اندیشه نظرات - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، قرآن با آن همه عظمت و جلال، کتابی در دسترس همه انسان‌ها قرار دارد و معمولاً هر مسلمانی حداقل یک جلد از مصحف شریف را در خانه خود دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خبرگزاری تسنیم بخش‌هایی از سخنان آیت‌الله‌العظمی محمدتقی بهجت رحمه‌الله علیه را مورد بازخوانی قرار داده تا اثرات و اهمیت والای انس و تلاوت قرآن کریم مورد توجه دوباره مردم قرار بگیرد. سخنان این عالم بزرگوار و حکیم پس از تائید دفتر آن عالم جلیل‌القدر، در کتابی با عنوان «در محضر حضرت آیت‌الله بهجت» به کوشش محمدحسین رخشاد در قالب سه جلد توسط انتشارات موسسه فرهنگی سماء منتشر شده است.
معجزه جاوید
از مختصات اسلام این است که دارای معجزه خالده (قرآن) است که در همه وقت و همه جا و در دسترس همگان است. به خلاف معجزه حضرت موسی و حضرت عیسی علیهماالسلام که به دست خود آنها و در زمان آنها بود و اکنون در دست پیروان آنها هم نیست.
استفاده‌های معنوی و جسمانی از قرآن
ما، شیعیان، عقیده داریم قرآن، عدیل اهل بیت علیهم السلام و اهل بیت علیهم السلام هم عدیل قرآن هستند و بین آنها جدایی وجود ندارد. آیا نمی‌توانیم از نظر به قرآن و اهل بیت علیهم السلام استفاده‌های معنوی و جسمانی بکنیم؟!
آیا هیچ می‌دانیم که قرآن نظیر سایر مکتوبات نیست! گویی قرآن موجودی ربوبی از عالم نور و روحانی است که در عالم اجسام و اعراض ظهور کرده است. به دلیل اینکه چیزهایی از آن برمی‌آید یا دیده می‌شود که از اجسام و اعراض دیده نمی‌شود؛ بنابراین باید به طور یقین بفهمیم که نگاه کردن به قرآن مثل نگاه کردن به سایر کتب نیست.
بیشتر بخوانید: زمینه‌های ظهور از منظر آیت‌الله بهجت(ره)؛ چرا امام زمان(ع) از ما التماس دعا دارد؟
توصیه‌های آیت‌الله بهجت(ره) در زمان شیوع بیماری و رواج بلا/ دست از دعا و توسل برنداریم
درمان تمام دردها و مشکلات
در روایتی آمده است: «خُذ مِن القُرآن ما شِئتَ» به این معنا که «هر قسمت از قرآن را که خواستی برای هر منظوری که می‌خواهی، بگیر.»
از این حدیث استفاده می‌شود که توسل به قرآن و حمل و فهم و قرائت آن برای نجات عموم مردم – چه برسد به خواص- مفید است.
چرا از قرآن و عترت علیهم السلام استفاده نمی‌کنیم؟
اگر از قرآن استفاده نمی‌کنیم برای آن است که یقین ما ضعیف است. از این رو اگر خود امام علیه السلام را هم ببینیم، تغییر حالی در ما حاصل نمی‌شود. چنانچه عده‌ای در حضور ائمه علیهم السلام به ایشان بد و ناسزا می‌گفتند!
امام علیه السلام و قرآن با کتاب رستم و اسفندیار فرق دارند. آیا ما اهل قرآن هستیم یا نه! عمری برای تعجیل در فرج اما زمان علیه السلام دعا می‌کنیم، نکند از آنها نباشیم.
آیه «وَ لَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُیرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الأَرْضُ أَوْ کلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى؛ اگر به وسیله قرآن، کوهها به حرکت درآیند یا زمین‌ها قطعه‌قطعه شوند یا به وسیله آن با مردگان سخن گفته شود...» (سوره مبارکه رعد، آیه 31) چه می‌گوید؟! آیا امور مذکور در آیه شریفه فرض محال و غیرواقع است، یا می‌خواهد بفرماید: اهلش با این قرآن همه این کارها را می‌توانند انجام بدهند؟
از جاحظ که یکی از علمای عامه (اهل سنت) است، نقل شده که: فلان خطبه امیرالمؤمنین علیه السلام را چهل مرتبه مطالعه کردم و در هر بار استفاده جدید کردم. قرآن هم این گونه است که با مطالعه و تأمل و تدبر در آیات آن، انسان برداشت‌ها و استفاده‌هایی می‌کند که قبلاً نکرده بود.
قرآن می‌خوانیم ولی گویا نمی‌خوانیم
آقایی در تبریز خیلی کرامات داشته، از جمله اینکه روزی یک صفحه یا یک ورق قرآن می‌خوانده و می‌گفته است که خداوند متعال دو نعمت به من ارزانی داشته: یکی اینکه توفیق بکا (گریه و اشک ریختن) در عزای حضرت سیدالشهدا علیه السلام را دارم و دیگری اینکه قرآن را با کسالت نخوانده‌ام. به عقیده بنده خیلی کلام بزرگی است.
قرآن این‌قدر عظمت دارد که خداوند تعالی درباره آن می‌فرماید: «وَ لَقَدْ یسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکرِ؛ به‌راستی‌که قرآن را برای یاد (خدا) آسان کرده‌ایم.» آیا درست است با این عنایت که خدا به ما کرده، در وقت تلاوت قرآن بدون حضور و توجه و تدبر –نعوذبالله مثل کسانی که قرآن را قبول ندارند- به لقلقه زبان اکتفا کنیم؟!
در صورتی که در روایت است که: «أنا جَلیسُ مَن ذَکَرَنی؛ من هم‌نشین کسی هستم که به یاد من باشد.» (من لا یحضره الفقیه، جلد اول، صفحه 28) قرآن خودش میسر (ساده) است برای ذکر. ذاکر به قرآن، ذاکرِ خداوند جلیل و به او متوجه است. مثل این که دو نفر با هم صحبت می‌کنند، هم این صحبت می‌کند هم آن. خیلی مطلب بالاست. پس ما قرآن نمی‌خوانیم.
نعمت‌هایی به این بزرگی برای ما فراهم است، برای هیچ امتی چنین نبوده است که این گونه خواص و آثار داشته باشد.
انتهای پیام/
R1522/P1439/S4,37/CT4منبع: تسنیم
کلیدواژه: اهل بیت علیهم السلام علیه السلام آیت الله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۷۸۳۷۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قدردانی خانواده مرحوم آیت الله امامی کاشانی از مردم و مسئولان
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما؛ در متن این پیام با اشاره به دغدغه تعلیم و تربیت نسل جوان و نشر معارف دینی مرحوم آیت الله امامی کاشانی از همه مسئولان و مردم بابت قدرشناسی از خدمات این عالم ربانی قدردانی شده است. متن این پیام به شرح زیر است: إِنَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ اَلرَّحْمٰنُ وُدًّا همانا آنان که به خدا ایمان آوردند و نیکوکار شدند، خدای رحمان آنها را در نظر خلق محبوب می‌گرداند. در واپسین روزهای اسفندماه سال ۱۴۰۲ درگذشت عالم پرهیزگار و دلداده حضرت اباصالح المهدی (عج) مرحوم آیت الله حاج شیخ محمد امامی کاشانی (ره) قلوب ما و بسیاری از ملت شریف را جریحه دار نمود. برای آنان که با سیره ایشان و خدمات آن مرحوم آشنایی داشتند فقدان ایشان خسارت سنگینی بود که جبران آن دشوار است، لکن خاضع هستیم در برابر مشیت و اراده الهی. آن مرحوم تا پایان حیات طیبه خود دغدغه تعلیم و تربیت نسل جوان و نشر معارف دینی و نیز خدمت به ناتوانان و کم توانان را داشت و بدون چشم‌داشت مادی و با رعایت زهد و تقوا خود را وقف خدمت به اسلام و مسلمین کرده بود. ایشان با محبت وافری که به اهل بیت (ع) و عشق زایدالوصفی که به حضرت ولیعصر (عج) داشتند تا آخرین دقایق حیات پربرکت شان در پی تبیین و تکمیل تألیفات گرانبهایشان در این زمینه بودند. اگر چه زبان قاصر است لکن بر خود وظیفه دانستیم که از مراحم و الطاف رهبر معظم انقلاب اسلامی مدظله العالی و بیت حضرت امام خمینی (ره) و بیوت حضرات مراجع عظام تقلید (دامه البرکاتهم) علما و اساتید حوزه‌های علمیه، رؤسای محترم قوای سه گانه و مجلس خبرگان و مجمع تشخیص مصلحت نظام، اعضای محترم شورای نگهبان و مجلس خبرگان و مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس شورای اسلامی، نمایندگان محترم ولی فقیه در استان‌ها و ائمه جمعه شهرها، هیئت محترم وزیران و مقامات کشوری و لشکری، اساتید محترم دانشگاه ها، مقامات و کارکنان ارگان‌ها و نهادها، اصحاب رسانه، روحانیان و ائمه جماعات مساجد، هیئات مذهبی، اتحادیه و اصناف، همه زنان و مردان بزرگوار و شریف که بر ما منت نهادند، قدم رنجه فرمودند و با شرکت در هر یک از مراسم باشکوه وداع، تشییع، تدفین، ترحیم و چهلم آن عزیز راحل در تهران، مشهد مقدس، کاشان و سایر شهرها و یا با ارسال پیام از طریق رسانه‌های عمومی و فضای مجازی ما را تسلی بخشیدند و همه آنان که با فاتحه خود بوستان پژمرده خاندان ما را رونق تازه بخشیدند و از همه کسانی که در این روزهای غم آلود ما را یاری کردند قدردانی و سپاسگزاری داشته باشیم. در خاتمه از درگاه خداوند سبحان بهترین اجر و پاداش را برای همه مؤمنین و مؤمنات و برای آن عالم ربانی، علو درجات در اعلی علیین را مسئلت داریم. ان شاءالله ایران عزیز و مردم کشورمان در امنیت و سلامت بوده و به پیشرفت‌های درخشان که آرزوی آن فقید سعید بود دست یابد. والسلام علی عبادلله الصالحین بیت مرحوم آیت الله امامی کاشانی رضوان الله تعالی علیه ۰۱-۰۲-۱۴۰۳
منظور از «خانم بازیگر» در اعترافات تتلو که بود؟