Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «ایسنا»
2024-04-25@12:13:37 GMT

نخستین ارکستر سمفونیک ایران

تاریخ انتشار: ۱۴ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۵۱۵۲۶۰

چگونه ۶۰۰ سال قبل، نخستین ارکستر سمفونیک ایران به رهبری «عبدالقادر مراغه‌ای» شکل گرفت؟

به گزارش ایسنا، روزنامه خراسان نوشت: : «موسیقی سریال امام‌ علی(ع)، یکی از ماندگارترین آثار موسیقایی معاصر محسوب می‌شود اما کمتر کسی می‌داند که استاد فرهاد فخرالدینی، این موسیقی جاندار و دلنشین را از دل آثار پیشینیان بیرون کشیده و آن را به زبان نِت‌نویسی امروزی درآورده و با اجرای نوازندگان معاصر، به گوش ما رسانده‌ است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اصل این موسیقی، ساخته عبدالقادر مراغه‌ای است؛ موسیقی‌دان نامدار ایرانی قرن هشتم و نُهُم هجری که در آذربایجان به دنیا آمد و در سال ۸۳۸هـ.ق، در هرات بدرود حیات گفت. هرچند تلاش استاد فخرالدینی برای احیای نام و آثار این موسیقی‌دان نامی ایران، درخور ستایش و تقدیر است اما مانند بسیاری از مواریث فرهنگی ما، شخصیت عبدالقادر و البته، قطعات ماندگار او نیز، دستخوش تاراج بیگانگان شده‌ است. رواج قطعات وی در آناتولی، دولتمردان ترکیه را بر آن داشت که به فکر مصادره وی، مانند مصادره مولانا و فارابی بیفتند اما هر مورخ و تاریخ‌دوستی می‌داند که اصل و ریشه عبدالقادر مراغه‌ای کجاست و میراث هنری او، در واقع تکامل گنجینه ارزشمندی است که از باربد و نکیسا تا ابن‌سینا، فارابی و صفی‌الدین اُرموی در تدوین آن نقش داشته‌اند. در این نوشتار مختصر، قصد داریم به زندگی عبدالقادر مراغه‌ای  و تاثیر وی در تاریخ هنر ایران بپردازیم و از نقش وی در شکل گرفتن نخستین ارکستر سمفونیک ایران صحبت کنیم.

ستاره موسیقی عهد تیموری

فرزندان تیمور لنگ، مانند خود او نبودند؛ یعنی آثار توحشی که می‌توان در مشی و روش تیمور یافت، در رفتار پسران و جانشینان وی کمتر به چشم می‌آید. شاهرخ، پسر و جانشین تیمور لنگ، شهر هرات را به پایتختی برگزیده بود و به هنرمندنوازی و تکریم دانشمندان اشتغال داشت و هم او بود که مقدمات بازگشت دوران طلایی هنر ایرانی اسلامی را فراهم کرد. مکتب هرات که یکی از مهم‌ترین مکاتب هنری تاریخ ایران است، با همت او نُضج گرفت و پدیده‌های کم‌نظیری مانند کمال‌الدین بهزاد، نقاش و نگارگر نامدار جهان، پرورده همین مکتب هستند. عبدالقادر مراغه‌ای نیز، به امید قدر دیدن و بر صدر نشستن، راهی دربار شاهرخ شد و به این ترتیب، دوران طلایی هنر خود را آغاز کرد. چنان‌که از نام وی برمی‌آید، عبدالقادر در مراغه دیده به جهان گشود. مورخان سال تقریبی ولادت وی را ۷۵۷ هـ.ق می‌دانند. او هوش موسیقایی عجیبی داشت و ساز تخصصی‌اش، عود بود. با این‌ حال، در طول زندگی خود، ابداعات فراوانی در موسیقی کرد. وی از معدود هنرمندانی است که درباره این هنر تأثیرگذار، به ثبت تجربیات خود پرداخت.

شکوفایی استعداد یک هنرمند ایرانی

عبدالقادر مراغه‌ای پیش از دربار شاهرخ، مدتی را خدمتگزار امیران بغداد و بصره بود اما هیچ‌کدام مانند شاهرخ قدرش را ندانستند و از وی حمایت نکردند. عبدالقادر در دربار شاهرخ مقامی بلند یافت. احمدبن‌جعفر خوافی در «مجمل فصیحی» که در دوره تیموری به رشته تحریر درآمده‌ است، می‌نویسد: «چنان‌ که صاحب غنا و الحان بود و در انواع فضل و کمال ذوفنون بود، فضل بسیار داشت و قاری بی‌نظیر بود و شعر خوب گفتی و خط نیکو نوشتی و در علم موسیقی سرآمد ادوار بود.»

ظاهراً ورود عبدالقادر به دربار شاهرخ، حدود سال ۸۲۰ هـ.ق (۷۹۶ خورشیدی)، حدود ۶۰۰ سال قبل، اتفاق افتاده است. وی مسئولیت برگزاری جشنواره‌های موسیقی را در دربار شاهرخ بر عهده داشت؛ حتی در روزهای عزا نیز، با شعر و موسیقی، محفل می‌آراست و آزردگی را از روح شنوندگان می‌زدود. در دوره‌ای که به سبب فعالیت «حروفیه» و تلاش آنها برای ترور شاهرخ، همه هنرمندان در مظان اتهام بودند، عبدالقادر به سلامت راه طی کرد. او به پرورش شاگردان و جذب استعدادهای هنری مشغول شد. توانمندی وی در نواختن انواع سازهای ضربی و زهی، باعث شد تا بتواند با تلفیق سازهای مختلف، قطعه‌هایی را برای اجرای گروهی تدارک ببیند. این نخستین ارکستر سمفونیک ایران بود. به دستور مراغه‌ای، نوازندگان سازهای زهی، کوبه‌ای و بادی، به طور همزمان، به اجرای یک قطعه می‌پرداختند؛ سهم هر نوازنده در اجرا چنان بود که اگر به تنهایی می‌نواخت، معنای موسیقایی نداشت. افزون برای این‌ها، عبدالقادر از خوانندگان خوش‌صدا نیز در ارکستر خود بهره می‌برد و از آنجا که شاعر نیز بود، گاه قطعات خود را با شعری دل‌انگیز تلفیق می‌کرد و باعث بُهت شنوندگان می‌شد. او سه کتاب در عرصه موسیقی به رشته تحریر درآورد؛ «جامع الالحان»، «مقاصد الالحان» و «کنزالالحان» که ظاهراً مکتوب آخری، مفقود شده است.»

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: موسیقی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۱۵۲۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تصاویر دیده نشده از محمدرضا شجریان/ عکس

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، محمدرضا شجریان، خواننده محبوب و استاد آواز موسیقی اصیل ایران در سال ۱۳۱۹ در شهر مشهد در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. پدرش قاری قرآن بود و صوت قرآن را از ۸ سالگی به محمدرضا که صدای خوشی داشت نیز آموخت.

به گزارش ایلنا، شجریان با اولین معلم موسیقی خود در سال ۱۳۳۶ زمانی آشنا شد که برای تحصیل به دانشسرای مقدماتی مشهد وارد شد. وی دو سال بعد علاوه بر تلاوت قرآن، برای رادیو خراسان آوازهای بدون موسیقی را نیز اجرا کرد.

شجریان که پس از دریافت دیپلم از دانشسرای عالی، به استخدام آموزش و پرورش درآمده بود از سال ۴۶ پس از چند سال تدریس در دبستان‌های مشهد به تهران منتقل شد. وی در تهران نزد اسماعیل مهرتاش درس آواز آموخت و همزمان خوشنویسی و نوازندگی سنتور را نیز پی گرفت.

اولین اجرا و ضبط صدای شجریان در پاییز سال ۴۶ در غالب برنامه «برگ سبز شماره ۲۱۶» از رادیو ایران پخش شد. اما او به دلیل اینکه پدرش می‌خواست نام «شجریان‌ها» با قرائت قرآن شناخته شود، در برنامه‌های رادیویی خود را با نام «سیاوش بیدکانی» معرفی کرد. تا اینکه در سال ۱۳۵۰ پدرش به خوانندگی آواز توسط وی رضایت داد و شجریان با نام خود در رادیو و تلویزیون حاضر شد. او در سال ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و آموزش سنتور و ردیف آوازی «صبا» را نزد وی آغاز کرد.

شجریان همزمان با هوشنگ ابتهاج، شاعر پرآوازه متخلص به «سایه» آشنا شده و به واسطه وی همکاری با برنامه «گلها» در رادیو را آغاز کرد. محمدرضا شجریان در این مدت در رادیو با بزرگان موسیقی نظیر احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف و فرامرز پایور قطعات بسیاری را اجرا کرد.

شجریان آموزش سبک آوازی «طاهرزاده» را از سال ۱۳۵۱ نزد «نور علی خان برومند» آغاز کرد و در سال ۱۳۵۲ نیز با عبدالله دوامی آشنا شد و ردیف آوازی وی را آموخت. او در همان سال در کنار هنرمندان بی نظیر موسیقی سنتی ایران نظیر محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و ناصر فرهنگ‌فر به عضویت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به سرپرستی داریوش صفوت پیوست.

سال ۱۳۵۴ شجریان به همراه محمرضا لطفی و ناصر فرهنگ‌فر در «جشن هنر شیراز» کنسرت «راست پنجگاه» را اجرا کردند. محمدرضا شجریان که پیش از انقلاب سال ۵۷ رادیو ملی را مانند بسیاری دیگر از هم دوره‌های خود ترک کرد. وی به همراه محمدرضا لطفی و حمایت هوشنگ ابتهاج که او هم پس از رویداد تلخ میدان ژاله از کار در رادیو دست کشیده بود، کانون «چاووش» را بنیان گذاشت.

شجریان با کانون چاووش که اکثر اعضای آن از گروه شیدا و عارف بودند آثار بسیاری را خواند که تعداد زیادی از آن‌ها محتوای انقلابی و ملی داشتند. «شب نورد» یا (برادر نوجوونه) از چاووش ۲ و «سپیده یا ایران‌ای سرای امید» و «ایرانی به سر کن خواب مستی» از چاووش۶، «همراه شو عزیز» و «ایران خورشیدی تابان دارد» از چاووش، از جمله این آثار هستند.

۲۴۵۲۴۵

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899158

دیگر خبرها

  • تصویر دیده نشده از محمدرضا شجریان
  • تصاویر دیده نشده از محمدرضا شجریان/ عکس
  • نخستین کنسرت بی‌کلام «نوای آفتاب» در سال جدید
  • آغاز فعالیت‌های ارکستر نوای آفتاب در سال ۱۴۰۳/ نخستین کنسرت با موسیقی بدون کلام
  • ارکستر نوای آفتاب سال جدید را با موسیقی بی کلام آغاز می‌کند
  • موسیقی ایران به پاپ منحصر شده است/ تاریخ انقضای موسیقی‌های بی سر و ته تمام می‌شود
  • متاسفانه موسیقی ایران به پاپ منحصر شده است/ تاریخ انقضای موسیقی‌های بی سر و ته تمام می‌شود
  • میزبانی آذربایجان‌غربی از نخستین دوره المپیاد ملی آموزش هنر
  • تخصیص ۸ میلیارد تومان برای مرکز تحقیقات فسیل ایران در مراغه
  • گزارشی از تولد رادیو در ایران؛ از هیاهوی مردم در میدان توپخانه تا نخستین آوازخوانان