فارس من| ساماندهی نوازندگان خیابانی چه شد؟/ هیچ ارگانی ساماندهی موسیقی خیابانی را جدی نمی‌گیرد
تاریخ انتشار: ۴ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۰۲۰۶۱
دستگاه‌های اجرایی ذیربط در سال‌های اخیر گفتگوها و پیشنهاداتی در مورد مسائل موسیقی و نوازندگان خیابانی داشته‌اند اما به دلیل فاصله بین نگاه‌ها به این پدیده، هنوز به اجماعی دست نیافته و تا این لحظه عملا کاری در زمینه ساماندهی نوازندگان خیابانی صورت نگرفته است.
خبرگزاری فارس ـ گروه موسیقی ـ علیرضا سپهوند: پدیده موسیقی خیابانی چند سالی‌ست که گسترده‌تر شده و تقریبا در هر معبر پر رفت و آمدی با تعداد زیادی از نوازندگان خیابانی در حال اجرای موسیقی مواجه می‌شویم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سامانه «فارس من» بخشی از پیکره خبرگزاری فارس است که در ارتباطی مستقیم جهت پیگیری مطالبات مردم طراحی و راه‌اندازی شده است. ساز و کار فارس من به گونه‌ایست که هر سوژه یا مطالبه‌ای از مردم از حیث تعداد امضاء در یک طبقه‌بندی قرار گرفته و نسبت به تعداد امضاها پیگیری میشود که از انعکاس خبر مطالبه‌کنندگان سوژه با ۱۰۰ امضاء یا حمایت گرفته تا پیگیری از مجلس با ۵۰ هزار امضاء یا حمایت قابل پیگیری است. از این رو «فارس من» پل ارتباطی مستقیم میان مطالبات مردم و خبرگزاری فارس است که دغدغه ها و مطالبات مورد نظر را به صورت جدی پیگیری میکند.
در همین راستا سوژه‌ای با عنوان «نه به سکوت مسئولان در برابر گروه‌های موسیقی خیابانی» در «فارس من» با ۳۹۷ مورد حمایت و امضاء ثبت شده که طبق دستورالعمل این سامانه، بررسی کارشناسی موضوع را در پی خواهد داشت. از این رو گزارشی میدانی در این مورد انجام گرفته و در این گزارش دغدغه‌ها و مطالبات ذکر شده ذیل این سوژه به شرح زیر پیگیری و بررسی شده است:
آیا شما هم با پدیده نوازندگان دوره‌گرد مواجه شده‌اید؟
۱. این رویه در تهران چند سال است انجام میشود و کار به جایی رسیده که علاوه بر مشکل اجرای موسیقی و کشیده شدن پای رقص در معابر، آسایش شهروندان تهدید جدی میشود.
2. در بسیاری از محله‌ها قشر نسبتاً مذهبی زندگی می‌کنند و به طور معمول با ساز و دهل و ... میانه‌ای ندارند و این مسئله تعرض به حریم خصوصی آنهاست.
۳. در ماه‌هایی که تأکیدات بسیار بر عبادت، ذکر و... شده است صوت موسیقی ناخواسته و غیرقابل کنترل تمرکز عبادت‌کنندگان را به هم می‌زند.
۳. برخی این طور توجیه می‌کنند که بگذارید بندگان خدا یک لقمه نان به دست بیاورند اما آیا در کشوری با منابع ایران نوازندگی غیرحرفه‌ای آن هم با ایجاد مزاحمت برای دیگران راه صحیحی برای کسب درآمد است؟
۴. چرا شهرداری و شورای شهر در قبال این آلودگی صوتی سکوت کرده است؟
۵. در صورت خارج شدن این موسیقی‌ها از مدار معمول و همراهی کنترل نشده مردم در خیابان‌ها با رقص، آواز یا ... چه کسی مسؤولیت این بزه اجتماعی را به عهده خواهد گرفت؟
این گونه فعالیت‌ها زنگ خطر تغییر هویت فرهنگی شهرهای مذهبی را به صدا در آورده است و این سؤال را در ذهن ایجاد میکند که دلیل این اقدامات چیست؟
پدیده نوازندگان خیابانی از نوازندگان دوره‌گرد سابق، به اجرای ثابت در معابر عمومی بویژه در ایستگاه‌های مترو گسترش یافته و روز به روز بر تعداد آنان افزوده میشود. نوازندگان خیابانی اکثرا از جنبه هنری و فنی در سطحی مبتدی قرار دارند که همین علت اصلی حضور آن‌ها برای نوازندگی خیابانی است. گیتار، ساز غالب نوازندگان خیابانی است. این ساز غربی از نظر فنی و قابلیت‌های آکوستیک دارای ویژگی‌هاییست که آن را محبوب آن‌هایی میکند که می‌خواهند یک شبه ره صد ساله را طی کنند. گواه این مدعا سیل خوانندگان خارجی و داخلی قدیم و جدید است که هرکدام با گیتاری در دست بهترین نغمات را با بستری حجیم از صدادهی گیتار در خیابان‌ها منتشر می کنند.
نوازندگان خیابانی که این معیار را در سطحی مبتدی پیش برده، با یادگیری صرفا چند آکورد ساده و حفظ چند ترانه تکراری در مدتی کوتاه در خیابان‌ها و معابر شهری گعده می‌گیرند و از آنجاییکه از جنبه هنری هنوز شرایط ظهور و بروز در گروه‌های حرفه‌ای را ندارند، اجرای خیابانی را بهترین میانبُر برای خود می‌دانند. البته این تعریف کم و بیش برای سایر نوازندگان و خوانندگان خیابانی نیز صدق میکند. هرچند در این بین نوازندگانی هم وجود دارند که از سطحی قابل قبول برخوردار هستند که هرکدام بنا به دلایل خاص خود به موسیقی خیابانی کشیده شده‌اند که تعداد آن‌ها شاید در تمام تهران به تعداد انگشتان یک دست هم نرسد.
اینجا البته باید حساب نوازندگان خیابانی امروزی را که بیشتر در مدخل مترو و ایستگاه‌ها و فروشگاه‌ها و مال‌های بزرگ نوازندگی می‌کنند را با هنرمندان دوره‌گرد بویژه از نوع قدیمی‌تر آن جدا کرد.
ماهیت هنری نوازندگان خیابانی مورد سوال است
بسیاری افراد در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی تعریفی غیرواقعی از نوازندگان خیابانی ارائه داده و در برخی دیدگاه‌ها، آنان را نوابغی معرفی کرده‌اند که صرفا بخاطر اعتراض به شرایط حاکم بر موسیقی و نه شرایط سیاسی حکومتی، اقدام به هنرنمایی در خیابان کرده‌اند که این نظریه به هیچ عنوان کوچک‌ترین سنخیتی با واقعیت ندارد. اولا اگر تمام نوازندگان خیابانی را جمع کرده و از آن‌ها برای مثال برای عضویت در یک گروه متوسط موسیقی تست ساز یا آوازی گرفته شود، احتمالا نمره قبولی نخواهند گرفت.
دوم اینکه قطعا همه ما موسیقی‌های خیابانی را شنیده‌ایم، که اکثر قریب به اتفاق آثار اجرایی شامل ترانه‌های پاپ بویژه ترانه فیلم‌ها یا آهنگ‌های زرد هستند. مطمئنا همه ما اشعار معروف موسیقی‌های خیابانی را شنیده‌ایم و با آن‌ها آشنایی داریم و شاید هیچگاه «موومانی از سمفونی پنجم بتهوون » یا «رِنگ شهرآشوب، حربی» در دستگاه «راست‌پنجگاه» را از این هنرمندان نشنیده باشیم. همین نوع انتخاب آثار نشان می‌دهد که هیچ فلسفه یا نگرش و سوگیری فلسفی، سیاسی، جناحی و موسیقایی در نوازنده‌ای مبتدی که صرفا برای کسب درآمدی روزانه به دل خیابان زده، وجود ندارد که حالا برخی روشنفکران سنگ نوازندگان خیابانی را آنچنان بر سینه می‌کوبند گویی آنکه در کف خیابان محتوای سخیف می‌خواند دچار یاس فلسفی شده باشد! از این رو بحث اصلی این است که در این شرایط نظام اجتماعی موسیقی از هنجارهای رسمی حاکم بر فضای موسیقی جامعه تبعیت نمی‌کند و خود را در خیابان عرضه میکند.
چگونگی پراکندگی نوازندگان خیابانی در مناطق مختلف شهر تهران
دوره‌گردی موسیقی در ایران به دوره باستان برمی‌گردد. در برخی متون تاریخی، از نوازندگان دوره‌گرد در این سرزمین با نام «گوسان» یاد شده است. بعد از اسلام نیز نوع دیگری از اجراهای خیابانی با عنوان «معرکه» به معنای هنرنمایی یک نفر و «تماشا» به معنای مجموعه خرده نمایش‌هایی که در میدان‌های شهر اجرا می‌شد، رواج داشت. از دوره قاجار به بعد، معرکه‌گیران و مطربان دوره‌گرد رواج بیشتری یافتند و واژه «لوطی» به تاریخ موسیقی خیابانی افزوده شد.
اما امروزه گروه‌های موسیقی خیابانی در مبادی ورودی و خروجی متروها در ساعات ابتدایی روز و غروب اقدام به نواختن موسیقی می‌کنند و برخی افراد برای تشکر و قدردانی از آن هنر و هنرمند مبالغی را در داخل ظرف یا کیفی که آن گروه جلوی خود قرار داده‌اند، می‌اندازند. برخی دیگر از این افراد در مترو یا اتوبوس کار کرده و بعد از اجرای یک موسیقی برای اجرای قطعه بعدی از مسافران پول طلب می‌کنند.
براساس مشاهدات میدانی خبرنگار موسیقی فارس صورت گرفته، پراکندگی نوازندگان خیابانی در مناطق ۱ ، ۲ ، ۳ و ۶ تهران است که به دلیل شرایط خاص این مناطق از جمله بافت آن، شرایط اقتصادی مناسب و وجود توده‌ای از فضای تجاری و فرهنگی، سبب حضور بیشر مردم در این مناطق است.
مناطق ذکر شده از اماکنی هستند که شاهد حضور بیشترین نوازندگان خیابانی در سطح شهر هستند. واکنش عمومی به این پدیده از ابتدا تاکنون مسیر گوناگونی را طی کرده است. برخی عابرین آن‌ها را مزاحم می‌دانند و برخی دیگر حضور این افراد را بهانه‌ای برای فراغت از دغدغه‌های روزمره دانسته که سبب کسب درآمد برای نوازندگان نیز میشود.
پیش‌نویس طرح ساماندهی نوازندگان خیابانی به کجا رسید؟
سال گذشته قاضی شعبه ۶۳۳ دادیاری دادسرای عمومی و انقلاب مشهد با صدور دادنامه‌ای، جوانی را که در خیابان به نواختن ساز مشغول بود، دارای وصف مجرمانه ندانست و قرار منع تعقیب متهم را صادر کرد. متهم این پرونده بر اساس گزارش مرجع انتظامی به ایجاد مزاحمت از طریق نوازندگی با ساز گیتار در خیابان، تکدی‌گری، مقاومت در برابر مامورین نیروی انتظامی و تظاهر به فعل حرام در انظار عمومی متهم شده بود. دادیار پرونده عمل این متهم در فرار از دست مأمورانی که قصد هدایت او به خودروی نیروی انتظامی داشتند را نیز مصداق تمردی که در قانون مجازات اسلامی جرم‌انگاری شده، ندانست. بر اساس اصول حقوقی و قوانین موضوعه آرای قضایی همواره باید مستند و مستدل باشند و رایی که از سوی حسین بیابانگرد قاضی شعبه ۶۳۳ دادیاری دادسرای عمومی و انقلاب مشهد صادر شد و مورد توجه قرار گرفت، برگرفته از همین اصول بوده است.
آبان‌ماه سال ۹۷ نیز برخورد انتظامی با یک گروه ۳ نفری موسیقی خیابانی در رشت، واکنش بسیاری از هنرمندان، شهروندان و مسئولان هنری را به‌دنبال داشت. آن زمان معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ساماندهی اجراهای خیابانی سخن گفت، ساماندهی که بعد از یک دوره گویا به‌دست فراموشی سپرده شد.
حسینی، معاون هنری در آن زمان خبر از تدوین پیش‌نویسی داده و عنوان کرده بود: «این شیوه‌نامه با همکاری نهادهای شهری که مشارکت‌شان در این امر لازم است و تأیید کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی تدوین میشود و ان‌شاءالله وحدت رویه‌ای را در این زمینه ایجاد خواهد کرد تا از یکسو فرزندان ایران زمین، دختران و پسران نوازنده که در خیابان به مشق آنچه می‌توانند، مشغولند، دچار آسیب و مشکل نشوند و از سوی دیگر نغماتی که شایسته نیست، به گوش مردم کشورمان نرسد.»
پس از آن محمد‌اله‌یاری، مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد در رسانه‌های عنوان کرد: «پیش‌نویس اولیه آماده شده، این شیوه‌نامه برای ناجا و معاونت فرهنگی و اجتماعی ارسال شده اما با توجه به گذشت زمان، فرایند کار پیش نرفته و تا حدی متوقف مانده است. اما تا جایی که اطلاع دارم معاونت فرهنگی و اجتمای شهرداری اظهارنظر رسمی کرده و موافقت خود را هم اعلام کرده است. باید بار دیگر نهادهای متولی درباره این موضوع گرد هم آمده تا بتوانیم به تصمیم‌های لازم و نتایج مطلوب برسیم.»
همین مساله نشان می‌دهد که در زمینه فعالیت یا عدم فعالیت نوازندگان خیابانی اختلافات بسیار زیادی وجود دارد و رسیدن به اجماعی واحد در این زمینه هرچند غیرممکن نیست اما نیازمند بررسی‌های همه جانبه و کارشناسی است.
تاکنون بارها مسئولین ذیربط اعلام کردند که پدیده نوازندگی خیابانی را ساماندهی خواهند کرد و خبرهایی از پیگیری ساماندهی نوازندگان منتشر و وعده‌هایی نیز داده شد که تا این لحظه عملا اتفاقی نیافتاده است. شیوه‌نامه طراحی شده برای ساماندهی اجراهای خیابانی به مرحله اجرا نرسیده است. با این حال حضور و فعالیت گروه‌های موسیقی خیابانی و همچنین برگزاری کنسرت‌های موسیقی عمومی برای مردم دو موضوعی است که هنوز ارگان‌ها و نهادها نتوانسته‌اند برایش کاری انجام دهند.
حالا پس از گذشت این مدت سراغ محمد اله‌یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفتیم و از او در مورد روند طرح ساماندهی نوازندگان خیابانی جویا شدیم:
مدیرکل دفتر موسیقی: اجراهای خیابانی نباید مخل آسایش مردم و خارج از عرف باشد
«مساله اجراهای خیابانی چند بُعد دارد. از یک طرف بُعد ساماندهی و شناسنامه‌دار شدن گروه‌هایی است که در گوشه و کنار معابر نوازندگی می‌کنند که این کار یعنی ساماندهی شهری که در وهله اول از وظایف شهرداری و بعد نیازمند همراهی نیروی انتظامی است.
* بُعد دوم به جهت محتوا و اجرای قطعاتی است از سوی گروه‌ها که باید مورد تایید و در چارچوب ضوابط کشور باشد. در این زمینه ادارات ارشاد استان‌ها می‌توانند کمک کنند.
* بُعد سوم حفظ نظم عمومی و آسایش مردم است، به تعبیری اجراهای خیابانی مخل آسایش مردم در ترددها یا تداخل‌های خارج از عرف نباشد.
* بُعد چهارم دیدگاه پیشکسوتان و اساتید موسیقی در گونه‌های ایرانی، نواحی و کلاسیک به این قضیه است. برخی اساتید معتقدند با اجراهای خیابانی و در معابر، شان موسیقی فاخر ایرانی در گونه‌های ردیف دستگاهی یا نواحی حفظ نمی‌شود و اصلا جای این موسیقی در معابر و کف خیابان نیست.
علی‌ایحال مساله قبل از اینکه برای ساماندهی نیاز به هماهنگی دستگاه‌ها داشته باشد، بیشتر نیازمند بررسی‌های جامعه‌شناسانه و مردم‌شناسانه و گفت و گوهای اقناعی در جامعه هنری است. دستگاه‌های اجرایی ذیربط در سال‌های اخیر گفتگوهایی در مورد مسائل موسیقی و نوازندگان خیابانی داشته‌اند اما به دلیل فاصله بین نگاه‌ها به این قضیه، هنوز به اجماعی دست نیافته‌اند.»
واکنش به مساله ساماندهی موسیقی خیابانی صرفا به وزارت فرهنگ و ارشاد ختم نمی‌شود. اما اینجا اختلافی فاحش بین دیدگاه استاندار استان تهران و فرماندار شهر تهران در مورد موسیقی خیابانی نیز نشان می‌دهد که این اختلاف نظر از مردم گرفته تا مسولین وجود دارد و لزوم ساماندهی و محدودسازی این پدیده را آشکار می‌سازد.
اختلاف سلیقه دستگاه‌ها هم‌چنان مانع ساماندهی موسیقی خیابانی
محسنی بندپی؛ استاندار تهران در مردادماه سال 98 با بیان اینکه نواختن موسیقی خیابانی را تکدی‌گری نمی‌دانم اعلام کرده بود :«استانداری برای اخذ مجوزهای لازم برای نوازندگان موسیقی خیابانی کمک‌های لازم را انجام می‌دهد. نوازندگان موسیقی خیابانی می‌توانند با هماهنگی استانداری تهران از طریق وزارت ارشاد اقدام به اخذ مجوزهای لازم کنند. نواختن موسیقی‌های خیابانی باعث ایجاد نشاط اجتماعی شده و برای افزایش روحیه مردم مناسب است.»
این در حالیست که عیسی فرهادی فرماندار تهران نظری متفاوت دارد. او در مورد فعالیت موسیقی‌های خیابانی و افرادی که در مبادی ورودی و خروجی متروها اقدام به اجرای موسیقی زنده می‌کنند اظهار کرد: هرگروه موسیقی و کنسرتی که قصد فعالیت در سطح شهر را دارد باید از وزارت ارشاد و دستگاه‌های مربوطه مجوز داشته باشد. البته برخی نمایش‌های سنتی مانند عمو نوروز که به صورت مقطعی فعالیت می‌کنند شامل موسیقی‌های خیابانی نمی‌شود. موسیقی‌های خیابانی به نحوی تبدیل به تکدی‌گری نوین شده است و برای برخی مردم و خانواده‌ها مزاحمت ایجاد میکند. اگر این گروه‌های موسیقی مجوز نداشته باشند کارشان غیرقانونی است.
پاسخ سازمان فرهنگی هنری شهرداری چیست؟
اما شهرداری از بُعد معابر و نظارت بر اماکن و بحث چهره شهر و زیباسازی و پیشبرد اهدافی چون مرتفع کردن آلودگی‌های صوتی و ظاهری و ارتقاء سطح سلامت بهداشتی روانی شهروندان وظیفه دارد. در زمینه موسیقی و نوازندگان خیابانی، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و ذیل آن معاونت موسیقی، بخش مربوطه برای پیگیری موسیقی خیابانی محسوب میشود. در این خصوص «امیرحسین سمیعی» مدیر موسیقی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران توضیحاتی به خبرنگار موسیقی فارس بدین شرح ارائه کرد:
ما برای این موضوع پیشنهاد داریم. ساماندهی و سازماندهی نوازندگان موسیقی برای آموزش، هدایت و تعالی این هنرمندان مورد نظر ماست. پیشنهاد این است که در واقع مکان‌هایی خاص از شهر برای این‌ها منظور شود و این‌ها در آن مکان‌ها به اجرای برنامه بپردازند و به نوعی ضابطه‌مند شوند که بدین شکل در زمان و مکان مشخص محتواهایی مشخص به اجرا گذاشته شود. و باید موازینی برای این نوازندگان وجود داشته باشد که به هیچ وجه در ایام و مناسبت‌های خاص مذهبی به اجرا نپردازند.
مدیر موسیقی سازمان فرهنگی شهرداری با تاکید بر پیشنهادی بودن این قضیه افزود: اینجا بحث خوبی و بدی نیست بلکه این هنرمندان باید در مسیر تعالی قرار بگیرند و با آموزش و هدایت در مسیر رشد قرار بگیرند که می‌تواند آن‌ها را به شرایط و مشاغل مطلوب‌‌تری در جامعه رهنمون کرد. پس پیشنهاد ما ساماندهی و آموزش و هدایت این نوازندگان خیابانی و برنامه‌ریزی برای آنهاست که در زمان و مکان خاص و مشخص به اجرا بپردازند. این امر باعث میشود که نوازندگان در هاکجا به اجرا نپردازند و برنامه‌شان هم هر روزه نباشد بلکه می‌توان آن را از تمام جوانب تعریف و مشخص کرد.
سمیعی در مورد همکاری ارگان‌هایی که باید در این مساله ورود کنند افزود: همه ارگان‌ها و سازمان‌های ذیربط باید در این مورد هم‌افزایی و تعامل داشته باشند. همانطور که دفتر موسیقی ارشاد در حال تنظیم دستورالعملی برای نوازندگان خیابانی است، نهاد «خانه موسیقی» هم می‌تواند در این زمینه کمک بکند زیرا صنف است و می‌تواند کمک صنفی بکند. نیروی انتظامی نیز باید در این زمینه برای ساماندهی نوازندگان خیابانی به عنوان بخشی از قوه مجریه ورود کند. در مجموع این مساله به جهت چند لایه بودن به کمک جمعی نهادها و هم‌افزایی آن‌ها نیازمند است.
نظر مردم در این مورد چیست؟
خبرنگار موسیقی فارس یک روز را صرف جویا شدن نظر مردم در مورد موسیقی خیابانی کرد. و نتایج جالب توجهی بدست آمد. در این مشاهده میدانی در مورد «نوازندگان خیابانی» درصدی از رهگذران عمدتا جوان، نسبت به این پدیده واکنش و نظر خاصی نداشتند و حدود ۳۰ درصد عمدتا با سن بالا با آن مخالف بودند. اما دلیل مخالفت افراد این بود که سر و صدای زیاد موسیقی در خیابان اذیت‌مان میکند و برخی هم ابراز داشتند که در روزهایی خاص و مناسبت‌های مذهبی که شرایط موجهی برای شنیدن موسیقی نیست، دوست نداریم در خیابان موسیقی بشنویم اما وقتی با این نوازندگان خیابانی مواجه می‌شویم، قلبا آزرده خاطر می‌شویم.
در ادامه نظر برخی عابرین را با هم می‌خوانیم:
سمعک‌هایم را از گوشم درمی‌آورم تا صدای نوازندگان خیابانی را نشنوم
اولین رهگذر پیرمردی حدود ۸۰ سال به بالا بود که گفت هر وقت که از دور این نوازندگان خیابانی را می‌بینم، سمعک‌هایم را از گوشم درمی‌آورم تا صدایشان را نشنوم.
عابری دیگر که جوانی دانشجو بود می‌گفت: من در هر شرایطی که باشم و حتی مهم‌ترین کار عمرم هم برایم پیش بیاید، زمانیکه از کنار نوازندگان خیابانی رد می‌شوم حتما باید حداقل دوسه دقیقه بایستم و به موسیقی‌شان گوش کنم.
آقایی میانسال گفت: من زیاد برایم فرقی ندارد چون اصولا توجهی نمی‌کنم و زود می‌گذرم و هیچگاه حتی به این قضیه فکر هم نکرده‌ام و این نشان می‌دهد که کارشان توجه مرا جلب نکرده است. من البته به شدت اهل موسیقی گوش دادن هستم اما موسیقی خوب گوش می‌دهم از موسیقی سنتی خودمان تا موسیقی‌های محلی.
بانویی که دانشجوی رشته هنر بود گفت: من با این وجود که خیلی وقت‌ها ته جیبم کمترین پول را داشته‌ام ولی هیچگاه بدون پول دادن به این هنرمندان رد نشده‌ام. البته که خیلی از سطح و کیفیت کارشان راضی نیستم و آهنگ‌های باب میل من را اجرا نمی‌کنند ولی این واکنش به نوعی احترامی‌ست که من از منظر اجتماعی رعایت می‌کنم.
اصلا نوازندگان خیابانی را دوست ندارم اگر می‌دانستم چیزی به اسم «فارس من» هست حتما من هم شکایت می‌کردم
رهگذر دیگر آقایی حدودا ۶۰ ساله بود که به سختی رضایت به صحبت با ما داد چراکه از همان عکس‌العمل شدید و ناراضی‌اش هنگام عبور از کنار نوازندگان خیابانی معلوم بود با این قضیه مشکل دارد. او در این مورد گفت: «من اصلا نوازندگان خیابانی را دوست ندارم. حالا که می‌گویید در خبرگزاری شما سامانه‌ای به نام «فارس من» هست و خیلی‌ها برای ساماندهی این نوازنده‌ها درخواست داده‌اند، اگر من هم می‌دانستم حتما در این مطالبه شرکت می‌کردم چون واقعا این موسیقی من را آزار می‌دهد. الان هم که به شدت این گروه‌ها زیاد شده‌اند و از هر خروجی و ورودی مترو که میخواهی رد بشوی ناچار با آن‌ها مواجه می‌شوی. صدای این موسیقی اذیتم میکند بخصوص که جدیدا ماسماسکی هم برای زیاد کردن صدا با خودشان همراه می‌آورند که صدایی بلند و بی‌کیفیت بیرون می‌دهد آنهم با موسیقی‌هایی سخیف که منزجر کننده است. من واقعا حالم بد میشود زمانیکه از کنارشان رد می‌شوم. البته خدای نکرده اصلا منظورم شخص آن آقایان نیست و هیچ گاه هم کوچک‌ترین بی احترامی نکرده‌ام ولی من با این قضیه مشکل دارم.»
رهگذر دیگری می‌گفت:« که من اوایل اصلا مشکلی با این نوازنده‌ها نداشتم تا اینکه در یکی از مناسبت‌های مذهبی که اصلا شانیتش به گونه‌ای نبود که موسیقی زنده در خیابان اجرا شود، با این صحنه مواجه شدم و از بی فکری نوازنده‌ها گرفته تا نیروی انتظامی و هر ارگانی که مسول این امر است، به شدت ناراحت شدم چراکه ما باید اول از همه این موارد بی‌ضابطه را ضابطه‌مند کنیم که متاسفانه هر روز می‌بینیم در روز جشن و عزا و غم و شادی مدام این نوازنده‌ها در انظار عموم به نوازندگی و خوانندگی می‌پردازند.
بررسی‌های میدانی فارس در مورد سوژه «فارس من» که بسیاری خواستار برچیده شدن یا لااقل ساماندهی و ضابطه‌مند کردن نوازندگان خیابانی شده‌اند از زوایا و لایه‌های مختلف انجام شد. بیشتر ارگان‌ها، نهادها و سازمان‌هایی که هرکدام به نوعی و از زاویه‌ای ملزم به ورود به این مساله هستند، جوابی قانع کننده برای این معضل اجتماعی نداشتند. هرکدام به نوعی پیگیری این موضوع را به دیگری مرتبط می‌داند.
از این رو با بررسی‌های صورت گرفته فوق می‌توان به این نتیجه رسید که مشکل نوازندگان خیابانی نیازمند پیگیری‌های متعاقب بوده و فارس به عنوان پلی برای انتقال مطالبات مردم، به تفکیک و مفصل سراغ ارگان‌های ذیربط خواهد رفت و نتایج در قالب گزارش‌هایی پیوسته و مرتبط منتشر خواهد شد.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: موسیقی خیابانی نوازندگان نوازندگان خیابانی محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی نوازندگان خیابانی نوازندگان خیابانی موسیقی های خیابانی اجراهای خیابانی گروه های موسیقی موسیقی خیابانی نیروی انتظامی برای ساماندهی نشان می دهد سازمان فرهنگی دفتر موسیقی نوازنده ها موسیقی ها دستگاه ها دوره گرد ارگان ها گروه ها فارس من
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۰۲۰۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هنر موجب توسعه و ماندگاری فرهنگ میشود
به گزارش خبرنگار مهر، مهدی ترکیان شامگاه چهارشنبه در آئین رونمایی از پوستر دومین جشنواره تئاتر خیابانی منطقه‌ای شهرستان محلات با اشاره به اهمیت هنر، اظهار کرد: هنر موجب توسعه، استحکام و ماندگاری فرهنگ میشود و هر شهری که از ظرفیت هنرمندان، هنردوستان و اهل مطالعه، بیشتری بهره گیری کند، موفق‌تر خواهد بود.
وی ادامه داد: افتخار شهر به داشتن انسان‌های متفکر، کتابخانه‌ها، کتابخوانان، افرادی که برای مشاهده تئاتر و سینما هزینه می‌کنند همچنین افرادی که از ظرفیت اساتید برجسته بهره می‌برند، خواهد بود.
ترکیان افزود: افتخارات اهالی هنر بر اثر سال‌ها تلاش، ممارست و تحمل دشواری‌ها به دست می‌آید که بسیار ارزشمند است.
وی با اشاره به الزامات و ملاحظات تئاتر خیابانی تصریح کرد: تلاش می‌کنیم تا این آئین با باشکوه و درخور نام شهرستان برگزار شده تا هنر شهرستان ارتقا پیدا کند.
محمدجواد کاظم‌زاده، معاون سیاسی امنیتی و اجتماعی فرمانداری شهرستان محلات نیز در این آئین گفت: تئاتر، هنری زنده است که به طور مستقیم با مخاطب ارتباط برقرار کرده و می‌تواند اثرگذار بوده و به حل معضلات اجتماعی بپردازد.
کد خبر 6081507
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد