پای چاپگر سهبُعدی به ماه باز شد
تاریخ انتشار: ۲۴ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۶۲۰۹۴۵
ناسا قصد دارد برای ساخت پایگاه فضایی دائم در سیاره ماه از چاپگر سهبُعدی استفاده کند.
به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانشبنیان گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، اگر انسانها قصد اقامت طولانی مدت و یا حتی دائم در سیاره ماه را داشته باشند باید شرایط لازم برای زندگی در قمر زمین را مهیا کرد. یکی از اصلیترین امکانات لازم برای زندگی در کره ماه وجود اقامتگاه و پایگاهی مجهز روی سطح این سیاره است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
بیشتر بخوانید: ساختمانهای دبی از سال ۲۰۲۵ چاپ خواهند شد
حالا سازمان تحقیقات فضایی ناسا قصد دارد امکان استفاده از چاپگرهای سهبُعدی را برای ایجاد پایگاه در ماه مورد بررسی قرار دهد. از زمانی که سفینه فضایی آپولو 11 در سال 1969 به همراه تعدادی از فضانوردان روی سطح ماه فرود آمد تا کنون هیچ انسانی نتوانسته است به این سیاره برود و روی آن قدم بگذارد. اما امروز سازمانهای فضایی مختلف در تلاش هستند تا باردیگر فضانوردان و دانشمندان خود را به بزرگترین قمر زمین رسانده و مناطق مختلف آن را مورد کاوش قرار دهند.
مدیران ناسا برنامههای میان مدت و بلند مدتی برای سفر و ایجاد پایگاه روی ماه دارند. بررسیهای اولیه نشان میدهد دستیابی به این هدف در کوتاه مدت امکانپذیر نیست و فعلا باید تحقیقات بیشتری در این حوزه صورت گیرد. فناوریهای نوین در مراحل مختلف این پروژه به کمک دانشمندان آمده و آنها را در انجام محاسبات و آزمایشهای دقیق یاری میکنند. این پروژه علاوه بر نیازهای متنوع علمی منابع مالی زیادی احتیاج دارد. دانشمندان معتقدند با استفاده از چاپگر سهبُعدی میتوان خانههایی با قیمت تمام شده 125 هزار دلار در ماه ساخت. این هزینه نسبت به روشهای دیگر مقرون به صرفهتر است.
پس از ساخت چنین خانههایی در ماه، مسافران این سیاره میتوانند به راحتی در آنها اقامت کرده و نیازی به حضور دائم در سفینه نداشته باشند. یعنی مسافران ماه در آینده همانند سفرهایی که روی زمین انجام میدهند میتوانند هتل مورد نظر خود را رزرو کرده و به محض رسیدن به مقصد در محل امن و پاکیزه استراحت کنند.
چاپگر سهبُعدی با تواناییهای متعدد خود، رشتههای مختلف مهندسی را متحول کرده و میتواند اشیایی را تولید کنند که در گذشته هیچ تصوری برای طراحی و ساخت آنها با ماشین وجود نداشت. ساخت بنایی مسکونی با استفاده از چاپگر سهبُعدی هزینه و زمانی بسیار کمتری نسبت به روشهای کنونی نیاز دارد.
انتهای پیام/4144/
منبع: آنا
کلیدواژه: منظومه شمسی پایگاه فضایی سیاره ماه چاپگر سه ب عدی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۲۰۹۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
محاسبه سن ستارگان با تلسکوپ فضایی رومن ناسا
خبرگزاری علم و فناوری آنا، مریم فخیمی؛ شاید حدس سن اشخاص برای ما یک سرگرمی جالب باشد، اما تعیین سن ستارگان برای اخترشناسان یک چالش واقعی است. هنگامی که ستارهای مانند خورشید به مرحله بلوغ زندگی خود برسد، در طی میلیاردها سال تغییر چندانی نمیکند؛ اما دوره چرخش ستاره یعنی سرعت چرخش آن یک استثنا است. تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا با اندازهگیری دورههای چرخش صدها هزار ستاره، درک جدیدی از زندگی و تراکم ستارگان کهکشان راه شیری به ارمغان خواهد آورد.
ستارهها در حالی که به سرعت میچرخند متولد میشوند. با این حال، ستارگانی با جرم خورشید یا کمتر ازآن به تدریج در طی میلیاردها سال از سرعت خود خواهند کاست. این کاهش سرعت ناشی از واکنش بین جریانی از ذرات باردار معروف به بادهای ستارهای و میدان مغناطیسی ستاره است. این واکنشها گشتاور زاویهای را از بین برده و باعث میشود که ستاره آهستهتر بچرخد، دقیقاً مانند یک اسکیت باز روی یخ که وقتی دستان خود را باز میکند، سرعتش کاهش مییابد.
این اثر که ترمز مغناطیسی نامیده میشود بسته به قدرت میدان مغناطیسی ستاره متفاوت است. ستارههایی که سریعتر میچرخند میدانهای مغناطیسی قویتری دارند که باعث میشود سرعت چرخش آنها با سرعت بیشتری کاهش یابد. به دلیل تأثیر این میدانهای مغناطیسی، پس از حدود یک میلیارد سال ستارههایی با جرم و سن یکسان با سرعتی تقریبا برابر خواهند چرخید. بنابراین، اگر جرم و سرعت چرخش یک ستاره را بدانید، به طور بالقوه می توانید سن آن را تخمین بزنید. با دانستن سن جمعیت بیشتری از ستارگان، میتوانیم چگونگی شکلگیری و تکامل کهکشان را در طول زمان مطالعه کنیم.
محاسبه سرعت چرخش ستارهها
اخترشناسان چگونه سرعت چرخش یک ستاره دور را اندازه میگیرند؟ آنان به دنبال تغییرات در روشنایی ستاره به کمک لکههای ستارهای هستند. لکههای ستارگان، مانند لکههای روی خورشید، سردتر و تیرهتر از دیگر بخشهای سطح ستاره هستند. هنگامی که یک لکه ستارهای در معرض دید قرار گیرد، نور ستاره کمی کمتر از زمانی است که آن لکه در سطح ستاره قرار ندارد.
اگر فقط یک لکه بزرگ روی سطح ستاره قرارداشته باشد، با چرخش ستاره، مکان لکه تغییر کرده، و رصدگر الگوی منظمی از کاهش و افزایش نور ستاره را مشاهده میکند. اما ممکن است دهها لکه در سطح یک ستاره پراکنده باشد، از طرفی اندازه لکهها در طول زمان تغییر میکند و باعث میشود که تشخیص سیگنالهای دورهای تغییرات نور ستاره بسیار دشوارتر شود.
استفاده از هوش مصنوعی
تیمی از اخترشناسان در دانشگاه فلوریدا در حال توسعه تکنیکهای جدیدی هستند که دوره چرخش ستاره را توسط اندازهگیری روشنایی آن در طی زمان استخراج کند. بدین منظور پروژه تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا به کمک آنان خواهد آمد.
آنها از نوعی هوش مصنوعی به نام شبکه عصبی پیچشی برای تجزیه و تحلیل نمودارهای روشنایی یک ستاره در طول زمان استفاده خواهد کرد. برای انجام این کار، ابتدا شبکه باید روی منحنیهای نور شبیهسازی شده آموزش ببیند. زاخاری کلایتور، دانشیار فوق دکتری دانشگاه فلوریدا و محقق اصلی این پروژه، برنامهای به نام «باترپی/butterpy» را برای تولید چنین منحنیهای نوری نوشت.
کلایتور گفت: «این برنامه به کاربر امکان میدهد تعدادی متغیر مانند سرعت چرخش ستاره، تعداد لکهها و طول عمر لکه را وارد برنامه کند. سپس برنامه محاسبه میکند که چگونه لکهها هنگام چرخش ستاره پدیدار شده، تکامل یافته، ازبین میروند. این برنامه تکامل لکهها را به یک منحنی نور تبدیل میکند - چیزی که ما از دور آن را رصد و اندازهگیری میکنیم.»
این تیم قبلاً شبکه عصبی آموزش دیده خود را روی دادههای تلسکوپ فضایی تس ناسا اعمال و آزمایش کرده است.
نقشهبردار ستارهای رومن
تلسکوپ فضایی رومن، دادههای صدها میلیون ستاره را از طریق بررسی دامنه زمانی برآمدگی کهکشان جمعآوری میکند.
توضیح تصویر: تصویرساختگی از برآمدگی کهکشان راهشیری
به این منظور رومن به سمت مرکز کهکشان راهشیری – منطقهای مملو از ستارگان - نگاه خواهد کرد تا اندازهگیری کند که روشنایی چه تعداد از این ستارگان در طول زمان تغییر میکنند. این محاسبات، انجام تحقیقات علمی متعدد، از جستجوی سیارات فراخورشیدی دور تا تعیین نرخ چرخش ستارگان را ممکن میسازد.
تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن (Nancy Grace Roman Space) که به اختصار NGRST، نامیده میشود یک تلسکوپ فضایی فروسرخ متعلق به ناسا است که در سال ۲۰۱۰ توسط کمیته نقشهبرداری دههای وابسته به شورای پژوهش ملی ایالات متحده آمریکا به عنوان اولویت اصلی در اخترشناسی در دهه آینده پیشنهاد شد.
این پروژه در ۱۷ فوریه ۲۰۱۶ به عنوان یک مأموریت توسط ناسا طراحی شد و پیشبینی میشود در سال ۲۰۲۷ به فضا پرتاب شود.
این تلسکوپ در مرکز پروازهای فضایی گادرد ناسا و با مشارکت آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا و موسسه علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور، و یک تیم علمی متشکل از دانشمندان مختلف مدیریت میشود.
انتهای پیام/