شلیک ژاپنیها به زبالههای فضایی با لیزر!
تاریخ انتشار: ۱۵ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۵۲۸۸۴۷
به گزارش دیلی میل، مهندسان شرکت ماهوارهای ژاپنی موسوم به "JSAT" برنامه جدید خود برای ارسال ماهواره مجهز به لیزر را به مدار زمین برای کمک به از بین بردن زبالههای فضایی که در حال گردش به دور زمین هستند، اعلام کردند.
این شرکت در نظر دارد ماهواره خود را در سال ۲۰۲۶ پرتاب کند، جایی که قطعات کوچک زبالههای فضایی را که دانشمندان نگران آن هستند که ممکن است روزی با دیگر ماهوارههای فعال برخورد کنند، هدف قرار میدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این ماهواره از لیزر کم توان استفاده میکند که برای شلیک در پالسهای کوتاه طراحی شده است و از تکنیکی شبیه به روش معمولی که توسط متخصصین پوست برای از بین بردن لکههای پوستی استفاده میشود، استفاده میکند.
ژاپنیها به جای اینکه تمام قسمتهای زبالههای فضایی را با لیزر بسوزانند، در حال برنامهریزی برای آن هستند که به شکل هدفمند، یک قسمت کوچک از هر قطعه زباله را ذوب کنند و موجب تغییر مسیر آن به بیرون از مدار زمین شوند.
بدین ترتیب، قسمت هدف قرار گرفته شده هنگام ذوب شدن مقداری گاز منتشر میکند که محققان امیدوار هستند نیروی کافی برای هدایت آن به بیرون از مدار زمین و بازگشت به سمت جو زمین تولید کند تا کاملاً توسط جو زمین سوزانده شود.
"تادانوری فوکوشیما" سرپرست این پروژه گفت: زبالههای فضایی مشکل بزرگی ایجاد میکنند. من میخواهم به هر قیمتی این پروژه مهم را به مرحله اجرا برسانم.
این ماهواره لیزری بین ۲۷۰ تا ۳۱۷ کیلوگرم وزن خواهد داشت و در حال پشت سر گذاشتن ملاحظات و طراحی نهایی است و احتمالاً در ارتفاعی بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ مایل بالاتر از سطح زمین در مدار قرار خواهد گرفت.
این ماهواره میتواند به بیشتر از ۱۷۰ میلیون قطعه زباله فضایی که در حال حاضر گمان میرود در حال چرخش به دور زمین هستند، دسترسی داشته باشد.
بسیاری از زبالههای فضایی تنها چند سانتیمتر اندازه دارند که شامل اجزای کوچکی هستند که از ماهوارهها یا موشکهای جدا شدهاند و در مدار زمین باقی ماندهاند.
با این حال، دانشمندان تخمین میزنند بیش از ۳۴ هزار زباله بزرگتر از چهار اینچ در مدار زمین وجود داشته باشد که برخی از آنها حتی به اندازه یک ماهواره کامل هستند و میتوانند صدمات جدی به سایر ماهوارههای فعال در مدار زمین وارد کنند.
"ایچی یونکورا" رئیس JSAT در یک کنفرانس مطبوعاتی با معرفی این پروژه گفت: ما نمیتوانیم مشکل زبالههای فضایی را نادیده بگیریم، چرا که در آینده یک تهدید جدی برای تجارت فضایی ما خواهند بود.
در گذشته محققان پیشنهاد میکردند از ماهوارههایی با تورهای بزرگ برای جمع آوری زبالههای فضایی و خارج کردن آنها از مدار استفاده شود، اما تیم JSAT معتقد است که لیزر کم توان میتواند مؤثرتر و کارآمدتر ابزار باشد.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: ماهواره لیزری زباله های فضایی فضا ژاپن پارسی خبر زباله های فضایی مدار زمین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۲۸۸۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوریها، کشفها و حتی زادروزها و درگذشتهای دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمیگیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز 7 اردیبهشت برابر 26 آوریل را ورق میزنیم.
***
واپاشی ماهواره امید
چنین روزی در اردیبهشت ۱۳۸۸ خورشیدی، ماموریت ماهواره امید، اولین ماهواره ساخت کشور که کل تجهیزاتش در صنایع الکترونیک ایران طراحی و تولید شد به پایان رسید. ساخت این ماهواره از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ آغاز و ظرف مدت ۲ سال برای انجام آزمایشهای مشترک آماده شد و در شب ۱۴ بهمن ۱۳۷۸ در مدار قرار گرفت. «امید» دومین ماهواره ایران در مدار بود. اولین ماهواره ایرانی، سینا ۱ نام داشت که سال ۲۰۰۵ از روسیه و برای ایران به فضا پرتاب شد. پساز پرتاب امید، سازمان فضایی آمریکا- ناسا- موفقیتآمیزبودن این پرتاب را تایید کرد. امید ماهوارهای مخابراتی با ابعاد کلی سازه ۳۸ در ۳۸ سانتیمتر در حالت بسته و وزن ۲۷ کیلوگرم بود که هر ۲۴ ساعت، در ارتفاع مداری ۲۴۶ تا ۳۷۷ کیلومتر، ۱۵ بار دور زمین میچرخید و گزارشهای دورسنجی را به مرکز فضایی ایران میفرستاد. این ماهواره پساز ۸۲ روز ماموریت، با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و کار خود پایان داد.
پرتاب تلسکوپ فضایی هابل
چنین روزی در آوریل ۱۹۹۰ میلادی شاتل فضایی دیسکاوری از پایگاه کیپ کاناروال پرتاب شد تا محبوبترین و تاثیرگذارترین تلسکوپ فضایی جهان را به مدار برساند. دیسکاوری در این ماموریت حامل تلسکوپ فضایی هابل بود که نامش را از ادوین هابل، اخترشناس آمریکایی گرفته است. به اعتقاد بسیاری از دانشمندان و علاقهمندان نجوم، تلسکوپ فضایی هابل که حاصل همکاری سازمانهای فضایی اروپا و آمریکا (اسا و ناسا) است مهمترین ابزار ساختهشده در کل تاریخ علم است. هابل نخستین تلسکوپ نوری بود که موفق شد از یک سیاهچاله تصویربرداری کند. این سیاهچاله جرمی معادل چندمیلیارد برابر خورشید دارد. همچنین برای اولینبار توانست تصاویری واضح از تولد و مرگ ستارگان ارائه کند.
اندرو اسمیت هالیدی
اندرو اسمیت هالیدی، مهندس و مخترع انگلیسیآمریکایی که سامانه تراموا را برای اولینبار در تپههای شیبدار خیابانهای سانفرانسیسکو ساخت و آن را در اول آگوست ۱۸۷۳ راهاندازی کرد درگذشت. ترامواهای روی ریل مجهز به وسیلهای مکانیکی بودند که کابل متحرک بیانتهای زیرزمینی را برای حرکت میگرفت و رها میکرد تا متوقف شود. کابل از اطراف قرقرهها عبور میکرد و با چرخ بزرگی در موتورخانه به حرکت در میآمد. او قبل از نقل مکان به ایالات متحده در سال ۱۸۵۳ شغل ساخت طناب سیمی را از پدرش آموخته بود. هالیدی ساخت طناب سیمی تراموا را در سال ۱۸۵۷ آغاز کرد. او همچنین روشی را برای جابهجایی بار روی درهها بااستفاده از یک طناب سیمی بیپایان و اختراعاتی برای انتقال نیرو با طناب سیمی ابداع کرد که منجر به ساخت تلهکابینها و ترامواهای امروزی شد.
ولادیمیر کاماروف
ولادیمیر میخائیلوویچ کاماروف، فضانورد شوروی در چنین روزی درگذشت. او را بهعنوان اولین انسانی میشناسند که طی یک ماموریت فضایی جان باخت. کاماروف در دو ماموریت فضایی پرواز کرد. نخستینبار، در ماموریت یکروزه، ۱۲ تا ۱۳ اکتبر ۱۹۶۴، فرمانده وسخود-۱ بود. در این ماموریت، بوریس بوریسوویچ یگوروف، اولین پزشک شاغل در فضا و کنستانتین فئوکتیستوف مهندس فضاپیما حضور داشتند. برای این فرود، چترهای فضاپیما در ارتفاع ۷ کیلومتری باز شدند و در پی آن، سامانه فرود نرم که از جریان گازهای نازلها برای کاهش سرعت تماس نزدیک به صفر با زمین استفاده میکرد فعال شد. کاماروف، طی فرود پساز دومین ماموریت فضاییاش وقتی فرمانده سایوز-۱ بود، در روزهای ۲۳ و ۲۴ آوریل ۱۹۶۷ در پروازی که حدود ۲۷ ساعت بهطول انجامید جان باخت. در مرحله بازگشت، فضاپیمای او در چتر اصلی خودش گیر کرد و چندین مایل بعد به زمین سقوط کرد.
()
انتهای پیام/