به نقل از «همشهری آنلاین»

آقا یه پیتزا به من بده! | کودکان به دنبال خودروهای نذری

تاریخ انتشار: ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۹۶۸۷۹۹

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، نزدیک ۳۰ سال قبل، به قصد افطاری دادن، چلوکباب‌ها را آماده توزیع بین ایتام و بچه‌های نیازمند کردیم، وقتی بچه‌ها بسته غذاها را باز کردند با حسرت گفتند که فکر می‌کردیم پیتزا باشد، بعد از آن تصمیم گرفتیم که هر ساله به تعدادی از ایتام و کودکان نیازمند تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) پیتزا افطاری بدهیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این جمله طیبه عسگری یکی از خیران پایتخت است که به گفته خودش عضو هیچ هیات و موسسه خیریه نیست.

طی روزهایی که کرونا شرایط زندگی را برای همه مردم تغییر داده، سبک احسان و نذری دادن نیز برای رعایت نکات بهداشتی و حفظ فاصله اجتماعی تغییر کرده و تعطیلی رستوران‌ها حتی برنامه افطاری برخی خانواده‌ها را نیز برهم زده است.

با این حال آنهایی که همه ساله نذری و احسان افطاری داشتند و ماه مبارک رمضان سفره خود را برای همه باز می‌کردند، امسال تصمیم گرفتند رفتار خود را تغییر دهند و سفره باز خانه و رستوران خود را به محل زندگی روزه داران مناطق مختلف به ویژه در نواحی کم بضاعت و محروم ببرند.

پرده اول: هیات خانوادگی

طیبه عسگری و همسرش متولی نذری و افطاری ویژه‌ای هستند، هر سال ماه مبارک رمضان، ایتام و نیازمندان برای صرف پیتزا مهمان آنان می‌شوند.

عسگری ماجرای نذری پیتزا را اینگونه تعریف می‌کند: وقتی با واکنش بچه ها برای چلوکباب نذری مواجه شدیم و انتظار آنان برای دریافت پیتزا را دیدیم، تصمیم گرفتیم هر سال به جای هر نوع غذای نذری دیگر، آنان را مهمان پیتزا کنیم.

این زوج خیر تهرانی که به گفته خانم عسگری هر کار خیری که بتوانند انجام می‌دهند، هر سال کودکان را مهمان خود می‌کردند تا آنکه دیدند بخش زیادی از غذاها اضافه می‌آید و باید دور ریخته شود، از همین رو برای جلوگیری از دورریز این غذاها، تصمیم گرفتند که غذاها را همراه با بسته‌بندی به کودکان بدهند تا اگر خوراکی نیمه‌خورده باقی ماند بتوانند همراه خود ببرند.

عسگری این را اضافه می‌کند که امسال اوضاع متفاوت شد، کرونا برنامه‌ها را به هم ریخت و برای همین تصمیم گرفتیم که پیتزا را به خانه ایتام و نیازمندان ببریم؛ این خانواده‌ها را کمیته امداد امام خمینی(ره) به ما معرفی می‌کند، از همین رو از بابت نیاز و مستمندی آنان اطمینان داریم.

عسگری می‌افزاید: ایتام، کودکان بدسرپرست و خانواده‌های نیازمندی که نمی‌توانند معاش خود را تامین کنند، هدف ما هستند؛ در روز میلاد امام حسن(ع) ۲۵۰ پرس پیتزا آماده و بین این نوع خانواده‌های نیازمند پاکدشت توزیع شد و همزمان با شهادت امام علی(ع) هم ۲۵۰ پیتزای دیگر به دست نیازمندان رسید.

این خیر تهرانی که مسئول رستوران را داماد خود معرفی می کند، می‌گوید: همسرم متولی تامین جهیزیه برای عروس‌های نیازمند است؛ هیاتی نداریم، موسسه خیریه هم تاسیس نکرده‌ایم، خانوادگی دور هم جمع شده‌ایم و تا آنجا که در توان داریم، دست نیازمندان را می‌گیریم، امیدوارم که خدا قبول کند.

وی با اینکه معتقد است بسیاری از مردم دوست دارند مستقیم احسان و نذری خود را میان نیازمندان توزیع می‌کنند، به خیران توصیه می‌کند که اگر می‌خواهند کمکی بکنند، حتما به دست خانواده‌های مورد اعتماد کمیته امداد امام خمینی(رع) و بهزیستی برسانند، زیرا به تعبیر او «این نهادها مو را از ماست بیرون می کشند و تا از حقیقت زندگی کسی مطمئن نباشند، اسم آنان را وارد لیست خود نمی‌کنند».

ساعت نزدیک به پنج عصر و خیابان‌ها به‌خاطر روز جمعه خلوت است؛ اقوام و دوستان این زوج خیر نیز خود را رستوران رسانده‌اند، پیتزاها، نوشابه‌ها و سس‌ها را بار می‌زنند و راهی می‌شوند؛ مقصد: کوره‌های آجرپزی چهاردانگه.

در مقابل مصلای شهدای گمنام چهاردانگه مسئول کمیته امداد این منطقه منتظر خانواده عسگری است تا آنان را به محل مورد نظر هدایت کند.

پرده دوم: کوره‌های آجرپزی

به خیابان گلستان که انتهای آن به کوره‌های آجرپزی در تهران می‌رسد، وارد می‌شویم، از همان ابتدای خیابان زنان و مردان دسته به دسته کنار هم به انتظار پیتزای نذری نشسته‌اند، کودکان و نوجوانان به دنبال هر خودرویی که وارد این خیابان می‌شود، می‌دوند و اگر خودرو نگه داشت، به شیشه ماشین می‌کوبند که آقا یکی هم به ما بده! بدون آنکه بدانند نذری آنها چیست.

انتهای خیابان گلستان پر است از دختران و پسران قد و نیم قدی که ماشین‌های خانواده عسگری را دوره می‌کنند، جعبه پیتزاها را از شیشه خودروها دیده‌اند.

شخصی که از طرف کمیته امداد چهاردانگه همراه گروه است، از خودروی خود پیاده می‌شود و به سمت خانم و آقای عسگری می‌آید و می گوید: اینجا نمی‌توان این غذاها را توزیع کرد، دعوا می‌شود و ممکن است به برخی‌ها نرسد؛ برویم انتهای همین محله شاید کمی خلوت‌تر باشد، یکی از همین بچه‌ها از شیشه ماشین داخل را نگاه می‌کند و به شیشه می‌کوبد: آقا یکی هم به من بده!

ماشین ها به دنبال خودروی مسئول کمیته امداد چهاردانگه به سمت خانه‌ها (مثلا خانه‌ها) می‌روند، به حوزه استحفاظی «وجدان پاک» می‌رسیم و خودروها توقف می‌کنند؛ توقف خودروها همان و جمع شدن کودکان، زنان و مردان هم همان؛ بچه‌ها یکی پس از دیگری مدام پیتزا می‌خواهند.

خانواده عسگری می‌دانند که بیرون آوردن پیتزاها در این محدوده و با تجمع و شلوغی مردم تصمیم می‌گیرند به کمک یکی از اهالی همین محدوده ۲ تا صف تشکیل بدهند، یکی برای زنان و دیگری برای مردان، کودکان هنوز هم با قامت کوچکشان دنبال گرفتن پیتزا هستند.

صف‌ها که درست این سوی اتاق‌های ۱۲ متری محل سکونت مردم این محل تشکیل می‌شود، زنان و مردان و کودکانی هم از همان اتاق‌ها خارج می‌شوند تا به صف دریافت پیتزا بپیوندند، بچه ها خود را لا به لای جمعیت جا می‌کنند و جمله «یه پیتزا هم به من بده!» از زبانشان نمی افتد.

اتاق‌های ۱۲ متری که تنها محل ورود نور به‌داخل آن همان درهای آهنی است، درست کنار جایی بنا شده که کارگران صبح تا عصر لا به لای گِل‌ها و خاک‌ها عرق می‌ریزند تا آجری قالب بزنند و کوره‌ها را یکی پس از دیگری پر کنند، گِل‌های خشک شده پایین خانه‌ها نشان می دهد که چندی هست کسی آنجا آجر درست نکرده و اکنون صدای جمعیتی این فضا را پر کرده‌است که یکی پس از دیگری می گویند: یه پیتزا هم به من بده!

سرویس بهداشتی و حمام عمومی، اتاق های ۱۲ متری تاریک که در برخی از آنها به پرده‌ای پاره محدود می‌شود، زنان و مردانی که به گفته خودشان یا از اتباع خارجی هستند یا از استان‌های دیگری چون گلستان، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان به امید زندگی بهتری به پایتخت مهاجرت کرده‌اند و اکنون در صف پیتزای نذری ایستاده‌اند بخشی از واقعیت‌های این نقطه از چون تهران است که برج‌هایش در سایه آجرهای همین کوره‌پزخانه‌ها قد کشیده اند.

خیلی از آنهایی که به صف شده‌اند، کفش ندارند و دمپایی‌های پلاستیکی پاره‌ای به پا کرده‌اند، شخصی که خود را مسئول کمیته امداد چهاردانگه معرفی می‌کند، آرام گوشه‌ای به تماشای توزیع پیتزای نذری ایستاده است و می‌گوید: این راهش نیست، بارها به سراغ آنها به‌خصوص زنان آمده‌ایم و پیشنهاد کردیم به آنها پیاز زعفران بدهیم تا کشت کنند و برای خود درآمدزایی کنند؛ کار یاد بگیرند تا دستشان جلوی کسی دراز نباشد اما قبول نکرده‌اند.

دلیلش را هم اینطور توضیح می‌دهد : «اینها به این نوع زندگی عادت کرده‌اند، وقتی به آنان کسب و کاری پیشنهاد می‌کنم، می‌گویند می‌خواهیم چه کار، وقتی هر روز و هر هفته مردم غذا و لباس نذری می‌آورند و نیازمان رفع می شود؟»

زنان و مردان یکی پس از دیگری پیتزاها را دریافت می‌کنند، آقای عسگری از میان جمعیت خارج می‌شود و خطاب به بچه‌ها می‌گوید: اگر می‌خواهید پیتزا بگیرید، این طرف بایستید؛ بچه ها به صف می‌شوند و  این بار بزرگ‌ترها سر و صدا می‌کنند که پیتزا نگرفته‌اند!

خانواده عسگری تعدادی پیتزا هم کنار می‌گذارند و آن را میان خانواده هایی که دورتر از محل توزیع زندگی می‌کنند، می‌برند.

پرده سوم: هر اتاق ۲۰۰ هزار تومان

خانم عسگری در حین اینکه مشغول توزیع معدود پیتزاهای باقیمانده در میان خانواده‌ها است، با ساکنان هم سر صحبت را باز می‌کند و به خانه‌هایشان سر می‌زند؛ زنی می‌گوید: اینجا و این اتاق‌ها موقوفه هستند، اما صاحبش حاضر نیست رایگان آنها را در اختیار ما بگذارد؛ هر ماه بابت هر اتاق ۲۰۰ هزار تومان اجاره می‌گیرد.

زن اتاق دیگری را هم نشان می‌دهد که قرار است مرتب شود و اضافه می‌کند: به زودی تازه عروس و دامادی به اینجا نقل مکان می‌کنند، صاحب‌خانه گفته مرتبش کنم تا بتوانند ایجا زندگی کنند.

می‌پرسم تازه عروس و داماد اینجا را از کجا پیدا کرده‌اند و زن می‌گوید: برادرم و زنش هستند، جایی نداشتن، قرار است اینجا زندگی کنند.

پیتزاها تمام شده و اکنون دیگر غذایی برای توزیع نیست، اما هنوز بچه‌ها از هر دو طرف به شیشه ماشین می‌کوبند و می‌گویند: آقا یه پیتزا هم به من بده! اگر نداری پولش را بده تا خودمان بخریم.

کد خبر 512163 برچسب‌ها فقر تهران استان تهران

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: ماه مبارک رمضان فقر تهران استان تهران یکی پس از دیگری خانواده عسگری زنان و مردان کمیته امداد هم به من بده خانواده ها پیتزا هم خانه ها اتاق ها کوره ها بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۹۶۸۷۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دستیار یحیی و حضور ویژه در تمرین تراکتور

به گزارش "ورزش سه"، بعد از جدایی یحیی گل‌محمدی از پرسپولیس، محمد عسگری نیز از کادرفنی سرخپوشان پایتخت جدا شد و در حالی به تبریز رسید که پاکو خمس نیز با خواکین آلبرتو، آنالیزور اسپانیایی خود وداع کرده بود و جایگاه خوبی برای محمد عسگری وجود داشت.

البته در این دوران نسبتا کوتاه همکاری، عسگری تفاوت‌های خمس با گل‌محمدی را به خصوص در مسئله مشورت‌پذیری در یافت و تجربه متفاوتی را پشت سر گذاشت که روز گذشته به پایان رسید.

امروز عسگری به همراه محمد نصرتی تمرینات تراکتور را هدایت کرد و موقعیتی مشابه دوران بعد از جدایی یحیی را تجربه کرد که همراه مهرداد خانبان و اوسمار ویه‌را همین وضعیت را داشت.

عسگری از آنالیزورهای خوشنام و بادانش فوتبال ایران است که بیشتر بازیکنان هم از کیفیت کاری او تمجید می‌کنند و حالا به عنوان مربی موقت در کادرفنی تراکتور حضور خواهد داشت. نکته جالب اینکه بسیاری تصور می‌کنند حضور عسگری، استخدام یحیی را به عنوان سرمربی تراکتور تسهیل خواهد کرد اما در نهایت گل‌محمدی با تراکتور به توافق نرسید و عطای کار در تبریز را به لقایش بخشید.

باید دید در نهایت چه کسی سرمربی تراکتور خواهد شد و بعد از انتصاب سرمربی جدید، اعضای کادرفنی فعلی چه تصمیمی برای آینده خود خواهند گرفت.