به نقل از «فارس»

نماینده لیبی در سازمان ملل: امارات با ارسال سلاح به لیبی قوانین بین‌الملل را نقض می‌کند

تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۱۲۴۱۷

نماینده دولت وفاق ملی لیبی در سازمان ملل متحد اعلام کرد که دلایل و شواهدی در دست دارد که نشان می‌دهد امارات قطعنامه شورای امنیت را نقض کرده است.

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، نماینده دولت وفاق ملی لیبی در سازمان ملل متحد گفت که امارات عربی متحده با حمایت از شورشیان و ارسال سلاح به آن‌ها قطعنامه‌های شورای امنیت را نقض کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طاهر السنی سه‌شنبه طی نشست شورای امنیت در باره تحولات لیبی که از طریق ویدیو کنفرانس برگزار شد، گفت که لیبی دلایل متقنی دارد که نشان می‌دهد امارات به این کشور سلاح و تجهیزات نظامی فرستاده است.

او از شورای امنیت خواست اقدامات لازم را با هدف توقف کردن نقض آشکار ممنوعیت ارسال سلاح به لیبی از سوی امارات اتخاذ کرده و کشورهای سازنده سلاح را ملزم به اخذ گواهی عدم انتقال این سلاح‌ها به گروه‌های غیرقانونی کند.

دولت امارات از ژنرال خلیفه حفتر، فرمانده نیروهای شرق لیبی موسوم به «ارتش ملی لیبی» که به دنبال ساقط کردن دولت وفاق ملی به ریاست فایزالسراج است، حمایت سیاس و تسلیحاتی می‌کند. بر اساس قطعنامه شورای امنیت بعد از سرنگونی سرهنگ معمر قذافی، ارسال سلاح به لیبی ممنوع است.

نماینده دایم دولت وفاق ملی لیبی در سازمان ملل بدون اینکه اسمی از مصر یا روسیه بیاورد، از این کشورها خواست نیروهای مزدور و اجاره‌ای خود را از لیبی که در کنار حفتر می‌جنگند، خارج کنند.

السنی  همچنین بر اهمیت اجرای قطعنامه ۲۲۹۲ شورای امنیت مبنی بر ممنوعیت فروش و انتقال سلاح به لیبی تأکید کرد و گفت که در صورت ارسال سلاح باید این مسئله با آگاهی و موافقیت طرابلس صورت گیرد.

نماینده دایم لیبی در سازمان ملل گفت که نیروهای دولت وفاق ملی این کشور در سیطره بر مناطق تحت کنرتل حفتر سلاح‌هایی را پیدا کرده است که بسیاری از آن‌ها متعلق به امارات است.

امارات، عربستان سعودی، مصر، روسیه، فرانسه و قبرس جنوبی و یونان از حفتر در برابر دولت فایز السراج حمایت می‌کنند؛ در مقابل نیز ترکیه، قطر و ایتالیا از دولت مذکور حمایت می‌کنند. ترکیه علاوه بر حمایت سیاسی و رسانه‌‌ای، به لیبی نیرو و سلاح فرستاده است.

انتهای پیام/

 

منبع: فارس

کلیدواژه: لیبی دولت وفاق ملی لیبی لیبی در سازمان ملل ارسال سلاح دولت وفاق ملی سلاح به لیبی شورای امنیت ملی لیبی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۱۲۴۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شورای امنیتِ کی؟

 به گزارش خبرنگار حوزه بین الملل خبرگزاری تقریب، سید علاء الدین حیدری؛ فعال مدنی کُرد اهل سنت در یادداشتی آورده است:
 
جهانِ قرن بیستم مجروح و زخمی دو جنگ جهانی وحشتناک بود. دو جنگی که میلیونها کشته و زخمی در تاریخ سیاه آن قرن برجای گذاشت.
 
جهانِ خسته از این جنگ های ویرانگر برای پایان دادن به طغیان‌گری هیتلرهای زمان سازمانی را بوجود آوردند که هدفش جلوگیری از شعله ور شدن جنگها و آوردن امنیت و آسایش جهانی تعریف شد.

سازمانی با ویترینی زیبا که در آن سالها برای انسان وحشت زده از جنگ دلچسب و گوارا بود. شاید در آن برهه حساس جهانی کسی به آینده این سازمان حساسیتی نداشته و از ماهیت ارکان آن تحلیل دوراندیشانه ای نبوده و یا اگر هم بوده در سایه بحران آن سالها نمودی نداشته است.
 
«شورای امنیت» یکی از ارکان پیش بینی شده سازمان ملل برای برقراری امنیت جهانی یا جلوگیری از وقوع جنگ ها بود.
 
شورایی که در آن پنج قدرت پیروز جنگ جهانی دوم، برای خود «حق وتو» را گنجاندند. در واقع این پنج کشور خود را کدخدای جهان و جهان را رعیت خود پنداشتند.
 
یعنی هر تصمیمی باید با صلاحدید این پنج کشور در جهان اجرایی شود اگرچه همه دنیا هم راضی باشند.
 
اگر قدری به عمق ماهیت وجودی این شورا بیندیشیم، پی می بریم که شورای امنیت، نه برای امنیت جهان بلکه برای تضمین امنیت همین چند کشور بوده و جهان را از دریچه مصلحت این پنج کشور دیده اند.
 
با نگاهی سطحی به سوابق عملکردی شورای امنیت در این ۷۷ سال اخیر به این نکته می رسیم که اصلِ منشور جهانی حقوق بشر زیر پا گذاشته شده و همه انسان ها را مساوی ندیده بلکه پنج کشور عضو این شورا را قدری انسان تر از بقیه شناخته اند. انسان های دیگر منهای پنج کشور عضو شورای امنیت را پایین تر دانسته و در واقع این پنج کشور را قیم و سرپرست جهان کرده است.
 
عملکرد شورای امنیت گویای نقض آشکار حقوق بشر در خود این شورا و نیز حمایت این شورا از برخی جنگها و هیتلرهای زمان بوده است.
 
آنجا که آنها راضی بوده اند و آنجا که این پنج کشور به مصلحت دانسته و یا معامله کرده اند ، جنگ ها مورد تایید بوده و نسل کشی ها دفاع از خود و کشتن انسانها آزاد و حق دفاع مشروع برای طرف متجاوز شناخته شده است .
 
فلسطین سند محکم بی اعتباری شورای امنیت یا بهتر بگویم محکمترین سند برای ظالمانه بودن "حق وتو" برای این پنج کشور می باشد.
 
فلسطین سرزمین اشغال شده ای است که قدمت اشغالش به سن سازمان ملل می رسد.
 
کشوری که به شکلی ظالمانه معامله شد، تقدیم صهیونیستها گردید که شاید آنها از همین کشورهای مدعی حقوق بشر راضی گردند. یعنی به ناحق ملتی صاحبِ حق، فدای تعدادی صهیونیست مهاجر متجاوز  شدند.
 
شورای امنیت هم آنرا صمیمانه پذیرفت. در این دهه ها که از تجاوز و اشغال صهیونیستها می گذرد، هیچگاه شورای امنیت آنرا مخل امنیت ندانسته و بالعکس همیشه صهیونیستها را بر کرسی حق نشانده اند.
 
این در حالی است که جهان گواه حقانیتِ ملتِ مظلومِ فلسطین بوده و اگر شورای امنیت، جهان را معیار بداند قطعا امنیت جهانی را در حمایت از فلسطین و مقابله با هیتلرهای صهیونیست می داند.
 
اما تجربه ثابت کرده است که ملاک عمل شورای امنیت، مصلحت پنج کشور است نه جهان و جهانیان...
 
سازمان ملل فرسنگ ها از آرمانهای اولیه اش دور شده و اگر آنرا به اندام موجود زنده ای تشبیه کنیم باید گفت که مغز ، دست، پا و قلب این اندام همان پنج کشور صاحب حق «وتو» هستند که این اندام را ملک خود کرده و تحرک را از دیگر اعضا گرفته اند .
 
سازمانی تهی از اراده عمل که همه توانش تقدیم به پنج کشور دارای حق «وتو» شده است .
 
جهان قرن بیست و یکم باید بر تابوت سازمان ملل بگرید و آنرا به گور بسپارد، چرا که این سازمان سالهاست که مرده است .
 
وقتی شورای امنیت نسل کشی در غزه و مرگ هزاران فلسطینی و ۷۶ سال اشغال آنرا نمی بیند ، وقتی بی عدالتی و ظلم صهیونیستها را نظاره گر و هنگامی که سازمان ملل توان به رسمیت شناختن فلسطین به عنوان یک کشور مستقل و رسمی را ندارد، دیگر حیاتی برایش متصور نیست .
 
سازمان مللی که شورای امنیتش برای صهیونیستها امنیت می سازد که به تجاوز و کشتار خود ادامه داده و وقتی شورای امنیت برای فلسطین حق انسانی قائل نیست ، دیگر چرا نامش سازمان ملل باشد،  باید نامش را سازمان پنج کشور به اضافه اسرائیل نامید.
 
شورای امنیت را باید ننگ تاریخ در قرن بیستم و آنرا میخی بر تابوت منشور جهانی حقوق بشر دانست.
شورای امنیت کی؟ و کجا ؟! وقتی در طول این ۷۶ سال اشغال سرزمین فلسطین حقی برای مظلوم قائل نشدید بلکه بر عکس همه حق ها را در حلقوم متجاوز و ظالم یعنی صهیونیستهای خونخوار ریختید.
 
دیگر چه جای نامیدن شما بعنوان شورای امنیت است ؟!
 
دیروز که آمریکا پیشنهاد عضویت فلسطین به عنوان کشوری مستقل را وتو کرد ، قدری تامل کردم و به خودم نهیب زدم که اگر موافقت می کرد باید تعجب می کردم چراکه این شورا و آمریکا و حق وتوی آنها همه با هم برای تحقق منافع آنهاست نه گرفتن حق مظلوم و دادن حق به صاحب حق ...
 
شورای امنیت برای حفظ امنیت جهانی نیست بلکه برای حفظ امنیتِ اسرائیل و پدرخوانده های خبیثش است.
 
جهان باید این لکه ننگ را از دامنش پاک کند تا که روی آرامش به خود ببیند.
 
انتهای پیام/