بررسی اثر تابش پروتون بر روی بیماران درمان شده از سوی محققان دانشگاه حکیم سبزواری
تاریخ انتشار: ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۹۳۴۰۱۳
در پژوهش مشترک پژوهشگر گروه فیزیک دانشگاه حکیم سبزواری و پژوهشگران مرکز ملی تحقیقات در انکولوژی (OncoRay) دانشگاه صنعتی درسدن آلمان اثر تابش پروتون برروی بیماران درمان شده بررسی شد. به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو به نقل از دانشگاه حکیم سبزواری، در پژوهش مشترک دکتر بهنام آزادگان، پژوهشگر گروه فیزیک دانشگاه حکیم سبزواری و پژوهشگران مرکز ملی تحقیقات در انکولوژی (OncoRay) دانشگاه صنعتی درسدن آلمان اثر تابش پروتون برروی بیماران درمان شده بررسی شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
آزادگان در تشریح این پژوهش گفت: پروژه تحقیقاتی که مشغول به تحقیق بر روی آن هستیم هدایت پرتو‌های پروتون با دقت بالا در قسمتی از حجم مغز موش می‌باشد.
دانشیار دانشگاه حکیم سبزواری با اشاره به اینکه هدف از این تحقیق شبیه‌سازی تابش باریکه پروتونی ۹۰ مگاالکترون ولتی با مغز موش و مقایسه نتایج شبیه‌سازی با نتایج به‌دست آمده از اندازه‌گیری جهت اطمینان به تابش مغز موش می‌باشد، گفت: در ابتدا هندسه آزمایش طراحی شد و مرحله به مرحله بعد از اضافه شدن هر وسیله جدید به هندسه نتایج شبیه‌سازی با نتایج دوز اندازه‌گیری شده در فانتوم آب مقایسه شد و هندسه مورد تایید قرار گرفت.
وی ادامه داد: نهایتاً بعد از اعتبار سنجی نتایج شبیه‌سازی با نتایج اندازه‌گیری دوز تابشی در فانتوم آب، برای شبیه‌سازی دوز عمقی در مغز موش از سی‌تی موش که در داخل یک محفظه نگه‌دارنده ثابت شده بود استفاده شد.
آزادگان با اشاره به اینکه داده‌های سی تی موش به کد مونت کارلو داده شد و توزیع دوز تابشی در مغز موش از طریق شبیه‌سازی مونت کارلو محاسبه شد و با داده‌های تجربی مقایسه شد، افزود: نتایج به دست آمده صحت نتایج اندازه گیری تجربی را تایید می‌کند و در ادامه پروژه تحقیقاتی موش‌های زیادی مورد تابش با دوز‌های تابشی متفاوتی با هندسه مذکور قرار خواهند گرفت و پاسخ مغز بعد از دوز دریافتی از طریق MRI و CT مورد مطالعه قرار خواهند گرفت.
وی ادامه داد: رفتار موش‌ها بعد از دریافت تابش نیز مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. توزیع دوز عمقی و مقایسه نتایج تجربی با نتایج شبیه‌سازی در شکل زیر آمده است. هدف اصلی این پژوهش مطالعه اثر تابش پروتون روی بیماران درمان شده است.
آزادگان یادآور شد: از آنجا که انجام چنین تحقیقاتی روی انسان ممکن نیست از موش‌های آزمایشگاهی استفاده می‌شود.
گفتنی است نتایج این تحقیق در مجله Radiotherapy and Oncology در مقاله‌ای با نام
High-precision image-guided proton irradiation of mouse brain sub-volumes به آدرس اینترنتی https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S۰۱۶۷۸۱۴۰۲۰۳۰۱۰۴۳ منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: دانشگاه صنعتی درسدن آلمان دانشگاه حکیم سبزواری دانشگاه حکیم سبزواری نتایج شبیه سازی اندازه گیری مغز موش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۹۳۴۰۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کوچک‌ترین ایمپلنتی که با تحریک مغز اختلالات عصبی را درمان می‌کند
به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ این ایمپلنت به اندازه یک نخود است و می‌تواند به صورت بی‌سیم از طریق یک فرستنده خارجی تغذیه شود و غشای محافظ متصل به پایین جمجمه را برای درمان برخی اختلالات عصبی تحریک کند. محققان معتقدند که این ایمپلنت در درمان افسردگی‌های مقاوم به دارو و سایر اختلالات روان‌پزشکی یا عصبی کاربرد خواهد داشت و از آنجا که نسبت به سایر رابط‌های مغز و کامپیوتر کمتر تهاجمی است، تحولی را در درمان بیماران ایجاد خواهد کرد.
محققان می‌گویند: در مطالعات‌مان نشان دادیم که دستگاه ما می‌تواند قشر حرکتی را فعال کند که در نتیجه بیمار دست خود را حرکت می‌دهد. در آینده، می‌توانیم ایمپلنت را در بالای سایر قسمت‌های مغز، مانند قشر پیشانی مغز قرار دهیم، جایی که انتظار داریم عملکرد اجرایی را در افراد مبتلا به افسردگی یا سایر اختلالات بهبود بخشد.
فناوری‌های قابل کاشت موجود برای تحریک مغز توسط باتری‌های نسبتاً بزرگی تغذیه می‌شوند که باید زیر پوست در جای دیگری از بدن قرار گیرند و از طریق سیم‌های بلند به دستگاه تحریک کننده متصل شوند. چنین محدودیت‌هایی در طراحی نیاز به جراحی بیشتری دارد و فرد را در معرض بار بیشتری از کاشت سخت‌افزار، خطرات شکستگی یا خرابی سیم و نیاز به جراحی‌های جایگزین باتری در آینده قرار می‌دهد. اما محققان می‌گویند: با تغذیه بی‌سیم دستگاه با استفاده از یک فرستنده خارجی، نیاز به باتری را از بین بردیم.
این فناوری بر ماده‌ای متکی است که میدان‌های مغناطیسی را به پالس‌های الکتریکی تبدیل می‌کند. این فرآیند تبدیل در مقیاس‌های کوچک بسیار کارآمد است؛ به این معنی که برای فعال‌سازی و کنترل نیازی به مانور پیچیده یا دقیق ندارد. در واقع، ایمپلنت تمام انرژی خود را از طریق این اثر مغناطیسی دریافت می‌کند.این دستگاه دارای عرض ۹ میلی‌متر است و می‌تواند برای تجریک مغز ۱۴/۵ ولت برق تولید کند.
به گفته محققان، تحریک عصبی کلیدی برای توانمندسازی درمان‌ها در فضای سلامت روان است؛ جایی که عوارض جانبی دارو و فقدان اثربخشی، بسیاری از افراد را بدون گزینه‌های درمانی کافی رها می‌کند.
تست‌های بالینی و دستورالعمل‌های آیندهمحققان این دستگاه را به طور موقت روی یک بیمار انسانی آزمایش کردند و از آن برای تحریک قشر حرکتی ⎯ بخشی از مغز که مسئول حرکت است ⎯ و ایجاد پاسخ حرکت دست استفاده کردند. آنها سپس نشان دادند که دستگاه به مدت ۳۰ روز در خوک‌ها به طور پایدار با مغز ارتباط برقرار می‌کند. این کار قبلاً انجام نشده بود زیرا کیفیت و قدرت سیگنال مورد نیاز برای تحریک مغز از طریق سخت شامه قبلاً با انتقال انرژی بی‌سیم برای ایمپلنت‌های کوچک غیرممکن بود.
محققان معتقدند که این فناوری به راحتی در خانه استفاده می‌شود. یک پزشک درمان را تجویز می‌کند و دستورالعمل‌هایی را برای استفاده از دستگاه ارائه می‌کند، اما بیماران کنترل کاملی بر نحوه انجام درمان خواهند داشت.
در بازگشت به خانه، بیمار کلاه یا لباس پوشیدنی خود را به سر می‌گذارد و با ایمپلنت ارتباط برقرار می‌کند، آیفون یا ساعت هوشمند خود را فشار می‌دهد و سپس تحریک الکتریکی آن ایمپلنت شبکه عصبی را در مغز فعال می‌کند.
بیشتر بخوانید: اولین ایمپلنت مغز کامپیوتر توسط یک محقق ایرانی کاشته شدکاشت به یک روش حداقل تهاجمی ۳۰ دقیقه‌ای نیاز دارد که دستگاه را در استخوان روی مغز قرار می‌دهد. هم ایمپلنت و هم برش عملاً نامرئی خواهند بود و بیمار همان روز به خانه می‌رود.
رای برخی از شرایط، به عنوان مثال، صرع، ممکن است دستگاه به طور دائم یا بیشتر اوقات روشن باشد، اما برای اختلالاتی مانند افسردگی و OCD، فقط چند دقیقه تحریک در روز می‌تواند برای ایجاد تغییرات مورد نظر کافی باشد.
انتهای پیام/
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد