اشغالگران قدس تحریم‌گران اشغالگر
تاریخ انتشار: ۳ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۴۴۱۲۳
روز قدس یک نماد اســت. بخشـــــی از این نماد در روح آرمان‌خواهی یک جامعه ناشی از یک انقلاب بزرگ نهفته است. قرار انقلاب این بود که به ظلم و بی‌عدالتی نه تنها در ایران بلکه در هر جایی که فریاد مظلومی بلند است پاسخی داده شود. من فکر می‌کنم جامعه بدون آرمان گرایی جامعه‌ای پژمرده و بی‌روح است. عدالتخواهی، مبارزه با ظلم برای هر کسی و در هر کجا، خیرطلبی و زندگی بهتر برای همه انسان‌ها و مخالفت با تبعیض و سرکوب توسط قدرتمندان، آرمان‌هایی است که حیات اجتماعی پویا را به وجود می‌آورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بهترین بیان برای آنچه من آرمان خواندم شعری از «نزار قبانی» است: «ما به تروریسم متهم هستیم/ گر نخواهیم بمیریم/ زیر بولدوزرهای اسرائیلی/ که خاک ما را زیرورو می‌کند.» چندین دهه است که آمریکا و اسرائیل به‌عنوان نمادی از کشتار و ظلم و وحشت نه تنها در عرصه بین‌الملل بلکه زندگی روزمره و عمومی و آزادی انسان‌ها در داخل سرزمین‌ها را هدف قرار داده‌اند. نمونه‌های زیادی از آثار همبسته اسرائیلی - آمریکایی را در منطقه خاورمیانه و کشورمان ایران می‌توان نشان داد. از این روست که با ابتکار روز قدس هرساله اجازه داده نمی‌شود که اشغالگری به فراموشی سپرده شود و تبدیل به پدیده‌ای عادی شود.
هیچ ملتی تن به عادی‌سازی اشغالگری نمی‌دهد و هرگز این زخم، کهنه و ترمیم و زیرورو شدن خاک و تاریخ تبدیل به امری روزمره نمی‌شود. مقاومت در برابر اشغالگری قدس شریف آن چنان که یک بار روحانی در همایش بین‌المللی حمایت از انتفاضه ملت فلسطین توضیح داد، از خلال مقاومت در مقابل تکنیک‌های عادی‌سازی جنایات اسرائیل می‌گذرد: «مهم‌ترین هدف اسرائیل در وضعیت کنونی طبیعی جلوه دادن شرایط موجود است. صهیونیست‌ها در پی آنند که جهانیان باور کنند فلسطینیان آوارگانی هستند که باید بدون تعلق به سرزمین، گذران عمر کنند؛ تبدیل عنوان مقاومت به تروریسم و تلاش طولانی برای عادی‌سازی تسلیم و سازش به‌همین دلیل است. در ادبیات امروز، رژیم صهیونیستی خواستار عادی‌سازی روابط خود با جهان اسلام است؛ و این معنایی ندارد مگر فراموشی و نادیده گرفتن تمام جنایات آنان در فلسطین و دیگر سرزمین‌های اسلامی.»
تحریم هم نوعی اشغالگری است؛ کردارها و گفتمان‌های مشابهی در کار است تا تحریم‌های ضدایرانی که آن هم به نوبه خود سرشتی عمیقاً صهیونیستی و ضد برجامی دارد، در معرض «عادی سازی» قرار گیرد. مشکل آنجاست که برخی نمی‌توانند تحریم‌ها را به مثابه امری اشغالگرانه به حوزه تصور درآورند. برخلاف تهدید سرزمینی که سرشتی مرزی و ارضی دارد یعنی همچنان که در لشکرکشی صدام دیدیم اشغال فیزیکی مناطق و شهرهای معینی از خاک میهن را به آماج اصلی خود تبدیل کرده بود، تحریم‌ها در مرزها و در نواحی جدار مرزی و استان‌های پیرامونی متوقف نمی‌شود، مرزها را درمی‌نوردد و به طور مستقیم خود را در سطح کالبد شهری و عمق بدن انسان‌ها می‌گستراند: در بدن آن بیماران هموفیلی که به گزارش انجمن حمایت از بیماران هموفیلی نقشی مستقیم در مرگ تعدادی از عزیزان ما داشت، در بدن بیمارانی که مطابق گزارش «دیده‌بان حقوق بشر» از فقدان داروهایی ویژه رنج می‌برند و باز هم مطابق همان گزارش و دیگر گزارش‌های سازمان ملل و بشردوستانه و مطابق حکم دادگاه لاهه، در بدن بزرگ‌تری به‌نام کالبد جمعیت ایرانی که سطح سلامت آنها در معرض تهدید امریکا قرار گرفته است.
مکان‌های دیگری نظیر بانک‌های داخلی و جهانی هستند که تحریم‌های ثانویه آن عرصه‌ها را به زیر تأثیر اشغالگرانه و مخرب خود گرفته‌اند. تحریم‌ها به این لحاظ سرشتی کرونایی دارد و آن ویروسی است که در دانشگاه‌ها و بازارها و کارخانه‌ها و خانه‌ها و بیمارستان‌ها کمین کرده و کشیک می‌دهد. این اشغالگری مرگبار را چگونه می‌توان در معرض عادی‌سازی قرار داد، ماهیت آن را به پرسش نگرفت و واقعیت مهلک آن را به رسمیت شناخت و فقط به عوارض و پیامدهای داخلی آن پرداخت؟
زبان ما در بیان جنایات تحریم‌گرایان نباید به‌گونه‌ای باشد که در پیامد نسنجیده و ناآگاهانه خود کارکرد عادی‌سازی آن جنایات را برعهده بگیرد. شهید مطهری درباره زبانی که اشغالگری را در معرض لاپوشانی قرار می‌دهد مثال جالبی دارد: «قضیه نادر خیلی معروف است که در یکی از جنگ‌هایش با عثمانی‌ها، ترک‌ها عجیب مقاومت کردند و یک شکست عظیمی به نادر دادند و نادر به میرزا مهدی خان، ادیب معروف و وزیرش گفت زود به فلان جا نامه بنویس که کمک بفرستند. او برداشت نامه‌ای نوشت، بعد نامه را برای نادر قرائت کرد وگفت: از آنجا که چشم حسود فلک نمی‌توانست این لشکر ظفرانتظام ما را ببیند، از آنجا که چنین بود و چنین بود، یک چشم زخمی به لشکر همایون‌ظفر ما وارد شد کمک بفرستید. دو صفحه القاب آورد. نادر هم که آدم رکی بود، گفت: پدرسوخته! بنویس فلانِ نادر را پاره کردند، کمک بفرست!» (مطهری، مجموعه آثار، ج ۱۵، ص ۸۴۷)
ما در جنگ عراق علیه ایران رویکرد انکارگرایانه نداشتیم، واقعیت اشغال خرمشهر و قصرشیرین و حصر آبادان را انکار نکردیم و به سبب همین رویکرد واقع‌گرایانه با ظرفیت‌سازی در همه مؤلفه‌های ملی و توان ملی، آن حصر را درهم شکستیم. ما برای زیست سرافرازانه چه در داخل چه در جامعه بین‌الملل نیازمند تبیین همراه با تعقل انواع اشغال گری چه در فلسطین و چه در ایران با تحریم داریم. اتفاقاً این دو مقوله نیز از هم جدا نیست.
فراموش نکردیم محرک‌ترین و شادمان‌ترین دولت از خروج امریکا از برجام رژیم اشغالگر بود. ترور دانشمندان ایرانی توسط اشغالگر فلسطینی صورت گرفت. اطلاعات برای به جان آمدن ایرانیان در مقابل تحریم محصول پیوند سازمان‌های اطلاعاتی رژیم اشغالگر و آمریکا است. اتفاقاً روز قدس دیگر نه فقط یک آرمانگرایی خارجی است بلکه با آرمان یکپارچگی، تمامیت ارضی و عظمت ایران نیز گره خورده است. رژیم اسرائیل مبدع نظریه چند پاره و کوچک شدن ایران نیز هست. بنابراین روز قدس روز مقابله با اشغالگران تحریمی و روز همبستگی ایرانیان نیز هست؛ به تعبیر نزار قبانی :
«ما به تروریسم متهم هستیم، اگر بنویسیم از باقیمانده‌های وطنی
ناتوان، گسسته، فروریخته که اندامش پوسیده و پراکنده گشته
از وطنی که نشانی خود را می‌جوید و از امتی که نامی ندارد!»
دستیار ارتباطات اجتماعی رئیس‌جمهوری و سخنگوی دولت
برچسب‌ها برجام خرمشهر قصرشیرین تروریسم دادگاه لاهه اسرائیل قدس علی ربیعی رژیم صهیونیستی فلسطین پروندهٔ خبری روز قدس در ایران روز جهانی قدس در جهانمنبع: ایرنا
کلیدواژه: برجام خرمشهر قصرشیرین تروریسم دادگاه لاهه اسرائیل قدس علی ربیعی رژیم صهیونیستی فلسطین برجام خرمشهر قصرشیرین تروریسم دادگاه لاهه اسرائیل قدس علی ربیعی رژیم صهیونیستی فلسطین عادی سازی تحریم ها روز قدس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۴۴۱۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روسیه به دنبال اشغال «چاسیو یار»؛ چرا این شهر اوکراینی مهم است؟
به گزارش جماران به نقل از یورونیوز، چتربازان روس به نواحی شرق شهر «چاسیو یار» اوکراین رسیده‌اند، تا به گفته فرماندهان اوکراینی، تا تاریخ ۹ مه که روسیه پیروزی خود بر آلمان نازی را گرامی می‌دارد بتواند در این شهر جشن بگیرد.
کرملین تعیین چنین ضرب الاجلی را تایید نکرده، اما نیروهای روسی با توپخانه، هواپیماهای بدون سرنشین و حملات هوایی مدافعان این شهر در استان دونتسک را که از اهمیت راهبردی قابل توجهی برخوردار است مورد حمله همه‌جانبه قرار داده‌اند.
سرهنگ ژنرال الکساندر سیرسکی، فرمانده ارشد اوکراین، هشدار داده است که وضعیت میدان نبرد در شرق بدتر شده است. اما او گفته که ارتش اوکراین در «چاسیو یار» تاکنون حملات را مهار و همچنین به هواپیماهای بدون سرنشین و تجهیزات جدید مجهز شده‌اند.
اگر نیروهای روسی این شهر را تصرف کنند، می‌توانند حملات مستقیمی را علیه چندین شهر دیگر در این منطقه ترتیب دهند. به گفته خبرنگاران و تحلیلگران جنگی داخلی روسیه، نیروهای مسکو احتمالا تلاش خواهند کرد تا نیروهای اوکراینی را از شرق، جنوب و شمال تحت فشار قرار دهند تا آنها را مجبور به فرار به سمت غرب کنند.
به گزارش خبرگزاری دولتی روسیه، سربازان روسی شروع به تماس با همتایان اوکراینی خود در «چاسیو یار» کرده اند تا از آنها بخواهند که تسلیم شوند یا جان خود را در بمباران‌های روسیه از دست خواهند داد.
با از راه رسیدن هوای گرمتر، کی‌یف، که همچنان تلاش می‌کند آمریکا را به تخصیص بسته کمک‌های مالی و تسلیحاتی قانع سازد، با خطر حمله گسترده تازه از سوی روسیه روبه رو خواهد بود. حمله‌ای که گفته می‌شود در خط مقدمی به وسعت بیش از هزار کیلومتر صورت خواهد گرفت.
«چاسیو یار» کجاست؟
چاسیو یار (دره آرام)، که قبل از جنگ بیش از ۱۲ هزار نفر جمعیت داشت و روس‌ها آن را «چاسوف یار» می نامند، در منطقه صنعتی دونباس در استان دونتسک اوکراین قرار دارد؛ یعنی یک از چهار منطقه‌ای که روس‌ها آن‌را در این جنگ به خاک خود ضمیمه کرده‌اند.
اقتصاد پیش از جنگ این منطقه بیشتر بر پایه کارخانه‌هایی بود که محصولاتی چون بتن و خاک رس غیرآتش‌گیر تولید می‌کرد. از این مواد همچنین محصولاتی چون آجر هم تولید می‌شود. این مکان که در ارتفاعات بالاتر قرار دارد، به‌عنوان یکی از پایگاه‌های توپخانه‌ای ارتش اوکراین عمل کرده و در این مدت به طور گسترده‌ای توسط نیروهای روسی گلوله‌باران شده و آسیب دیده است.
اوکراین می گوید در حمله روسیه به ساختمان‌های مسکونی در این شهر در سال ۲۰۲۲ دست کم ۴۳ نفر کشته شدند. روسیه اما می‌گوید که کشته شدگان نظامیان اوکراینی بودند.
تنها چند صد نفر از ساکنان عمدتا مسن در این شهر باقی مانده اند که برخی از آنها در حال تخلیه شهر هستند. آنهایی که هنوز آنجا هستند در زیرزمین‌ها پناه می گیرند و برای غذا و آب به کمک‌ها متکی‌اند. شهردار شهر مدت ها پیش فرار کرد و سرهی چاوس، رئیس اداره نظامی محلی، کمک‌ها را از مراکز دیگر به شهر می‌برد.
چه چیزی در خطر است؟
تحلیلگران نظامی روسی شهرهای اسلاویانسک، کراماتورسک، دروژکیوکا و کوستیانتینیوکا را به عنوان «شهرهای قلعه» در شرق اوکراین که از چاسیو یار قابل دسترسی هستند، طبقه‌بندی کرده‌اند.
اندیشکده موسسه مطالعات جنگ (IWS) مستقر در واشنگتن، این شهرها را به عنوان «ستون فقرات» دفاع ارتش اوکراین در شرق توصیف می‌کند. ISW در یادداشتی کوتاه در این خصوص می‌نویسد: «تلاش تهاجمی برای تصرف چاسیو یار، فوری‌ترین چشم انداز را برای پیشرفت‌های عملیاتی قابل توجه به نیروهای روسی ارائه می‌دهد.»
ISW هشدار داد که از دست دادن دروژکیوکا و کوستیانتینیوکا به طور خاص یک شکست عملیاتی بزرگ خواهد بود که به سختی قابل برگشت است.
نبرد احتمالا چه شکلی است؟
تلفات هر دو طرف در جریان تصرف طولانی باهموت و آودیوکا در جنوب توسط روسیه زیاد بوده است، اگرچه هیچ داده عمومی قابل اعتمادی در این مقیاس وجود ندارد و حالا پیش‌بینی می‌شود که این جنگ هم مانند نبرد باهموت باشد.
سرگئی مارکوف، مشاور سابق کرملین، پیش بینی کرده که نبرد برای چاسیو یار از دیدگاه روسیه به همان اندازه سخت خواهد بود. مارکوف در وبلاگ رسمی خود نوشت: «دوره مبارزه برای چاسوف یار آغاز شده و روندی طولانی خواهد داشت؛ این جنگ تقریبا مانند باهموت خواهد بود.»
الکساندر کوتس، خبرنگار جنگی روزنامه کومسومولسکایا پراودا روسیه که اغلب با ارتش روسیه سفر می‌کند، گفته که نیروهای هوابرد در تلاش برای پیشروی هستند.
کوتس در کانال تلگرام خود نوشت: «برای ورود باید ابتدا جناحین را تسطیح و شهر را محاصره کرد و همزمان چندین نقطه ورودی را از جهات مختلف برای پیشروی فراهم نمود. این امر برای کشاندن نیروهای دفاعی دشمن در شهر و مجبور کردن آنها به حرکت مداوم در جهات مختلف زیر آتش مداوم ما ضروری است.»
اساسنامه سازمان ملی سنجش و ارزشیابی نظام آموزش کشور پس از نوبت اول کنکور سراسری ابلاغ می‌شود