دوازده سالگی
تاریخ انتشار: ۳ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۴۶۶۰۰
به گزارش ایلنا، دوازدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر که در اسفند سال گذشته (1398) قرار بود با مراسم اختتامیه و اعلام برگزیدگان به کار خود پایان دهد، به دلیل شیوع ویروس کرونا، به تعویق افتاد. بنا به ادامه شرایط روابط عمومی جشنواره اسامی برگزیدگان را اعلام کرد. هادی مظفری (مدیرکل هنرهای تجسمی و رئیس دوازدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر)، طی پیامی، از دوازده سالگی جشنواره گفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دوازده سالگی عمرِ آدمها با خانه‌ای که دوازده سال از پروانه ساختش گذشته و رفاقتی که دوازده سال از اولین ملاقاتش می‌گذرد، تفاوت دارد. مثلا پسر بچههای دوازده ساله، هنوز مرد نشده‌اند اما خانه‌ای که بیش از ده سال از عمرش گذشته، کلید و پریزهایش لق می‌شوند و دیگر سقفش سفید نیست. دوده بخاری کدرش می‌کند و اقلا دو دست نقاشی و دستی کشیدن به سر و رویش را می‌طلبد.
موجودات دوازده ساله، شبیه هم نیستند.
مثلا همین "جشنواره". شبیه پسربچههایی است که از یکسو با کوچکتر از خودش بازی نمی‌کند و از طرفی دیگر، زورش به بزرگترها نمیرسد! ازسویی، سر و شکل گرفته و از سویی کفش‌های سابق، برایش کوچک شده است. قد و قامت جدید، کفش نوتر و بزرگتر و محکمتر می‌خواهد. سال پیش، "جشنواره" فکر کرد بزرگتر شده و باید تغییر کند. رفقای بیشتر. هم بازی‌های بیشتر و زمین بزرگتر.
هنرهای تجسمی، خانواده اش بزرگ است و جمع شدنشان زیر یک سقف، حیاط و ایوان بزرگ می‌خواهد. زمینی که جا برای همگان باشد. هنر ِایران، زیاد به خود جشنواره دیده است. خیلی زیاد... اما جشنواره‌هایی که دو سه دهه از عمرشان گذشته باشد، کماند، آن هم عمدتاً مربوط است به اهالی تئاتر و سینما و موسیقی. وقتی قصه می‌رسد به هنرهای تجسمی- با چنین عمر و قدمتی- دیگر یا اصلاً جشنواره نداریم و یا کم داریم و سوال مهم اینکه مگر عمر نقاشی و خوشنویسی و سرامیک، کمتر است از سینما؟ واضح است که کمتر نیست. نه در این مرز و بوم و نه در اقصی نقاط ِکره خاکی. به همین خاطر است که عمر شناسنامه‌ای برخی بینالها و جایزههای هنر (درمعنای خاصش هنرهای تجسمی) یکصد و شانزده ساله است! خیال می‌کنم باید دوباره برگردیم و روایت همه این سالها را از نو بخوانیم و مرور کنیم. اینکه چرا هر وقت و هرکس خواست کاری در عرصه هنر انجام دهد، اولین چیز، جشنواره به ذهنش رسید. ترکیبی سه ضلعی از فراخوان و داوران و برندگان و سال بعد یا دو سال بعد، تمام شد و راستی چقدر داریم از این جشنوارههای سه-چهارساله که هرگز پایشان به مدرسه نرسید!
میدانید چرا؟ لابد به خاطر آنکه سال‌های بعد ارادهی کافی برای جشن گرفتن آن هنر باقی نمانده بود. لابد به خاطر اینکه از چهار نفر تصمیم‌گیرنده و برگزارکننده، بینشان انشقاق افتاد و هر چهار نفر فکرکردند نظر خودشان درست‌تر است و برای همین رفتند و چهارجشنواره دیگر به دنیا آوردند و برای هرکدام اسمی گذاردند و شناسنامه جداگانه گرفتند. شاید به خاطر اینکه آن سال که جشنواره متولد شد، یک نفر، خرج و مخارجش را به عهده گرفت و سال بعد، کسی حضانتش را قبول نکرد.
شاید به خاطر اینکه فکر کردیم عمر جشنواره شبیه گل‌های پامچال است که یکماه قبل ِنوروز جوانه میزند، زرد و سرخی‌اش را هدیه می‌کند و بعد عید، گلدان میماند و خاکی تکیده و خشک.
شاید بدین خاطر که فکر نکردیم بذری که دیگران کاشتند، هر سال و هر روز مراقبت می‌خواهد و قرار است درخت گردو شود و سال‌های سال، میوه دهد و سایه بگستراند.
جشنواره تجسمی فجر هم از این قاعده مستثی نیست. با تمام نوجوانی و امیدش به آینده، حالا و در دوازده سالگی می‌خواهد روی پای خود بایستد و آینده‌اش را انتخاب کند و مسیرش را ادامه دهد و این انتخاب، ساده نیست.
هرکدام از اتفاقاتی که سال ٩٨ در فضای عمومی جامعه افتاد و گاهی فقط نیش و کنایه و تمسخرها کافی بود تا او را باز دارد از ادامه راه. متوقفش کند از ادامه مسیر. بفرستدش پی کار و باری دیگر، اما انگار این جوان پر از سوال و سودای هنر، باز هم تاب آورد. برخاست و خاک ِلباسهایش را تکاند و بند کفشهایش را سفتتر کرد. گفته بود؛ دوازده سالگیِ عمر آدمها با خانه‌ای که دوازده سال از پروانه ساختش گذشته و رفاقتی که دوازده سال از اولین ملاقاتش می‌گذرد، تفاوت دارد.
رفقایی که دوازه سال از دوستی‌شان می‌گذرد، دیگر دوست نیستند، خویشاند، برادراند. کوهاند برای تکیه کردن. جشنواره هنرهای تجسمی ِدوازده ساله، اگر قهر و کنایه داشت، آشتی هم داشت. رفاقت هم داشت و تصویر ِ دوستانی که تابِ افتادن رفقایشان و زمین خوردن هنر را نداشتند، قاب کرد. جشنواره تمام شد، تک تک تابلوها را آوردند پایین و برگرداندند به خالقش، ولی تصویر آن "رفاقت "ماند روی دیوار ِدوازدهم. شاید برای همیشه.
منبع: ایلنا
کلیدواژه: رسانه روابط عمومی زمین ویروس هنرهای تجسمی دوازده سال هنرهای تجسمی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۴۶۶۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نصرت‌الله میرزایی درگذشت
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین،به نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل هنرهای نمایشی، در پی درگذشت نصرت الله میرزایی از شبیه خوانان پیشکسوت استان مرکزی، کاظم نظری، مدیر کل هنرهای نمایشی طی پیامی، این فقدان را به جامعه هنری و خانواده وی تسلیت گفت.
در متن این پیام آمده است:
«از گیر و دار روز قیامت مرا چه باک/ خود را فکنده‌ام به کمند تو یا حسین (ع)
با نهایت تاسف و تاثر، درگذشت جانگداز خادم الحسین(ع) کربلایی نصرت‌الله میرزایی که عمری را به مدیحه سرایی اهل بیت (ع) در کسوت شبیه‌خوانی پرداخته بود خدمت خانواده محترم و جامعه شبیه‌خوانان استان تسلیت و تعزیت عرض کرده و از خداوند منان برای آن مرحوم غفران و رحمت واسعه و برای بازماندگان صبر مسئلت می‌کنم.
مرحوم میرزایی در هنر شبیه‌خوانی صاحب اندیشه‌ای هنرمندانه و کوله‌باری از تجربه بود. بی‌شک او بخش مهمی از روند جریان‌سازی در هنر ارزشمند شبیه‌خوانی این سرزمین کهن محسوب می‌شد.»
۲۴۵۲۲۰
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898696
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت