«از کشمیر تا کارکاس» در محاصره غزه
تاریخ انتشار: ۱۴ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۵۳۸۳۷
سفرنامه «از کشمیر تا کاراکاس» نوشته سرباز روح الله رضوی علی رغم تمام ساختارهای سفرنامه ای از یک ویژگی منحصر به فرد برخوردار است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سفرنامه ها از گذشته های دور تا کنون، تاریخ دست نویس جوامع گوناگون بوده اند که توسط مسافران نگاشته شده اند. نوشته های سفرنامه نویسان بزرگ، هم گزارشی تاریخی است و هم انتقال احساسات و افکارشان به آیندگان.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
خاطرات سفر، حاوی اطلاعات کاملی از اوضاع فرهنگی و اجتماعی، شرایط آب و هوایی و طبیعی، هزینه ها و قیمت اقامت گاه ها و رستوران ها، مسیر ها و دسترسی به اماکن مهم و ویژگی های منحصر به فرد هر مکان یا موقعیت هستند.
سفرنامه نویسی هم موجب عمق بخشیدن به سفر می شود و هم سطح آگاهی را افزایش می دهد. به ویژه اگر ثبت خاطرات سفر، همراه با عکاسی باشد، می توان لحظات سفر را به بهترین شکل ثبت کرد و آن تجربیات را با دیگران به اشتراک گذاشت.
سفرنامه ها همیشه متون جذابی را در خوی جای داده اند که طرفداران خاص خودش را دارد. بسیاری از علاقه مندان برای خواندن خاطرات افراد به خواندن سفرنامه ها می پردازند و بسیاری هم برای اطلاع از مکان های گردشگری و تفریحی که سایر افراد از آن ها بازدید کرده اند و به سایرین هم پیشنهاد می کنند، به خواندن سفرنامه ها روی می آورند. سفرنامه معمولا محتوی خاطرات و جذابیت های سفر می باشد که برای مسافر اهمیت داشته و غالبا هم از آن ها لذت برده و تصمیم گرفته تا این خاطرات را به ثبت برساند و با هر بار خواندن آن یاد سفر به یادماندنی و لذت بخشی که داشته بیفتد.
اما سفرنامه «از کشمیر تا کاراکاس» نوشته سرباز روح الله رضوی علی رغم تمام ساختارهای سفرنامه ای از یک ویژگی منحصر به فرد برخوردار است این سفرنامه از آن دست کتاب ها است که از سویی شیفتگان سفرنامه ها را جذب خود میکند و هم آنکه در دل خود حرف های بسیار جدی و عمیقی را برای مخاطبان روایت میکند.
این سفرنامه که به تازگی از سوی انتشارات سوره مهر روانه بازار نشر شده است، روایت سفرهای یک کنشگر مردمی به کشورهای مختلف دنیا است و تعامل با آدمهایی است که اختلافات فرهنگی و حتی اعتقادی با یکدیگر دارند اما حول محور ایستادگی در برابر ظلم و ظالم با یکدیگر همراه و همکار و هم صحبت میشوند. آدمهایی که برای آنها مرزهای اعتباری جغرافیایی پررنگ نیست و برای همین فصل مشترکهای بسیاری با همراهان خود دارند.
نویسنده اگرچه متولد جایی خارج از ایران است اما در ایران رشد و نمو یافته و تلاش کرده این نگرش جهان وطنانه خود را در قالب خاطرات سفرهایش به نوار محاصره شده غزه، کمپ آوارگان روهینگا و .... بازنمایی کند.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: سفرنامه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۵۳۸۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خاطرات ناب یک «آپاراتچی» با لهجه ترکی
فیلم سینمایی آپاراتچی به کارگردانی قربانعلی طاهرفر، نویسندگی حسین ترابنژاد و احسان لطفیان و تهیهکنندگی سجاد نصراللهی محصول سال ۱۴۰۲ است که این فیلم در چهل و دومین دوره جشنواره بینالمللی فیلم فجر اکران شد.
این فیلم در دوم اسفند ماه سال گذشته در لیست اکران هفت فیلم سینمایی نوروز قرار گرفت و اکنون در سینماهای سراسر کشور درحال اکران است.
آپاراتچی برداشتی آزاد از رمانی با همین نام نوشته روحالله رشیدی است و دلبستگیهای یک نقاش ساختمان عاشق سینما را روایت میکند که در تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است.
نیاز به بافت دهه ۶۰ داشتیم
قربانعلی طاهرفر کارگردان فیلم آپاراتچی درباره لوکیشن این اثر سینمایی گفت: جغرافیای فیلمنامه ما تبریز بود و طی بازدیدهایی که داشتیم چون تبریز جزء مراکز توسعه یافته است و بافت قدیمی دهه ۶۰ را ندارد مکان متناسب با فیلمبرداری را در تبریز پیدا نکردیم و تصویر برداری را در تهران انجام دادیم.
وی ادامه داد: البته ما برای جلوههای ویژه بصری برخی از اماکن تبریز که پیشینه دهه ۶۰ داشت را به کار اضافه کردیم. لوکیشن تصویربرداری ما بیشتر در مناطق جنوب تهران بود تا بافت قدیمی داشته باشیم.
تعیین محلهای فیلمبرداری برایمان سخت بود
طاهرفر بیان کرد: کلید اصلی پیش تولید فیلم آپاراتچی آذر ماه سال قبل بود که با آن جلو رفتیم. کار فیلمنامه ما کمی به درازا کشید و کار سخت شد و تقریبا ۹ نسخه بازنویسی فیلمنامه را داشتیم. در ادامه، کار یک سال طول کشید و تقریبا از مرداد ماه ۱۴۰۲ مجددا وارد پیش تولید شدیم و در ادامه کار را پیش بردیم.
کارگردان فیلم سینمایی آپاراتچی از سختی کار گفت: تقریبا ما دو مشکل اساسی داشتیم. یکی پروداکشن کار بود که صحنههای پرهنرور و تعدد لوکیشن بالا داشتیم؛ این تعدد سکانسها مثل تشییع شهدا، برپایی نماز جمعه و... باید با اتمسفر تبریز اتفاق میافتاد، یعنی هنرمندان ما باید به زبان ترکی مسلط میبودند تا شعارها را به درستی تکرار کنند؛ از این رو تعیین محلهای فیلمبرداری برای چنین صحنههایی برایمان خیلی سخت بود.
استفاده از بازیگران ترک زبان ما را به سوی یک ترکیب رویایی برد
طاهرفر افزود: ما میخواستیم جغرافیای کار را به لوکیشن اصلی یعنی تبریز نزدیک کنیم. برای مثال ما برای ساخت صحنه نماز جمعه که در آن زمان در مسجد جامع تبریز اتفاق افتاد مجبور بودیم به دنبال لوکیشنهایی بگردیم که بافت مسجد جامع تبریز در آنها به چشم بخورد که این موارد سختی کار ما بود.
وی تاکید کرد: جدای از این ما بحث زبان را داشتیم و دوست داشتیم کار مخاطب ملی داشته باشد و از زبان ترکی عبور کردیم.
طاهر فر ادامه داد: شوخیهایی که در کار داشتیم سطحی و آنی بود و اگر مخاطب لحظهای از کلام ما دور میشد آن لحظهها را از دست میداد به همین جهت به سراغ گویش فارسی با لهجه ترکی رفتیم. البته ترکی شیرینی که من چندین دهه است به دنبال آن هستم و نه آن لهجه ترکیای که خواسته و ناخواسته از سوی برخیها به سوی لودگی پیش رفته است. به همین جهت ما سعی کردیم از بازیگران ترک زبان استفاده کنیم و همین باعث شد ما به یک ترکیب رویایی از بازیگران برسیم.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر