پشت پرده طرح اصلاح ساختار مجلس یازدهم چیست؟ | میخواهند قالیباف را به مبصر مجلس تبدیل کنند
تاریخ انتشار: ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۹۰۶۶۱۹
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از شرق، پیشنهادش را یک نماینده عضو جبهه پایداری در مجلس دهم داده است، اما به نظر میرسد که اصولگرایان راهیافته به مجلس یازدهم هم چندان به آن بیمیل نیستند و پیش از ورود به مجلس طرحی تحت عنوان «اصلاح ساختار مجلس» را تهیه کردهاند که بهدنبال کاهش قدرت رئیس مجلساند.
بهنظر میرسد حالا که ریاست قالیباف بر مجلس تقریبا محتمل شده و دست جریانهای دیگر مانند جبهه پایداری با احمدینژادیها از صندلی پارلمان کوتاه شده است، برای کنترل قدرت مانور او راههای دیگری را درپیش گرفتهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
محمود احمدیبیغش، نماینده راهیافته به مجلس یازدهم و استاندار خراسان شمالی در زمان احمدینژاد گفته که اولویت اصلی در این طرح، کاهش قدرت رئیس مجلس است. از یکسو به نظر میرسد که اصولگرایان بر سر ریاست قالیباف بر مجلس به اجماع رسیدهاند اما از سوی دیگر بهدنبال سازوکاری برای کاهش قدرت او هستند. احتمالا تجربه ریاست لاریجانی بر مجالس گذشته، بهویژه نقشش در مجلس نهم و تصویب برجام به مذاق بسیاری از اصولگرایان خوش نیامده است.
احتمالا آنها در قالیباف هم پتانسیل برعهدهگرفتن نقشی همچون لاریجانی را دیدهاند که بهدنبال کاستن از قدرت رئیس مجلساند؛ بهویژه دعواها و تعارضهای اخیر میان اصولگرایان راهیافته به مجلس آتی بر سر ریاست مجلس و پیداشدن ۷ تا ۱۰ نامزد برای این سمت، به این گمان دامن میزند که حتما جایگاه رئیس مجلس بسیار فراتر از سایر نمایندگان است و امتیازاتی را برای او به همراه دارد. به نظر میرسد که جمعی از همین نمایندگان ناخشنود از موقعیتی که پست ریاست مجلس برای یک نماینده همتراز با خودشان رقم میزند بهدنبال همسانسازی جایگاه و موقعیت رئیس مجلس با سایر نمایندگان هستند.
برخی از اصولگرایان در مجالس گذشته، بهویژه اعضا و نزدیکان جبهه پایداری بهشدت با علی لاریجانی دچار تعارض شده بودند. مهرماه سال گذشته در جریان بررسی طرح تشکیل وزارت بازرگانی مشاجره لفظی پژمانفر و لاریجانی برای دقایقی جو مجلس را متشنج کرد. پژمانفر لاریجانی را دیکتاتور خطاب کرد و لاریجانی با تندی پژمانفر را که به او اتهام دیکتاتوری زد، خطاب قرار داد و گفت که شما با دیکتاتوری این بساط را در کشور راه انداختهاید و تریبون یکطرفه دست شماهاست. پژمانفر در تذکری گفت: آقای دکتر بنده تذکری داشتم و قصد داشتم در پنج محور تذکر خود را بیان کنم اما شما اجازه مطرحکردن را به من ندادید. اتفاقا تریبون در دست ما نیست که برای بیان مسائل حق حرفزدن نداریم و باید داد و بیداد راه بیندازیم. پژمانفر که به مجلس یازدهم هم راه یافته قطعا یکیدیگر از چهرههایی است که بهشدت بهدنبال کاهش اختیارات قالیباف در مجلس آینده است، بهویژه که پایگاه سیاسی او به جبهه پایداری نزدیکتر است تا قالیباف و قطعا تمایلی ندارد قالیباف را در هیبت یک لاریجانی دوم ببیند.
او هم گفته بود: «یکی از مشکلات مجلس آن است که مسائل و مشکلات با رئیسمحوری و صرفا با حضور هیئترئیسه مجلس بررسی میشود و برخی نمایندگان، خودشان را نمایندهتر میدانند درحالیکه جایگاه همه نمایندگان یکسان است. برخی نمایندگان استیضاح یا سؤال برخی از وزرا را پیگیری میکنند تا از این طریق مشکلات حل شود اما این وزرا با هیئترئیسه مجلس لابی کردند و هیئترئیسه هم از نمایندگان میخواستند که از طرح سؤال یا استیضاح وزیر انصراف دهند».
محمود احمدی بیغش که زمان احمدینژاد استاندار خراسان شمالی بوده گفته است که در چند دوره گذشته، مجلس رئیسمحور بود و رأی یک نفر به عنوان رئیس مجلس تلقی میشد و همه ناچار به تبعیت بودند.
«شمسالدین حسینی»، نماینده منتخب و وزیر اقتصاد و دارایی دولت دهم هم با اشاره به اینکه در سالهای اخیر جایگاه رئیس مجلس قوی و در مقابل مجلس تضعیف شد، تصریح کرده است: «مهمترین وظیفه و کارکرد رئیس مجلس این است که مجلس را به رأس امور بازگرداند و این را تمرین و پیگیری کند نه اینکه رئیس مجلس را جایگزین نهاد مجلس کند. اتفاق ناگواری که در سالهای اخیر رخ داد، این بود که به مرور زمان پارلمان بهعنوان یک نهاد تضعیف شد و در مقابل رئیس آن به عنوان یک فرد بسیار تقویت شد که در نهایت هم دیدیم نه برای پارلمان سود داشت نه برای رئیس پارلمان».
به گفته محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا، اصولگرایان میخواهند قالیباف را از رئیس مجلس به مبصر مجلس تبدیل کنند. آنها پیشتر هم اقدامات دیگری برای محدودسازی شهرداری سابق تهران انجام داده بودند. طیف جبهه پایداری که جمعیت قابل توجهی را در مجلس آتی دارند تلاش کرده بودند چهرههای مدعی ریاست مجلس را وادار به امضای میثاقنامهای در چند بند کنند که یکی از آنها این بود فردی که قصد نامزدی ریاست مجلس را دارد باید سودای ریاستجمهوری ۱۴۰۰ را از خود دور کند. هنوز مشخص نیست که قالیباف تن به این مثاقنامه داده یا خیر.
اینکه رئیس مجلس واقعا رئیس یک قوه است یا فقط نقش ریاست داخلی مجلس را برعهده دارد، در یک خلأ قانونی سالهاست محل بحث و مناقشه است. برخی معتقدند که رئیس مجلس فقط نقش هماهنگی بین نمایندهها را دارد و حق مدیریت یا ریاست بر آنها و تصمیمگیری بهجای آنها را با اعمال نظر شخصی ندارد. برخی دیگر از اصولگرایان هم مدعی شدهاند اگر مجلس دیگر در رأس امور نیست مقصرش رئیس مجلس است! احمدیبیغش گفته که رئیسمحوربودن مجلسهای گذشته باعث ضعف این مجالس شد؛ زیرا وقتی فقط یک نفر برای تمام نمایندهها تصمیم گرفت، خودبهخود وارد لابی با دولتها میشود و قطعا سازمانها و نهادهای دیگر هم از این لابیها استفاده میکنند و مجلس قدرت نظارت خود را از دست میدهد.
او مدعی شده که در دورههای گذشته، حتی اگر تعدادی نماینده هم قصد استیضاح یا سؤال یا تحقیق و تفحص داشتند، قدرت رئیس مجلس، مانع بهنتیجهرسیدن سؤال نمایندگان میشد. به نظر میرسد که آنها بهنتیجهنرسیدن تحقیق و تفحصها در دورههای گذشته را از چشم رئیس مجلس میبینند و حالا نگراناند که این اتفاق دوباره تکرار شود. بعید نیست که مجلس اصولگرای یازدهم طرح چندین سؤال و استیضاح را در سال آخر دولت روحانی در چنته خود ریخته باشد.
برخی نمایندگان درحالی در سودای کاهش اختیارات رئیس مجلساند که از سویی دیگر قالیباف با قدرت هرچه تمامتر در حال کنارگذاشتن رقباست تا جای محکمی برای خود در صندلی ریاست مجلس مهیا کند. او این روزها برای جلب آرای منتخبان برای کسب کرسی ریاست مجلس یازدهم به سفرهای استانی هم میرود؛ اتفاقی که به گفته مهدی چمران از نزدیکان او بههیچعنوان غیرقانونی نیست.
او گفته است: «این کار غیرقانونی نیست و برای تسهیل در شکلگیری مجلس یازدهم است. در گذشته چنین سفرهایی نبوده، ولی حالا انجام میشود و ممکن است در آینده تکرار نشود. یک منتخب مجلس تشخیص داده به استانها سفر کند. ضمن اینکه از کجا معلوم که قالیباف برای ریاست یا اهداف دیگر به استانها میرود؟ البته رایزنیها و دید و بازدیدهایی که در روزهای بعد از انتخابات صورت گرفته و هنوز هم ادامه دارد، در جهتگیری و شناخت نمایندگان از هم و همچنین انتخاب گزینه ریاست مجلس مفید است و باعث میشود وقت مجلس برای این امور گرفته نشود».
طبق آییننامه داخلی مجلس شورای اسلامی در ماده ۲۰ خود وظایف و اختیارات رئیس مجلس را اینگونه تعریف میکند: «اداره جلسات مجلس به شرح مواد این آییننامه»، «اداره تمامی امور اداری، مالی، استخدامی و سازمانی»، «امضای تمامی احکام استخدامی براساس آییننامه استخدامی کارکنان مجلس و سایر قوانین و مقررات»، «امضای تمامی نامههای مربوط به امور قانونگذاری و پارلمانی مجلس»، «حضور در نهادهای قانونی که رئیس مجلس عضو آنها است»، «ارائه گزارش کامل از تصمیمها و اقدامهای هیئترئیسه درباره مسائل مختلف مربوط به مجلس و واحدهای تابعه آن هر سه ماه یکبار به نمایندگان» و «سایر موارد مذکور در قانون اساسی و دیگر مقررات». همچنین «هرگاه نمایندگان به کیفیت اداره جلسات یا سایر امور مجلس و نحوه ایفای وظایف رئیس یا سایر اعضای هیئترئیسه معترض باشند، میتوانند در تقاضای کتبی با امضای حداقل ۲۵ نفر یا به درخواست کمیسیون تدوین آییننامه داخلی مجلس از هیئترئیسه، تشکیل هیئت رسیدگی به اعتراضات، مرکب از رؤسای کمیسیونهای تخصصی و هیئترئیسه و اعضای کمیسیون تدوین آییننامه داخلی مجلس را درخواست نمایند».
کد خبر 509851 برچسبها محمد باقر قالیباف مجلس شورای اسلامی اصولگرایانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: محمد باقر قالیباف مجلس شورای اسلامی اصولگرایان نظر می رسد قدرت رئیس مجلس جبهه پایداری رئیس مجلس مجلس یازدهم ریاست مجلس داخلی مجلس هیئت رئیسه راه یافته آیین نامه پژمان فر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۹۰۶۶۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
راهبرد اصلاح طلبان برای مدیریت فضای داخلی مجلس دوازدهم/اعتراف تلویحی هم میهن: آشوبهای ۷۸ کار دوستان ما بود!
اصلاح طلبان ساختاری در حالی به دنبال بهره گیری از مجلس دوازدهم می باشند که انتخابات مجلس را تحریم کردند.
سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارشها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژههای مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامههای کشور قرار میدهیم.
در این ویژهنامه، نگاهی به آخرین مواضع جناحهای سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته میشود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافتهای مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید
************
روزنامههای امروز چهارشنبه پنجم اردیبهشت ماه در حالی چاپ و منتشر شد که استقبال گرم لاهور و کراچی از رئیسجمهور ایران، تتر به جای دلار در معاملات نفتی و بازی با آمار واردات خودرو در صفحات نخست روزنامههای امروز برجسته شده است.
اصلاح طلبان راهبرد خود برای فضای داخل مجس شورای اسلامی را مشخص کرده اند، بر اساس اخبار دریافتی اصلاح طلبان ضمن تاکید بر شکل گیری فراکسیون اصلاح طلبان در مجلس شورای اسلامی و لزوم مدیریت بهینه آن، خارج از پارلمان تاکید کرده اند که هدف اصلی این جریان در مجلس باید تعمیق شکاف میان قالیباف و جبهه پایداری و حامیان دولت باشد.
روزنامه آرمان امروز درباره ترکیب مجلس آینده نوشته است:
با نزدیک شدن به روز برگزاری دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی گویا فضای انتخاباتی در داخل مجلس هم در حال گرم شدن است و چنان که از خبرهای پشت پرده و البته جلوی پرده میتوان فهمید باید بگوییم شاخههای تندروی اصولگرا در حال افزایش تحرکات خود برای کنار زدن «محمدباقر قالیباف» هستند. بعد از اینکه خبرهای جلسه «حمید رسایی» با برخی از نمایندگان در رسانهها منتشر شد روز گذشته نوبت به «مجتبی ذالنوری» بود، نایب رییس کنونی مجلس که تلاش دارد خود را در جمع نامزدها حفظ کند رسید تا انتقادهای تندی از نوع مدیریت مجلس بکند، هرچند در نطق خود اعلام کرد که در مورد فرد خاصی صحبت نمیکند ولی بهخوبی مشخص بود که مخطالبش چه کسانی بود.
این روزنامه اصلاحطلب در بخش دیگری از گزارش خود مینویسد:
او در این بین حتی مواردی در خصوص اصلاح روند فعالیت مجلس را هم مطرح کرد. که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد. باتوجه به تحرکات شاخههای تندروی اصولگرا مانند شریان، پایداری و صبح ایران باید بگوییم که آنها پروژه عبور از قالیباف را پیش از شروع رقابتهای ۱۱ اسفند آغاز کرده بودند. در روزی که رائفیپور در میتینگ انتخاباتی خود هدف را رقابت با قالیباف عنوان کرده بود. باید به این موضوع هم اشاره کنیم که در بین ۵ گزینه مطرح شده تنها قالیباف است که از شاخه غیر تندرو وارد میدان انتخابات ریاست مجلس خواهد شد.
روزنامه آرمانملی دیگر روزنامه اصلاحطلب است که علاقه خاصی به مدیریت مجلس آتی داشته و نیمنگاهی نیز به انتخاب رئیس بعدی دارد، این روزنامه مینویسد:
هر چه به روزهای پایانی عمر مجلس یازدهم نزدیکتر میشویم انتظارات برای تشکیل و آغاز به کار مجلس دوازدهم بیشتر میشود و گعدهنشینیها و دورهمیهای منتخبان مجلس دوازدهم برای تاثیرگذاری بیشتر در مجلس آینده افزایش مییابد. البته در دور نخست که شاهد رقابت درون گروهی اصولگرایان با یکدیگر بودیم و قابل پیشبینی هم بود لیست امناء دست بالا را پیدا کرد و اکثریت نفرات راه یافته از تهران به مجلس از این لیست بودند. حال اینکه در دور دوم مجددا همه چیز طبق روال دور اول انجام خواهد شد و تمام کسانیکه در دور اول حدنصاب ممکن آرا را بهدست نیاورده بودند باهم به رقابت خواهند پرداخت. اما اینکه در دور دوم انتخابات چه میزان از واجدان شرایط بخواهند در انتخابات شرکت کنند خود محل سوال است.
اصلاح طلبان تاکید دارند تقویت موضع قالیباف در مجلس از اهداف اصلی این جریان می باشد اما نه به دلیل حمایت از شخص قالیباف بلکه بر اساس این راهبرد که قالیباف ضعیف شده نمی تواند نزاع و اختلاف در میان جبهه اصولگرایی را در داخل و خارج مجلس تامین کند.
به باور اصلاح طلبان تاکید بر حضور قالیباف در راس مجلس گرچه در فرایند مذاکره برای تامین سهم برای فراکسیون اصلاح طلبان و بازی در این مجلس موثر است اما به طور کلی ۲ راهبرد اصلی را هدف قرار می دهد؛ یکی تولید نزاع میان اصولگرایان و تعمیم آن به شکست یکدست سازیدومی مشغول سازی قالیباف، تولید مساله برای وی!
گفتنی است اصلاح طلبان به ویژه اصلاح طلبان ساختاری در حالی به دنبال بهره گیری از مجلس دوازدهم می باشند که مشارکت در انتخابات آن را تحریم و عملا مبارزه با حاکمیت را تجویز کرده بودند و حال با برنامه ریزی برای مجلس آینده علاوه بر به نمایش گذاشتن دورویی خود، از سوی دیگر اعتیاد این جریان به قدرت را نیز عیان می سازند.
اعتراف تلویحی یک روزنامه اصلاحطلب!
روزنامه هممیهن به مدیرمسئولی غلامحسین کرباسچی، در سرمقالهای بدون نام نویسنده، به موضوع توقیف نشریات زنجیرهای در ۲۴ سال پیش پرداخته است. در این یادداشت که مطابق ادبیات اصلاحطلبان، از آن اتفاق در اردیبهشت ۷۹ با عنوان توقیف فلهای نام برده شده، فضای رسانهای کشور را دارای اختلال دانسته و دلیل آن را توقیف رسانههای زنجیرهای در سال ۷۹ دانسته است. در واقع به نظر میرسد هممیهن خواسته یک مشکل بزرگ را ناشی از آن توقیف بداند و گران فروشی کند!
هممیهن در سرمقاله خود آورده که «توقیف فلهای مطبوعات، نشان داد که زیان کوتاه مدت آن اقدام، در ابتدا متوجه اصلاحطلبان شد، ولی در میانمدت و بلندمدت نظام رسانهای کشور که یکی از مهمترین ارکان امنیت آن است، دچار چنان اختلالی شد که دیگر بعید است بتواند آن را جبران کند. وضعیت امروز رسانههای کشور در مقایسه باسال ۱۳۷۹ چگونه است؟ با قاطعیت میتوان گفت که در سال ۱۳۷۹، مرجعیت رسانهای کشور بهطور کامل و بالای ۹۵ درصد در داخل کشور بود. مهمترین رسانه کشور صداوسیما بود، در کنار آن خبرگزاریهای دارای مجوز، فعالیت گستردهای میکردند. در مرحله سوم مطبوعات، بهویژه روزنامهها حضور جدی داشتند که فضای اصلی آن در اختیار مطبوعات اصلاحطلب بود.»
در ادامه این مطلب آمده است که:
اکنون در چه وضعی قرار داریم؟ اثرگذاری صداوسیما در مقایسه با ماهوارههای فارسیزبان بسیار ضعیف و در حاشیه قرار دارد. صداوسیما از حیث میزان بینندگان بهشدت افت کرده و مهمتر از افت کمی، افت کیفی بهرهمندان از این رسانه هستند که بیشتر شامل افراد سالمند، با تحصیلات پایین و افراد غیرشهرهای بزرگ و روستایی، که کمترین اثرگذاری را در فضای عمومی و اجتماعی دارند!
سال ۷۹ تلویزیون بیبیسی فارسی نبود؛ منوتو هم نبود؛ اینترنشنال هم نبود. سال ۷۹ شبکههای اجتماعی نبود؛ پیامرسانهای مجازی نبود؛ کانال تلگرامی و صفحات اینستا و توییتر نبود. چه مقایسه غلطی است که یک رسانه اتفاق ۲۴ سال قبل را بیتوجه به رسانههای نوین و پیشرفت عجیب و غریب رسانهای به فضای کنونی رسانهای ربط بدهد؟
یک نکته قابل تأمل هم این میان وجود دارد. این ادعا که سال ۷۸، ۹۵ درصد مرجعیت رسانه در داخل بود یک معنای نهفته هم دارد و آن اینکه آشوبهای تیر ۷۸ در اثر تحریک رسانههای داخلی و در واقع روزنامههای زنجیرهای آن زمان بود. چه آنکه به قول هممیهن کسی توجهی به رسانههای خارج از ایران نداشت؛ و این امر تأیید ادعای نظام است که «بعضی از این مطبوعاتی که امروز هستند، پایگاههای دشمناند؛ همان کاری را میکنند که رادیو و تلویزیونهای بیبیسی و امریکا و رژیم صهیونیستی میخواهند بکنند.» آیا اصلاحطلبان مسئولیت این تشویش اذهان عمومی را میپذیرند؟