به نقل از «عصر ایران»

خداوکیلی تا این حد عاشق «خسرو سینایی» بودید؟

تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۳۸۵۸۱

عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - بعد از کوچ ابدی خسرو سینایی سیل عظیم پیام‌ها و تسلیت‌هایی که از طرف نهادها و سازمان‌های رسمی مرتبط با فرهنگ و حتی هنرمندان و ... می‌بینم در وهله اول خوشحال کننده و غبطه برانگیز است، ولی آیا این همه واقعیت است؟

حتی حجم پست‌ها و مطالبی که در رثای خسرو سینایی در دنیای مجازی و یا رسانه‌ها و روزنامه‌ها منتشر شده است جالب توجه است، آدم را به فکر وا می‌دارد که آیا واقعا چنین شناخت و قرابتی با خسرو سینایی و آثارش وجود داشته است؟ یا اینکه در یک رقابت چشم هم چشمی و به جا نماندن از قافله است که هر کسی می‌خواهد به نوعی خود را بخشی از این اتفاق بداند!

مهدی احمدی بازیگر، در 5 فیلم با سینایی همکاری داشته که معروفترین آنها «عروس آتش» است در مصاحبه‌ای با ایسنا سخنان جالب توجهی زده است:

« در این بیش از ۳۰ سالی که با ایشان کار کردم مثل پدرم بودند و چون خیلی وقت‌ها کنارشان بودم بعضی حرف‌هایشان را به من می‌گفتند و در جریان خیلی مسائل بودم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برای او این امری عادی بود که در ایران و از طرف سیستم به عنوان یک هنرمند، در حاشیه باشد ولی بی‌مهری‌ها از برخی دوستان هنرمند خیلی بیشتر بود و همین بیشتر برای او ناراحت کننده بود.

مسئله فقط اکران نبود و این بی‌توجهی از اساس درباره فیلم‌های ایشان وجود داشت؛ یعنی مشکلی که آقای سینایی با فضای هنری حاکم داشتند، این بود که انگار نادیده گرفتن ایشان باب شده بود و این موضوع در طی سال‌هایی که ایشان کار می‌کرد دیده می‌شد.‌ مثلا زمانی که لازم بود بودجه‌ای برای کارهایشان داده شود یا حمایتی از طرف دولت صورت بگیرد این بی‌توجهی اتفاق می‌افتاد و ایشان همیشه با حداقل بودجه و امکانات کارهای خود را پیش می‌برد. خیلی وقت‌ها با بودجه شخصی فیلم‌های خود را ساختند، اما بخش دیگر بی توجهی و بی‌مهری از اهالی سینما یا دوستانِ همکار بود.

خیلی از دوستان می‌گفتند آقای سینایی اصلأ فیلمساز نیست و مستندساز است در حالی که ایشان بیش از هشت فیلم داستانی بلند دارد و چندین فیلم داستانی کوتاه ساخته است که فکر می‌کنم از مستندهایشان بیشتر است. ایشان اتفاقاً یک داستان‌گو بود و کارهایشان قصه داشت. در عین حال آثار مستند خیلی قوی هم داشتند. این برچسب مستند اغلب به فیلم‌های داستانی ایشان زده می‌شد، اما نکته عجیب این بود، زمانی که انجمن مستندسازان در خانه سینما تاسیس شد هیچ وقت از ایشان به عنوان یکی از مهمترین مستند سازان ایران دعوتی صورت نگرفت! فقط بعدها در دهه ۷۰ و در خانه سینما تعدادی از فیلم‌های بلند داستانی ومستندشان نمایش داده شد.

تمام این ماجراها در حالی بود که ایشان وقتی فیلم داستانی می‌ساخت، نوع دکوپاژ و حرکت دوربین‌ها چنان طراحی می‌شد که انگار مستند است، هنرپیشه‌ها واقعا بازی می‌کردند و فیلمنامه‌ی از قبل نوشته شده وجود داشت و همه چیز براساس قصه پیش می‌رفت. با این حال برچسب فیلم مستند به همه کارهایشان زده می‌شد. البته ایشان فیلم مستند داستانی هم دارد مثل «در کوچه پاییز» که درباره ژازه تباتبایی (مجسمه ساز) است.

عجیب است که انگار این همه توانایی در یک نفر برای خیلی‌ها قابل دیدن و درک نبود و آنچه من الان درباره خسرو سینایی می‌گویم بخاطر ندادن بودجه و نداشتن موقعیت خوب اکران و حتی بی‌توجهی‌ها نیست، چرا که ایشان با کمترین امکانات و بودجه هم کار خود را می‌کرد مثل همین «جزیره رنگین» که پول کل پروژه به اندازه یک روز یک فیلم سینمایی معمولی شد، اما حرف من و تأسف من بابت یک عمر قضاوت نادرستی است که روی کارهای خسرو سینایی شد و باعث گله‌مندی بود.»

حرف‌های مهدی احمدی هم ناراحت کننده است و هم نزدیکتر به واقعیتی است که از زندگی و مراودات خسرو سینایی دیده و شنیده‌ایم. والا آخرین فیلمش یک فیلم مهجور در سال 1393 نبود و ...

او همواره بی توقع و بی‌نیاز بود هیچ‌گاه جایگاه خود را از آنچه که بود پایین نیاورد و در ساحت هنر و زیبایی باقی ماند. بسیاری از اعتباری که او دارد از سایه این است که هر فیلمی نساخت. حال بگذار همه خود را دوست ویار و ... سینایی بدانند و بنامند و ... ولی واقعیت این است که سینایی یکی از آن عالیجنابان سینمای ایران است که خلق، منش و رفتارش بالاتر از این بود که خود را وارد مناسبات پایین‌دستی و سطحی کند. حتی اگر از کسی رنجشی هم داشت هیچ‌گاه به روی او نمی‌آورد وهمانگونه که در آخرین حرفهایش بر روی اینستاگرامش به همین سادگی نوشته است:

من رفتم! ناراحت نباشید! به این فکر کنید که بهترین روزهای زندگی‌ام را در کنار شما عزیزانم تجربه کردم. در عین حال که بی مهری‌ها دیدم اما هرگز به دل نگرفتم. سعی کردم از لحظه لحظه زندگی‌ام لذت ببرم و بردم. خوشحالم در دوران کاری‌ام توانستم با کسانی همکاری داشته باشم، که الان هرکدام برای خود افتخاری هستند در سینمای ایران.

و در آخر هم این شعر زیبا را می‌نویسد:

لحظه همیشه گذراست
و خاطره همیشه ماندنی
و من
بود و نبود و عشق و ابدیت را
به نگاهی می فروختم
اگر، خاطره گذرا می شد
و لحظه همیشه ماندنی

آری ،خسرو سینایی این‌گونه بود، یادش گرامی و روحش شاد.

آخرین ویدیویی که از خسرو سینایی بر صفحه اینستاگرامش منتشر شده است:

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی     بیشتر بخوانید:   *کوچ ابدی خسرو سینایی به دلیل کرونا ؛ سازنده «عروس آتش» و یکی دیگر از بزرگان سینمای ایران *آخرین حرف‌های «خسرو سینایی» در اینستاگرام: من رفتم! ناراحت نباشید! (+عکس) *برای تولد سه چهره دی‌ماهی سینما     لینک کوتاه: asriran.com/0036fX

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: خسرو سینایی خسرو سینایی بی توجهی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۳۸۵۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گلایه خسرو حیدری از علی دایی!

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ خسرو حیدری خاطرات جالبی از دوران حضور در تیم ملی مطرح کرد، گلایه‌ای که سال‌های طولانی از علی دایی داشته تا قهر یک ماهه با کارلوس کی‌روش و داستان تلخی که اجازه خداحافظی با پیراهن تیم ملی به او داده نشد.

به نقل از ورزش سه خسرو حیدری با حسرت درباره نیمکت نشین شدن در بازی معروف شکست دو بر یک مقابل عربستان صحبت کرد و گفت: زمان آقای دایی به تیم ملی دعوت شدم، در آن زمان مجید غلام‌نژاد بود و من هم اضافه شدم، در بازی دوستانه ای که با کویت برگزار کردیم نیمه دوم به جای حسین کعبی وارد زمین شدم و مهدوی‌کیا هافبک راست بود و یک زوج خیلی خوب تشکیل دادیم، بعد از آن در تمرینات هم خیلی خوب با مهدوی‌کیا هماهنگ شده بودم و زوج خوبی تشکیل داده بودیم، بازی با عربستان بود و تا روز بازی فکر می‌کردم که ترکیب اصلی قرار دارم و در تمرینات هم همینطور به نظر می‌رسید اما حسین کعبی مقابل عربستان در ترکیب اصلی قرار گرفت، برای آن مسابقه خیلی انگیزه داشتم و اصلا برایم مهم نبود که چه بازیکنی مقابلم است و زوج خوبی با مهدوی‌کیا تشکیل می‌دادیم، بعد از آن هروقت علی دایی را دیدم به او گفتم که تا روز بازی فکر می‌کردم که فیکس هستم اما حسین کعبی دفاع راست بازی کرد.

حیدری در ادامه گفت: بعد از نیمکت نشین شدن هم امیدوار بودم که خودم را نشان دادم و در بازی بعدی فیکس باشم، وقتی یک بر صفر از عربستان جلو بودیم و بازی یک بر یک شد استرس گرفتم، قبل از بازی گفته بودند که علی دایی اگر ببازد عوض می‌شود، استرس داشتم که گل دوم را نخوریم و دوباره باید خودم را به مربی جدید ثابت کنم که بعد از کنار گذاشته شدن دایی افشین قطبی آمد و کمتر بازی کردم تا سال 2011 که دوباره فیکس تیم ملی شدم.

حیدری درباره دوران: تیم ملی جدیدی در حال شکل گیری بود - زمان انتقالی - فوتبال ما در افت بود -

من در بازی با نیجریه فیکس بودم و بین تمام بازیکنان دو تیم بیشترین دوندگی را داشتم، پژمان منتظری دفاع راست بازی می‌کرد و من وینگر راست بازی می‌کردم، در بازی با آرژانتین کی‌روش مسعود شجاعی را از اول در سمت راست گذاشت و بعد از بازی با آرژانتین از من عذرخواهی کرد که از ابتدا به من بازی نداده و البته بین نیمه به زمین رفتم، بازی با بوسنی هم به میدان رفتم.

من در مقدماتی جام جهانی 2018 برای تیم ملی بازی می‌کردم و زمانی که به مسابقات نزدیک‌شویم تیم را تغییر داد، متوجه شدم که در یک اردو من را نمی‌خواهد دعوت کند و رفتم با او صحبت کردم که بعد از این همه سال که در تیم ملی حضور دارم جالب نیست که دعوت نشوم، خواستم بدانم اگر واقعا نظری روی من ندارم خداحافظی بکنم و شاید ایشان هم استقبال بکند، کی‌روش آدم عجیب و زرنگ بود، به او گفتم اگر نظری روی من ندارید خداحافظی کنم و دوست ندارم که من را کنار بگذارید، به من گفت که همچین نظری ندارم و مقابل کره چه کسی می‌خواهد بازی کند، شما باید باشید و بازی کنید.

او در ادامه گفت: حتی اگر یادتان باشد سیدجلال را در 2018 لحظه آخر کنار گذاشت، من از او صادقانه خواستم که نظر بدهد و این شخصیتش را دوست نداشتم، یک اردو من را دعوت نکرد و در اردوی بعدی که در ارمنستان بود من را مجدد در لیست 36 نفره تیم ملی قرار داد، بعد از آن در زمان علی منصوریان 8 بازی در استقلال انجام دادم و دیگر هیچوقت من را دعوت نکرد و فرصت این را پیدا نکردم که از تیم ملی خداحافظی کنم.

حیدری در ادامه نسبت به مشکلی که بین قلعه نویی و کی‌روش ایجاد شد گفت: یک مشکل دیگر وجود داشت که ایشان با قلعه نویی به مشکل خورده بود، من یادم هست که بعد از جام ملت‌ها که به عراق باختیم به من و امید ابراهیمی گفت که می‌خواهم درباره مربی‌ شما مصاحبه کنم، تعجب کردیم که چرا به ما می‌گوید؟ به او گفتیم که ما زمانی که در استقلال هستیم صدمان را می‌گذاریم و برای تیم ملی هم همینطور است!

حیدری در صحبت‌هایش از قهر یک ماهه کارلوس کی‌روش با خودش پرده برداری کرد و گفت: یادم هست که زمانی که با استقلال در لیگ قهرمانان آسیا حضور داشتم، مقابل بوریرام گلزنی کرده بودم، بوریرام را بردیم و صعود کردیم، بازی با اف‌سی سئول در دقایق پایانی مصدوم شدم، دکتر نوروزی بررسی کرد و گفت نمی‌توانی بازی کنی اما قلعه نویی از من خواست که بازی کند، در زمین حضور داشتم اما بخاطر مصدومیتی که داشتم نمی‌توانستم بازی کنم، بعد از این ماجرا کارلوس کی‌روش یک ماه با من قهر کرده بود و صحبت نمی‌کرد و به او گفتم آقای قلعه نویی از من خواسته که بازی کنم و او از من شاکی بود که به عواقبش فکر نمیکنی که ممکن است فوتبالت تمام شود!

حیدری از تجربه کار کردن با مربیان مختلف خود در دوران بازیگری صحبت کرد و گفت: کی روش در کار دفاعی در دنیا بهترین است، قلعه نویی فوتبال هجومی خوبی به نمایش می‌گذارد و حتی در تیم ملی هم می‌بینید که خیلی هجومی بازی می‌کند، دنیزلی مربی قوی‌ای بود که در پاس هم سابقه کار کردن با او را داشتم، هرکدام از آنها ویژگی‌های خاص خود را داشتند.

257 251

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1898930