دوستی خاله خرسه طبیعت گردها با حیات‌وحش!
تاریخ انتشار: ۸ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۹۴۹۷۱
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، این سرنوشت غم انگیز را اهالی یکی از روستاهای مرودشت برای سه توله تازه متولد شده رقم زدند. توله خرس سوم هرگز پیدا نشد. این قصه تلخ از آنجا شروع شد که چند نفر از اهالی در بهار ارتفاعات روستایشان قدم می‌زدند که به سه توله خرس رسیدند. تا چشم‌شان کار می‌کرد خبری از خرس مادر نبود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
گرسنگی و تشنگی کار خودش را کرده بود و به کلیه توله خرس‌ها آسیب زده بود. این گونه بود که اهالی روستا قصه دوستی خاله خرسه‌ها را از نو نوشتند.
سهیل اولادزاد کارشناس محیط زیست با افسوس بسیار می‌گوید: «به‌همین راحتی محیط زیست یکی از مهم‌ترین گونه‌هایش را از دست داد.»
اولادزاد اعتقاد دارد بسیاری از افرادی که باعث جدایی تولهها و نوزاد‌ها از طبیعت می‌شوند افرادی هستند که علاقه زیادی به طبیعت دارند و این کار را از سر ناآگاهی و نبود آموزش انجام می‌دهند. او رفتارهای مردمی را یادآوری می‌کند که بسیاری از آنها جوجه‌های جغد انبار را از سر ناآگاهی به فعالان محیط زیست و محیطبان‌ها می‌رسانند. جغد انبار، جغدی کوچک با سینه‌ای سپید است. این جغد چشم سیاه زندگی در مناطق مسکونی را به طبیعت ترجیح می‌دهد. این پرنده با پروازی موج‌دار در خانه‌های روستایی و برج‌ها زاد و ولد می‌کند. اولادزاد تعریف می‌کند: «به‌دلیل دخالت بومی‌ها، بسیاری از جغد‌های مادر وقتی از شکار برمی‌گردند با جای خالی جوجه‌ها مواجه می‌شوند. اولادزاد برگرداندن به طبیعت جوجه‌هایی را که بومی‌ها تحویل محیط زیست می‌دهند بسیار سخت می‌داند و می‌گوید: «باید بخت و اقبال با آنها یار باشد که بتوانند به طبیعت برگردند.»
توله گربه های جنگلی هم از دوستی خاله خرسه بسیاری از گردشگران در عذابند. یک سال و نیم پیش بود که یکی از گردشگران توله گربه جنگلی را به فعالان محیط زیست در شمال رساند. اولازاد می‌گوید: «وقتی گربه را به ما دادند، فقط چند هفته از تولدش می‌گذشت.» او می‌گوید: «یکی از مراکز بازپروری تلاش بسیار زیادی کرد تا توانستیم این گربه را به طبیعت بازگردانیم.» آنها البته احتمال کمی می‌دادند که این توله بتواند در طبیعت دوام بیاورد اما دوربین‌های کار گذاشته شده خبر خوبی برایشان آوردند. فیلم‌های تهیه شده در دو ماه بعد از رهاسازی این توله، نشان دادند که او توانسته بود بعد از یک اشتباه انسانی با طبیعت خودش خو بگیرد. به روایت اولادزاد گربه های جنگلی خیلی زیبا هستند و زود با انسان صمیمی می‌شوند. خوی تهاجمی را هم در دوران نوزادی ندارند. گربه جنگلی مادر هم در جای نمایی نوزادش دقت زیادی ندارد. توله را روی تپه‌های کوچک می‌گذارد و به‌دنبال غذا و شکار می رود. گردشگران بسیاری هم این گربه را با گربه‌های اهلی و شهری اشتباه می‌گیرند و با خود می‌آورند. او می‌گوید: «غذا دادن، نگهداری و جیره‌بندی غذا به گونه‌های وحشی بسیار متفاوت و سخت است برای همین ۹۹ درصد حیواناتی که از طبیعت گرفته می‌شوند امکان بازگشت به طبیعت را ندارند. او البته یک انتقاد هم به محیطبانان دارد. به‌گفته او محیطبانان از سر ناآگاهی از لانه حیوانات عکس می‌گیرند و در اینستاگرام انتشار می‌دهند. او این کار را خطرناک‌تر از اتفاقی می‌داند که در آن گردشگران و طبیعتگردان تولهها و جوجه‌های حیوانات را به مراکز نگهداری می‌دهند. اولادزاد می‌گوید: «لااقل در این گونه موارد ما یک ذخیره ژنی داریم اما زمانی که از لانه حیات وحش عکس می‌گیریم باعث وحشت و دوری گزینی مادر گونه‌ها از بچه‌ها و توله‌هایش می‌شویم.»به گفته او در بسیاری از موارد مادر حیوان در همان اطراف پرسه می‌زند و حضور انسان‌ها باعث می‌شود تا او احساس ناامنی کند و توله‌هایش را رها کند و برود.
«امید عزت‌پور» یکی از محیطبانان محیط زیست قزوین نزدیک شدن به نوزادان حیات وحش را نتیجه کنجکاوی افراد می‌داند و این میل انسانی را باعث آسیب به اکثر گونه‌ها از جوجه پرندگان بویژه شکاری گرفته تا پستاندارانی همچون خرگوش، قوچ و میش، آهوها و بزغاله‌های کل و بز و توله های گربه سانان و گوشتخواران می‌داند.
پوکی استخوان دلیجه‌ها
دلیجه‌ها یکی از کوچک‌ترین شاهین سانان طبیعت هستند که روی درخت‌هایی لانه می‌سازند که اطراف سکونتگاه‌های انسانی هستند.
«ایمان ابراهیمی»، مدیرعامل انجمن حفاظت پرندگان آوای بوم می‌گوید: «بسیاری از باغدار‌ها و طبیعت‌گردها جوجه دلیجه‌ها را با خود می‌برند. آنها رژیم غذایی پیچیده‌ای دارند. دلیجه‌ها طیف وسیعی از جونده‌ها و حشرات را می‌خورند.» به گفته ابراهیمی انسان نمی‌تواند در اسارت این رژیم غذایی را برای آنها تأمین کند و دلیجه‌ها بعد از ۶ یا ۷ ماه در اسارت پوکی استخوان می‌گیرند.
او می‌گوید: «بسیاری از شهروندان و بومی‌ها با ما تماس می‌گیرند و می‌گویند قادر به نگهداری از آن نیستند.» ته قصه، پرنده‌ای روی دست شهروند می‌ماند که پرواز کردن را یاد نگرفته و مشکلات فیزیکی بسیار زیادی دارد.
ابراهیمی می‌گوید: «ما هم نمی‌توانیم کاری برای آن انجام بدهیم، بنابراین از بین می‌روند.»
کلاغ‌های گردن بور هم از دست مهربانی‌های ناآگاهانه شهروندان در امان نیستند. ابراهیمی از خانواده‌ای صحبت می‌کند که یک کلاغ گردن بور را در چند ماهگی به خانه می‌برد اما بعد از مدتی به انجمن اعلام می‌کند که شرایط نگهداری از آن را ندارد. به گفته ابراهیمی این کلاغ از گونه‌های بسیار مهم است که برای رها شدن و یاد گرفتن مجدد مهارت زندگی در طبیعت به امکاناتی نیاز دارد که در کشور ما وجود ندارد. بنابراین یک گونه ارزشمند به همین راحتی از بین رفت.
حفره‌های طبیعت را نکاوید
یکی از بازی‌های گردشگران ساحلی پاگذاشتن روی حفره‌های کنده شده در ساحل است. آنها این کار را تا جایی ادامه می‌دهند که بسیاری از‌گونه‌ها ساحل را ترک می‌کنند. خرچنگ‌ها از جمله گونه‌هایی هستند که همواره لانه هایشان در سواحل مورد هجوم گردشگران قرار می‌گیرد.
گاهی اوقات هم کنجکاوی شهروندان را به سمت حفره‌هایی که در دل کویر و مراتع حفر شده، می‌‌کشاند. ابراهیمی می‌گوید: «گاهی طبیعتگردان در زمین حفره‌ای پیدا می‌کنند و برای اینکه بدانند داخل آن چه خبر است نور چراغ قوه را به داخل آن می‌اندازند. در این زمان ممکن است میان صاحب لانه و آن فرد تعارض به وجود بیاید و گونه وحشی از خودش دفاع کند و به آن فرد آسیب بزند.» او جابه‌جایی حیوانات را هم یکی دیگر از اشتباهات انسانی می‌داند که به مرگ گونه‌ها منجر می‌شود. این اشتباه انسانی در فصل زادآوری حیات‌وحش در بهار آنقدر تکرار می‌شود که این روزها بسیاری کارشناسان حیات وحش مدام در حال هشدار به شهروندان هستند. آنها برای تأثیرگذاری بیشتر پای هنرمندان را هم به میان کشانده و از آنها خواسته‌اند در شبکه‌های اجتماعی از مردم بخواهند که به جوجه‌ها و توله‌های حیات وحش در فصل زادآوری نزدیک نشوند.
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: محیط زیست حیات وحش گربه سانان محیطبانان حیات وحش گونه ها جوجه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۹۴۹۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا ما در خطر وقوع ششمین انقراض جمعی هستیم؟
بر اساس شواهد موجود، تاکنون کره زمین پنج انقراض بزرگ را به خود دیده است که در هر یک از آنها، دست‌کم سه چهارم موجودات زنده منقرض شده‌اند. ولی حالا با این حجم از جنگل‌زدایی و نابودی زیستگاه‌های طبیعی توسط انسان و ادعاهای مطرح شده درباره تغییرات اقلیمی، آیا ششمین انقراض جمعی در حال وقوع است؟
به گزارش گجت نیوز، برخی از محققان پاسخ این پرسش را مثبت می‌دانند؛ اما عده‌ای دیگر معتقدند ششمین انقراض گروهی هنوز آغاز نشده است. رابرت کاوئی، مدرس دانشگاه هاوایی دراین‌باره می‌گوید: نمی‌توان از انقراض دسته جمعی صحبت کرد، مگر آنکه ۷۵ درصد از گونه‌های زیستی از بین رفته باشند.
تحقیقاتی که او در سال ۲۰۲۲ انجام داد، حاکی از آن است که از سال ۱۵۰۰ میلادی، حدود ۱۳ درصد از گونه‌ها منقرض شده‌اند. این از سرحد ۷۵ درصدی انقراض جمعی، خیلی کمتر است و به همین علت، کاوئی فعلا پاسخ این پرسش را منفی می‌داند.
عده‌ای از محققان تخمین می‌زنند که ما تا ۱۰ هزار سال دیگر به مرز ۷۵ درصد می‌رسیم؛ در حالی که برخی مطالعات دیگر، فاصله ما با این فاجعه را تنها چند قرن می‌دانند؛ آن هم در صورتی که اوضاع بدتر از این نشود.
انقراض جمعی در بازه‌های زمانی کوتاه (از منظر زمین‌شناسی) رخ می‌دهد و این زمان معمولا کمتر از ۲.۸ میلیون سال است. اما شاید چند قرن یا چند هزار سال هم برای رسیدن به سرحد انقراض کافی باشد. پس اگر برآوردهای خوش‌بینانه‌تر را کنار بگذاریم، نظر آن دسته از محققان که این رویداد را در حال وقع می‌دانند، پربیراه نیست.
یکی از این افراد، آنتونی بارنوسکی، مدرس دانشگاه برکلی کالیفرنیا است که می‌گوید: «هم‌اکنون شاهد ششمین انقراض بزرگ زمین هستیم. از وقتی که من به دنیا آمدم، ما ۷۰ درصد از جانوران حیات وحش را کشته‌ایم. این روند نمی‌تواند بدون وقوع ششمین انقراض جمعی، برای مدت زیادی ادامه پیدا کند».
مطالعات دیگری هم هستند که نشان می‌دهند سرعت انقراض گونه‌ها در حال حاضر نسبت به سرعت نرمال انقراض، ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ برابر بیشتر شده است. این نتیجه‌گیری، از تعیین تاریخچه پیدایش و انقراض گونه‌ها بر مبنای تحقیق روی نمونه‌های فسیلی می‌آید.
بارنوسکی همچنین به این موضوع اشاره کرده که نرخ انقراض، شاید نشانگر دقیقی برای سرعت بالای کاهش جمعیت حیات وحش نباشد. زیرا ما گونه‌ای را منقرض شده نمی‌دانیم، مگر اینکه آخرین راس یا آخرین قلاده از آن گونه هم مرده باشد. از طرفی معمولا انقراض یک گونه، چند دهه پس از دیدن آخرین مورد اعلام می‌شود. به همین دلایل، برخی معتقدند این لفظ باید وقتی به‌کار رود که اکثریت مطلق جمعیت یک گونه از بین رفته باشند؛ نه همه آنها!
بر اساس گزارش سال 2022 صندوق جهانی طبیعت (WWF) که روی حیات مهره‌داران جهان متمرکز بود؛ جمعیت پستانداران، پرندگان، دوزیستان، خزندگان و ماهی‌ها از سال 1970 تا 2018، به‌طور میانگین 69 درصد کاهش یافت. این میزان در برخی مناطق مانند آمریکای لاتین، بیشتر بوده و به 94 درصد هم رسیده است.
به‌نظر می‌رسد در مورد بی‌مهرگان، اوضاع حتی بدتر باشد. به‌عنوان مثال، کاوئی مقاله‌ای را در سال 2015 درباره کاهش شدید جمعیت حلزون‌های Amastridae هاوایی، به‌علت از بین رفتن زیستگاه طبیعی آنها و وجود گونه‌های مهاجم منتشر کرد. عجیب اینکه از 282 گونه که به‌طور تاریخی ساکن هاوایی بودند، امروزه محققان تنها می‌توانند حیات 15 گونه را تایید کنند. کاوئی این را زنگ خطر وقوع ششمین انقراض جمعی می‌داند.
با همه این‌ها، بارنوسکی معتقد است هنوز برای نجات گونه‌هایی که در مسیر انقراض قرار دارند، دیر نیست. او با طعنه می‌گوید: «هر چند که ما در حال محو کردن گونه‌های مختلف با سرعتی شگفت‌انگیز هستیم؛ هنوز موفق به انجام این کار نشده‌ایم. پس برای عوض کردن شرایط فعلا فرصت داریم؛ ولی زمان به تندی می‌گذرد».
کانال عصر ایران در تلگرام
واکنش دادستان رفسنجان در مورد فوت یک دانشجو