کمک کووید ۱۹ به فوتبال؛ پرتاب‌کردن آب دهان، ممنوع
تاریخ انتشار: ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۸۵۸۹۶۸
آفتاب‌‌نیوز :
فوتبال بی شمار دردسر در دل خود دارد؛ از خبیثانه‌ترین‌ها همچون نژادپرستی گرفته تا پیش پا افتاده‌ترین‌ها همچون ترفندها و به اصطلاح زرنگ‌بازی‌هایی که بازیکنان اغلب به آن متوسل می‌شوند.
با این حال، تف کردن جزو آندسته از خصلت‌های رنج‌آور فوتبالی است که همواره در فهرست توجیه ناپذیرترین‌ها قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اینطور به نظر می‌رسد که زمانی که یک بازیکن در زمین مشغول بستن بند کفشش می‌شود، باقی بازیکنان درست مثل یک سرباز که مافوق‌شان به آنان دستور حمله می‌دهد، کاملا بی‌اراده حجم قابل توجهی از بلغم و آب دهان را با تمام قوا و تا جایی که در توان دارند به بیرون پرتاب و بدین ترتیب قلمرو خود را از این خط دروازه تا آن خط دروازه و از این نقطه کرنر تا آن نقطه کرنر مرزبندی می‌کنند.
گاهی اوقات قدرت و شدت این پرتاب با آب بطری‌های کنار زمین که پیش از درآمیخته شدن با محتویات دهان بازیکن و پرتاب شدن به بیرون، کمی فقط کمی مجاز به گذر از گلو رسیدن به بخشهای داخلی بدن است، تقویت می‌شود؛ گاهی اوقات جنبه بازی‌گوشی به خود می‌گیرد و از لابلای دندان‌های روی هم فشرده شده بازیکن راه به بیرون می‌برد و در چندش‌آورترین و البته آشکارترین حالت پس از طی کردن یک مسیر و رفت و برگشت از دهان به مری و سپس بالعکس با آن مایع زردرنگ تهوع‌آور ترکیب شده و همچون پرنده ای کریه‌المنظر در چمن سبز و تر و تازه گم می‌شود.
از رونی تا رونالدو، از مسی تا امباپه همه و همه دستی بر آتش دارند.
برخی از بازیکنان حتی به چمن قناعت نکرده و آب دهان پر از میکروب خود را با زاویه‌ای دقیق مثل موشک زمین به هوا روی یکدیگر فرود می‌آورند.
فرانک ریکارد هلندی؛ مردی که از بیشتر زوایا برازنده تعریف یک هافبک "مدرن و متمدن" است، به شکلی فراگیر به واسطه ایفای نقش اصلی در یکی از شرم‌آورترین صحنه‌های مرتبط با آب دهان در تاریخ فوتبال، در خاطره‌ها ثبت شده است؛ کسی که در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا به دفعات ترشحات بزاق خود را روی موهای فر رودی فولر که پیراهن آلمان غربی را به تن داشت، اسپری کرد و هر دو بازیکن کارت قرمز داور را به بودن در زمین ترجیح دادند.
اما ریکارد تنها بازیکنی نیست که در طول سالیان تا این اندازه خودش را خوار کرده است؛ عادت‌های مرتبط با خلط کمابیش حتی بعد از آویختن کفش‌ها برخی از آنان را تعقیب می‌کند و دست بردارشان نیست و نمونه آن هم واکنش جیمی کرگر ستاره اسبق لیورپول به تحریک شدن از سوی هودار تیم حریف در ماشینش است؛ اتفاقی که به واسطه شرم آور بودنش مشهور شده است.
در واقع کرگر به جای کظم غیظ، به عادت دیرینه همزمان با پایین آوردن پنجره ماشین، حجم قابل توجهی از ترکیبات ممزوج معده و مری و نای و دهان خود را روی صورت دختر جوان آن هوادار که روی صندلی کنار راننده نشسته بود، خالی کرد.
البته کرگر که به عنوان کارشناس شبکه اسکای فعالیت می‌کرد تا پایان آن فصل از فعالیت تعلیق شد.
عادت به اصطلاح خودمانی تف کردن تنها به فوتبالیست‌ها و داخل مستطیل سبز محدود نمی‌شود و به شکلی کاملا گیج کننده به محدوده فنی نیز تسری یافته است؛ جایی که حتی مردی به نزاکت خوزه مورینیو نمی‌تواند برابر بلند شدن از روی نیمکت و تف کردن در میانه‌های بازی مقاومت کند؛ البته در مورد مورینیو نکته قابل تحمل این است که محتویات دهان به طول معمول با حجم زیادی از آب بطری های کنار زمین رقیق شده و از شدت تهوع آور بودن آن می‌کاهد.
بنابراین باید خبر خوبی باشد که بشنویم پس از آنکه فوتبال سرانجام با گذر از آشوب کووید-۱۹ به روال عادی بازگشت، فیفا مقررات و مجازات‌هایی را برای بازیکنانی که اب دهانشان را اینجا و آنجا و همه جا پخش می‌کنند، وضع کند و دلیل آن هم روشن است: هراس از شیوع احتمالی ویروس کرونا.
مایکل دهوگ رییس کمیته پزشکی فیفا در خصوص مجازات های احتمالی گفته است: تف کردن یک رفتار عادی در فوتبال است و چندان بهداشتی نیست. بنابراین زمانی که فوتبال دوباره شروع شود، فکر می‌کنم باید تا حد امکان از آن اجتناب کنیم. پرسش اینجا است که آیا چنین کاری شدنی است. شاید بتوان به بازیکنان خاطی کارت زرد داد. این کار غیربهداشتی و راهی خوب برای شیوع ویروس است. این یکی از دلایلی است که پیش از شروع مجدد فوتبال باید در مورد آن بسیار دقیق باشیم.
پاسخ به این پرسش که آیا فوتبالیست‌ها مجبورند این اندازه آب دهانشان را خارج کنند، در وهله نخست باید در سطح علمی بررسی شود و یک پاسخ یا عذر موجه می‌تواند این باشد که از قرار معلوم ورزش سطح پروتئین تولید و تبدیل شده به بزاق را افزایش می‌دهد و مخاط را غلیظ کرده و در نتیجه احتیاج با خارج کردن آن را از بدن، الزامی می‌کند.
علاوه بر این، توجیه علمی دیگر می‌تواند استفاده از روش هوشمندانه «شستشوی دهان با کربوهیدرات» که فوتبالیست‌ها می‌توانند تنها با خیساندن دهان با نوشیدنی‌های ورزشی قندی و سپس خارج کردن آن از دهان، بدن را با این حقه فریب داده و مغز را وادار به فعالیت بیشتر و بهتری کنند.
احتمالا زمانی که بازیکنان برای تف کردن با این روش از پزشکان تیم مجوز انحصاری دریافت کردند، مثل بچه‌های از گرفتن کادوی کریسمس از بابانوئل ذوق مرگ شدند!
اما همچنان این پرسش باقی می‌ماند: آیا این مقدار از فعالیت بدنی فوتبال لزوما باعث می‌شود که فوتبالیست‌ها اینقدر آماده و به اصطلاح شطرنج بازان، دست به مهره مهیای خارج کردن آب از دهانشان باشند؟
ضمن اینکه دوندگان ماراتن به نظر خیلی خوب توانستند از عهده این کار بربیایند که مسیر ۴۲ کیلومتری پشت سرشان را با یک عالمه از آب دهان تزیین نکنند.
به غیر از بیس بال، به نظر تنها ورزشی که بازیکنان در آن مجبور هستند تا ا این شدت و بسامد تف کنند، فوتبال است.
به همان اندازه که ممکن است شوخی به نظر برسد، در میان تمام تغییرات بزرگ و کوچک و خوب و بدی که کووید-۱۹ در فوتبال به وجود آورده است، شاید بد نباشد به این فرصت هم نگاهی بیاندازیم که ورزشی را تماشا کنیم که کمتر با بزاق بازیکنان فعال در آن خیس خورده باشد.
شاید این حقیقت که فوتبالیست‌ها برای اطلاع از عادات بهداشتی ناخوشایندشان به یک پاندمی با این وسعت نیاز داشته اند، به نظر دراماتیک و غم انگیز بیاید اما متاسفانه باید بگوییم که دقیقا همینطور است؛ فوتبالیست‌ها بدون کرونا شاید تا سالیان دراز درک نمی کردند که تف کردن تا چه اندازه چندش‌آور، قبیح و غیربهداشتی است.
منبع: خبرگزاری ایرنامنبع: آفتاب
کلیدواژه: کرونا فوتبال تف کردن قانون جدید فوتبالیست ها آب دهان تف کردن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۸۵۸۹۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سخت‌ترین رقابت ورزشی در ایران
به گزارش "ورزش سه"، لیگ برتر ایران به صورت منظم و مستمر در 23 سال گذشته برگزار شده و رفته رفته سروشکل حرفه‌ای‌تری نیز به خود گرفته و با تمام مشکلات، به عنوان یکی از مهمترین رقابتهای فوتبالی در قاره آسیا محسوب می‌شود و در عین حال موردتوجه‌ترین تورنمنت و لیگ ورزشی در کشور نیز به حساب می‌آید.
فارغ از دشواری ورزش فوتبال که با ممارست و مصدومیت فوتبالیست‌ها و فشار شدید ناشی از نتایج و عملکردها برای مدیران، مربیان و بازیکنان همراه است، لیگ برتر ایران از نظر کیفی از سطح قابل‌توجهی برخوردار است و به عنوان یکی از 5 لیگ برتر آسیا شناخته می‌شود. اغلب مربیان و بازیکنان خارجی نیز این عقیده را دارند که فوتبال ایران با اتکا بر فیزیک فوتبالیست‌ها و توجه عمومی، خود را به سطحی رسانده که تنه به تنه جی لیگ و کی لیگ شرق آسیا هم می‌زند.
در لیگ ایران عموما پیشبینی‌ها درست از آب در نمی‌آید. کافی است همین حالا در فاصله شش هفته تا پایان از خودتان و اطرافیانتان بپرسید: کدام تیم قهرمان می‌شوند؟ کدام تیمها سهمیه می‌گیرند؟ کدام تیمها سقوط می‌کنند؟ نخست، گوناگونی پاسخ‌ها شما را شگفت‌زده خواهد کرد و سپس احتمالا نتایج واقعی در هفته سی ام، بر تعجب شما خواهد افزود. این در حالی است که شاید در لیگ برتر عربستان، الهلال از همین حالا قهرمان شده، النصر با فاصله در جایگاه دوم قرار گرفته و تیم الحزم نیز صعود خود را قطعی کرده است.
لیگ برتر خلیج فارس به عنوان یک رقابت ورزشی، با مصدومیت شدید نیز همراه است اما شاید بیش از آنکه این آسیب‌ها به چشم بیاید، توجه رسانه‌ها و هواداران باشد که فشاری خردکننده را به کارکنان این لیگ وارد می‌کند. این چیزی است که شما در هیچ یک از رشته‌های ورزشی دیگر در ایران مشاهده نخواهید کرد، اینکه حتی یک مسئول غیر عالی رتبه نیز در نهادهایی نظیر فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و حتی باشگاه‌ها به قدری مورد سوال و توجه قرار می‌گیرد که شاید مقام ارشد در ورزشی دیگر اینطور نباشد.
در لیگ ایران همیشه رقابت برای رسیدن به جایگاه بهتر و شغل مهمتر ادامه دارد. سرمربیان تمام تلاش خود را می‌کنند تا برای فصل آینده پیشنهاد بهتری بگیرند و بازیکنان تا آخرین لحظه امید خود را برای درخشش و بازی در تیمی بهتر از دست نمی‌دهند. ترنور مالی فوتبال ایران به هزاران میلیارد تومان رسیده و این ناشی از همان رقابت دشوار و همان توجه عمومی ویژه است که فوتبال و به خصوص لیگ برتر خلیج فارس در ایران را تبدیل به یک رویداد بسیار بسیار مهم می‌کند.
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت