رابین ویلیامز؛ هنرپیشه‌ای که سینمای کمدی آمریکا را متحول کرد
تاریخ انتشار: ۳ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۷۳۰۳۸۵
رابین ویلیامز از هنرمندانی محسوب می‌شود که با نقش آفرینی‌ها و بازی‌های قدرتمندش خود مخاطبان بسیاری را جذب کرد. او از آن دست بازیگرانی به شمار می‌رفت که مسایل شخصی و داستان زندگی خود را با سوژه‌های خنده دارش ادغام و با هر چیزی شوخی می‌کرد. او در یک آن همچون کودکان بود، زمانی دیگر همچون فیلسوفی خردمند و لحظه‌ای بعد یک موجود بیگانه عجیب و غریب.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به قول یار قدیمی ویلیامز، بیلی کریستال، او درخشان‌ترین ستاره کهکشان کمدی بود. شخصی که با مرگ دردناکش، دنیای سینما و صحنه استندآپ کمدی را در یک تاریکی ابدی فرو برد.
رابین ویلیامز در ۲۱ جولای ۱۹۵۱ میلادی در شیکاگو متولد شد. پدرش رابرت فیتزجرالد ویلیامز یکی از مدیران اجرایی ارشد شرکت فورد موتور و پدربزرگ او انسلم جی. مک‌لورین به عنوان یکی از چهره‌های سرشناس حزب دموکرات، سناتور و فرماندار ایالت می‌سی سی پی بود.
رابین ویلیامز اصالتی انگلیسی، ایرلندی، آلمانی و فرانسوی داشت و همچون پدرش تحت تعلیم کلیسای پروتستان اسقفی پرورش یافت. او بعد‌ها اظهار کرد که مادرش، بیشترین نقش را در شوخ طبع شدن وی داشته و او در کودکی سعی می‌کرد تا با مزه پراندن، نظر مادرش را به خود جلب کند.
شاهکار‌ها و تبحر ویلیامز در ابتدا در اجرا‌های نمایشی وی و بخصوص استندآپ هایش بروز و ظهور یافت. در دهه ۶۰ میلادی، سانفرانسیسکو مرکز رنسانس موسیقی راک، جنبش هیپی‌ها و مواد مخدر بود و در دهه ۷۰ میلادی، ویلیامز با تلاش‌های خود این شهر را به طرف تبدیل شدن به مرکز رنسانس کمدی هدایت کرد. او در ادامه به لس آنجلس رفت و در آنجا به اجرا در کلوپ‌های مختلف از جمله کلوب کمدی پرداخت و در همان جا بود که جورج اشلاتر تهیه کننده تلویزیون، وی را دیده و برای اجرا در نمایش تلویزیونی خود انتخابش کرد. با پخش این برنامه تلویزیونی در اواخر ۱۹۷۷ میلادی نخستین تجربه تلویزیونی ویلیامز رقم خورد.
او در آن دوران و برای نخستین بار با بازی در نقش منفی فاگین در نمایش موزیکال الیویر اثر چارلز دیکنز بود که به صورت جدی خودی نشان داد و شخصیت درونی عمیقی را از خود به نمایش گذاشت. او با بداهه گویی‌هایش تمام اطرافیان خود را تحت تاثیر قرار می‌داد تا جایی که جیمز دان استاد نمایش رابین در کالج مارتین، پس از یکی از جلسات تمرینی اعلام کرد که ویلیامز در آینده به شخصیت خاص و متقاوتی تبدیل خواهد شد. در ادامه ویلیامز با نقش آفرینی شگفت انگیزش در نمایش شب ایگوانا اثر تنسی ویلیامز، بسیاری از منتقدان خود را خاموش کرد. ویلیامز با تلاش‌های خود سانفرانسیسکو را برای تبدیل شدن به مرکز رنسانس کمدی آمریکا هدایت کرد.
او در کنار اجرای استندآپ کمدی، به اجرای زنده نمایش‌های کمدی نیز مشغول شد و حتی در ۱۹۷۹ میلادی به واسطه اجرای نمایش Reality...What a. Concept در کلوب کاپاکابانا در نیویورک، جایزه گرمی را از آن خود کرد.
ویلیامز حتی پس از تبدیل شدن به یک ستاره سینمایی نیز اجرا‌های خود را ادامه داد که از آن میان می‌توان به «یک بعداز ظهر یا رایبین ویلیامز» در ۱۹۸۲میلادی و نمایش پر طرفدار دیگری در ۲۰۰۲ میلادی اشاره کرد که رکورد طولانی‌ترین مدت زمان یک نمایش کمدی را شکست. رابین آنقدر محبوب بود که گاهی اوقات، بلیط اجرا‌های وی پس از گذشت ۳۰ دقیقه از آغاز زمان فروش، کاملا نایاب می‌شد. (۱)
ویلیامز در طراحی اجرا‌های خود بیش از هر فردی از جاناتان وینترز، زوج نیکلاس و می، پیتر سلرز و لنی بروس تاثیر می‌پذیرفت و در این میان، برای وی وینترز حکم بت را داشت.
رابین ۸ سال داشت که برای نخستین بار یکی از اجرا‌های وینترز را تماشا کرد و در ادامه از وی آموخت که چگونه در هنگام اجرا خود را رها کند و اینکه چگونه می‌شود از هر موضوعی یک چیز بامزه و خنده‌دار ساخت.
او از پیتر سلرز فراگرفت که چگونه خود را به جای چندین شخصیت مختلف جا بزند؛ بخصوص پس از تماشای فیلم دکتر استرنجلاو به کارگردانی استنلی کوبریک که در آن، سلرز چندین نقش متفاوت را به بهترین شکل ایفا می‌کرد.
رابین همچنین بسیار تحت تاثیر توانایی‌های ریچارد پریور قرار گرفت که چگونه در اجرا‌های خود به شکلی بی‌پروا از زندگی شخصی‌اش و اعتیاد به الکل و مواد مخدر سخن می‌گوید. ویلیامز نیز با بیان این نکته که صحبت کردن درباره مشکلات شخصی، ارزان‌تر از درمان کردن آنهاست در برنامه‌های خود همچون پریور به شوخی کردن با مشکلات خودش پرداخت.
ویلیامز همانگونه که عنوان شد، استاد بداهه پردازی و اجرا‌های نمایشی با محوریت مونولوگ‌های طولانی بود. در تحلیل سبک بازیگری منحصر به فرد او چنین آورده اند که او در هنگام اجرا‌های خود، بیشتر سعی می‌کرد، ایده‌هایش را با یکدیگر ترکیب کند و در بداهه گویی نیز استاد بود. او اعتقاد داشت که فضای استندآپ کمدی، فضایی به شدت رقابتی است و در این میان خود او نیز چند مرتبه متهم به کپی برداری از ایده‌های کمدین‌های دیگر شد. البته ویلیامز همواره از کپی برداری پرهیز می‌کرد و به قول معروف، این وصله‌ها به او نمی‌چسپید.
در آن دوران که بازیگران بیش از هر چیز در مذان اتهام «کپی کاری» از یکدیگر بودند، ویلیامز به گونه‌ای متفاوت رفتار می‌کرد. او برای جلوگیری از اتهامات درباره کپی برداری به تماشای اجرای کمدین‌های دیگر نمی‌نشست. پس از خودکشی یرژی کوشینسکی، نویسنده لهستانی که در سال‌های آخر عمرش با بیماری‌های مختلف و اتهام سرقت ادبی مواجه بود، خبرنگاری از ویلیامز پرسید که آیا او نمی‌ترسد که روزی تعادل بین زندگی شخصی و حرفه‌ایش به هم بخورد و دچار مشکلات مختلف شود؟ رابین در پاسخ وی گفت: از این می‌ترسد که روزی احساس کند، دیگر خسته کننده و بی‌روح شده است. اما ابراز امیدواری کرد که تا زمانی که دست از کار کردن و تلاش برندارد، این ترس به سراغش نخواهد آمد. رابین اعتقاد داشت که بر خلاف کوشینسکی، او می‌تواند بر مشکلاتش غلبه کند. هر بار که احساس ضعف می‌کرد، یاد نصیحت پدرش می‌افتاد که می‌گفت: هیچگاه از صحبت کردن درباره موضوعی که برایت اهمیت دارد، هراس نداشته باش. (۲)
باراک اوباما رییسجمهوری وقت ایالات متحده آمریکا در پیامی در توییتر، چنین ابراز تأسف کرد: «او ما را به خنده واداشت. به گریه واداشت. او توانست در نهایت همه عناصر روح انسان را به تأثر وادارد.»
بر پایه گزارش مجله پلاس وان در فوریه ۲۰۱۸ در پنج ماه بعد از مرگ رابین ویلیامز، میزان خودکشی به مقدار ۱۰ درصد بیشتر از پیش‌بینی‌های عادی افزایش پیدا کرد. اما این موضوع کاملاً قابل اثبات نیست. خطر بالقوه تقلید از افراد مشهور برای سازمان‌های بهداشت عمومی، پدیده‌ای شناخته شده‌است. پس از این افزایش آمار خودکشی، سازمان خیریه ساماریتنز، نسبت به‌شمار زیاد گزارش‌های منتشره در باره خودکشی این بازیگر و جزییات ارایه شده در این باره هشدار داد. (۳)
۲. "رابین ویلیامز خود را حلق‌آویز کرده‌است"؛ سایت سینمایی ایندی وایر اوگوست ۲۰۱۴،
۳. «افزایش میزان خودکشی در آمریکا 'بعد از خودکشی رابین ویلیامز، بازیگر هالیوود'». ۱۹ بهمن ۱۳۹۶.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: رابین ویلیامز هالیوود بازیگر پارسی خبر رابین ویلیامز اجرا های خود
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۷۳۰۳۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
توانمندی‌های تئاتر ایران ناب است/ در حال رایزنی با کشورهای شرق آسیا و اروپا برای اجرا هستیم
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، نمایش «آلاء» به نویسندگی و کارگردانی محمد کاظم تبار، پیش از این در چهاردهمین جشنواره بین‌المللی دائجون کره جنوبی، چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، تئاتر شهر و همچنین سالن اصلی تالار مولوی به روی صحنه رفته بود اینبار در هفته دوم اردیبهشت ماه با حمایت مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری در ششمین جشنواره مونودراما در شهر نابل تونس به روی صحنه می‌رود. شیما جعفرزاده به عنوان بازیگر و همچنین فرهاد قائمیان و محمدرضا آزادفرد با صدای خود در این نمایش محمد کاظم‌تبار را یاری خواهند داد.
کاظم تبار در گفت‌وگو با خبرنگار آنا گفت: نمایش آلاء در سال ۱۴۰۰ تولید شد که از آن به بعد در سالن اصلی مولوی، جشنواره فتح خرمشهر، جشنواره بین المللی تئاتر فجر، سالن قشقایی تئاتر شهر، جشنواره دائجون کره جنوبی به اجرا درآمد و در حال انجام تمرینات نهایی جهت اجرا در تونس هستیم.
آلاء در ادامه افزود: در هر مرحله اجرایی تغییراتی چه در متن، چه در میزانسن و حرکات داشته که این اجرا نیز از این امر مستثنی نبوده است. به طور کل می‌توان گفت این اجرا ۳۰ درصد با اجرای اول آلاء در تالار مولوی تفاوت کرده است. آلاء دعوتنامه‌های مختلفی از شرق آسیا و اروپا نیز دریافت کرده که در حال رایزنی با جشنواره‌های مبدا هستیم.
وی اظهار داشت: البته درباره اجرای تونس باید عرض کنم قرار بود پارسال در این جشنواره حاضر باشیم، اما به دلایلی این اتفاق ممکن نشد تا امسال که مجددا نمایش در این جشنواره پذیرفته شد. البته این اتفاق بدون حمایت‌های کوروش زارعی که برادرانه و دلسوزانه حامی این نمایش بودند و رایزن فرهنگی ایران در تونس، امکان پذیر نبود.
آلاء اظهار داشت: به لحاظ توانمندی تئاتر ایران ظرفیت‌های خوب و نابی دارد که ظرفیت ارائه آن در سراسر دنیا وجود دارد که این امر نیاز حمایت‌های همه جانبه از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد است تا توانایی و استعداد‌های ایرانی در سراسر دنیا به منصه ظهور برسد.
انتهای پیام/
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت