به نقل از «آنا»

رعایت ادب در گفتگو با مردان الهی و شخصیت‌های معنوی پاداش الهی دارد

تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۲۳۵۰۶

پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی در ایام ماه مبارک رمضان در قالب طرح‌های «پیغام دوست» و «مسیر مهربانی» هر روز یک آیه از قرآن کریم و حدیثی از اهل بیت(ع) را به همراه ترجمه و توضیحی مختصر ارائه می‌کند.

به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه و کرسی‌های آزاداندیشی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی در ایام ماه مبارک رمضان در قالب طرح‌های «پیغام دوست» و «مسیر مهربانی» هر روز یک آیه از قرآن کریم و حدیثی از اهل بیت(ع) را به همراه ترجمه و توضیحی مختصر ارائه می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتر بخوانید:

دنیاگرایان بهره‌مند از دنیا و محروم از آخرت هستند/ توضیحات رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد درباره آیه ۲۰ سوره شوری

پیغام دوست

در روز چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت ۹۹ مصادف با ۲۶ رمضان ۱۴۴۱ «پیغام دوست» به شرح زیر است:

رعایت ادب در گفتگو با مردان الهی و شخصیت‌های معنوی، همراه است با دریافت پاداش الهی

ای کسانی که ایمان آورده‌اید صدایتان را بلندتر از صدای پیامبر(ص) نکنید؛ و همچنان که با یکدیگر بلند سخن می‌گویید با او به صدای بلند سخن مگویید. مبادا بی‌آنکه بدانید کرده‌هایتان تباه شود. (حجرات، ۲)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تَشْعُرُونَ (حجرات، ۲)

مسیر مهربانی

همچنین در این روز «مسیر مهربانی» به شرح زیر است:

موضوع: توبه ۳

درب توبه همیشه باز است. گاهی مطرح می‌کنند که کسی که توبه می‌کند، دیگر نباید گناه کند و اگر گناه کرد توبه‌اش شکسته شده است و این امر دستاویزی برای بعضی جهت اصرار بر گناهان است که ما نمی‌توانیم گناه نکنیم پس توبه نمی‌کنیم. همان طور که ذکر شد توبه سه شرط دارد: پشیمانی از گناه، عزم بر ترک گناه و جبران مافات. به صرف پشیمانی از گناه و تصمیم بر ترک آن، انسان نمی‌تواند گناهان را کنار بگذارد. کنار گذاشتن گناهان مبارزه با نفس می‌خواهد و مبارزه با نفس هم جهاد اکبر است. نهی نفس از هوی و هوس همان جهاد اکبر است.

وَ أَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى‏ * فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِىَ الْمَأْوَى (نازعات، ۴۰-۴۱). در این آیه مبارکه شرط ورود به بهشت را جهاد با نفس معرفی کرده است. همان طور که در جهاد اصغر انسان گاهی شکست می‌خورد و گاهی پیروز می‌شود، در جهاد اکبر نیز چنین است. خداوند پاداش انسان را به پیروز شدن مشروط نکرده است. پاداش انسان منوط به جهاد در راه خدا است. ترک بعضی گناهان به راحتی نیست و سال‌ها مبارزه می‌طلبد. مبارزه با نفس زمانی است که انسان تلاش کند خاکریزهایی را که دشمن تسخیر کرده است تصرف کند.

برای این کار باید به جبران مافات اقدام کند و الحق این کار از جنگ با دشمن بسیار سخت‌تر است. انسان اگر اشتباهی کند و برود و از انسانی همانند و یا حتی در ظاهر در رتبه‌ای پایین‌تر از خود عذرخواهی کند و بگوید اشتباه کرده‌ام کار بسیار بزرگی است. اگر پشیمانی با مبادرت به جبران مافات باشد آن وقت عاملی برای بازدارندگی انسان می‌شود. چون چند بار حقوق دیگران یا حق‌الله ادا کند، به یادش می‌ماند، گناه نکند؛ اما اگر پشیمانی تنها باشد تمایل به گناه پشیمانی را نیز از انسان می‌گیرد و گناهان را توجیه می‌کند. توبه اگر با شرایطی که گفته شد انجام شود و تنها پشیمانی نباشد انسان‌ساز و جامعه‌ساز است. اگر کسی حقی که از دیگری به گردن دارد را ادا کند، تمرین مناسبی برای انجام ندادن گناه است.

پیامبر گرامی اسلام صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم: بابُ التّوبَةِ مَفتُوحٌ (الشهاب فی‌الحِکم و الآداب، ص ١٨).

یادمان باشد که نسبت به «پیغام دوست» و «مسیر مهربانی» بی‌تفاوت نباشیم و در آن بیندیشیم و ان‌شاءالله عمل کنیم. همچنین در رساندن این پیغام به دیگران کوشا باشیم.

توضیحات رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی درباره آیه ۲ سوره حجرات

عبدالمجید طالب‌تاش، رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد درباره آیه ۲ سوره حجرات می‌گوید: لحن این آیه حکایت از اخلاق عظیم رسول‌الله (ص) دارد که در مواجهه با دیگران چنان فضای صمیمانه و دوستانه‌ای ایجاد می‌کرد و به دور از هر تکبر و غروری با آن‌ها گفتگو می‌کرد که عرب‌ها به خود اجازه می‌دادند هرگونه می‌خواهند ایشان را صدا بزنند و از راه دور و نزدیک با ایشان گفتگو کنند. نکته مهمی که از آیه برداشت می‌شود اینکه در محضر مردان الهی و شخصیت‌های معنوی و آسمانی باید ادب گفتگو و حضور را مراعات کرد. روشن است که وقتی آن شخصیت رسول‌الله (ص) باشد، باید ادب گفتگو به‌طور کامل رعایت شود.

وی می‌‌افزاید: دلیل این دستور قرآن به شخصیت رسول الله (ص) برمی‌گردد. در حقیقت همان‌گونه که در اجسام مادی هر جسمی نازک‌تر باشد، ظریف‌تر و شکننده‌تر است و مراقبت بیشتری می‌طلبد، در مورد روح انسان‌ها نیز همین‌گونه است. هر انسانی آسمانی‌تر باشد- به‌خصوص رسول الله (ص)- از روح لطیف‌تر و ظریف‌تری برخوردار است. هر چند ایشان در میان مردم زندگی می‌کرد و همچون دیگران بر زمین راه می‌رفت و با آن‌ها گفتگو می‌کرد اما روح بلند ایشان پیوسته در افق اعلی و در مقام عند سدرة المنتهی و عندها جَنّة المأوا سیر می‌کرد و با کروبیان و ملکوتیان همنشین بود و از انوار مخصوص الهی بر جان مبارکشان می‌تابید. این مسئله شدیداً ایشان را به آن عوالم برتر مشتاق کرده بود و چیزی نمانده بود که جان مبارکشان از بدنشان مفارقت کند. اما از آنجا که نسبت به بندگان خداوند شفقت می‌ورزید و خداوند مأموریت هدایت خلق را به او عطا کرده بود و رحمة للعالمین بود، تلاش می‌کرد رنج دوری از آن عوالم را تحمل کند و در زمین بماند و برخوردهای انسان‌هایی که گاهی با تمسخر و توهین نیز همراه می‌شد را تحمل کند.

رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی معتقد است: بی‌دلیل نیست که یکی از عارفان به نام یعنی عبدالقدوس گنگهی گفت پیامبر (ص) به معراج رفت و بازگشت، اگر من به معراج می‌رفتم بازنمی‌گشتم. بنابراین روح رسول‌الله (ص) آنقدر ظریف و لطیف است که در برابر فریادهای مردم و صداهای بلند آسیب می‌دید، به‌خصوص که رسول‌الله(ص) به دلیل خُلق عظیم، آن برخوردهای خشن را تحمل می‌کرد و این مسئله نیز بر شکنندگی روح لطیف آن عزیز می‌افزود، از این رو خداوند سبحان به ایمان آورندگان یادآوری می‌کند که مراقب شخصیت لطیف و روح ظریف رسول‌الله(ص) باشید و در هنگام گفتگو با ایشان صدایتان را بلند نکنید. بیان آیه به‌گونه‌ای است که نشان می‌دهد هم‌نشینی و گفتگو با مردان الهی و شخصیت‌های معنوی در صورتی که با ادب حضور همراه باشد، نزد خداوند استحقاق اجر و پاداش و جزای نیکو دارد. از این رو چنانچه در هنگام گفتگو با مردان الهی ادب لازم رعایت نشود، موجب از بین رفتن آن پاداش و از بین رفتن آن عمل نیکو می‌شود و اجر و مزد حضور در محضر مردان الهی از دست می‌رود.

انتهای پیام/۴۱۱۸/

منبع: آنا

کلیدواژه: قرآن و عترت کرونا قرآن ماه مبارک رمضان پیغام دوست مسیر مهربانی پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد اسلامی رئیس پژوهشکده قرآن و عترت دانشگاه آزاد مسیر مهربانی پیغام دوست رسول الله

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۲۳۵۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سرچشمه عرفان وحیانی و اخلاق قرآنی یکی است

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدمهدی گرجیان؛ استاد دانشگاه باقرالعلوم(ع) شامگاه 3 اردیبهشت ماه در نشست علمی «عرفان وحیانی و اخلاق قرآنی؛ عینیت یا غیریت؟» که از سوی انجمن علمی معارف دانشگاه شهید بهشتی و با همکاری آکادمی اخلاق‌پژوهی روشمند برگزار شد با بیان اینکه در این نشست درصدد بررسی این موضوع هستیم که آیا عرفان ماخوذ از آموزه‌های وحیانی و نه دست‌ساز بشری با اخلاق قرآنی، عینیت دارد یا غیریت، گفت: علامه طباطبایی اصرار دارد بگوید آنچه را پیامبر(ص) آورده است توحید احدی است ولی آنچه سایر انبیاء در بین مردم رواج دادند توحید واحدی است و اخلاق قرآنی، اخلاق متکی بر توحید احدی است و عرفان وحیانی اسلامی هم رسیدن به مقام فنا و توحید احدی است لذا از منظر وی، عرفان وحیانی با اخلاق قرآنی همسو است. بنابراین عرفان وحیانی علم اعلی است و اخلاق علم، متوسط ولی چون اخلاق به قرآن متصل شده است باید گفت عرفان وحیانی و اخلاق قرآنی عینیت دارند.

گرجیان تصریح کرد: موضوع عرفان وحیانی، رسیدن به مقام فنا و وصول الی الله بدون حجاب است؛ قرآن کریم فرموده است: یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا. لذا عمده تلاش انبیا بر این محور است که انسان‌ها را به مقام وصول، حضور و فنا برسانند. چون قرآن قصد دارد انسان را به جایی که امکان وصول به عالم وجودی بالا دارد برساند عرفان و اخلاق قرآنی عینیت دارند گرچه عرفان وحیانی ادبیات مخصوص خود را دارد که در اخلاق وجود ندارد و روش عرفان اسلامی هم بر پایه شهود است گرچه علم عرفان، حصولی است.

استاد دانشگاه باقرالعلوم(ع) با بیان اینکه روش عرفان سلوکی، متکی به شهود است ولی علم عرفان نظری شبیه فلسفه، حصولی است و در عین حال قرآن علم وحیانی است و بالاترین مرتبه کشف و شهود را دارد، اظهار کرد: عرفان و اخلاق وحیانی از جهت هدف بسیار به هم نزدیک هستند کما اینکه در روش و موضوع هم اینگونه بودند؛ البته اگر اخلاق متصل به قرآن نبود چه بسا اخلاق را علم متوسط و مادون علم عرفان می‌دانستیم.

گرجیان اضافه کرد: نبی اعظم(ص) به عنوان قرآن مجسم فرموده است: انی بعثت لاتمم مکارم الاخلاق، یعنی هدف پیامبر(ص) پیاده‌کردن اخلاق مجسم به وسیله آموزه‌های وحیانی است و عرفان هم قصد دارد انسان را از وابستگی ناشایست جدا کند و او را به بایسته‌های لازم برساند. عرفا معتقدند که عرفان اسلامی از غیر آیات و روایات گرفته نشده است و هر چه هست از قرآن و روایات است بنابراین اینطور نیست که به انحراف برود ولی کسانی که عرفان خود را بر پایه قرآن و اهل بیت(ع) بنا نکردند دچار انحراف شدند.

عینیت قرآن و انسان کامل

این پژوهشگر با بیان اینکه قرآن کریم هدف بعثت را رساندن مردم به کلمه توحید ذکر کرده است، گفت: انسان کامل و قرآن کریم دو نسخه از یک حقیقت هستند لذا اگر پیامبر را به شکل کتاب دربیاورند قرآن خواهد شد و اگر قرآن را به شکل انسان درآورند پیامبر(ص) خواهد شد. در اخلاق قرآنی هم مراد، دستگیری پیامبر(ص) از مردم و رساندن آنان به غایت سلوک عرفانی و مقام احدیت وصفیه است. البته در این مرتبه بین عرفا اختلاف است؛ برخی متوجه مقام ذات ربوبی نشده‌اند و فکر کرده‌اند همان احدیت وصفیه است در حالی که قرآن فرموده است: لَا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ ۖ وَمَنْ یَفْعَلْ ذَٰلِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی شَیْءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً ۗ وَیُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَإِلَی اللَّهِ الْمَصِیرُ. خدا شما را از خویشتن برحذر می‌دارد یعنی تفکر در  ذات خدا ممکن نیست و محال است انسان بتواند به مقام ذات دست یابد ولی می‌توان به قدر تشنگی چشید.

گرجیان با بیان اینکه غایت، رسیدن به «لا اله الا الله تفلحوا» است و اخلاق قرآنی هم هدف‌گیری به این جهت است، افزود: از منظر علامه حسن‌زاده آملی در این صورت قرآن از عرفان و این دو از برهان جدایی ندارند البته باید دانست که همانطور که امام سجاد(ع) در مناجات العارفین فرموده است: و لم تجعل للخلق طریقا...؛ هیچ راهی برای خلق برای رسیدن به معرفت الهی نیست مگر اینکه انسان اظهار عجز از معرفت کند. نهایت درجه‌ای که انسان می‌تواند به آن برسد این است که بداند نمی‌تواند و نمی‌داند که به مقام ذات برسد؛ ما عرفناک حق معرفتک.

راه پیمودن کمال

استاد دانشگاه باقرالعلوم(ع) با بیان اینکه تخلق به اخلاق الهی اینگونه است که انسان از آنچه غیر است رهیده شود و انانیت خود را رها کند، ادامه داد: با رهاشدن از انانیت به جایی برسد که؛ هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست/ ما به فلک می‌رویم عزم تماشا که راست/ ما ز فلک بوده‌ایم یار ملک بوده‌ایم/ باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست/ خود ز فلک برتریم وز ملک افزونتریم/ زین دو چرا نگذریم منزل ما کبریاست. اگر کسی عرفان وحیانی و اخلاق متخذ از قرآن را با همدیگر جمع کند مسیر سلوک نزدیکتر خواهد شد و انسان به جایگاه شایسته‌ای که باید برسد خواهد رسید.

وی ادامه داد: باز به تعبیر علامه طباطبایی، در ذیل آیه شریفه «ذَٰلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ» او ثابت است که ثبوتش با بطلان آمیخته نیست و اگر انسان در اخلاق و عرفان به اینجا برسد به مقام عرفان حنیف خواهد رسید و اینکه «قُلْ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُکِی وَمَحْیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ» که همان توحید ابراهیمی است؛ یعنی ما با همه وجود و هستی رو به تو کرده‌ام. وقتی امام حسین(ع) بر شمشیرش تکیه کردند و فرمایشاتی داشتند، حضرت علی اکبر(ع) پرسید پدرجان آیا ما بر حق هستیم؟ امام(ع) فرمودند: بله. لذا امام هرچه را داشت در مسیر سلوک الی الله فدا کرد.

وی با بیان اینکه آبشخور عرفان وحیانی و اخلاق قرآنی یک چیز است و موضوع و روش و غایت هم یکسان است لذا جداکردن این دو از یکدیگر درست نیست، افزود: قرآن کریم در آیه 12 سوره یس آورده است: وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ؛ انسان کامل در درجه‌ای است که هر آنچه خوبان همه دارند او یکجا دارد به تعبیر دیگر انسان کامل که در راس آن نبی اعظم(ص) به عنوان قطب عالم و جام جهان‌نما است، جام‌جهان نما نفس اوست، نفس انسان کامل است که می‌تواند تجلی همه عالم آفرینش باشد. به تعبیر ابن سینا، بر همه عالم اطلاع دارند. انسان کامل، مهدی، خضر و هادی و ... است و بر همه عالم اشراف دارد؛ این تعابیر را محی‌الدین عربی ذکر کرده است و البته متخذ از آیات قرآن است: وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلَائِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلِیفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِیهَا مَنْ یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَنُقَدِّسُ لَکَ ۖ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ.

گرجیان با بیان اینکه کسانی که جایگاه انسان کامل را درک نکردند در وقت انتخاب او به مقام خلیفة‌اللهی معترض شدند، گفت: به خدا معترض شدند که؛ نحن نسبح بحمدک و نقدس لک؛ در حالی که خدا فرمود: انی اعلم ما لا تعلمون. پیامبر(ص) وقتی در معراج به عالم بالا راه یافت به جبرئیل فرمود تو هم بیا بالا ولی او فرمود اگر بند انگشتی جلوتر بیایم و نزدیک شوم پر من خواهد سوخت.

وی با اشاره به مبانی انسان‌شناسی اخلاق قرآنی و تفاوت آن با اخلاق ارسطویی، گفت: اخلاق ارسطویی در نهایت قصد دارد انسانی بسازد که متعادل باشد یعنی قوای غضبیه و شهویه او با قوای رحمانی او در تعادل باشد ولی در اخلاق قرآنی، وصول الی‌الله مطرح است که در اخلاق معمول چنین چیزی اصلا وجود ندارد. البته راهکار تخلق به اخلاق الهی برای انسان کامل، حب به ذات الهی است یعنی حب ذات خود را رها کند تا به حب ذات ربوبی برسد.

استاد دانشگاه باقرالعلوم(ع) با بیان اینکه اگر لطف خداوند شامل حال فرشتگان نشده بود آن‌ها مانند ابلیس رجیم و رانده از درگاه ربوبی بودند، اضافه کرد: وجود اقدس ربوبی می‌خواهد قواره کاملی از اسماء و صفات خود را به تجلی بنشاند و این جز با خلقت انسان کامل ممکن نیست البته نه انسانی که فقط صورت انسانی دارند و قلب آنان، قلب حیوانی و شیطانی است. چهره خیلی‌ها چهره آدمی است ولی قلبشان حیوانی و شیطانی است؛ امام سجاد(ع) در ایام حج با تصرف الهی نشان دادند خیلی از افرادی که دور بیت‌الله می‌گردند دارای چهره انسانی ولی قلب و باطنی حیوانی هستند.  

اخلاق و عرفان وحیانی لازمه خلافت الهی

وی افزود: انسان قابلیت دارد تا به قاب قوسین برسد ولی فقط کسی چون پیامبر(ص) توفیق رسیدن به این مرتبه را دارد. انسانی که سلوک و عرفان وحیانی دارد و اخلاق قرآنی را هم در خود جمع کرده است از سوی خداوند به عنوان خلیفه خودش انتخاب می‌شود. در حدیث قرب نوافل هم دارد که انسان به جایی می‌رسد که من گوش و چشم و دست و زبان او می‌شوم. البته پیامبر(ص) یک جنبه ظاهری هم دارد و آنقدر خلق نیکو داشته است که قرآن کریم از آن تمجید کرد و فرمود: فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ ۖ وَلَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ. مردم وقتی پیامبر(ص) را می‌دیدند چون شبیه خودشان بودند و می‌خوردند و در بازار راه می‌رفتند ایشان را شبیه خود می‌دانستند ولی قرآن فرمود: قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَیٰ إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَٰهُکُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ. لذا افراد عادی مردم مرتبه ایشان را نفهمیدند و گفتند: وَقَالُوا مَالِ هَٰذَا الرَّسُولِ یَأْکُلُ الطَّعَامَ وَیَمْشِی فِی الْأَسْوَاقِ ۙ لَوْلَا أُنْزِلَ إِلَیْهِ مَلَکٌ فَیَکُونَ مَعَهُ نَذِیرًا.

گرجیان بیان کرد: تعبیر یُوحَیٰ إِلَیَّ؛ تعبیر عجیبی است؛ به پیامبری که به اخلاق و عرفان قرآنی متصل است وحی می‌شود یا چطور عیسی(ع) به بنی اسرائیل فرمود من رسول خداوند هستم و تصدیق ماسبق می‌کنم و هم به آمدن پیامبری به نام احمد بشارت می‌دهم که در زمین به او محمد و در آسمان احمد گویند. علی(ع) فرمود نخستین چیزی که خدا آفرید نور محمد بود و از نور او 20 دریا از جنس نور آفرید و خدا به او فرمود شفیع روز محشر تویی و از او 124 هزار نبی متشعشع شد و همه بر دور خانه خود با نور محمد(ص) طواف کردند. امام رضا(ع) براساس روایت کافی شریف، فرمودند که امام دردانه و یگانه روزگار خود است و همانطور که خدا لیس کمثله شئ است، انسان کامل هم اینطور است.

منبع: ایکنا (خبرگزاری بین‌المللی قرآن)