استان سمنان ۲۵۷ دهیار دارد/حرکت به سمت روستای بدون بیکار
تاریخ انتشار: ۱۶ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۵۴۰۴۳۳
به گزارش خبرنگار مهر، منوچهر فخری ظهر دوشنبه در دیدار آیت‌الله شاهچراغی نماینده ولی فقیه در استان سمنان با جمعی از شهرداران و دهیاران استان سمنان به میزبانی دفتر وی، ضمن بیان اینکه این استان دارای ۲۵۷ دهیار است که ۳۰ نفر از این تعداد زن هستند، بیان کرد: یکی از اولویت‌هایی که در زمینه دهیاری‌ها در استان پیگیری می‌شود، حرکت به سمت روستای بدون بیکار است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با بیان اینکه این نهضت هم اکنون در سطح استان سمنان در دست اجرا و پیگیری است، افزود: با تلاش‌های صورت گرفته از سوی دهیاری‌ها امروز خوشبختانه سه روستای استان شامل جودانه و محمدآباد در میامی و روستای ده‌ملا در شاهرود روستاهای بدون بیکار هستند و تلاش برای افزایش این تعداد ادامه دارد.
معاون استاندار سمنان در ادامه و با بیان اینکه این استان دارای ۲۰ شهرداری نیز است، گفت: شهرداری‌ها در کنترل و کاهش میزان شیوع کرونا در این چهار ماه اخیر، نهایت تلاش را داشتند و باید از آنها قدردانی شود زیرا خدمات خوبی را در سطح استان به مردم ارائه کردند.
فخری با اشاره به اینکه رضایتمندی مردم اولویت مدیریت شهری و روستایی استان سمنان بوده است، گفت: در همین راستا شهرداری‌های استان سمنان در شاخص رضایتمندی مردم، رتبه دوم کشور را کسب کردند و این شاخص به دلیل کار و مشغله زیاد شهرداران و حوزه وظایف گسترده در کنار ارتباط تنگاتنگ با مردم، امری در خور توجه است.
کد خبر 4967306منبع: مهر
کلیدواژه: منوچهر فخری استانداری سمنان دهیاری شهرداری ها ویروس کرونا بوشهر شیراز شیوع کرونا قزوین گرگان بیرجند شهرکرد ایلام خطبه های نماز جمعه دهه کرامت استانداری سمنان ستاد مقابله با کرونا مجلس شورای اسلامی استان سمنان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۴۰۴۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
وقتی آسیابان‌های تهران بیکار شدند
اکنون دیگر نه از گردش پره‌های آسیاب‌ها خبری است و نه از آسیابان‌های باتجربه تهرانی که برای قرن‌ها حاصل دسترنج کشاورزان این گستره را آرد می‌کردند. اکنون دیگر در تهران نشانی از شغل آسیابان وجود ندارد، اما آسیابان‌ها روزگاری یکی شغل‌های مهم و کارراه‌نداز تهران قدیم بودند.
به گزارش همشهری، تهران روزگاری ده‌ها آسیاب داشت؛ همان روز‌ها که تهران نه کلانشهری در محاصره برج‌ها و بزرگراه‌ها، بلکه آبادی کوچکی بود با زمین‌های زراعی فراوان. علیرضا زمانی، تهران‌پژوه، می‌گوید: «بیشتر آسیاب‌های تهران آسیاب آبی بود؛ یعنی گردونه آسیاب با آب رودخانه‌ها به گردش در می‌آمد.
تهران در جنوب و شمال مزارع گندم بسیار داشت و وجود مزراع گندم نیز وجود آسیاب‌های فراوان را توجیه می‌کرد. شمار آسیاب‌های تهران آنقدر زیاد بود که تنها در گستره دولاب ۷ آسیاب وجود داشت.
در طرشت ۳ آسیاب، در شمیران آسیاب‌های معروفی، چون آسیاب گیلاسی دربند یا آسیاب چیذر و نیز آسیاب‌های معروفی، چون آسیاب یوسف‌آباد، آسیاب والی و آسیاب جلالی گندم‌ها و در دیگر آبادی‌ها محصولات کشاورزی را آرد می‌کردند.»
در دوران اوج فعالیت آسیاب‌ها، آسیابان‌ها که مسئولیت آرد کردن گندم را برعهده داشتند، میان کشاورزان بسیار محبوب و البته کارراه‌انداز بودند. مسئولیت آسیابان، اما تنها انجام فرایند آرد کردن گندم نبود.
زمانی ادامه می‌دهد: «در روزگاری که بسیاری از روستانشینان شمیرانی و آبادی‌های اطراف تهران با کشاورزی و کشت گندم روزگار می‌گذراندند، محصولات بسیاری برای آرد شدن به آسیاب فرستاده می‌شد. از طرفی، اگرچه تهران آسیاب‌های بسیار داشت، اما همه آبادی‌ها از آسیاب بی‌بهره بودند. بنابراین، گندم‌های خود را به روستا‌هایی می‌بردند که آسیاب داشتند. در نتیجه گاهی شمار کیسه‌های گندم آنقدر زیاد می‌شد که آسیابان باید میان کشاورزان نوبت تعیین می‌کرد. اصطلاح آسیاب به نوبت نیز از همین جا ورد زبان مردم شده و هنوز در فرهنگ عامه کاربرد دارد.»
کار و کاسبی آسیابان‌ها، اما با ساخت کارخانه‌های آرد و صنعتی شدن فرایند آرد کردن گندم کساد شد و به‌تدریج با از رونق افتادن آسیاب‌ها، آسیابان‌ها نیز به فکر شغل دیگری برای خودشان افتادند.
زمانی می‌گوید: «اولین سیلوی نگهداری گندم در حدود سال ۱۳۱۸ و در دوران پهلوی اول ساخته و کمی بعد نیز کارخانه آرد مجاور آن تاسیس شد. با توسعه این کارخانه‌ها و نیز از میان رفتن زمین‌های کشاورزی در اثر توسعه شهر، دیگر نیازی به ادامه فعالیت آسیاب‌ها وجود نداشت.
به عنوان مثال، در شمیران از میانه‌های دهه ۳۰ بسیاری از آبادی‌ها به محله‌های مدرن شمال شهر تبدیل شدند و با از بین رفتن زمین‌های کشاورزی، شغل‌های وابسته به آن مثل آسیابان هم به فراموشی سپرده شد.»
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد