مجلس به مسئله اعتیاد توجه ویژه کند/ وضعیت نگران کننده اعتیاد زنان
تاریخ انتشار: ۴ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۰۱۱۰۴
اگر تا چند سال پیش عموماً در ذهن ما فرد معتاد دارای جنسیت مردانه بود، امروزه رشد آمار اعتیاد در زنان تصورات گذشته ما را به چالش کشیده است.
به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، در عصر حاضر یکی از مسائل مهم و اساسی که سلامتی انسان را با خطر بسیار زیادی مواجه کرده، اعتیاد به مواد مخدر است. در جهان بیش از 270 میلیون نفر مصرف‌کننده دائمی شناسایی شده‌اند که 2 میلیون و 800 هزار نفر از آنها هموطنان ما در ایران هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
طی چهار دهه گذشته سیاست‌های بسیاری از جمله دستگیری معتادان و جرم‌انگاری مصرف مواد مخدر، بیمار پنداشتن آنها، کاهش عرضه و تقاضا، پیشگیری، اعدام قاچاقچیان و... در کشور اجرا شده اما همواره نقدهای مختلفی به این سیاست‌ها و همچنین عملکرد ستاد مبارزه با مواد مخدر به‌عنوان دستگاه متولی کنترل میزان عرضه و تقاضا از سوی کارشناسان مطرح می‌شود.
طبق آنچه دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر در برنامه گفت‌و‌گوی ویژه خبری اعلام کرد، بالاترین میزان کشفیات تریاک، هروئین و مورفین در جهان متعلق به ایران است. اگرچه مصرف تریاک و فرآورده‌های آن همچنان در رأس هرم مخدرهای مصرفی است اما رشد مواد صنعتی نیز غیرقابل چشم‌پوشی است به‌طوری که بعد از ماریجوآنا و حشیش که در رتبه دوم مصرف قرار‌دارند، مصرف شیشه خود را به جایگاه سوم رسانده‌است. افزایش قابل توجه لابراتورهای تولید شیشه در افغانستان از اصلی‌ترین دلایل این افزایش است.
متاسفانه آمریکا برخلاف تبلیغات رسانه‌ای و ادعای دروغین خود در خصوص مبارزه با موادمخدر، در این افزایش تولید نقش جدی داشته، به‌طوری که با حضور آمریکایی‌ها در افغانستان تولید موادمخدر در افغانستان بیش از 50برابر شده است.
با این حال کارشناسان بر این باورند که بیکاری یکی از مهم‌ترین علل اعتیاد در جامعه ما به شمار می‌آید به همین دلیل معتقدند که باید با ارائه آموزش‌های لازم فنی‌و‌حرفه‌ای و مهارت‌آموزی، زمینه برای اشتغال افراد معتاد بعد از دوره بازپروری فراهم شود و لازم است مراکز نگهداری معتادان به مکانی برای اصلاح فرد معتاد و بازگرداندن او به جامعه با ارائه آموزش‌ها مفید باشد. نرخ شیوع اعتیاد در کشور همواره با شیب ملایمی در حال رشد بوده و طبق آمارهای اعلام شده سالیانه، فقط در دهه شصت بعد از انقلاب اسلامی این نرخ کاهشی بوده و در باقی دهه‌ها افزایش داشتیم.
وضعیت اعتیاد زنان
شاید بتوان مهم‌ترین تغییر اجتماعی رخ داده در قرن اخیر را تغییر الگوی تبلیغات و فروش کالا و خدمات دانست. ظهور شبکه اجتماعی مجازی، تغییر شکل رسانه به صورت ارتباطات غایب اما گسترش یافته، تبلیغات را از شکل سنتی خود به شکلی مدرن تغییرداده که نتیجه آن از یک سو، دسترسی آسان و گسترش کسب‌و‌کار و تجارت بوده و از سوی دیگر مخاطرات جدی را رقم زده که منجر به گسترش برخی از آسیب‌های اجتماعی مانند اعتیاد شده است.
الگوی جدید تبلیغات درباره انواع مواد طی سال‌های اخیر، الگوی جنسیتی مصرف مواد به‌ویژه مواد محرک و روان‌گردان را تحت‌تأثیر خود قرار داده، تغییرات الگوی جنسیتی مصرف مواد به این معناست که اگر تا چند سال پیش عموماً در ذهن ما فرد معتاد دارای جنسیت مردانه بود، امروزه رشد آمار اعتیاد در زنان تصورات گذشته ما را به چالش کشیده است.
وضعیت زنان در بحث گرایش به انواع مواد و حتی پروسه ترک آن به مراتب دشوارتر و خطرناک‌تر نسبت به مردان است. سازگاری بیشتر برخی مواد با هورمون‌های زنانه احتمال افزایش اعتیاد در شرایط یکسان برای زنان را ۱۹ برابر بیشتر از مردان کرده است. تحقیقات نشان می‌دهد، زنانی که مواد محرک استفاده می‌کنند خیلی زود مهارت‌ها و کارایی‌شان را از دست می‌دهند. چرا‌که اگر مواد سنتی ۸ تا ۱۰سال زمان می‌برد تا فرد معتاد به آخر خط برسد، در مورد مواد محرک و روان‌گردان این زمان به ۲ تا ۴سال کاهش یافته است. از طرفی ناهنجاری‌های مصرف مواد در زنان مانند تغییر زودهنگام چهره، از دست دادن شغل و موقعیت اجتماعی و خانوادگی، طرد‌شدگی و غیره از مشکلاتی است که موانعی را برای درمان آنها ایجاد کرده است.
بلایی که اعتیاد بر سر خانواه‌ها می‌آورد
مواد مخدر تنها فرد مصرف‌کننده را درگیر نمی‌کند؛ امروزه مواد مخدر بیش از ۲۰ میلیون نفر از جمعیت کشور را به صورت مستقیم درگیر کرده و ناهنجاری‌هایی مانند طلاق، کودک‌آزاری، همسرآزاری و موارد دیگر را به‌دنبال داشته است.
آقای اکبر محبی، کارشناس اعتیاد و روان‌درمان‌گر می‌گوید: «در دهه اخیر تغییر نوع موادها از سنتی به صنعتی سبب رواج بیشتر آنها در بین جوانان شده است.»
وی ادامه می‌دهد: «متاسفانه ذهنیت مردم نسبت به مواد مخدر جدید و علف‌ها مانند ذهنیتی که به تریاک و هروئین داشتند، نیست و به کلی تغییر کرده است. بسیاری از این مواد چون نمود بیرونی کمتری دارند؛ کمتر عوارض آن را باور می‌کنند، مطالعات زیادی در این زمینه انجام شده و راهکارهای مختلفی به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم معرفی شده تا از بروز اعتیاد در نوجوان و دانش‌آموزان پیشگیری کنیم. با این‌حال از اعتیاد در بین زنان نیز نباید غافل شد. بخشی از آن فرهنگی است و بخشی از آن به تغییر نوع ماده مخدر بازمی‌گردد که زنان را راحت‌تر وابسته می‌کند. البته باید پیش‌زمینه‌ها را هم درنظر گرفت. بخش قابل توجهی از زنان که درگیر اعتیاد می‌شوند پیش زمینه‌های آن را داشته‌اند. مثلا داشتن همسر معتاد و فقر از جمله آنهاست.»
این کارشناس حوزه اعتیاد درباره نقش فضای مجازی در گسترش اعتیاد می‌افزاید: «از دلایل نوین و نوظهور گرایش به اعتیاد در بین اقشار جامعه می‌توان به کارکرد رسانه نوین از جمله بستر اینترنت و فضای مجازی اشاره کرد. امروزه اطلاعات قابل دسترسی توسط افراد و گروه‌های مختلف و با اهداف و انگیزه‌های متفاوت در فضای مجازی و درباره انواع مواد مخدر تولید می‌شود.حتی دیده شده که از این فضاها برای فروش این مخدرها استفاده می‌شود و این یعنی مواد در دسترس‌تر از هر زمان دیگری است.»
باید امیدوار بود که مجلس جدید توجه ویژه‌ای به معضل اعتیاد داشته باشد. داشتن قانونی پویا که بتواند آسیب‌های اجتماعی ناشی از اعتیاد را به حداقل برساند از مهم‌ترین مسائلی است که باید به آن پرداخت.
تعداد معتادان زن
سال۱۳۸۰: حدود 35 هزار
سال۱۳۸۵: 70 هزار
سال1392: 130 هزار
سال1393 : 138 هزار
سال1398 : 156 هزار نفر
تعداد مصرف‌کندگان دائمی : 2809000 نفر
تعداد مصرف‌کنندگان تفننی : 1600000 نفر
تعداد کل مصرف‌کنندگان در کشور: 4 میلیون و 400 هزار نفر
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: اعتیاد زنان مواد مخدر مجلس مواد مخدر فرد معتاد مصرف مواد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۰۱۱۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تولدی دیگر در شورآباد
همشهری آنلاین-مژگان مهرابی:هیچ چیز به اندازه وقت گذراندن با گل و گیاه حالش را خوب نمی کند، آنقدر خوب که درد خماری یادش می رود و دلش برای آینده ای پاک و بدون دود و دم تنگ می شود. به تشویق هم اتاقی اش سلیم در کلاس های پرورش گل و قارچ دکمه ای مرکز بازپروری سروش شرکت کرد. کم کم علاقمند شد و چم و خم کار را یاد گرفت وحالا یکی از تولیدکنندگان برتر گل و گیاه به شمار می آید. او این اتفاق نیک را از حضورش در مرکز بازپروری ماده ۱۶ سروش دارد. بابک یکی از صدها مددجوی این مرکز است. کسانی که با ورود به این جا بعد از ترک اعتیاد، در کلاس های فنی حرفه ای آموزش می بینند و بنا به علاقه خود در یکی از کارگاه های خیاطی، پرورش گل و گیاه، مکانیکی، صافکاری، نقاشی و آهنگری مشغول کار می شوند.
مرکز بازپروری سروش، جایی آن دورهاکهریزک که تمام می شود، محدوده شورآباد آغاز می شود. انتهایی ترین قسمت نقشه تهران، جایی زیر پونز. بعد از یک ساعت رانندگی آن هم در جاده پرچاله شورآباد، تابلوی مرکز بازپروری ماده ۱۶ سروش نمایان می شود. اولین تصوری که از کمپ ترک اعتیاد یا مرکز بازپروری در ذهن نقش می بندد، جایی است محصور به میله های آهنی، با حیاطی کوچک که وقت استراحت مددجوها مجازند در آن هوایی تازه کنند. اما آنچه جلوی نظر ظاهر می شود، محوطه ای بزرگ و وسیع که دوروبرش تا چشم کار می کند زمین خاکی است. مرز بین بیابان اطراف و حیاط مرکز بازپروری با نهال های اکالیپتوس مشخص شده و فضای دلچسبی را به وجود آورده است. نسیم خنک بهاری پای خیلی از مددجوها را به محوطه کشانده تا در کنار هم از هوای تازه لذت ببرند. ظاهر آراسته ای دارند، رنگ و رخسارشان هم نشان نمی دهد قبلا مواد مصرف می کرده اند. البته به گفته آرش مسئول فرهنگی مرکز بازپروری بیشتر مددجوها در این ساعت از روز داخل کارگاه ها مشغول فعالیتند. او تا سال پیش از مددجوهای اینجا بوده و حالا با ترک اعتیاد و نشان دادن جربزه، به عنوان یکی از کارکنان مرکز سروش استخدام شده است.
هم بیمه هستم هم حقوق می گیرمآرش راهش را به سمت کارگاه آهنگری کج می کند. ۲۰ نفری در اینجا مشغول برش آهن یا جوشکاری هستند. به درگاهی کارگاه آهنگری که می رسد، با صدای کش داری مسئول کارگاه را صدا می زند: «آقا اسکندری!» مرد میانسالی ماسک جوشکاری را از جلوی صورتش کنار گرفته و کنجکاو سرش را بلند می کند. آرش است. دوست قدیمی.
اسکندری ۵ سالی می شود در مرکز بازپروری کار می کند. از مددجوهای دهه ۹۰ است. بعد از ترک اعتیاد اینجا ماندگار شده و در واقع به استخدام مرکز بازپروری در آمده است. اسکندری برای خود یلی بوده و در جنوب شهر، کارخانه سنگ بری داشته، از برو بیا و بریز و بپاش های زندگی اش می گوید. اینکه همه حسرت زندگی اش را می خوردند. تعریف می کند: «همه جور موادی را امتحان کردم. همه چیزم را هم به پایش دادم. خانه، ماشین، کارخانه، خانواده ... زن و بچه ام خسته شده بودند. شیرازه زندگی ام داشت از هم می پاشید. نمی خواستم آنها را از دست بدهم. برای همین تصمیم گرفتم برای همیشه مواد را کنار بگذارم و الان ۵ سال است مواد نمی کشم. اینجا به عنوان مسئول کارگاه آهنگری کار می کنم. حقوق می گیرم و بیمه هم هستم. صبح ها می آیم و غروب هم به خانه برمی گردم.»
دوست دارم اینجا بمانمکارگاه خیاطی ۱۰ قدم آن طرف تر از آهنگری است. یک سوله بزرگ که در واقع تولیدی لباس نظامی است. ۲۰۰ چرخ خیاطی کنار هم ردیف شده اند و پشت هر کدام یک مددجو نشسته است. جز قژقژ چرخ ها صدای دیگری به گوش نمی رسد. همه مشغول کارند. پارچه های سبز مخصوص یونیفرم ناجا در اتاق کناری برش خورده و به دست آنها می رسد. ابراهیممددجوی دیگری است که از جوانی گرفتار اعتیاد شده است. با دقت پارچه را زیر چرخ می گذارد و پای خود را روی پدال فشار می دهد. برای خودش استاد کاری شده کسی که پیش از این حتی بلد نبود یک دکمه بدوزد. درز را تا انتها می رود و نخ اضافی را با قیچی می برد. چشم هایش را تنگ می کند و با دقت پیراهن آماده را نگاه می کند. نقصی در کار نیست. پیراهن را روی لباس های دوخته شده می اندازد. قواره بعدی را برمی دارد و زیر چرخ می گذارد و همین طور که پدال چرخ را می فشارد، سر درددلش باز می شود: «در شرکت ساخت بالابر کار می کردم و درآمد خوبی هم داشتم. از روی بی تجربپگی و سرگرمی سراغ مواد رفتم. کم کم وابسته شدم وقتی به خودم آمدم که کار از کار گذشته بود. کارم را از دست دادم. گریه پدر و مادرم را برای خودم خریدم. هیچ دختری حاضر نیست با من زیر یک سقف زندگی کند. هر جا بروم تا بفهمند قبلا اعتیاد داشتم به من کار نمی دهند. از سر خوشی نیست که بعد از ترک اعتیاد دوباره سراغ مواد می رویم. کسی به ما اعتماد نمی کند. برای همین دوست دارم اینجا بمانم. هر از چند گاهی هم بهمان مرخصی می دهند برویم خانواده مان را ببینیم.»
درست در قسمت شمالی مرکز سروش چند ساختمان بزرگ با دیوارهای سبز رنگ قرار گرفته؛ محل اسکان مددجوهاست. هر ساختمان ۲ سالن دارد با کریدوری طویل که از میانشان می گذرد. آرش با گام های آهسته کریدور را پیش می رود. هر کس را می بیند سلام و علیکی می کند. اگر هم فرصتی دست دهد، از خودش می گوید که چطور سر از اینجا در آورده است: «من را در طرح جمع آوری معتادان گرفتند. ۲۰ سال تمام مواد کشیدم. زندگی ام را تباه کردم. در خانه ما همیشه دعوا و مرافه بود. پدر و مادرم با هم نمی ساختند. زمانی که نیاز داشتم به مشکلاتم توجه کنند، به فکر گله و شکایت های قوم و خویش خود بودند. تا اینکه درسم تمام شد و پیش دایی خودم مشغول کار شدم. او مواد می کشید و من هم آلوده شدم.»
به اتاق هفدهم، داخل می شود. با صدای بلند مردی که گوشه تخت نشسته و با منجوق جاسویچی می بافد را صدا می زند: «احوال آقا اسماعیل خودمان!» مرد میانسال سرش را بالا می گیرد و با هم خوش و بشی می کنند. روی دست مرد، عکس یک تفنگ خالکوبی کرده، به یاد دوران سربازی اش. اسماعیل خیلی اهل حرف نیست. آرش آرام و درگوشی شرح ماوقعی از احوال اسماعیل می گوید: «اسماعیل چندمین بار است به اینجا می آید. هر بار چند ماهی مهمان است و وقتی بیرون می رود دوباره سراغ مواد می رود. خانواده اش او را طرد کرده اند.» اعتیاد اسماعیل از دوران سربازی است. دختری که عاشقش بوده با مرد پولداری ازدواج می کند و وقتی او از سربازی برمی گردد، دختر را بچه به بغل می بیند. همین انگیزه زندگی را از او می گیرد و از لج روزگار پا در مسیری می گذارد که به تباهی ختم می شود. از ابتدا تا انتهای کریدور مطول ۲۰ اتاق است. ۲۰ چهار دیواری که یک طرف آن با نرده های آهنی محصور شده است. تعدادشان زیاد است. ۲۰۰۰ نفری می شوند. شاید هم بیشتر.
اتاق سرهنگ محمودی، کنار در ورودی سالن یک قرار دارد. او تمرکز خود را روی حوزه فرهنگی گذاشته و سعی دارد شرایط ایده آلی برای مددجوها ایجاد کند. برای همین هر از چندگاهی کارشناس های مراکز فنی حرفه ای کهریزک و شهرری را دعوت می کند تا به اینجا بیایند و به مددجوها آموزش دهند. سرهنگ کمی درباره شرایط مددجوها صحبت می کند: «معتادان متجاهر اغلب کارتن خواب هستند و طرد شده از خانواده، معمولا در طرح جمع آوری معتادان به اینجا آورده می شوند. در ابتدا توسط پزشک معاینه می شوند و اگر زخم باز یا بیماری خاصی داشته باشند به مراکزی که مخصوص آنهاست فرستاده می شوند. اما معتادان دیگر بعد از یک هفته قرنطینه به آسایشگاه منتقل می شوند. نگهداری معتادان در اینجا با مجوز قضایی است.»
چیستی های ماده ۱۶ایجاد و راه‌اندازی مرکز ماده ۱۶ از اولویت‌های مهم حوزه مبارزه با مواد مخدر است. در این مرکزمعتادانی به تهاجر رسیده و سرپناهی ندارند نگهداری می شوند. معتادان متجاهر معمولا در فضاهای بی دفاع شهری، زیر پل ها و فضای سبز در حال استعمال مواد مخدر دیده می‌شوند. آن ها در طرح های جمع آوری توسط پلیس مبارزه با مواد مخدر به مراکز ماده ۱۶ آورده شده و رایگان دوره درمان خود را سپری می کنند.
بیشتر بخوانید:حکایت ویلچرهایی که اهدا می‌شوند و مسئولانی که پاسخگو نیستند | پای ما لنگ است و منزل بس دراز
من یک دلیوری هستم کد خبر 844975 برچسب‌ها اعتیاد- ستاد مبارزه با مواد مخدر کارآفرینی اعتیاد - معتاد
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد