بحث و جدل کاربران خبرآنلاین برای مقایسه سریال‌هالی تلویزیون با شبکه نمایش خانگی
تاریخ انتشار: ۲۸ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۶۷۴۴۴۵
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، این روزها و در ایام کرونا که مردم وقت بیشتری را پای تلویزیون می‌گذرانند، بازار رقابت بین سریال‌های صدا و سیما و شبکه نمایش خانگی داغ‌تر از قبل شده است. از آن‌جایی که در یک دهه اخیر با اُفت نسبی کیفیت سریال‌های تلویزیونی و افزایش روز افزون تعداد سریال‌های شبکه نمایش خانگی روبه رو بوده‌ایم، رقابت بین این دو رسانه، روز به روز نفس گیرتر و تنگاتنگ‌تر می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علاوه بر این موضوع، ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی تا چندی پیش، زیر نظر سازمان سینمایی صورت می‌گرفت، اما اینک این صدا و سیما است که عهده‌دار صدور مجوز و نظارت بر سریال سازی در شبکه نمایش خانگی شده است.
به همین بهانه، خبرآنلاین پرسشی را با کاربران خود مطرح کرد و از مخاطبان خود خواست تا نظرات‌شان را درباره اینکه میان شبکه نمایش خانگی و تلویزیون، کدام را ترجیح می‌دهند و چرا؟ بگویند.
در ادامه، نظر تعدادی از کاربران را در این زمینه می‌خوانید:
سریال‌های خوبِ دهه ۸۰ تلویزیون کجا هستند؟تعداد زیادی از کاربران خبرآنلاین معتقدند که در گذشته و به ویژه دهه ۸۰، سریال‌های تلویزیونی، محتوای آموزشی و تربیتی و امید بخشی داشتند، اما متاسفانه در حال حاضر این روند طی نمی‌شود.
کاربر بی نامی در رابطه با همین موضوع نوشت: «به نظر من سریال‌های ماندگار همیشه از تلویزیون پخش شده است. نه به این دلیل که تلویزیون کارش درست است. بلکه به خاطر اینکه بستر مناسب‌تری نسبت به شبکه خانگی داشته است. از گذشته تا کنون سریال خوبِ زیادی به یاد مانده است؛ «هزاردستان»، «سربداران»، «روزی روزگاری»، «خانه سبز»، «همسران»، «تولدی دیگر»، سری‌های اول «ستایش» و «پایتخت»، «شهریار» و «مسافری از هند»، اما شبکه خانگی پر از مافیا است. بیشتر دنبال پول و پولشویی و روابط مسئله‌دار هستند.»
در مقابل، کاربر ناشناس دیگری با بی‌محتوا دانستن برنامه‌های تلویزیونی گفت: «من از تلویزیون فقط و فقط فوتبال می‌بینم. حیف نیست چشمانم را بابت برنامه‌های بیهوده تلویزیون خسته کنم؟»
مخاطبی با نام روح‌الله هم نظر داد: «من با هر دو موافقم. ولی حقیقتا سریال‌های اخیر تلویزیون به حدی از کم مایگی رسیده است، که حتی صدای بینندگان پر و پاقرص تلویزیون را هم درآورده. سریال «دخترم نرگس» یکی از این مثال‌هاست؛ بازی‌های بسیار سطحی، داستان کم کشش و کارگردانی ضعیف. آ نقدر توی ذوق می‌زند که تحمل آن واقعا سخت است. این تلویزیون کجا و تلویزیون دهه ۷۰ و ۸۰ کجا؟»
کاربر دیگری در انتقاد به اُفت کیفی تمام کارهای صدا و سیما نوشت: «شبکه نمایش خانگی بهتر است. نه فقط سریال‌های صدا و سیما با این همه بودجه‌ای که می‌گیرند جذاب نیستند، بلکه برنامه‌های قشنگی هم نمی‌سازد . البته اگر یک شبکه خصوصی تلوزیونی داشتیم قطعا پرسنل زحمت‌کش صدا و سیما می‌توانستند از شبکه خانگی هم جلو بزنند.»
در همین رابطه، مخاطبی با نام عبدی نوشت: «اصلا قابل مقایسه نیستند. سریال‌های شبکه نمایش خانگی یک سر و گردن بالاتر از سریال‌های تلویزیونی هستند. چه از نظر بازیگر چه فیلمنامه چه ساخت و کیفیت.»
کاربر دیگری با نام پگاه در همین رابطه ادامه داد: «به نظر من نمایش خانگی بهتر از تلویزیون است چون فیلم‌ها بهتر بازی می‌شوند و اتفاقات موجود در فیلم، مقداری واقعی‌تر نشان داده می‌شود.»
طی چند سال اخیر شبکه نمایش خانگی، نسبت به سال‌های قبل‌تر، تعداد بیشتری سریال به بازار ارائه کرده است که البته تعدادی از این سریال‌ها مانند«عاشقانه»، «مانکن» و «دل» با حجم زیادی از انتقادات مبنی بر ترویج تجمل‌گرایی روبه رو شدند.
کاربر بی‌نام دیگری در ارتباط با همین موضوع نوشت: «من خودم از تلویزیون بدم می‌آید ولی سریال‌های شبکه خانگی هم، همه‌اش عقده‌گشایی است؛ برای تجمل‌گرایی که مثلا همه آنها در قصر زندگی می‌کنند و ماشین میلیاردی دارند. تنها سریال «شهرزاد» تا حدی جاذبه داشت. در کل هیچ یک ارزش دیدن ندارند.»
کاربر دیگری با نام تارا که از اوضاع نابسامان شبکه نمایش خانگی ناراضی بود، با تندی نوشت: «دیدن تکرار بعضی از سریال‌های تلویزیون چندسال قبل خیلی خیلی بهتر از سریال‌های افسارگسیخته و حرمت‌شکن شبکه نمایش خانگی است . ظاهر سریال‌های نمایش خانگی گول زننده است؛ خانم‌ها با لباس‌ها و آرایش جیغ و آقایون با کراوات و خانه‌ها و ماشین‌های مجلل، انگار سریال‌های شبکه نمایش خانگی فقط برای یک درصد جامعه، آن هم جماعت پولدار بالاشهرنشین ساخته شده است که حتی دور از واقعیت هم هست.»
در همین راستا، مخاطبی ناشناس نوشت: «ترجیح می‌دهم سریال‌هایی مثل «پایتخت»، «نون .خ»، «زیر خاکی» و «بانوی عمارت» را ببینم تا سریال‌های بی ارزش شبکه نمایش خانگی که فقط لاکچری بازی است.»
در این باره بیشتر بخوانید: چرا تلویزیون انحصار سریال‌سازی را می‌خواهد؟ سریال با کیفیت را همه‌جا می‌توان دیدعدهای از کاربران با اتکا به عدم تفاوت میان این دو پلتفرم باور داشتند که اگر برنامه یا سریالی جذاب، پر کشش و قوی باشد، دیگر تفاوتی ندارد که در قالب سریال تلویزیونی ارائه می‌شود یا در قالب سریال شبکه نمایش خانگی، بلکه محوریت و محتوای آن اهمیت دارد.
در ارتباط با همین موضوع، کاربری با نام عرشیا نوشت: «فرقی ندارد اگر سریال با کیفیت باشد و هم چیز آن درست پیش رود، تفاوتی ندارد که تلویزیون است یا شبکه نمایش خانگی. مانند سریال «امام علی» و «روزگار قریب» که از تلویزیون پخش شد و سریال «شهرزاد» و «هم‌گناه» که از شبکه نمایش خانگی پخش شد و همه آنها دیدنی است. ولی اگر سریالی مانند «آقازاده»، «دل» و «مانکن» باشد، هیچ فرقی با اراجیف ندارد.»
کاربر ناشناس دیگری در رابطه با همین موضوع نوشت: «ترجیح می‌دهم بیشتر سریال‌های تلویزیون به خصوص طنزها را ببینم. البته اگه سریال‌های نمایش خانگی خوب باشند هم می‌بینم، مثل «هیولا»، «سال‌های دور از خانه» یا «شهرزاد» کلا قالبش فرقی نمی‌کند هرکجا که سریال با کیفیت نشان دهد آن را می‌بینم.»
مخاطبان از دسترفتهتعدادی از کاربران خبرآنلاین که البته تعداد آنها هم خیلی زیاد نبود، معتقد بودند که در سال‌های گذشته، هم شبکه نمایش خانگی و هم تلویزیون در جهت جلب توجه مخاطب بسیاز ضعیف عمل کرده‌اند، تا جایی که هیچ یک از آنها، دیگر ارزش تماشا کردن ندارند.
کاربر ناشناسی در رابطه با همین موضوع نوشت: «من هم مانند بقیه مردم از تلویزیون دل خوشی ندارم. ولی از شبکه خانگی هم هر چیزی که در آمده است، چرت و جلف بازی بوده است.»
مخاطبی با نام جابر هم درباه اُفت کیفی سریال‌ها در هر دو رسانه نوشت: «من سریال‌های طنز قدیمی تلویزیون را ترجیح می‌دهم به سریال‌های جدید صدا و سیما و شبکه خانگی هم که اصلا نگاه نمی‌کنم. تنها یک برنامه «نود» می‌دیدم که متاسفانه دیگر پخش نمی‌شود.»
کاربر دیگری با نام آرمین که مخالف فیلم و موافق کتاب‌خوانی بود، به کنایه نوشت: «تلویزیون ... که دیدن ندارد. سریال‌های شبکه نمایش خانگی هم آبکی است، فقط دنبال پول هستند. کتاب بخوانید تا مشکل حافظه تاریخی‌مان حل شود و تاریخ سرمان تکرار نشود.»
فردی با نام ارسلان اضافه کرد: «عجب سوال عجیبی! مگر تلوزیون داخلی به جز فوتبال که البته بعد رفتن عادل ارزش ندارد و کمی تا قسمتی «دورهمی» چیز دیگری برای دیدن دارد؟؟؟ مگر شبکه نمایش خانگی اصلا چیزی می‌سازد؟»
کاربری با نام سیدمصطفی هم نوشت: «اگر منظور نقطه زمانی حال حاضر است، هیچ کدام از سریال‌های تلویزیونی واقعا ارزش دیدن ندارند و از بین سریال‌های شبکه خانگی هم فعلا فقط «هم‌گناه» فیلمنامه و داستان درست و پرکششی دارد. اما اگر مقایسه در طول یک دوره چند ساله مد نظر است، سریال‌های پربیننده تلویزیون از شبکه خانگی متعددتر است. اما هر دو در جذب مخاطب ضعیف عملکردند.»
۵۷۲۴۵
کد خبر 1411397منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: شبکه نمایش خانگی تلویزیون سریال ایرانی سریال دل سریال آقازاده سریال های شبکه نمایش خانگی سریال های تلویزیونی سریال های تلویزیون شبکه خانگی هم کاربر دیگری صدا و سیما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۷۴۴۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دارا حیایی: پدرم تا کی می‌تواند نقش یک پسر جوان را بازی کند؟
دارا حیایی که این روزها در برنامه «شب‌های مافیا» در شبکه نمایش خانگی دیده می‌شود، درباره تفاوت کار در تلویزیون با شبکه نمایش خانگی، کار در تلویزیون را دشوارتر می‌داند.
دارا حیایی درباره همکاری‌اش با برنامه «شب‌های مافیا» به ایسنا می‌گوید: در سال‌های گذشته بازی مافیا به یک سرگرمی جدی برای خیلی از جوان‌ها تبدیل شده. ما هم در دوره‌ای با دوستانمان مافیا بازی می‌کردیم. بعد دیدیم که برنامه «شب‌های مافیا» تولید شد و خب برای من، تولید چنین گیم شویی جالب بود. من اولین بار در «پدرخوانده»، مافیا را جلوی دوربین بازی کردم اما سناریوی بازی را خیلی دوست نداشتم تا با سناریوی «زودیاک» آشنا شدم. زودیاک، نقش‌های متفاوتی دارد که برای بازی هر کدام، استراتژی‌های مختلفی می‌توان داشت و ذهن بازیکن را بسیار درگیر می‌کند.
حیایی در پاسخ به اینکه برخی معتقدند حضور در شوهای مختلف بر پیشنهادات کاری بازیگر تاثیر منفی می‌گذارد، با مخالفتی برای حضور در این برنامه مواجه نشدید؟ اظهار می‌کند: مگر برنامه موفق «جوکر» یک رئالیتی‌شو نبود؟ امین حیایی در جوکر حضور داشت یا نه؟ بازیگرهای بزرگ و موفقی در «جوکر» شرکت کردند یا نه؟ بجز بازیگران ایرانی، تام کروز، تام هاردی و خیلی چهره‌های محبوب دنیا در تمام این سال‌ها در رئالیتی‌شوهای مختلفی شرکت کرده‌اند که اتفاقا برای مخاطبانشان هم بسیار جذاب بوده. از نظر من این تفاوت حضور بازیگر در فیلم و سریال با شوهای مختلف باعث جذابیت بیشتر و همراهی بهتر مخاطبان با هنرمندان می‌شود.
او درباره تفاوت کار در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی می‌گوید: کار در تلویزیون برای بازیگر سخت‌تر است. چراکه بازیگر، آزادی زیادی ندارد که بتواند راحت کار کند. من نزدیک به چهار سال در تلویزیون تجربه کار داشتم که نسبت به بقیه همکارانم سن زیادی نیست، اما در هر حال، تجربه است. تا جایی که من تجربه کرده‌ام، تلویزیون سخت‌تر است چراکه دایره تحرک بازیگر، محدودتر است. برای بازیگران خانم که محدودیت بیشتری هم وجود دارد.
رضایت حمید نعمت‌الله این باور را به من داد که بازیگر شوم
حیایی در پاسخ به اینکه از چه زمانی تصمیم به بازیگری گرفته، نیز یادآور شد: پدرم با من صحبت کرد که اگر دوست داشتی بیا در این حوزه کار کن و اگر به بازیگری علاقه نداری، سراغ کارهای دیگر برو. یکسری تمرینات انجام دادم و چون برایم جذاب بود، تصمیم گرفتم این فضا را تجربه کنم. بعد از آن به مدت دو هفته برای فیلم «شعله ور» آقای نعمت‌الله، تست دادم و ایشان از تست من راضی بود. رضایت آقای نعمت الله این باور را به من داد که احتمالا من آن چیزی که باید برای این حرفه داشته باشم را دارم و باید آن را تقویت کنم. در کلاس‌های بازیگری امین حیایی شرکت کردم و بعد از آموزش، به سریال «از سرنوشت» اضافه شدم و مسیری کاری من از آنجا شروع شد.
او درباره‌ی همکاری‌اش با پدرش امین حیایی، عنوان کرد: امین حیایی (نه به عنوان پدر من) به عنوان یک هنرمند، در کار یک شخصیت صبور و محترم دارد که با همه خوب است و انرژی خوبی به بقیه می‌دهد. من در حین کار با او در فیلم «شعله ور»، مدام یاد می‌گرفتم که رفتار حرفه‌ای یعنی این که تو هوای همه را داشته باشی و در شکل تعامل با عوامل، بین کسی فرق نگذاری.
این بازیگر در پاسخ به اینکه حضور در یک خانواده هنری چقدر کار را برای او آسان‌تر کرده است؟ می‌گوید: برخلاف تصورها، به شدت سخت است. چون هر کدام از اعضای خانواده، یک نظر تخصصی متفاوت دارند و تو نمی‌دانی باید به کدامشان گوش کنی. پدرم کارهایم را می‌بیند و دوست دارد. همیشه تشویقم می‌کند که ادامه بدهم و می‌خواهد که بهتر و بهتر شوم. اکثرا نقدش به من این بوده که میمیک صورتم اُوِر اَکت (Over act) است.
پدر من تا کی می‌تواند نقش یک پسر جوان را بازی کند؟
او درباره معرفی چهره‌های جدید و جوان به عرصه بازیگری و در پاسخ به اینکه آیا ظرفیت کاری برای این چهره‌ها وجود دارد یا این جوانان پُرانگیزه بعد از مدتی کم کار یا بی‌کار می‌شوند؟ بیان کرد: خدا را شکر که فضای ورود چهره‌های جدید، هموارتر شده است. فیلمسازان ما باید به جوان‌ها میدان بدهند و به آنها اعتماد کنند. اگر نسل ما وارد این عرصه نشود، چه کسی می‌خواهد نقش‌های سنین ما را بازی کند؟ پدر من تا کی می‌تواند نقش یک پسر جوان را بازی کند؟
از طرفی دیگر هم من این را باورم دارم که رسیدن به یک جایگاه آسان است اما ماندگاری نه. برای خودم و همسن و سال‌هایم می‌گویم که آن لحظه‌ای که ما فکر کنیم که از بقیه بهتریم، همان لحظه‌ای است که سقوط می‌کنیم. ما برای مردم کار می‌کنیم و این مخاطب ماست که تصمیم می‌گیرد که ما را دنبال کند یا نگاه و توجهش را از ما دریغ کند. پس بهتر است که با تمرکز و برای حفظ رضایت مردم کار کنیم.
حیایی در پاسخ به اینکه چقدر فیلم و سریال‌های ایرانی را دنبال می‌کند؟ می گوید: همه فیلم و سریال‌های پدرم را دیده‌ام و از بین سریال‌هایی که اخیرا پخش شده، فصل اول «زخم کاری» را از همه بیشتر دوست داشتم.
انتهای پیام
آتشبازی اسماعیلی برای صعود به فینال