آمریکا؛ قلمروی تبعیضی مزمن و سیاه
تاریخ انتشار: ۱۷ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۱۹۲۴۹۲
قتل سریالی سیاه‌پوستان از سوی پلیس آمریکا به یکی از تراژدی‌های ماندگار این کشور تبدیل شده‌است. سال ۲۰۱۴ تیراندازی به «مایکل براون» نوجوان ۱۸ ساله در شهر فرگوسن ایالت میزوری آمریکا به عنوان جرقه‌ای، شهرهای مختلف این کشور را به ناآرامی کشاند. براون سیاه‌پوست، مسلح نبود و سوء سابقه نیز نداشت اما با شلیک شش گلوله، قربانی تعصبات نژادپرستانه پلیس شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اتفاقا همان سال «اریک گارنر» ۴۳ ساله نیز مرد سیاه‌پوستی بود که به علت فشردن گردن و قفسه سینه از سوی چند افسر پلیس به قتل رسید. جالب اینکه پلیس‌های قاتل او تبرئه شدند و همین موضوع باعث به راه افتادن موجی از تظاهرات عمومی در سراسر آمریکا شد.
اخیرا نیز رخدادی مشابه در این کشورِ مدعی حقوق بشر، پهنه آمریکا را به ناآرامی کشانده و این بار قربانی جورج فلوید است؛ مردی ۴۶ ساله سیاه‌پوست و غیرمسلح که گردن او زیر زانوی پلیس سفیدپوست قرار گرفت و با تکرار جمله «نمی‌توانم نفس بکشم»، جان داد؛ حادثه‌ای غم‌انگیز که نه اولین آن بود و نه آخرین خواهد بود.
انتشار ویدئوی قتل فلوید در روزهای اخیر بسترساز اعتراضات خشونت‌بار در این کشور و گسترش دامنه آن به دست‌کم ۷۵ شهر شده‌است. به آتش کشیدن پرچم آمریکا، خودروها، ساختمان‌ها و حتی کلیسای تاریخی «سن‌جان» در واشنگتن دی سی نتیجه این اقدام نژادپرستانه است؛ اعتراضاتی که باعث بازداشت بیش از چهار هزار نفر و مجروح شدن شمار قابل توجهی به دلیل اصابت گلوله پلاستیکی یا استنشاق گاز اشک‌آور شده‌است.
استقرار یک هزار ۶۰۰ سرباز در پایگاه‌های نظامی پیرامون واشنگتن و دستور «دونالد ترامپ» مبنی بر سرکوب معترضان از شدت خشونت‌ها نشان دارد. از نگاه ناظران استفاده از نیروهای ارتش از سوی رییس‌جمهوری برای فرونشاندن اعتراضات شهروندان به فضای تنش‌آلود دامن زده و بر وخامت اوضاع خواهد افزود.
تبعیض قومی و نژادی در آمریکا از سوی پلیس و نیروهای امنیتی در قبال جامعه سیاه‌پوست حتی در آمارهای انتشاریافته از اداره سرشماری این کشور مشهود است. بر این اساس در سال ۲۰۱۹ حدود ۲۳درصد از هزار نفری که تحت شلیک مرگبار پلیس در آمریکا قرار گرفتند، سیاه‌پوست بودند. این در حالی است که بر اساس آمار رسمی، سیاه‌پوستان کمتر از ۱۴درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند.
در مورد زندانیان نیز وضعیت به همین منوال است و به طوری که شمار آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار زندانی، پنج برابر بیشتر از سفیدپوستان آمریکا و تقریبا دو برابر بیشتر از آمریکایی‌های لاتین‌تبار (هیسپانیک) است. در سال ۲۰۱۸ در حالی که سیاه‌پوستان تنها حدود ۱۳ درصد جمعیت آمریکا را تشکیل می‌دادند اما یک سوم زندانیان این کشور سیاه‌پوست بودند.
نگاهی هر چند اجمالی به تاریخ جنبش سیاه‌پوستان در آمریکا از مصائب و مشکلات غمبار آنان پرده برمی‌دارد. برده‌داری در آمریکا به ویژه در جنوب این قاره، بین قرن‌های ۱۶ تا ۱۹ میلادی به شدت رواج داشت. بیشتر برده‌ها از غرب آفریقا به عنوان نیروی کار ارزان به آمریکا برده‌می‌شدند. با وجود این که بسیاری از آنها در بین راه جان می‌باختند، گفته می‌شود دلالان برده تا سال ۱۷۷۶ بیش از ۴۶۰ هزار برده از آفریقا به قاره آمریکا انتقال دادند.
در برابر این وضعیت، جنبش حقوق مدنی آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار به قرن بیستم یعنی بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۸ میلادی در جنوب آمریکا برمی‌گردد که هدف آنها پایان‌دادن به تفکیک و تبعیض‌نژادی علیه آمریکایی‌های سیاه‌پوست و برخورداری سیاهان از حق رای در قانون اساسی بود. در این سال‌ها اقداماتی چون تظاهرات، خشونت، پرهیز و نافرمانی مدنی باعث ایجاد شرایط بحرانی میان فعالان مدنی و مقامات دولتی شد.
دستاوردهای قانونی عمده در طول این دوره از جنبش حقوق مدنی عبارت بودند از ؛ تصویب قانون «حقوق مدنی» در سال ۱۹۶۴ که هرگونه تبعیض بر اساس نژاد، رنگ، مذهب یا اصالت ملی در امور استخدامی و حضور در اماکن عمومی را ممنوع اعلام می‌کرد؛ قانون «حق رای» در سال ۱۹۶۵ که به حق رای‌دادن سیاهان رسمیت بخشید؛ قانون «خدمات مهاجرتی و تابعیت» در سال ۱۹۶۵ که به طور قابل توجهی مهاجرت غیراروپایی‌ها را به امریکا افزایش داد؛ قانون «معاملات مسکن منصفانه» در سال ۱۹۶۸ که هرگونه تبعیض در معاملات خرید یا اجاره مسکن را ممنوع اعلام می‌کرد. در نهایت آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار در جنوب کشور دوباره به سیاست راه یافتند و جوان‌های بسیاری از این جنبش الهام گرفتند.
وقتی از جنبش مدنی سیاه‌پوستان و تلاش آنان برای رفع تبعیض‌نژادی سخن به میان می‌آید، نام «مارتین لوتر کینگ» رهبر این جنبش بی‌درنگ از ذهن می‌گذرد. او درپی بازداشت «رزا پارکس» زن سیاه‌پوستی که با بلند نشدن از روی صندلی یک اتوبوس عمومی برای یک سفیدپوست زندانی شد، رهبری «جنبش تحریم سیاه‌پوستان» را برعهده گرفت و به‌عنوان یک فعال مبارزه با تبعیض نژادی در سراسر آمریکا شهرت یافت.
مارتین لوتر کینگ در سال ۱۹۵۷ به‌همراه ۶۰ رهبر سیاه‌پوست دیگر سازمانی را بنیان گذاشت که بعدها به «کنفرانس رهبران مسیحی جنوب» شناخته شد. وی در سال ۱۹۶۳ به‌عنوان مرد سال ازسوی مجله «تایم» برگزیده‌شد و یک‌سال بعد به‌عنوان جوان‌ترین فرد جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
اوج فعالیت‌های مبارزاتی لوتر کینگ در دهه۱۹۶۰ و برای تصویب قانون حقوق مدنی بود. وی در سال ۱۹۶۳ در گردهمایی بزرگ طرفداران تساوی حقوق سیاهان که در مقابل بنای یادبود «آبراهام لینکلن» (رییس جمهوری که ممنوعیت برده‌داری را در آمریکا اعلام کرد) در واشنگتن دی‌سی برگزار شد، معروفترین سخنرانی خود را به‌نام «رویایی دارم» انجام داد که از مهم‌ترین سخنرانی‌ها در تاریخ آمریکا به‌شمار می‌آید. وی سرانجام در سال ۱۹۶۸ در شهر ممفیس ایالت تنسی ترور شد.
از نگاه ناظران، برده‌داری قدیم، امروزه به شکل برده‌داری مدرن خود را نشان می‌دهد به طوری که تبعیض‌نژادی در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی، اجرای قوانین و ... در این کشور ملموس است. در زمینه اقتصادی نرخ بیکاری بالا، میانگین حداقلی درآمد، بی‌خانمانی، حاشیه‌نشینی، افزایش فقر و غیره، همگی علائمی از اوضاع نابسامان معیشتی رنگین‌پوستان به ویژه اقلیت سیاه‌پوست است.
با نگاهی به رخدادهای اخیر، تبعیض‌نژادی در اجرای قوانین نیز مشهود است. سفیدپوستان، قضات و پلیس، قوانین را در آمریکا به‌گونه‌ای تفسیر می‌کنند که رگه‌هایی از تبعیض‌نژادی در آن وجود دارد. ماموران امنیتی آمریکا و نیروی پلیس در اجرای قانون نگاهی بدبینانه و تبعیض‌آمیز به سیاه‌پوستان دارند به طوری که بسیاری از اقدامات امنیتی و بازرسی‌های پلیس معطوف به جامعۀ سیاه‌پوستان است.
در مجموع، خشونت علیه اقلیت سیاه‌پوست در آمریکا طی قرون گذشته نهادینه شده و این خشونت نه‌تنها در برخورد پلیس بلکه به شکل‌های مختلف در قوانین، سازمان‌ها و نهادهای مختلف امریکا ریشه دوانیده‌است. حتی تکیه «باراک اوباما» یک فرد سیاه‌پوست به مدت هشت سال بر کرسی ریاست جمهوری این کشور، نتوانسته این خشونت نهادینه‌شده را ریشه‌کَن کند.
برچسب‌ها جامعه سیاه پوستان آمریکا دونالد ترامپ حقوق بشر آمریکایی پروندهٔ خبری خشم مردم آمریکا و تهدیدات ترامپمنبع: ایرنا
کلیدواژه: جامعه سیاه پوستان آمریکا دونالد ترامپ حقوق بشر آمریکایی جامعه سیاه پوستان آمریکا دونالد ترامپ حقوق بشر آمریکایی تبعیض نژادی سیاه پوستان حقوق مدنی سیاه پوست برده داری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۱۹۲۴۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تبعیض جنسیتی در دانشگاه‌های دانمارک/ ۳۷ درصد دانشجویان دکتری دختر تجربه تحقیر کلامی دارند
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، تبعیض جنسی در دانشگاه‌های دانمارک مشکلی است که ادامه فعالیت محققان را با مانع مواجه کرده است. ایسکانیوز پیش‌تر گزارش‌های تبعیض جنسیتی علیه زنان در دانشگاه‌های جهان و تبعیض جنسیتی در استناد به مقالات علمی به بررسی انواع تبعیض جنسیتی در دانشگاه‌های جهان پرداخته است.
بیشتر بخوانید: تبعیض جنسیتی علیه زنان در دانشگاه‌های جهاندر این گزارش قصد داریم تبعیض جنسیتی در دانشگاه‌های دانمارک را بررسی کنیم. کریستینا اگلوند وزیر آموزش عالی و علوم دانمارک درباره میزان تبعیض جنسیتی که بر دانشجویان دکتری در دانشگاه‌های این کشور تحمیل می‌شود، گفت: اخیرا گزارشی با عنوان جنسیت‌گرایی و مسیرهای شغلی در دانشگاه‌های دانمارک منتشر شد. این گزارش بیانگر تجربیات دانشجویان دکتری از تبعیض جنسی و حفظ مشاغل تحقیقاتی در دانمارک است. بر اساس این گزارش، ۳۷ درصد دانشجویان دختر و ۲۱ درصد دانشجویان دکتری مرد اعلام کرده‌اند که حداقل یک نمونه کلامی جنسیت‌گرایی را تجربه کرده‌اند که باعث شده احساس تحقیر کنند.
این گزارش قصد دارد نشان دهد که چگونه تجربیات جنسیت‌گرایانه در دانشگاه‌های دانمارک بر محیط کار و فرصت‌های شغلی محققان جوان تاثیر می‌گذارد. ۵ هزار و ۵۸۷ دانشجوی دکتری از ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۸ در این مطالعه شرکت کردند. این گزارش در سال ۲۰۲۲ پس از انتشار طوماری با امضای ۷۰۰ مرد و زن از ۱۶ دانشگاه که مدعی بودند تحت فشارهای جنسی قرار گرفته‌اند، منتشر شد. این افراد گفته بودند که تحت تجاوز، تهدید و آزار و اذیت در محل کار قرار گرفته‌اند.
برخی یافته‌های این مطالعه در ادامه می‌آید؛ ۳۷ درصد دانشجویان دختر دکتری حداقل یک حادثه کلامی را تجربه کرده‌اند که باعث کنار گذاشتن آنها یا تحقیرشان به دلیل جنسیت شده است. ۳۲ درصد گزارش داده‌اند که حداقل یک نظر بدخواهانه را تجربه کرده‌اند که معمولا در مورد بدن، لباس یا سبک زندگی آنها بوده است. ۲۳ درصد تماس فیزیکی ناخواسته یا تلاش برای چنین تماسی یا تلاش برای اعمال زور جنسی و سایر رفتارهای جنسی را تجربه کرده‌اند.
سلسله مراتبی بودن محیط‌های تحقیقاتی فرهنگ جنسیتی تشدید میکندکارشناسان معتقدند محیط‌های تحقیقاتی به شدت سلسله مراتبی هستند و این موضوع می‌تواند به رشد فرهنگی جنسیتی کمک کند. دانشگاه‌های دانمارک و انجمن‌های کارشناسی ارشد و دکتری این کشور از میزان تبعیض جنسیتی گزارش شده، ابراز شگفتی کردند و خواستار اقدام برای رسیدگی به این وضعیت شدند.
برخی معتقدند که نتایج تبعیض جنسیتی در دانمارک تعجب‌آور نیست. این یک مشکل جهانی است و کشورهای دیگر از جمله سوئد هم با آن مواجه هستند. نتایج یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ در مورد خشونت مبتنی بر جنسیت و آزاد جنسی در دانشگاه نشان می‌دهد که دانشجویان دختر مقطع کارشناسی و دانشجویان دختر دکتری به شدت در معرض آزار و اذیت جنسی و قلدری قرار دارند.
لیزبث لینتز، رئیس کنفدراسیون انجمن‌های حرفه‌ای دانمارک (Akademikerne) که نماینده ۴۹۰ هزار عضو است، درباره این گزارش گفت که این گزارش بیانگر واقعیتی عمیقاً مشکل‌ساز برای بسیاری از محققان جوان در سال‌های اولیه حرفه‌شان است.
این گزارش با واکنش‌های دیگری از سوی محققان همراه بود که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم؛
برایان بچ نیلسن رئیس دانشگاه AU دانمارک درباره این گزارش گفت که فرهنگ جنسیتی دانشگاه‌ها در این گزارش به وضوح نشان داده شده و کاملا غیرقابل قبول است. روسای دانشگاه‌ها باید در این زمینه شفاف باشند و مسیر شغلی جذابی را برای محققان جوان ماهر بدون توجه به جنسیتشان ارائه دهند. این مطالعه نشان می‌دهد که ما باید به درون نگاه کنیم و کار تغییر فرهنگ را تشدید کنیم تا زنان دانشجوی دکترا بتوانند خود را در یک دانشگاه ببینند.
کامیلا گرگرسن رئیس اتحادیه کارگری آکادمیک DM هم درباره این گزارش گفت: من از اینکه بسیاری از دانشجوی دختر دکترا در محیطی جنسیت‌گرا قرار دارند شوکه شده‌ام. ما در DM موارد آزار و اذیت جنسی را گزارش می‌دهیم. زنان از طرح این موضوعات می‌ترسند، چرا که نگرانند به شغلشان آسیب وارد شود. به همین دلیل، این مسائل باید در سطح مدیریتی مطرح شود.
پر مایکل یوهانسن رئیس دانشگاه آلبورگ هم در این زمینه گفت: ما نه تنها باید بتوانیم به رفتارهای توهین آمیز و توهین آمیز واکنش نشان دهیم، بلکه باید بتوانیم از آنها جلوگیری کنیم. وظیفه مدیران این است که با تغییر فرهنگ کمک کنند که جنسیت بر رفاه یا فرصت‌های شغلی تأثیری نداشته باشد. رفتارهای توهین‌آمیز جنسیتی در دانشگاه آلبورگ جایی ندارد.
هنریک سی وگنر رئیس دانشگاه کپنهاگ هم گفت: «این گزارش تکان‌دهنده است و نشان می‌دهد که اقدامات ما در زمینه مبارزه با تبعیض جنسیتی، موثر نبوده است. انتهای پیام/
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت