پیشنهاد جدید آمریکا به بشار اسد؛ پشت پرده چه خبر است؟
تاریخ انتشار: ۲۰ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۲۲۶۵۰۵
یک مقام آمریکایی با اشاره به بحران اقتصادی سوریه، از پیشنهاد جدید کاخ سفید به بشار اسد برای خروج از این بحران خبر داد. بخشهایی از پیشنهاد یادشده به نفوذ ایران در سوریه مربوط میشوند. به گزارش«جنوب نیوز» به نقل از فرارو، در آستانه اجرایی شدن قانون تحریمی «قیصر»، تحرکات دولت آمریکا در پرونده سوریه شدت گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
جفری مدعی شده که فروپاشی ارزش پول ملی سوریه دلیلی بر ناتوانی متحدان این کشور در حمایت از نظام آن است. به گفته این مقام آمریکایی، دولت سوریه نیز نمیتواند از طریق بانکهای لبنانی منابع مالی تامین کند، چون بانکهای لبنانی هم اوضاعشان بحرانی است.
به گزارش شبکه الجزیره، نماینده ویژه آمریکا در امور سوریه اعلام کرده که کشورش به اسد برای خروج از این بحران مالی پیشنهادی ارائه کرده است.
آمریکا تحریمهای زیادی علیه سوریه اعمال کرده است که بر اقتصاد این کشور تاثیر گذاشته اند. همچنین، آمریکا به زودی تحریمهای گسترده دیگری در قالب طرح موسوم به «قانون قیصر برای محافظت از غیرنظامیان سوریه» علیه دولت سوریه اعمال خواهد کرد. قانون قیصر تقریبا تمام بخشهای کلیدی اقتصاد سوریه و شخص بشار اسد را هدف قرار میدهد. جیمز جفری، نماینده ویژه آمریکا در امور سوریه
قیصر و اهداف آن از حدود پنج سال پیش، طرحی در کنگره آمریکا مطرح شد که به موجب آن تحریمهای گستردهای علیه سوریه اعمال میشود. این طرح که به قانون قیصر معروف شد، سرانجام پس از کش و قوسهای فراوان در کنگره آمریکا، در دسامبر ۲۰۱۹ توسط دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، امضا شد و حدود ۱۰ روز دیگر اجرا خواهد شد. با اجرای این قانون، بانک مرکزی سوریه و سایر بخشهای کلیدی اقتصادی سوریه و همچنین مبادلات خارجی این کشور با کشورهایی نظیر ایران و روسیه تحریم خواهد شد.
در آستانه اجرای این قانون، ارزش لیر سوریه بار دیگر سقوط کرد. شنبه گذشته، برای اولین بار ارزش هر یک دلار آمریکا ۲۳۰۰ لیر سوریه شد. این در حالی است که طبق قیمت رسمی، هر دلار معادل ۷۰۰ لیر است.
جفری بحران ارزش لیر را نتیجه اقدامات آمریکا علیه سوریه دانست و در همین راستا از پیشنهاد جدید کاخ سفید به سوریه سخن گفت. او جزئیات این پیشنهاد را افشا نکرد، اما برخی از کلیات پیشنهاد جدید آمریکا را اعلام کرد. نماینده ویژه آمریکا در امور سوریه گفته است که واشنگتن خواستار یک فرآیند سیاسی در سوریه است و این فرآیند ممکن است به تغییر نظام منجر نشود. چرا که آمریکا دنبال تغییر رفتار نظام سوریه و خودداری آن از پناه دادن به «گروههای تروریستی» و عدم اعطای پایگاه به ایران از سوی آن است.
جفری گفته است که قانون قیصر به شکل خودکار همه فعالیتهای اقتصادی سوریه و همچنین هرگونه دادوستد با ایران را هدف قرار خواهد داد.
به اعتقاد برخی تحلیلگران، هدف از قانون قیصر، جبران ناکامی آمریکا و متحدانش در حوزه نظامی در سوریه است. همچنین، آمریکا دنبال تاثیرگذاری بر روند بازسازی سوریه است. مدتهاست که دیگر کسی از برکناری بشار اسد یا براندازی نظام سوریه سخن نمیگوید. دولت این کشور توانسته است بسیاری از استانهایی را که قبلا تحت سیطره معارضان و گروههای تروریستی بود، بازپس گیرد. اکنون در سوریه، جز در برخی مناطق شمالی آن، یک آرامش نسبی حاکم است. در واقع، اکنون مباحثات مرتبط با سوریه از حوزه نظامی به حوزههای سیاسی و اقتصادی منتقل شده است. در حال حاضر، دولت سوریه و متحدانش دنبال جذب سرمایههای خارجی برای آغاز روند بازسازی خرابیهای جنگ داخلی هستند. از این رو، آمریکا قانون قیصر را تدوین کرد تا ضمن تحت الشعاع قرار دادن فرآیند بازسازی، بتواند در فرآیندهای سیاسی آینده سوریه نیز اعمال نفوذ کند.
منبع: جنوب نیوز
کلیدواژه: نماینده ویژه آمریکا در امور سوریه پیشنهاد جدید قانون قیصر دولت سوریه بشار اسد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.jonoubnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «جنوب نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۲۲۶۵۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده بحران اقتصادی ونزوئلا / تاراج منابع نفتی توسط مدیران حکومتی
سقوط ارزش سهام پترولئوس د ونزوئلا (PDVSA) شرکت نفت دولتی آن کشور بازتاب دهنده تقلای اقتصادی ونزوئلا در یک دهه گذشته بوده است. بازداشت اخیر" طارق الایسامی" وزیر سابق نفت ونزوئلا و یکی از متحدان مورد اعتماد "نیکلاس مادورو" رئیس جمهور آن کشور به اتهام اختلاس میلیاردها دلار تازهترین نمونه از تاراج چندین دههای منبع اصلی درآمد ونزوئلا یعنی نفت توسط مدیران و مقامهای نفتی آن کشور بوده است. از زمانی که هوگو چاوز و پیروان اش کنترل ونزوئلا را به دست گرفتند چندین رئیس شرکت نفت دولتی آن کشور نیز به فساد متهم شده اند. به گزارش فرارو به نقل از ال پائیس، دو نفر از آنان محکوم شدند، یک نفر از کشور فرار کرد و یک نفر دیگر در زندان به فوت کرد. "رافائل رامیرز" یکی از چهرههای کلیدی در ساختار قدرت چاوز همان فرد فرار کرده است. او سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۳ به عنوان رئیس پترولئوس دی ونزوئلا فعالیت کرد و به نوعی تزار انرژی چاوز محسوب میشد. رامیرز با قاطعیت اتهامات فساد مالی وارد شده علیه خود را رد میکند. در اتهامات علیه او این ادعا مطرح شده که او میلیونها دلار را از طریق معاملات نامنظم، جذب سرمایه، حسابهای مخفی، رشوه و پولشویی اختلاس کرده است. اپوزیسیون مخالف چاوز مدتها بود که رامیرز را به ارتکاب فساد متهم میکردند. رامیرز در سال ۲۰۱۴ جای خود را به "الوجیو دل پینو" داد. دل پینو در سپتامبر ۲۰۱۷ میلادی صبح زود در منزل اش بازداشت شد و به اختلاس، تحصیل مال غیر قانونی و قیمت گذاری بیش از حد در معاملات میلیونی مغایر با منافع ملی متهم شد. "نلسون مارتینز" جانشین دل پینو شد و سال بعد در زمانی که اعتراضات گسترده کشور را به دلیل تورم شدید و کمبود گسترده مواد غذایی به لرزه درآورد به دلیل ارتکاب فساد دستگیر شد. مارتینز اواخر همان سال در زندان به دلیل عارضه قلبی مزمن که با دستگیری و حبس اش تشدید شد درگذشت. خانواده او گفتند که او یک سال بدون محاکمه در بازداشت بوده است. سپس "مانوئل کوودو" و "اسدروبال چاوز" بدون هیچ گونه رسوایی عمومیای شرکت نفت دولتی ونزوئلا را هدایت کردند. با این وجود، آنان بر یک شرکت فلج شده توسط تحریمهای بین المللی، با زیرساختهای خراب و مهاجرت کارگران ماهر نظارت داشتند. شرکت نفت دولتی ونزوئلا به دلیل خودداری دولت مادورو از کنار گذاشتن نرخ ارز ثابت به شدت با کمبود سرمایه مواجه بود و این موضوع باعث شد تا تولید نفت ونزوئلا از ۲.۵ میلیون بشکه در روز به ۴۰۰۰۰۰ بشکه در روز کاهش یابد. سپس "طارق الایسامی" وزیر نفت به طور ناگهانی در سال ۲۰۲۳ در بحبوحه سرکوب ضد فساد استعفا داد. بعدا مشخص شد که او در یک طرح شرکت نفت دولتی ونزوئلا مرتبط با تراکنشهای غیر قانونی رمزارزهای دیجیتال نقش داشته و باعث خروج ۲۱ میلیارد دلار از آن شرکت شده است. پس از توقف کوتاهی در تحریمهای نفتی اگر مادورو وعده برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه در تاریخ ۲۸ جولای را ندهد ایالات متحده قصد دارد مجددا محدودیتها را بر فروش بین المللی نفت آن کشور اعمال کند. شرکت نفت دولتی ونزوئلا ۲۲ سال پیش در تاریخ ۱۱ آوریل ۲۰۰۲ میلادی پس از ناآرامیهای داخلی گسترده که برای مدت زمان کوتاهی چاوز را از قدرت برکنار کرد دچار تغییری اساسی شد. چاوز از مدتها قبل از آن رخداد تلاش کرده بود تا آن شرکت را به منبع اصلی تامین مالی پروژههای با انگیزه سیاسی تبدیل کرده و کارشناسان نفت را با متحدان سیاسی جایگزین کرد که تجربه کمی در این صنعت داشتند یا اصولا فاقد تجربه در آن عرصه بودند. این اولین باری که شرکت نفت دولتی ونزوئلا در یک طوفان عمومی و سیاسی درگیر شد. درست قبل از تلاش برای کودتا چاوز خشمگین در پیامی رادیویی تمام مدیران آن شرکت را به طور علنی اخراج کرد. چاوز و حامیان اش استدلال میکردند که با جابجاییهای انجام شده شرکت نفت دولتی ونزوئلا ممکن است خوب عمل کند، اما در واقع این گونه نبود. دولت تلاش داشت از منابع مالی آن شرکت برای تامین هزینههای مورد نیاز برای برنامههای سرمایه گذاری اجتماعی خود استفاده کند اقدامی که مدیریت شرکت نفت دولتی ونزوئلا با آن مخالفت کرده بود. چاوز طرحی را برای برکناری مدیران ارشد آن شرکت طراحی کرد و آنان را به عنوان "شایسته سالاران" مورد تمسخر قرار داد. او هم چنین آنان را به افزایش هزینههای تولید، طرفداری از شرکتهای چند ملیتی و طرفداری از بخشی از نخبگان ممتاز در جامعهای با بسیاری از نیازهای برآورده نشده متهم کرد. پترولئوس د ونزوئلا که توسط "کارلوس آندرس پرز" رئیس جمهور اسبق ونزوئلا در سال ۱۹۷۶ تأسیس شد شرکتی تاسیس شده در دل روند ملی شدن نفت آن کشور بود. این موضوع یک دستاورد مهم برای ونزوئلایی دموکراتیک بود که در آن یک شرکت مستقل دولتی برای چندین دهه فعالیت کرده از سیاست به دور بود و عمدتا آلوده به فساد نبود. حرفهای بودن و تکیه بر تخصص در مدیریت آن شرکت مایه غرور ملی بود و "رافائل آلفونزو راوارد" اولین رئیس ان شرکت به عنوان یک الگو در مدیریت دولتی مطرح میشد. مدیریت شرکت نفت دولتی ونزوئلا در سال ۲۰۰۲ میلادی بسیار مورد احترام بود و بسیاری باور داشتند چاوز آن شرکت را به چالش نخواهد کشید. آن شرکت برای کشوری که صادرکننده بزرگ بین المللی نفت، گاز و سوخت محسوب میشود تاثیر قابل توجهی بر اقتصاد ملی داشت. در جریان اعتصاب نفتی (دسامبر ۲۰۰۲ تا مارس ۲۰۰۳) که توسط گروههای اپوزیسیون برای برکنار چاوز سازماندهی شده بود چاوز کنترل آن شرکت را از طریق عوامل خود در درون آنجا در دست گرفت. چاوز هزاران نفر از کارکنان آن شرکت را اخراج کرد و شرکت پترولئوس دی ونزوئلا را به یک شرکت انرژی پوپولیستی تبدیل کرد که در خدمت انقلاب چاویستی مدنظر او بود. "رافائل کوئیروز" اقتصاددان نفتی و استاد دانشگاه مرکزی ونزوئلا میگوید: "از نظر من افول شرکت نفت دولتی ونزوئلا با کاهش شدید تولید نفت و گاز مرتبط است و نقطه عطف آن در سال ۲۰۰۵ بود. این زمانی بود که تولید به زیر سه میلیون بشکه در روز کاهش یافت و هرگز بهبود نیافت". کوئیروز سوء مدیریت دولت را عامل تخریب تجارت نفت ونزوئلا میداند و میافزاید: "با ادغام مناصب مدیریتی شرکت نفت دولتی ونزوئلا با وزارت انرژی و وزارت نفت آن شرکت با برعهده گیری وظایف غیرصنعتی مانند ساخت و ساز مسکن، واردات مواد غذایی و توزیع کالا که همگی منابع بالقوه ایجاد فساد هستند آلوده شد. پس از آن بود که آن شرکت مجبور شد در خدمت یک دستور کار سیاسی باشد حال چه انقلابی چه غیر انقلابی. این امر به طور اجتناب ناپذیری منحر به تخلیه مداوم سرمایه و تشدید فساد درون آن شرکت شد". کانال عصر ایران در تلگرام