به نقل از «مهر»

حمله به پایگاه ۴۵ حشد شعبی شوی تبلیغاتی بود

تاریخ انتشار: ۱۰ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۶۵۹۹۳

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل-جواد حیران نیا-رامین حسین آبادیان: یگان مبارزه با تروریسم عراق (مکافحة الارهاب) شامگاه پنجشنبه پنجم تیرماه در اقدامی هماهنگ با سفارت ایالات متحده آمریکا با یورش به پایگاه تیپ ۴۵ سازمان حشد شعبی (متشکل از رزمندگان کتائب حزب الله)، شماری از نیروهای مقاومت را بازداشت کرد. در پی زبانه کشیدن خشم جامعه عراقی و واکنش‌های منفی گسترده در محافل سیاسی ــ امنیتی این کشور، رزمندگان بازداشت‌شده نهایتاً چهار روز پس از دستگیری در روز دوشنبه آزاد شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سخنگوی رسمی مقاومت اسلامی نُجَباء در همین ارتباط در گفتگویی تفصیلی با خبرگزاری مهر حمله روز پنجشنبه را عاری از ویژگی‌ها و تعاریف نظامی قلمداد کرد و گفت: این اقدام صرفا عملیاتی علیه پایگاه پشتیبانی لجستیک الحشد و تنها متشکل از ۱۳ نیروی نظامی به عنوان نگهبان بود.

مهندس «نصر الشَمَّری» با بیان اینکه «عملیات یادشده با نیروهای زیادی متشکل از ۲۰ خودروی زرهی صورت پذیرفت»، تصریح کرد: ارزیابی ما از این اقدام دال بر یک اشتباه بسیار بزرگ است که می‌توانست به درگیری بین نیروهای امنیتی منجر شود و تکرار اشتباهاتی از این دست می‌تواند کشور را به سمت سرنوشتی مجهول رهسپار کند.

وی در بخش دیگر از این گفتگو با اشاره به مذاکرات استراتژیک ایالات متحده آمریکا و عراق اظهار داشت: این در واقع نمایش‌نامه‌ای برای مشروعیت بخشی به حضور نیروهای اشغالگر آمریکایی است. این اقدام همچنین تلاشی برای دور زدن مصوبه پارلمان عراق مبنی بر اخراج همه نیروهای بیگانه از خاک عراق و پایان دادن به ائتلاف بین المللی بوده که به بهانه مبارزه با داعش شکل گرفته است.

معاون دبیرکل نُجَباء با بیان اینکه «پروپاگاندای رسانه‌ای بی‌خاصیت و صداهای خریداری شده از سوی آمریکا به هیچ وجه بیانگر خواست و اراده افکار عمومی عراق نیست»، خروج اشغالگران از اراضی این کشور را حتمی توصیف کرد و افزود: تناقض بزرگی که مشهود و عیان است؛ ادعای برخی در خصوص نیاز عراق به حمایت آمریکایی‌ها است. سوالی که مطرح می‌شود آن است که وقتی اشغالگران آمریکایی توانایی حمایت از خویش را ندارند، چگونه می‌توانند امنیت عراق را حفظ کنند؟!

متن کامل گفتگو به شرح ذیل است.

*همان‌گونه که مستحضر هستید اخیرا نیروهای مبارزه با تروریسم عراق به یکی از مقرهای الحشد الشعبی در بغداد هجوم بردند؛ حمله‌ای که با هماهنگی آمریکایی‌ها صورت پذیرفت. ارزیابی شما از این حمله چیست و به نظرتان چرا چنین تصمیمی اتخاذ شد؟

در ابتدا باید تاکید کرد که از حیث نظامی نمی‌توان آنچه در بغداد روی داد را یک حمله نظامی تعبیر کرد. بلکه این اقدام صرفا عملیاتی علیه پایگاه پشتیبانی لجستیک الحشد و تنها متشکل از ۱۳ نیروی نظامی به عنوان نگهبان بود. از طرف دیگر عملیات با نیروهای زیادی متشکل از ۲۰ خودروی زرهی صورت پذیرفت و به بازداشت تمام این نیروها منجر شد.

اما ارزیابی ما از این اقدام دال بر یک اشتباه بسیار بزرگ است که می‌توانست به درگیری بین نیروهای امنیتی منجر شود. آن هم در زمانی بسیار بغرنج و حساس که از یک سو پاندمی کرونا در حال انتشار است و از سوی دیگر نیروهای ترکیه به نقض حاکمیت ملی عراق و اشغال برخی مناطق کشور می‌پردازند. به این دو مورد باید فروپاشی وضعیت اقتصادی را اضافه کرد که تنها به سود نیروهای آمریکایی است که بنا بر قانون مصوب پارلمان عراق اشغالگر و غیرمشروع هستند.

تناقض بزرگی که در اینجا مشهود و عیان است ادعای برخی در خصوص نیاز عراق به حمایت آمریکایی‌ها است اما در عین حال اشغالگران خواستار آن هستند که نیروهای عراقی، آنان را از حملات مقاومت مصون بدارند. سوالی که مطرح می‌شود آن است که وقتی اشغالگران آمریکایی توانایی حمایت از خودشان را ندارند، چگونه می‌توانند امنیت عراق را حفظ کنند؟!

در جمع بندی این سوال باید تاکید کرد که این اقدام، اشتباهی بزرگ علیه الحشد الشعبی بود که با کاروانی از شهدا و جویباری از خون، هیبت و حاکمیت را به کشور بازگرداند. تکرار اشتباهاتی از این دست می‌تواند کشور را به سمت سرنوشتی مجهول رهسپار کند.

*پایگاه‌های کتائب حزب‌ الله به صورت مستمر هدف حملات آمریکایی‌ها قرار می‌گیرد. دلیل نگرانی آمریکا از استقرار گروه‌های مقاومت در مرزهای سوریه و عراق واقع در استان الانبار چیست؟

از زاویه دید آمریکایی‌ها نیروهای الحشد الشعبی و گروه‌‍‌های مقاومت اسلامی عراق جزئی از محور مقاومت هستند که به صورت روزافزونی در حال گسترش و امتداد یافتن است. لذا آمریکایی‌ها بر روی افزایش حضور در مناطق مرزی حد فاصل عراق و سوریه و همچنین گسترش پایگاه‌های نظامی خود در این مناطق متمرکز شده‌اند. البته این رویکرد برگرفته از نادانی آن‌ها است؛ چرا که رژیم صدام با آن میزان از سیطره نیز نتوانست به طور کامل مرزهای عراق و سوریه را تحت کنترل داشته باشد و از این رو آمریکایی‌ها هم قادر به تحقق این هدف نیستند.

اما دلیل اینکه کتائب حزب الله عراق بیش از سایر گروه‌ها هدف حمله قرار می‌گیرد آن است که این گروه، یک منطقه عملیاتی وسیع و گسترده را در این مناطق مرزی در اختیار دارد؛ امری که موجب نگرانی و عصبانیت اشغالگران آمریکایی می‌شود. نباید فراموش کرد که کتائب حزب الله از مهم‌ترین گروه‌هایی است که چه قبل از اخراج نیروهای آمریکایی در سال ۲۰۱۱ و چه بعد از بازگشت آن‌ها به بهانه مبارزه با داعش در سال ۲۰۱۴ به مبارزه با اشغالگران پرداخت. همچنین کتائب از جمله گروه‌های دارای موضع‌گیری ثابت و قاطع در نفی اشغالگران بوده است و تا زمان دخالت آمریکایی‌ها در روند سیاسی عراق از ورود به این کارزار امتناع می‌ورزد.

اما امروز و در مواجهه با تعرض به کتائب حزب‌الله، ما همگی خود را سربازهای این گروه مقاوم، مجاهد و فداکار می‌دانیم و تحت هر شرایطی تا زمان اخراج کامل اشغالگران آمریکایی در کنار این گروه خواهیم بود.

*به نظر می‌رسد ایالات متحده آمریکا تلاش دارد که از خلال تضعیف الحشد الشعبی به نتایج مورد نظر در مذاکرات استراتژیک با بغداد دست یافته و بدین واسطه پوئن‌های مثبتی را برای خود ثبت کند. البته این امر می‌تواند به یک فتنه بزرگ در عراق منتهی شود که علاوه بر تضعیف نیروهای امنیتی عراق، زیان اصلی متوجه نیروهای مبارزه با تروریسم خواهد بود. در این رابطه به نظرتان هدف اصلی آمریکا چیست؟

گفت‎‌وگوهای استراتژیک ایالات متحده آمریکا و عراق در واقع نمایش‌نامه‌ای برای مشروعیت بخشی به حضور نیروهای اشغالگر آمریکایی است. این اقدام همچنین تلاشی برای دور زدن مصوبه پارلمان عراق مبنی بر اخراج همه نیروهای بیگانه از خاک عراق و پایان دادن به ائتلاف بین المللی است که به بهانه مبارزه با داعش شکل گرفته است. هرچند هیچ‌کدام از این تلاش‌ها یارای مقابله با قانونی که از سوی پارلمان عراق صادر شده را ندارد و بنا بر ماده «۶۱ - چهار» قانون اساسی عراق تایید و رای اعتماد به چنین توافقاتی صرفا وظیفه پارلمان عراق است.

البته چه بسا که برخی بحران‌ها عمداً و به خواست آمریکایی‌ها شکل بگیرد تا به واسطه ایجاد یک بحران داخلی، راه را برای دخالت آمریکا و مشروعیت بخشیدن به استمرار حضور آن‌ها در عراق هموار سازد.

مواجهه با الحشد الشعبی از سوی هر جریانی تبعات سنگینی را برایش به دنبال خواهد داشت؛ چراکه الحشد جایگاهی ویژه در میان ملت عراق دارد و به واسطه تاریخی مملو از شهادت و جانفشانی امتدادی ایدئولوژیک و مردمی در عراق پیدا کرده است.

در نتیجه مقاومت علیه آمریکایی‌ها تحت هر شرایطی ادامه پیدا می‌کند و آمریکا مجبور به خروج از عراق می‌شود. این گزاره آرزویی دست نیافتنی نبوده و برای ما عینیت یافته است.

*آمریکا با همراهی برخی مزدوران داخلی در عراق درصدد به حاشیه بردن خروج نیروهای آمریکایی از کشور (که از سوی پارلمان بر آن تاکید شده) است. این مساله همچنین به واسطه نادیده گرفتن نقش الحشد الشعبی در مبارزه با تروریسم نمود پیدا کرده است. نظر شما در این باره چیست؟

مساله حضور نظامیان آمریکایی در عراق نه به حاشیه می‌رود و نه پایان می‌پذیرد، مگر با یک نتیجه و آن هم عقب نشینی کامل و فراگیر آمریکایی‌ها از همه اراضی عراق. این پروپاگاندای رسانه‌ای بی‌خاصیت و صداهای خریداری شده از سوی آمریکا به هیچ وجه بیانگر خواست و اراده افکار عمومی عراق نیست.

عراقی‌ها ملتی مسلمان و با تاریخی مملو از عزت و کرامت هستد و به هیچ بهانه‌ای پذیرای اشغالگران نخواهند بود. تجربه سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ فاصله‌ای با اشغالگران آمریکایی ندارد و مقاومتی که توانست آمریکا با نیروهایی ده‌ها برابر بیشتر از نیروهای کنونی را از عراق بیرون براند، بدون شک توانایی تکرار این مساله را دارد.

*جناب شیخ اکرم الکعبی، دبیرکل نُجَباء در واکنش به بازداشت نیروهای الحشد الشعبی از سوی سازمان مبارزه با تروریسم خطاب به مسببان این حادثه گفت: «جهت‌گیری خود را بر ملا کردید، پس چه بهتر که توهم نداشته باشید». به نظر شما مخاطب اصلی این اظهارات کدام کشورها، گروه‌ها و اشخاص است؟

مخاطب اصلی این اظهار نظر سفارت اشغالگران آمریکایی و حلقه نزدیک به شخص نخست وزیر است؛ حلقه‌ای رسانه‌ای که به جز طرح‌های رسانه‌ای کاری از پیش نمی‌برد و هیچ توجهی به بحران‌های بهداشتی، امنیتی و اقتصادی گریبانگیر کشور ندارد.

کد خبر 4961726 رامین حسین آبادیان

منبع: مهر

کلیدواژه: نصر الشمری مقاومت اسلامی نجباء عراق حشد شعبی ایالات متحده آمریکا دونالد ترامپ عراق رژیم صهیونیستی ویروس کرونا ایران عربستان سعودی فلسطین روسیه سوریه لبنان امارات متحده عربی افغانستان لیبی ایالات متحده آمریکا اشغالگران آمریکایی مبارزه با تروریسم کتائب حزب الله پارلمان عراق الحشد الشعبی آمریکایی ها رسانه ای گروه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۶۵۹۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دامی که آمریکا برای عراق پهن کرد

مینا العریبی، سردبیر روزنامه انگلیسی زبان در مقاله The National «عراق را ترک نکنید؛ در چرایی تداوم حضور آمریکا در عراق» که در وب سایت فارن افرز منتشر شده است، سعی در توجیه تداوم حضور آمریکا در عراق داشته است.

به گزارش فرهیختگان به نقل از العریبی در این مقاله سعی کرده آمریکا را ضامن حاکمیت عراق توصیف کند؛ گزاره‌ای که بی‌پایه بودن آن در نگاهی سطحی به وضعیت عراق در طول سالیان اشغال روشن می‌شود. نکته مهم‌تری که خوانش این مقاله آن را روشن می‌سازد، بیم آمریکا و حامیان آن از پیوند محکم جمهوری اسلامی ایران و عراق و ارتباطات قوی دو کشور است.

اکثر نخست‌وزیران عراق در دو دهه گذشته در مقطعی از ارتش آمریکا خواسته‌اند کشورشان را ترک کنند.

مذاکرات دوجانبه طی ۱۵ سال گذشته یا بیشتر سبب شده است حضور نظامی ایالات‌متحده در عراق از زمان اوج آن در سال ۲۰۰۷، یعنی زمانی که ۱۷۰ هزار نیروی آمریکایی به‌عنوان بخشی از «بسیج» مبارزه با القاعده و پشتیبانی از نیرو‌های مسلح این کشور که پس از متلاشی شدن از سوی واشنگتن در سال ۲۰۰۳ هنوز در مرحله بازسازی خود بودند، به‌شدت کاهش یابد.

تعداد فعلی سربازان آمریکایی در عراق اکنون ۲۵۰۰ نفر است. تهدید ایجاد شده از سوی القاعده و داعش در این کشور هم به میزان قابل‌توجهی کاهش یافته و اعمال خشونت‌آمیز چشمگیر هم نادر شده، شرایطی که توجیه‌کننده حضور کمرنگ نیرو‌های آمریکایی در عراق است.

اکنون سودانی به دنبال پایان دادن به ماموریت نظامی آمریکا در عراق است. اگرچه سودانی به‌عنوان فرمانده کل قوا عملا باید بر تمام نهاد‌های مسلح عراقی تفوق داشته باشد، اما در عمل، گروه‌های شبه‌نظامی یا به‌صورت خودمختار یا از طریق نیرو‌های بسیج مردمی -سازمانی فراگیر که از نظر قانونی بخشی از دستگاه امنیتی عراق بوده، اما مستقیما با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران- هماهنگی دارد.

هنگامی که سودانی در ۱۵ آوریل با جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در واشنگتن دیدار کند، از ایالات‌متحده درخواست خواهد کرد تمام نیرو‌های آمریکایی را از عراق خارج کند، اما بعید است که طرحی برای مقابله با شبه‌نظامیان پس از خروج این نیرو‌ها ارائه کند.

اگر حضور نظامی ایالات‌متحده در عراق به پایان برسد، احتمالا متعاقبا شاهد ایجاد اختلافات سیاسی خواهیم بود. پیشرفت‌های حاصل شده برای نیرو‌های مسلح عراق از سال ۲۰۱۴ یعنی زمانی که آن‌ها نتوانستند مانع پیشروی داعش در یک‌سوم خاک خود شوند، در صورت برداشته شدن دست حمایت ایالات‌متحده ممکن است از بین برود. واشنگتن اکنون باید از اهرم نفوذ خود در بغداد برای حفظ حضور نظامی غیرجنگی، مشابه نیرو‌هایی که در آلمان، ژاپن، فیلیپین و کشور‌های دیگر دارد، استفاده کند.

فضای مذاکره

حضور ایالات‌متحده در عراق در برهه‌ای ناپایدار برای خاورمیانه در کانون توجه قرارگرفته است. جنگ در نوار غزه فرصت‌هایی را برای آن دسته از بازیگران خارجی ایجاد کرده است که به دنبال سود بردن از ویرانی‌ها هستند، ازجمله ایران. نیرو‌های نیابتی ایران اکنون بیش از هر زمان دیگری فعال هستند و تهران خواستار چیزی جز کاهش حضور ایالات متحده در منطقه و ترک کامل عراق نیست.

ایالات‌متحده امروز دوستان زیادی در رهبری عراق ندارد؛ وضعیتی که نتیجه عدم تعامل دیپلماتیک این کشور در طول سال‌ها به شمار می‌رود. با این حال، این امر بدان معنا نیست که سیاستمداران عراقی همگی خواهان خروج نیرو‌های آمریکایی از این کشور هستند.

در این میان سیاست‌های دولت عراق نیز تا حدودی متناقض است. تلاش‌های کنونی برای پایان دادن به حضور نظامی ایالات‌متحده بخشی از تلاش گسترده‌تر بغداد برای محدود کردن نفوذ بین‌المللی در این کشور است؛ دولت عراق همچنین استفاده از دینار عراق را برای معاملات مالی به‌جای دلار آمریکا دنبال می‌کند و نهاد ماموریت کمک‌رسانی سازمان ملل به عراق را نیز که به نظارت بر انتخابات و تشویق گفتگو میان احزاب سیاسی رقیب کمک کرده، محدود کرده است.

با این حال، دولت عراق همچنان به دنبال برقراری پیوند نظامی با غرب است. گروه مامور ناتو در عراق که به آموزش و مشاوره نیرو‌های عراقی کمک می‌کند، برخلاف آمریکا، زیر بار انتقاد‌ها قرار ندارد.

دلایل بقا

دولت‌های پیشین ایالات‌متحده تلاش‌های مختلفی را برای پاسخگویی به خواسته‌های عراق برای مذاکره مجدد درباره حضور نظامی ایالات متحده در عراق انجام داده‌اند. خاطرات وعده رئیس جمهور اوباما برای خروج نیرو‌های آمریکایی از عراق و بازگشت سه‌سال بعد آن‌ها به این کشور هنوز هم در خاطرات اهالی عراق زنده است.

برای بیش از دو دهه، عراق سنگ بنای سیاست خاورمیانه‌ای ایالات‌متحده بوده و فعالیت‌های نظامی ایالات‌متحده بیشتر بر تهدید تروریستی القاعده و بعدا داعش متمرکز بوده است. البته اگرچه این گروه‌ها هنوز هم تهدید به‌شمار می‌روند، دامنه دست درازی آنان به‌شدت کاهش یافته است، اما در این میان خطرات دیگری در قالب گروه‌های شبه‌نظامی سرکش پدیدار شده است که بیشتر آن‌ها از سوی تهران تغذیه می‌شوند.

البته ایالات‌متحده در این میان بدون اهرم فشار هم نیست. عراق همچنان به‌شدت به حمایت سیاسی و نظامی واشنگتن برای تقویت نیرو‌های مسلح خود و همکاری با شرکای منطقه‌ای متکی است.

آزمون اراده‌ها

یک تناقض کلیدی در بطن سیاست عراق وجود دارد؛ درخواست‌های ارائه‌شده برای حاکمیت بیشتر عراق که در عمل به خروج نیرو‌های آمریکایی ترجمه می‌شود، توسط گروه‌هایی تحریک می‌شود که خود با گرفتن دستورات از تهران، اقتدار دولت عراق را تضعیف می‌کنند. ایالات‌متحده ضربه اولیه را [به حاکمیت عراق]با جنگ و اشغال سال ۲۰۰۳ وارد کرد و آسیب به حاکمیت عراق به شبه‌نظامیان و دیگر بازیگران غیردولتی اجازه داد تا در سال‌های پس از آن تکثیر شوند.

موضوع حضور نیرو‌های آمریکایی در عراق به آزمون اراده بین بازیگران سیاسی خواستار هماهنگی بغداد با تهران و کسانی تبدیل شده که می‌خواهند استقلال عراق را از طریق ایجاد توازن در روابط با تهران و واشنگتن تضمین کنند. آنچه در این بحث مطرح است بسیار بزرگ‌تر از چند هزار سرباز غیرجنگی است. به‌نفع عراق و ایالات‌متحده است بر سر یک توافق بلندمدت مذاکره کنند که مساله سربازان را حل و در مرحله بعدی روابط ایالات‌متحده و عراق را تنظیم کنند.