میرسلیم یا وزیر احمدینژاد؛ کدامیک سبد رأی قالیباف را تهدید میکنند؟
تاریخ انتشار: ۳ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۴۸۹۴۸
چند روز تا آغاز به کار جدیدترین پارلمان ایران باقی نمانده است اما رقابت بر سر کرسی ریاست مجلس از مدتها قبل داغ شده است. رقابتی که گویا قرار است بین حداقل ۳ کاندیدا وارد راند نهایی شود.
به گزارش خبرآنلاین، با قطعی شدن نامزدی محمدباقر قالیباف، حمیدرضا حاجی بابایی و احتمال قریب به یقین سیدمصطفی میرسلیم، رقابت بر سر تصدی ریاست مجلس یازدهم، سر و شکل نهایی به خود گرفته است؛ هر چند این احتمال هم وجود دارد که در اولین جلسه رسمی فراکسیون اکثریت در عصر روز چهارشنبه ۷ خرداد، برخی چهره ها نظیر فریدون عباسی نیز یکباره انگیزه شان برای ریاست را علنی کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
حاج بابایی، گزینه بعیدی که یکباره جدی شد
شاید اگر تا همین یک هفته پیش، می گفتند حمیدرضا حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش دولت دهم، قرار است جلوتر از افرادِ دیگر حلقه دولتمردان احمدی نژاد، ردای رقابت با قالیباف را به تن کند، کسی باورش نمیشد. این گمانه بعید از ذهن، در عمل رنگ واقعیت به خود گرفت و پس از جلسه مجمع عمومی ۶۲ نفره فراکسیون اکثریت که روز پنج شنبه[۱ خرداد] برگزار شد، ۳ وزیر دولت دهم بر سر نامزدی حاجی بابایی برای رقابت بر سر کرسی ریاست مجلس یازدهم، به توافق رسیدند. در همین باره، وحید جلالزاده منتخب مردم ارومیه در مجلس یازدهم و معاون دفتر رییس جمهور در دولت نهم در توئیتی با اشاره به کنارهگیری علی نیکزاد و شمس الدین حسینی به نفع نامزدی حاجی بابایی، نوشت: «شکر خدا گفتگوی سازندهای بود و آقایان نیکزاد و حسینی با همدلی و صمیمیت برای تشکیل مجلس قوی و در تراز انقلاب اسلامی دست دکتر حاجی بابایی را بالا بردند و با تمام توان از او برای تصدی کرسی ریاست مجلس، حمایت خواهند کرد.» بعد از او، شخص حاج بابایی نیز در توئیتی با اشاره به فعل و انفعالات رخ داده، تاکید کرد: «از برادران صدیق و فداکارم دکتر نیکزاد و دکتر حسینی که علیرغم شایستگی برای حفظ وحدت و موفقیت نیروهای انقلاب گام بلندی برداشتند، تشکر میکنم.»
آنطور که از شنیدهها برمی آید، عمده امید حاج بابایی و تیم حامیان او - که ائتلاف نمایندگان وابسته به جبهه پایداری از یک سو و اعضای دولت های نهم و دهم و مریدان محمود احمدی نژاد از سوی دیگر را شامل می شود- به جز آرای این دو طیف، آرای نمایندگان استان های زاگرس نشین از جمله اراک، همدان، لرستان، ایلام، کردستان و خوزستان است. یکی از نشانههای حمایت نمایندگان زاگرس نشین از حاج بابایی، به حضور اخیر او در جلسه فراکسیون زاگرس نشینان بازمی گردد.
قالیباف، مردی که آمار به نفع اوست
برخلاف حاج بابایی، از قالیباف حتی پیش از برگزاری انتخابات دوم اسفند، به عنوان یکی از جدی ترین گزینه های ریاست مجلس یازدهم نام برده میشد. قالیباف که هم اکنون ائتلاف جریان به اصطلاح احمدی نژادی ها و جبهه پایداری را پیش روی خود می بیند، نسبت به رقیب خود یعنی حاج بابایی، لااقل در حوزه آمار و ارقام، سبد رای بهتری دارد. او حتی از چند هفته پیش، سفرهایی را به مناطقی از کشور جملگی خوزستان و کرمان را کلید زده که شائبه انتخاباتی بودن آنها در برخی محافل سیاسی برای جلب آرای نمایندگان آن استان ها مطرح است. مهدی چمران فعال اصولگرا و از چهره های نزدیک به قالیباف چندی پیش درباره سفرهای استانی شهردار پیشین تهران، گفته بود: «این کار غیرقانونی نیست و برای تسهیل در شکلگیری مجلس یازدهم است.»
سیدغنی نظری منتخب مردم خلخال و کوثر در مجلس یازدهم روز جمعه در گفتگویی با «صبح نو» درباره وضعیت آرای قالیباف در مجلس گفته بود: «اگر آقای نیکزاد خودش نامزد ریاست میماند، به واسطه فعال شدن آرای نمایندگان آذری زبان به نفع او، رقابتش با آقای قالیباف جدی تر میشد اما اکنون که آقای نیکزاد به نفع آقای حاج بابایی کنار رفته، تقریبا ۸۰ درصد آرای نمایندگان آذری زبان به نفع آقای قالیباف خواهد بود.»
نظری با اشاره به رای نمایندگان استان های شمالی کشور نیز اظهار داشت: «اخیرا ۱۲ نفر از نمایندگان استان مازندران به دیدار آقای قالیباف رفتند. آرای نمایندگان دو استان گیلان و گلستان هم با آقای قالیباف است.» وی تصریح کرد: «آنطور که از فضای مجلس برمی آید، نمایندگان استان های بوشهر و کرمان و بندرعباس نیز بیشتر به آقای قالبیاف تمایل دارند.»
با وجودی که به نظر میرسد وضعیت قالیباف در حوزه آمار و احتمالات قوی است، اما این احتمال هم قوی به نظر میرسد که در اولین جلسه فراکسیون اکثریت در عصر روز هفتم خرداد، برخی چهره ها بتوانند با اعمال برخی لابی های سنگین، به یکباره رای قالیباف را با تهدید جدی مواجه کنند.
از سوی دیگر برخی روایت ها حکایت از تمایل مستقلین و بعضا اصلاح طلبان مجلس برای بر کرسی ریاست نشستن قالیباف دارد.
میرسلیم، کم شانس اما تعیین کننده
در میان سه کاندیدای نامبرده برای ریاست مجلس یازدهم، چقدر سیدمصطفی میرسلیم شانس ریاست دارد؟ برخی شنیده ها حاکی از آن است که ائتلاف حامی حاج بابایی[جبهه پایداری+احمدی نژادی ها] بخشی از نیروی خود را برای میرسلیم نیز گذاشته است. هر چند شانس میرسلیم برای ریاست فعلا چندان بالا نیستاما برخی معتقدند که نامزدی او ولو کمرنگ و کم رمق، میتواند روی نتیجه کنش دو نامزد دیگر یعنی حاج بابایی و قالیباف، موثر باشد.
برای نمونه «محمدحسن غفوری فرد» عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اخیرا در گفتگویی با «خبرآنلاین» درباره تاثیر میرسلیم روی آرای قالیباف، گفته بود: «به نظرم اگر آقای میرسلیم برای ریاست مجلس نامزد نشود یا کنار بکشد، شرایط برای آقای قالیباف بهتر و راحتتر از سایرین خواهد بود..» با این وجود، برخی اظهار نظرات از سوی خود میرسلیم، احتمال کناره گیری او به نفع دیگری را تا حد زیادی، صفر میکند. مثلا میرسلیم اخیرا در گفتگویی با «اعتماد» و در پاسخ به این سوال که «در چه صورتی از نامزدی برای ریاست کنار میروید» تاکید کرده بود: «جایی برای کنار رفتن و کنار گذاشتن نیست.»
گفته می شود میرسلیم جدا از طیف حامیانش اصولگرایش در مجلس دهم حساب ویژه ای نیز بر روی لابی های چهره های تاثیرگذار اصولگرا به نفع خود باز کرده است، چهره هایی که شاید بتوانند رای مستقلین و شهرهای کوچک را به نفع مهندسِ اصولگرا بچرخانند.
لینک کوتاه: asriran.com/0033tWمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: قالیباف میرسلیم ریاست مجلس یازدهم نمایندگان استان آرای نمایندگان رای نمایندگان آقای قالیباف حاجی بابایی کرسی ریاست حاج بابایی برای ریاست استان ها چهره ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۴۸۹۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سکوتِ خبرساز احمدی نژاد؛ او منتظر انتخابات ۱۴۰۴ است؟
محمود احمدینژاد از یک سو سعی دارد خود را اپوزیسیون تمام عیار نظام جلوه دهد و از سوی دیگر با برخی اقدامات میخواهد هنوز در دایره خودیهای نظام باقی بماند.
به گزارش خبرآنلاین، یک روز با سخنانش جنجالآفرینی میکند؛ یک روز با سکوت. محمود احمدینژاد که هر کلامش یک جنجال میساخت، در سال گذشته دفعاتی شاید کمتر از انگشتان یک دست موضعگیری کرد؛ این سکوت رئیسجمهوری اسبق وقتی بیشتر به چشم میآید که حدود ۷ ماه از جنگ اسراییل و حماس در غزه میگذرد و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام مطلقا هیچگونه موضعگیری نکرده است.
سکوت خبرساز احمدی نژاداحمدینژاد که همیشه دوست داشت با سخنان شاذ و عجیب در سرخط خبرها قرار بگیرد، سال گذشته را در سکوتی عجیب گذراند. این بار دیگر نه سخنانش که، سکوتش خبرساز شد.
احمدینژاد ۱۴۰۲ را در حالی آغاز کرد که حرف و حدیثهای زیادی در ارتباط نقشآفرینی احتمالیاش در انتخابات پایان سال مطرح بود؛ اما برخی چهرههای نزدیک به او همواره این امر را رد کردند که اتفاقا هم درست از آب درآمد.
او در سال گذشته آسه و آرام به کلاسهای درس خود در دانشگاه علم و صنعت میرفت و آرامتر و بی سر و صدا در جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام شرکت میکرد. اما از اواخر نیمه اول سال او دوباره به خبرها آمد؛ جو بایدن رئیسجمهوری ایالات متحده با امضای حکمی، محمود احمدینژاد را در فهرست تحریمها قرار داد.
سفری پرحاشیه به گواتمالاپس از این ماجرا بود که یکی از حاشیههای او آغاز شد؛ نیمه مهر ماه و یک روز قبل از حمله غافلگیرانه حماس در ۷ اکتبر به اسراییل، احمدینژاد بنا بر دعوت وزیر محیط زیست گواتمالا، عزم سفر به این کشور کرد. اما حواشی از اینجا شروع شد که کانال تلگرامی نزدیک به احمدینژاد اعلام کرد، افرادی که خود را ماموران امنیتی-اطلاعاتی معرفی کردهاند، با ضبط پاسپورت رئیسجمهوری اسبق، از سفر او ممانعت به عمل آوردند.
این خبر با واکنشهایی روبرو شد؛ خبرگزاری تسنیم، نزدیک به اصولگرایان تندرو، به نقل از «منابع امنیتی» نوشت «پیشتر برخی دستگاههای امنیتی با توجه به وضعیت کشور گواتمالا و امکان تهدیدات امنیتی برای او در این سفر به وی گفته بودند که از این سفر خودداری کند.» تسنیم در ادامه نوشت: «به گفته این منابع، ایران در کشور گواتمالا سفارتخانه فعالی ندارد و از طرف دیگر رژیم صهیونیستی و بعضی گروهها نیز در این کشور فعالیت قابل توجهی دارند. این منابع گفتند که با توجه به اعلام پیشین به آقای احمدینژاد و همچنین جلوگیری از خطرات احتمالی امنیتی این سفر برای این مقام سابق کشورمان، از سفر امروز او به گواتمالا ممانعت به عمل آمد؛ رعایت جوانب امنیتی برای هرکدام از مقامات فعلی و سابق، صرفنظر از مواضع سیاسی آنها، جزو مسائلی است که دستگاههای امنیتی به صورت معمول به آن توجه دارند».
در حالی که رسانههای نزدیک به احمدینژاد از ممنوعالخروجی او خبر میدادند، رئیسجمهوری اسبق در فرودگاه امام تهران، بست نشست که باید گذرنامه او را پس بدهند. پس از چندین ساعت کش و قوس سرانجام گویا ممنوعالخروجی احمدینژاد مرتفع شد و او سوار بر هواپیما راهی گواتمالا شد.
با این وجود، همچنان برخی چهرههای فضای مجازی به بیان احتمالات و تحلیلهای خود در این باره پرداختند. علیاکبر رائفیپور که سخنانش دستکمی از سخنان احمدینژاد در زمان ریاستجمهوریاش ندارد، از «احتمال ربایش احمدینژاد از سوی اسراییل در جریان این سفر» سخن گفت: «ایران در گواتمالا سفیر ندارد. از طرفی کشور بسیار بی در و پیکری است و البته حیاط خلوت اسراییل! با توجه به تحریم احمدینژاد، احتمال ربایش او توسط صهیونیستها بالاست و بالطبع چنین اتفاقی تبعات زیادی برای ایران دارد. بله. به احتمال بسیار زیاد این اقدام دستگاه امنیتی صیانت از رییسجمهور اسبق کشورمان است: به عبارت دیگر رائفیپور همان خطی را پی گرفت که «منابع امنیتی»خبرگزاری تسنیم گفته بودند.
سکوت در مقابل سکوت احمدی نژاد درباره جنگ غزهپس از بازگشت او از گواتمالا، چند روزی از جنگ حماس و اسراییل میگذشت؛ رسانهها منتظر بودند که او پس از بازگشت در فرودگاه یا قبل و بعد از آن، اقدام به موضعگیری درباره این جنگ و محکوم کردن اسراییل بپردازد؛ اما چشم منتظران موضعگیری احمدینژاد، به رسانهها خشک شد؛ او سکوتی عجیب پیشه کرد.
فردی که در زمان ریاستجمهوریاش مواضع و سخنانش درباره اسراییل و لزوم نابودی اسراییل، هزینههای گزافی را در دامان کشور گذاشت و البته که مورد حمایت طیف وسیعی در حاکمیت هم بود. اما همانها که روزی تمام قد از او دفاع میکردند، این روزها درباره سکوت رئیسجمهوری محبوبشان حرفی به میان نمیآورند؛ آیتالله احمد جنتی دبیر شورای نگهبان که روزگاری معتقد بود باید نامه احمدینژاد به جرج بوش رئیسجمهوری آمریکا در کتب درسی مدارس و دانشگاهها گنجانده شود، هیچ حرف و انتقادی از این سکوت او نمیکند. اشخاص بسیار دیگری نیز هستند که ترجیح میدهند درباره سکوت احمدینژاد، سکوت کنند؛ سکوت پیرامون فردی که در جایگاه ریاست دولت جمهوری اسلامی، نخستین تبعات سخنانش درباره لزوم نابودی اسراییل، متحد شدن جهان علیه ایران و سختگیری جهان درباره پرونده هستهای ایران و ارسال آن به شورای امنیت سازمان ملل بود.
کیهان هم که یکی از حامیان سفت و سخت احمدینژاد بود، از سکوت او انتقاد کرد؛ البته طوری که نه تعریضی به او کرده باشد و نه باعث رنجش رئیس دولت محبوبشان شود؛ کیهان در ۵۰ کلمه نوشت: «احمدینژاد که همه شهرتش را مدیون شعار نابودی اسراییل است امروز نسبت به بزرگترین حادثه فلسطین به اغما رفته و سکوت اختیار کرده است.» این روزنامه پا را فراتر نهاد و احتمالا برای اینکه معجزه هزاره سوم (به قول همسر غلامحسین الهام) دلگیر نشود و در این انتقاد تنها نباشد، حملهای هم به حسن روحانی و محمد خاتمی کرد که چرا آنها نیز سکوت کردهاند؛ آن هم در حالی که این دو همان روزهای نخست اقدام به محکومیت حملات اسراییل کرده بودند!
رأی در لحظه آخرهر از گاهی برخی اصولگرایان در شبکههای اجتماعی از این سکوت احمدینژاد انتقاد میکردند، اما او همچنان سر موضع بود. او این سکوت درباره جنگ حماس و اسراییل را به سکوت درباره انتخابات مجلس و خبرگان در یازدهم اسفند پیوند زد و هیچگونه فعالیتی در این زمینه نداشت؛ نه سلبی و نه ایجابی؛ هیچ موضعی اتخاذ نکرد. سرانجام روز رایگیری در حالی که بسیاری احتمال میدادند در انتخابات شرکت نکند، در آخرین ساعات پای صندوق راییگری رفت و به قول رسانه نزدیک به او، «تعرفه رای» را در صندوق انداخت.
با این وجود چند روز پس از رایگیری، ویدئویی از او در فضای مجازی دست به دست میشد که سخنانی تند درباره انتخابات بیان میکرد: «مردم را کنار گذاشتند و توجیهات میآورند، آدم بعضی اوقات واقعا تاسف میخورد؛ اول به حال خودش، بعد کشور. خندهدارتر از این میشود که میگویند «پیروزی عظیم!» دلیلش چیست؟ اینکه دشمنان بسیج شده بودند انتخابات روی مشارکت ۳۰ درصد باشد، ما بردیم روی ۴۰ و خوردهای درصد، پس پیروزیم! اینطور که مردم را کنار گذاشتید! وقتی مردم کنار روند که شکست است و پیروزی وجود ندارد. چون روی متن شکست حرکت میکنید. کدام پیروزی؟ پیروزی معنا ندارد».
هرچند تاریخ این ویدئو مشخص نیست، اما برخی این سخنان را به زمان انتشارش منتسب میدانند؛ البته این گزاره که تصور از مشارکت ۳۰ درصد بوده و حالا با ۴۰ و خردهای درصد پیروزی قلمداد میشود، مربوط به روزهای بعد از همین انتخابات اخیر است.
احمدی نژاد منتظر چیست؟محمود احمدینژاد از یک سو سعی دارد خود را اپوزیسیون تمام عیار نظام جلوه دهد و از سوی دیگر با برخی اقدامات میخواهد هنوز در دایره خودیهای نظام باقی بماند؛ او سال ۱۴۰۰ برای ریاستجمهوری ثبتنام کرد، اما برای دومین بار از سوی شورای نگهبان «رد صلاحیت» شد؛ او نیز در واکنش گفت که در انتخابات شرکت نخواهد کرد. اما یک سال بعدش عضویتش در مجمع تشخیص مصلحت نظام تمدید شد و او نیز در جلسات شرکت کرده و میکند.
با این حال او انگار منتظر اتفاق یا رویدادی است که بتواند از آن به نفع خود بهره گیرد؛ شاید انتخابات ۱۴۰۴ آن رویداد مدنظرش باشد. هر چه باشد محمود احمدینژاد شاید برای بخشی از نظام همچنان محبوب باشد، اما در عین حال مغضوب نیز هست و از این لحاظ نیز از حدی بیشتر، دیگر اجازه پیشروی ندارد؛ به عبارت بهتر، او در حال کنترل شدن است.