به نقل از «انرژی امروز»

ترکیه سوار بر هرج و مرج ناتو به دنبال نفت در لیبی

تاریخ انتشار: ۱۶ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۵۴۱۳۳۰

سیریل ویدرشاون | مرکز استراتژی و خطرات جهانی

 

به گزارش «انرژی امروز» سیریل ویدرشاون  در اویل پرایس نوشت: آینده جهش گاز شرق مدیترانه به مشکل بغرنجی تبدیل شده است. از یک طرف با شیوع پاندمی کرونا و از سویی دیگر با کاهش شدید تقاضا در بخش نفت و گاز در کل دنیا، باعث شده است بسیاری از پروژه های نفت و گاز در قبرس، لبنان، اسرائیل و یونان با تاخیر مواجه شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شرکت های بزرگ نفتی بودجه های پروژه های اکتشاف و تولید فراساحلی را قطع کرده اند و هنوز تصمیمی برای ادامه پروژه های بزرگ گازی در سال های آتی در شرق مدیترانه ندارند.

در سوی دیگر ماجرا تنش ژئوپولیتیکی و نظامی بین ترکیه و دیکر بازیگران منطقه، قبرس، مصر، یونان و حتی اسرائیل شدت گرفته است. آنکارا به شدت از دولت طرابلس در لیبی حمایت می کند که با ژنرال خلیفه حفتر در شرق در نبرد است که همین امر نه فقط منازعه قدرت در لیبی را تغییر می دهد بلکه آنکارا را به عنوان عضو ناتو در مقابل روسیه و امارات متحده عربی قرار می دهد.

حرکت نیروی نظامی ترکیه در لیبی نه تنها باعث می شود که درهای بزرگترین دارنده منابع نفتی آفریقا بر روی شرکت های ترک باز شود بلکه حوزه نفوذ این کشور در شرق مدیترانه را هم گسترده تر می کند و ترکیه را در تقابل با مصر و احتمالا فرانسه قرار می دهد.

در سال 2020، تقابل بین نیروهای نظامی ناتو (ترکیه-فرانسه) یا هم پیمانان آنها (امارات متحده عربی، مصر، اسرائیل) در خاورمیانه دیگر غیرقابل تفکر است. رویکرد آنکارا در لیبی بیانگر استراتژی نظامی ترکیه است که به دنبال پایگاه های نظامی در منطقه است.

در سوم جولای، وزیر دفاع ترکیه، خلوصی آکار، و ژنرال یاشار گولر، با امضای یادداشت تفاهم همکاری بین دو کشور از لیبی دیدن کردند. اصلی ترین نقطه تمرکز این دیدار توسعه همکاری های نظامی بین دو کشور و آموزش مشاوران نظامی بر اساس یادداشت تفاهم همکاری بین دو کشور بود که در دسامبر سال 2019 امضا شده بود.

بر همین اساس ترکیه و لیبی موافقتانه به شدت مورد ناقشه EEZ را امضا کردند که حق و حقوق ترکیه در شرق مدیترانه را به رسمیت می شناسد، و آنکار را در تقابل با قبرس، یونان و مصر قرار می دهد.

در دهم ماه ژوئن ناوچه نیروی دریایی فرانسه مستقر در مدیترانه خواستار بازرسی یک کشتی باری تانزانیایی شده بود که توسط یک ناوچه ارتش ترکیه اسکورت می‌شد. فرانسوی‌ها از سوی ناتو وظیفه بازرسی در این بخش دریا را به عهده دارند اما به محض نزدیک شدن ناوچه فرانسوی به این کشتی باری، ناو ترکیه اقدام به مقابله کرد و اجازه نداد کشتی نظامی فرانسوی نزدیک شود.

فرانسه و به طور غیر مستقیم دیگر اعضای ناتو از جمله ایتالیا و یونان، در لیبی از ژنرال خلیفه حفتر حمایت می کنند در حالی که بعد از آخرین شکست این ژنرال در حمله به طرابلس، نیروی های وی تحت فشار زیاد هستند. مصر هم اکنون به جمع هشدار دهندگان به ترکیه پیوسته است و به ترکیه هشدار داده است که نیروهای دولت وفاق ملی GNA نباید از خط مرزی شهر سرت عبور کنند. این شهر یک شهر استراتژیک نفتی در لیبی است.

حالا ژنرال السیسی عملا اعلام کرده است که اگر ترکیه و طرابلس به پیشروی های خود ادامه دهند مصر هم ارتش خود را برای دفاع از خلیفه حفتر اعزام خواهد کرد.

این بحرانی که ترکیه به عنوان عضو ناتو به وجود آورده است نگرانی های بسیاری را در سطح منطقه ایجاد کرده است.

یک تنش نظامی بین هم‌پیمانان نه تنها باعث خواهد شد که وضعیت ناتو در مقابل با روسیه تضعیف شود بلکه امنیت در شرق مدیترانه را هم با مشکل مواجه خواهد کرد. فرانسه در حال حاضر در حال لابی در مجامع جهانی برای تحریم ترکیه است. در 13 جولای، در نشست وزرای خارجی اتحادیه اروپا وضعیت روابط بین ترکیه و اتحادیه اروپا بررسی خواهد شد.

در حالی که همه چشم ها به سوی لیبی دوخته شده است، نگرانی ها از تحرکات نظامی ترکیه در شرق مدیترانه بیشتر هم شده است. تحرکات ترکیه در لیبی بر پایه استراتژی تملک شرق مدیترانه است. پروژه های نظامی آنکارا در قطر، در شاخ آفریقا، در سودان و حالا در لیبی حلقه نظامی به وجود آورده است که حداقل در نگاه عرب ها، کشورهای عربی را تهدید می کند.

تحرکات نظامی در شرق مدیترانه به طور رسمی از شرکت های نفت و گاز ترکیه برای اکتشاف منابع فراساحلی این سوخت های فسیلی حمایت می کند و از سویی برای قبرس و یونان هم یک تهدید مستقیم به حساب می آید.

استراتزی نظامی ناسیونالیسم متعصبانه Blue Homeland ترکیه اهداف کاملا مشخصی دارد. دکترین نظامی اردغان به دنبال استیلا بر دریای اژه، بیشتر مناطق مدیترانه و دریای سیاه است. تحرکات اخیر در شرق مدیترانه که فقط یونان و قبرس را درگیر نمی کند بلکه پای مصر و اسرائیل را هم وسط می کشد، شواهدی بر این ادعاست.

هرج و مرج فعلی در ناتو و بین اتحادیه اروپا می تواند همکاری های مشترک برای مقابله با اقدامات ترکیه در منطقه را با اخلال مواجه کند. در چند سال گذشته، تحلیل گران بر حمایت ایالات متحده از اقتصاد شرق مدیترانه و یکپارچگی انرژی از طریق مجمع گازی شرق مدیترانه متمرکز بودند.

سناتورها و کنگره ایالات متحده از یک سری تحرکات ضد ترکیه هم حمایت کرده اند، نمونه آن پایان تحریم نظامی قبرس بود. واشینگتن و به ویژه اتاق فکرهای ایالات متحده از جمله شورای آنتلانتک، تصویری مثبت از طرفداری از شرق مدیترانه (یونان، قبرس، مصر، و اسرائیل) چه از نظر سیاسی، چه اقتصادی و نظامی ارائه داده اند.

تحرکات ترکیه به نظر غیرواقعی می رسد واردوغان از این موضوع باخبر است. هم ناتو و هم اتحادیه اروپا در بروکسل مقرر دارند و بدون در نظر گرفتن تحرکات ترکیه از جلب توجه به خود اجتناب می کنند، یونان و قبرس هم هدف بعدی ترکیه در تحرکات نظامی خود خواهند بود.

انبار باروت شرق مدیترانه فقط یک تهدید برای آینده گاز فراساحلی این منطقه نیست. یک رویارویی نظامی در این منظقه، با شرکت ترکیه، تهدید کننده همه نوع تجارت در این منطقه است. یک تقابل نظامی می تواند منجر به بسته شدن تنگه داردالان (استانبول)، کانال سوئز (مصر) و مسیر بین لیبی و جزایر جنوب ایتالیا شود.

بازی قدرت منطقه ای آنکار نه فقط نگرانی برای شرق مدیترانه به همراه دارد بلکه برای منابع نفتی، صادرات گاز و تجارت بین آسیا و اروپا نیز تاثیر گذار است.

قمار منطقه ای اردوغان می تواند به فاجعه ای بزرگ ختم شود.

برچسب هاانرژی امروز ترکیه رجب طیب اردوغان سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ناتو (NATO) فرانسه قبرس لیبی مدیترانه

منبع: انرژی امروز

کلیدواژه: انرژی امروز ترکیه رجب طیب اردوغان سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ناتو NATO فرانسه قبرس لیبی مدیترانه آسیا اروپا انرژی امروز ایران بین الملل تحریم خبرگزاری بین المللی خبرگزاری داخلی خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا ریاست جمهوری سازمان های بین المللی سایتهای اینترنتی شرکت ملی نفت ایران NIOC شرکت های بین المللی مجلس شورای اسلامی نفت خام وزارت نفت وزارت نیرو شرق مدیترانه اتحادیه اروپا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت energytoday.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «انرژی امروز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۴۱۳۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه ترکیه از صنعت خودروسازی ایران پیشی گرفت و ما بی توجه به فرمان رهبری دنبال مدیریت دولتی خودروسازی هستیم

به گزارش جماران؛ احمد موسوی در یادداشتی نوشت:

تا دو دهه قبل کمتر فردی در ایران گمان می کرد صنعت خودروسازی کشورمان که تنها خودروساز خاورمیانه به حساب می آید و همواره در بین 20 خودروساز برتر جهان از نظر آمار تولید قرار می گرفت پس از کمتر از 20 سال نه تنها جایگاه خود را در خاورمیانه از دست بدهد بلکه توان پاسخگویی به نیاز داخلی را نداشته باشد و مردم برای تامین خودرو مجبور به قرار گرفتن در صف های انتظار شوند و به بسیاری هرگز خودرو نرسد.

صنعت خودروسازی ایران زمانی مایه افتخار دولت های مختلف بود و همواره مسئولان از آن به عنوان نشانه استقلال کشورمان یاد می کردند. اگر چه هنوز صنعت خودروسازی ایران پس از صنعت نفت، بزرگترین صنعت کشور به حساب می آید و درحال حاضر از نظر تولید شانزدهمین خودروساز جهان هستیم اما از دوران اوج خود فاصله زیادی گرفته است که کارشناسان و صاحبنظران دلایل آن را علاوه  بر تحریم ها سوء مدیریت، خصولتی سازی و نسپردن امور به دست مردم در امر تولید می دانند .

امروز شرایط در منطقه به سرعت درحال تغییر است به نحوی که عربستان سودای ورود به صنعت خودروسازی را در سر می پراند، ترکیه جای ایران در گرفته و شرایط هر روز برای کشورمان در صنعت خودروسازی سخت تر و سختر می شود و صاحبنظران از زیان انباشته کارخانجات بزرگ کشور و ورشکستگی آنان می گویند.

نگاهی به صنعت خودروسازی ترکیه در سال 2023 نشان می دهد که این کشور با توجه به عدم تحریم های بین اللملی توانسته در کنار عملکرد خوب مدیریتی، اکثر خودروسازهای برتر جهان را تشویق به سرمایه گذاری در کشور خود کند و درکنار خط تولید شرکت های بزرگ دنیا از جمله تویوتا، فورد، هیوندای،بنز، رنو و فیات، اولین و تنها خودروساز ملی خود با نام توگ را با هدف نشان دادن پیشروی خود در حوزه فناوری در صنعت خودرو به جهان معرفی کند آن هم در شرایطی که تنها در سال 2023 نزدیک به 900 هزار دستگاه خودرو به این کشور وارد شده است.

امروز صنعت خودروسازی ترکیه به همت اقدامات صورت گرفته و نبود تحریم ها با وجود میزان بالای واردات خودرو به این کشور به صنعتی صادرات محور تبدیل شده و بیش از دو سوم تولیدات داخلی خود را صادر می کند.

هرچند از نظر آماری در سال 2023 ایران موفق شده رتبه شانزدهم دنیا در تولید خودرو رابه ‌دست آورد با این حال رتبه اول در منطقه در دست ترکیه است که از نظر تولید نیز در جایگاه بهتری نسبت به ایران قرار دارد هرچند که سالها بعد از ایران وارد صنعت خودروسازی شده است.

براساس آمارها، میزان صادرات خودرو از ترکیه در سال 2023 میلادی به 13 میلیارد دلار رسیده است و بیشترین سهم صادرات محصولات صنعتی این کشور به خودرو اختصاص یافته است.

براساس آمارهای سازمان بین المللی وسایل نقلیه موتوری، چین رتبه اول تولید خودرو را با ۳۰ میلیون و ۱۶۰ هزار و ۹۶۶ خودرو از آن خود کرده است و بعد از آن آمریکا با ۱۰ میلیون ۶۱۱ هزار و ۵۵۵ خودرو در جایگاه دوم و ژاپن با هشت میلیون و ۹۹۷ هزار و ۴۴۰ خودرو در جایگاه سوم قرار دارند.

در جایگاه‌های بعدی قبل از ایران(16) هم کشورهای هند، کره جنوبی، آلمان، مکزیک، اسپانیا، برزیل، تایلند، کانادا، فرانسه، ترکیه (13)، جمهوری چک و اندونزی به چشم می خورند ضمن اینکه بعد از ایران، اسلواکی، بریتانیا، ایتالیا و مالزی و روسیه دیده می شوند.

تولید خودرو در ایران در سال ۲۰۲۳ یک میلیون و ۱۸۸ هزار و ۴۷۱ خودرو اعلام شده است که نسبت به سال قبل از آن، رشد ۱۲ درصدی داشته است در مقابل طبق آمار انجمن صنعت خودروسازی ترکیه، در سال ۲۰۲۳ کل تولید این صنعت در ترکیه، ۱ میلیون و ۵۲۵ هزار و۹۶۳ دستگاه بوده است. از این میزان یک میلیون و ۴۶۸ هزار و ۳۹۳ دستگاه (معادل ۹۶٫۲۳ درصد) مربوط به تولید وسایل نقلیه (سبک، نیمه سنگین و سنگین) و۵۷ هزار و ۵۷۰ دستگاه (معادل ۳٫۷۷ درصد) سهم تولید تراکتور بوده است. تولید وسایل نقلیه ۸٫۶ درصد افزایش را نسبت به سال ۲۰۲۲ نشان می‌دهد. در این سال خودروی سواری ۹۵۲,۶۶۷ دستگاه، مینی‌بوس ۵۰,۹۴۱ ، میدی‌بوس‌ ۴,۶۶۴، اتوبوس ۱۰,۸۶۲، انواع تریلی، کامیون وکامیونت نیز ۴۴۹,۲۵۹ دستگاه تولید شده است.

سهم خودروهای سواری وارداتی به ترکیه در سال ۲۰۲۳ نیز۶۷٫۸۷ درصد بوده که نسبت به سال‌ قبل از آن ۶۱ درصد افزایش داشته است به عبارتی در این سال ترکیه 815 هزار و 693 خودرو وارد کشور خود کرده است و در مقابل یک میلیون و 18 هزار و 247 خودرو از این کشور به دنیا صادر شده است. نباید فراموش کرد که در مقابل افزایش واردات 4.96 درصدی، ارزش محصولات صادراتی این کشور در حوزه خودرو 13.3 درصد افزایش داشته است که نشانگر روند رو به رشد و ارزآوری صنعت خودروسازی ترکیه است و نشان می دهد ترکیه در صنعت خودروسازی در مسیر درست خود قرار دارد.

براساس گزارش مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی با عنوان بایدها و نبایدهای صنعت خودروی ایران، بالا بودن قیمت تمام شده خودروهای ساخت داخل، نبود ثبات مدیریت و انتخاب مدیران دولتی، عدم وجود سیاست های مشتری مدارانه، عدم وجود نقدینگی، عدم شناخت مناسب بازار، عدم توجه به خلاقیت و نوآوری، استفاده ناقص از تجارب صنایع خودروسازی جهان و عدم استفاده کاربردی از مدیریت دانش از جمله مشکلات اساسی پیش روی صنعت خودروسازی ایران است.

نگاهی به سیاست ترکیه در خودروسازی نیز نشان می دهد ترکیه از نیم قرن پیش با مونتاژ وارد صنعت خودروسازی شده است و به تدریج استراتژی خود را تمرکز بر روی تحقیق و توسعه و مالکیت طراحی و فناوری صنعتی و مدیریت دانش و همچنین ایجاد مرکز تحقیق و توسعه و سرمایه گذاری در آن مرکز برای توسعه خودروهای الکتریکی و زیرساخت های مرتبط با آن قرار داده است.

از سال 2008 به این طرف در ترکیه، هزینه های تحقیق و توسعه به دلیل وضع قوانین جدید مالیاتی و معافیت شرکت های تحقیقاتی، 100 درصد کاهش یافته است و دولت این کشور هزینه 12 میلیون دلاری برای مرکز تحقیق و توسعه و تکنولوژی خودرو واقع در دانشگاه استانبول در نظر گرفته است ضمن اینکه سرمایه گذاری در بخش تحقیق و توسعه را به اندازه 2 درصد تولید ناخالص داخلی افزایش داده است.

مقایسه عملکرد بزرگترین خودروساز خاورمیانه در گذشته با ترکیه به عنوان بزرگترین خودروساز منطقه در حال حاضر نشان دهنده حال و روز بد و بیمار صنعت خودروسازی ایران است که نه تنها قافیه را در کیفیت و صادرات به ترکیه باخته است بلکه در تامین نیاز داخلی خود نیز وامانده است و مردم برای خرید خودرو سال ها در صف انتظار می کشند.

حال نیم نگاهی هم به ضعف اساسی صنعت خودرو در ایران بیاندازیم یک کلام غلبه مدیریت دولتی و مخالف و مانع تراشی در مدیریت خصوصی بر صنعت خودرو است

دلیل ان هم مشخص است رانت مدیریتی و ترس از واگذاری مدیریت به بخش خصوصی مانع رشد وتوسعه این صنعت درایران شده است

مقام معظم رهبری ضمن تاکید و تکرار این موضوع بارها تاکید بر واگذاری مدیریت تولید به مردم و بصورت مشخص واگذاری صنعت خودرو به مدیران بخش خصوصی شده است دیدار 9 بهمن 1402 با مدیران بخش خصوصی و ملاقات با کارگزاران  از واگذاری مدیریت به مردم بعنوان سود یاد می کند نکته جالب انکه رئیس جمهور هم در پیام هشت ماده ای و وزیر صمت هم بر واگذاری مدیریت صنعت خودرو به خصوصی تاکید دارد اما در عمل اتفاقی صورت نمی گیرد

رهبری روز 15 فروردین سال 1403مجددا تاکید می کنند "مساله مشارکت مردم را در شعار سال قرار دادم برای اینکه بیشتر به امکانات مشارکت مردم توجه شود که مردم در مسائل اقتصاد به معنای واقعی کلمه بیایند به عرصه. مردم یعنی توان مردم؛ توان مالی، توان فکری و ذهنی، توان ابتکاری؛ ابتکارات مردم وارد میدان شود. ما سود می بریم. یک تصوری وجود دارد که اگر چنانچه مردم وارد عرصه اقتصاد شوند، مدیریت ها را به مردم بدهیم، این دست دولت را می بندد، دست مسئولین دولتی را می بندد؛ این فکر درست نیست، وظایف باید تقسیم شود"