حامیان محیط‌زیست خواستار نظارت بر روند اجرای طرح تعریض جاده کندوان شدند
تاریخ انتشار: ۱۴ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۶۱۴۴۱
به گزارش خبرنگار ایرنا ، جاده چالوس که در عموم نیز معروف به جاده کندوان است یکی از سه محور اصلی ارتباطی استان مازندران با پایتخت کشور می باشد. این جاده که قدمت آن به سال ۱۳۱۲ باز می گردد سالانه میزبان میلیون ها مسافر و گردشگر است که برای گذران اوقات فراغت به مازندران سفر می کنند.
اما جاده چالوس به دلیل حجم بالای مسافران در ایام عادی و تعطیلات همواره نه تنها با ترافیک سنگین و در برخی مواقع دهها ساعته روبرو است، بلکه عدم وجود حاشیه های امن در مسیر ، این محور را به یکی از پرمخاطره ترین جاده های کشور بدل کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عملیات اجرایی طرح تعریض جاده چالوس به منظور ارتقای سطح کیفی و ایمنی سفر در فاز نخست به طول ۱۵ کیلومتر از سال ۱۳۸۹ از شهر مرزن آباد آغاز و قرار است تا منطقه دزدبن ادامه یابد. رفع گره های کور ترافیکی در راستای بهره برداری از قطعه چهار آزاد راه تهران - شمال در محدوده شهری مرزن آباد ، جلوگیری از یکطرفه شدن جاده کندوان در زمان اوج سفرها از منطقه دزدبن تا مرزن آباد و در نهایت رفع نگرانی و دغدغه چندین ساله ساکنان نقاط شهری و روستایی پیرامون بخش مرزن آباد از مهم ترین اهداف اجرای این طرح است.
اما طرح تعریض یا پهاربانده چدن جاده چالوس به دلیل قرار گیری در یکی از بکرترین عرصه‌های طبیعی همواره با نگرانی از سوی مسئولان و فعالان محیط زیست همراه بود که حساسیت این پروژه عمرانی ار چندین برابر و روند اجرایی کار را بسیار کند کرد.
کوه بری بیشتر از نیاز برای تعریض جاده
جمعی از طرفداران محیط زیست در تماس با دفتر ایرنا در نوشهر نسبت به خاکبرداری بیش از حد از اجرای طرح تعریض جاده کندوان ابراز نگرانی کرده و اظهار داشتند که اگر چه اجرای این طرح نقش موثری در رفع خطرات جاده ای ، جلوگیری از یکطرفه شدن جاده در زمان اوج سفرها و کاهش تصادفات دارد منتهی دیده می شود که پیمانکاران این طرح بیش از نیاز تعریض جاده نسبت به عملیات کوه بری و خاک برداری در حاشیه این جاده اقدام می کنند که این امر تعدی طبیعت منطقه است.
یکی از حامیان محیط زیست در شهرستان چالوس در این باره گفت: همه می‌دانند اجرای طرح های عمرانی قبل از آبادانی خرابی به همراه دارد اما متاسفانه هر رهگذری که از جاده کندوان گذر کند وقتی با تصاویر دلخراش برداشت بی رویه کوه در ضلع جنوبی این مسیر مواجه شود پرسشی که برای او پیش می آید آن اینکه آیا قرار است در آینده مسیر جاده تغییر کند؟
علی چراغی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: به نظر می رسد که به علت حجم زیاد برداشت خاک و سنگ کوهی، پیمانکاران این طرح تا شعاع ۵۰ تا ۱۰۰ متر در قلب کوه های این منطقه پیش رفته اند و چنین وضعیتی موجی از نگرانی دوستداران محیط زیست منطقه و روستائیان مرزن آباد را برانگیخته است.
وی گفت که این مسائل حتی به اطلاع مسئولان حفاظت محیط زیست ، منابع طبیعی ، فرمانداری شهرستان و حتی حوزه راه و شهرسازی نیز رسانده شد و هرکدام از مسئولان این نهادها اعلام کردند این موضوع به طور دقیق بررسی و کارشناسی خواهد شد و هرگاه پیمانکار و مجری طرح مرتکب اشتباه و تخلفی شده باشد به یقین با او برابر ضوابط برخورد قانونی می شود.
بهنام کیا از دیگر فعالان حوزه محیط‌زیست و یکی از ساکنان بخش مرزن‌آباد چالوس نیز گفت: در برخی از مسیر اجرای طرح تعریض جاده کندوان مانند پیچ "مجلار" شاید عرض جاده به خاطر برداشت های بی رویه خاک و مصالح به حدود ۷۰ متر هم رسیده باشد.
وی با اشاره به اینکه اغلب روستائیان بومی حاشیه محور کندوان آلودگی صوتی و گرد و غبار ناشی از فعالیت ماشین آلات سنگین در تعریض این مسیر ارتباطی را برای ارتقا و ایمنی جاده تحمل می کنند، افزود: منتهی مردم از اینکه به بهانه تعریض گستره ای از طبیعت منطقه تخریب و به ویرانه ای تبدیل شود کاملا مخالف هستند.
تعریض جاده منطبق بر نقشه و مطالعه است
رئیس پیشین اداره راه و شهرسازی شهرستان چالوس در این باره گفت : تعریض جاده چالوس به شکل مارپیچ بوده و منطبق بر طراحی نقشه و انجام مطالعه و کارهای کارشناسی است و اینطور نیست که پیمانکار به دلخواه خود بخواهد حجم عملیات خاکبرداری بیش از آنچه که در طراحی نقشه گنجانده شده برداشت کند چرا که در بازدید های و نظارت ها زیرسئوال خواهد رفت و مورد بازخواست قرار می گیرد.
محمدرضا کاوه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود : نکته دیگر آنکه نقل شده که پیمانکاران این طرح کامیون کامیون سنگ پس از استحصال از کوه های اطراف این جاده بارگیری و حمل می کنند باید گفت که در شرائط کنونی با توجه به گرانی قطعات ماشین آلات سنگین تحت هیچ شرائطی برای پیمانکار صرفه اقتصادی ندارد که سنگ را برداشت و بخواهد آن را بفروشد و حتی اگر قرار باشد در ساخت این جاده هم استفاده شود طبیعتا باید مورد آزمایش قرار گیرد.
این کارشناس راهداری خاطر نشان کرد : طبیعی است در مسیر تعریض جاده ممکن است در برخی نقاط نیاز به پیچ بری باشد بنابراین نیاز به برداشت بیشتر خاک یا مصالح بابت ترانشه‌گذاری(عملیاتی برای جلوگیری از ریزش کوه) است.
کاوه توضیح داد : به عنوان نمونه قطعه چهار آزاد راه تهران - شمال یکی از مسیرهایی است که متاسفانه از زمان بهره برداری تاکنون دچار رانش و ریزش فراوانی شده است زیرا در تعریض محدوده طرح و پایداری ترانشه ها دقت کافی و کار کارشناسی صورت نگرفت.
به گفته کاوه ، موضوع بعدی آنکه عرض جاده مستقیم شاید در برخی از نقاط حدود ۲۰ متر باشد ولی در برخی از نقاط دیگر به خاطر شیب تند و وجود کوه های اطراف حدود ۴۰ متر حتی به ۵۰ متر هم برسد چرا که باید با چنین اقداماتی پیش بینی های لازم در زمان جلوگیری از ریزش و رانش کوه به هنگام بارندگی شدید و برف و باران صورت گیرد.
عرض جاده در مسیر دارای پیچ همیشه بیشتر است
کارشناس شرکت ساخت و توسعه زیر بناهای حمل و نقل کشور در مازندران و نماینده کارفرما در طرح تعریض و بهسازی مرزن آباد به دزدبن نیز در این باره گفت : در اجرای این طرح حدود ۱۵ کیلومتر آن جزو حوزه کاری این شرکت است منتهی تمامی عملیاتی که در اجرای این طرح انجام می گیرد براساس ضوابط و طراحی های نقشه مهندسی است.
فرزاد مدرسی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود : ممکن است در مسیر مستقیم عرض جاده حدود ۲۲ متر باشد ولی زمانی که در مسیر اجرای این طرح کوه و پیچ های تند وجود دارد دیگر نمی شود میزان تعریض را ثابت نگهداشت زیرا به خاطر شیب تند دامنه کوه ممکن است با ریزش کوه از ارتفاع بالای جاده روبرو شویم که طبیعتا خسارت جانی و مالی سنگینی برای مسافران و رهگذر خواهد داشت.
وی اظهار داشت : مساله بعدی آنکه وزارت راه و شهرسازقبول کرده است که تمام خسارت های زیست محیطی و منابع طبیعی را با پیش بینی بودجه سنواتی پرداخت کند و بر اساس برآوردها خسارتی پرداختی وزارت راه و شهرسازی 46 میلیارد ریال است.
این کارشناس گفت: تمامی مجوزهای لازم بابت بریدن درختان و میزان حجم عملیات برداشت خاک و مصالح در تعریض این مسیر از دستگاه های ذیربط بویژه منابع طبیعی دریافت شده است و حتی یک متر هم براساس نقشه به طبیعت این منطقه تجاوزی صورت نگرفته است.
نظارت منابع طبیعی بر عملیات تعریض جاده
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان مازندران منطقه نوشهر نیز در این باره گفت: کارشناسان و نقشه برداران منابع طبیعی مامور در طرح تعریض محور کندوان از هفته جاری مکلف شدند که موضوع برداشت بی وریه را پیگیری کنند و پس از بررسی کامل و ارائه گزارش کار مطمئنا این موضوع برای روشنگری افکار عمومی در اختیار رسانه ها قرار خواهد گرفت .
محمد رضا سنگاری در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: اما تاجایی که اطلاع دارم پیمانکار تحت هیچ شرائیی نمی تواند در این زمینه برداشت بی رویه داشته باشد و به طبیعت آسیب برساند.
وی همچنین با اشاره به قدمت بیش از ۸۰ ساله جاده تاریخی کندوان گفت که اجرای طرح تعریض با توجه به مشکلات همیشگی مردم ، مسافران و گردشگران به خاطر معضل ترافیک و حادثه خیزی آن، بسیار ضروری بوده منتهی برابر قانون هر خسارتی که براثر تخریب به عرصه ملی ناشی از اجرای این طرح ها وارد شود باید از سوی پیمانکار یا نهاد مربوطه پرداخت شود.
این مقام مسئول گفت که با پیگیری های به عمل آمده ظاهرا قرار است وزارت راه و شهرسازی میزان خسارتی که بابت بریدن درختان و تخریب طبیعیت تخمین زده شده است پرداخت کند.
جاده چالوس - کرج (کندوان ) به طول حدود ۱۶۰ کیلومتر ، تنها راه ارتباطی زمینی پایتخت به شهرهای گردشگرپذیر غرب مازندران است و این مسیر به خاطر برخورداری از چشم‌اندازهای منحصر بفرد و آثار طبیعی و تاریخی فراوان در تمامی ماه ها بویژه نیمه های نخست سال پذیرای میلیون ها مسافر و گردشگراست .
سوابق ساخت این جاده به سال ۱۳۱۲ باز می گردد و بنا به گفته برخی از صاحب نظران و کارشناسان وضعیت این جاده به گونه ای طراحی و ساخته شده که که سطح سرویس دهی آن در برخی از نقاط به خاطر عدم وجود شانه یا عرض کافی و توقف خودروها به علت نواقص فنی سبب انسداد کامل یک خط ان و در نهایت ایجاد راهبندان می شود.
از طول این مسیر ارتباطی کوهستانی و پرتردد حدود نیمی از آن جز منطقه کندوان حوزه جغرافیایی شهرستان چالوس است.
برچسب‌ها وزارت راه و شهرسازی مازندران جاده کندوانمنبع: ایرنا
کلیدواژه: وزارت راه و شهرسازی مازندران جاده کندوان وزارت راه و شهرسازی مازندران جاده کندوان گفت و گو با خبرنگار ایرنا اجرای طرح تعریض باره گفت طرح تعریض جاده راه و شهرسازی اجرای این طرح منابع طبیعی جاده کندوان وزارت راه جاده چالوس برداشت بی مرزن آباد محیط زیست عرض جاده
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۶۱۴۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
راه حل اصلی برخورد با فاضلاب‌های خطرناک، اجرای یکسان قانون برای همه است
به گزارش قدس خراسان، با افزایش خشکسالی و کاهش منابع آب‌های سطحی، استفاده از آب‌های زیرزمینی از جمله چاه‌ها، قنات‌ها و چشمه‌ها بیش از پیش در دستور کار قرار گرفته است که مراقبت از سلامت این منابع، حساسیت ویژه دارد.
با گشت و گذاری در خیابان‌های شهر، شاهد فعالیت مشاغل متفاوتی از جمله آزمایشگاه‌ها، کارواش‌ها، مراکز رادیولوژی، رستوران‌ها و سایر مشاغل هستیم و این پرسش مطرح است که سرنوشت فاضلاب نه چندان فراوان اما بسیار آلاینده این مراکز چه می‌شود؟
در پاسخ به این پرسش، رئیس پژوهشکده آب و محیط زیست دانشگاه فردوسی مشهد ضمن اشاره به مشاغل مختلف آلاینده گفت: افزون بر آزمایشگاه، کارگاه‌های کوچک مثل کارگاه‌های مهرسازی که رزین را با حلال‌های مخصوص آب می‌کنند و فاضلاب‌های بدی دارند و کارگاه‌های آبکاری که از کروم هم استفاده می‌کنند و فلزات سنگین این فاضلاب‌ها سرطان‌زایی جدی دارند و حتی مغازه‌های تعویض روغن و فعالیت‌های مشابه در شهرها هستند که نمی‌توان آن‌ها را به محیط دیگری منتقل کرد.
کامران داوری ادامه داد: روش مرسوم در دنیا این است که بشکه‌های بزرگی به این مشاغل داده می‌شود تا در طول هفته پسماندهای فاضلاب خود را در آن بریزند. شهرداری در پایان هفته این بشکه‌ها را جمع‌آوری می‌کند و یک بشکه خالی برای جمع کردن فاضلاب هفته بعد تحویل می‌دهد و در نهایت هزینه‌ای از این مشاغل دریافت می‌شود.
مدیریت پسماند، درآمدزاست
وی در توضیح این روش اظهار کرد: این بشکه‌ها سپتیک نیست و فقط ویژه حمل فاضلاب است که توسط خودروهای مخصوص با بشکه‌هایی با رنگ‌های ویژه مثلاً رنگ زرد برای بیمارستانی، آبی برای فلزات سنگین و سایر رنگ‌ها جمع‌آوری می‌شود و در نهایت در یک چرخه مشخص بازیافت شده و درآمد ایجاد می‌کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: در شهر و کشور ما هم شرکت‌های دانش‌بنیانی وجود دارند که اقدام به جمع‌آوری این پسماندها می‌کنند؛ اما به دلیل اینکه صاحبان این مشاغل این ترس را دارند که در همکاری با شرکت‌های مزبور موانعی توسط محیط زیست و سایر سازمان‌های نظارتی برای کسب و کارشان به وجود بیاید، بنابراین از همکاری با این شرکت‌ها خودداری می‌کنند؛ یعنی به جای ساماندهی جریان غلط مخفی ایجاد شده که در نهایت موجب بیماری می‌شود و مشکلی را حل نمی‌کند، این جریان در سایه بی‌توجهی همچنان ادامه دارد.
غفلت از اجرای درست قواعد بهداشت محیط
داوری آلایندگی فاضلاب‌های آزمایشگاهی را این گونه توصیف و تشریح کرد: در فاضلاب‌های آزمایشگاهی آموزشی، مقدار مواد آلاینده‌ای که تولید می‌شود بسیار محدود و متنوع است؛ اما آزمایشگاه‌هایی که کسب و کار دارند، به صورت مرتب از یک سری مواد استفاده می‌کنند و تولید پسماند مشخصی دارند و حل این جریان نیازمند رعایت قواعد بهداشت محیط است.
وی افزود: اگر فردی فاضلاب حمام خانه‌اش را از زیر در خانه به داخل کوچه بریزد، طبق قانون می‌توان با او برخورد کرد و حتی قاضی می‌تواند حکم زندان بدهد چون بهداشت مردم به خطر می‌افتد؛ اما در کنار آن، فاضلاب خام و نیمه تصفیه شده وارد کشف‌رود می‌شود و هیچ اقدام قانونی در برابرش صورت نمی‌گیرد؛ یعنی قوانین وجود دارد ولی اعمال نمی‌شود.
رئیس پژوهشکده آب و محیط زیست دانشگاه فردوسی مشهد خاطرنشان کرد: واحدهای تولیدکننده دارای فاضلاب آلوده در سطح شهر وجود دارد و نمی‌توان آن را کتمان کرد. با رعایت مسائل زیست محیطی، یک کسب و کار تعطیل نمی‌شود؛ اما عملاً هزینه تمام شده آن بیشتر خواهد شد که در نهایت خدمات‌گیرنده آن را متقبل می‌شود؛ ولی همچنان شاهد وجود این آلودگی‌ها هستیم. به هر حال ما قانون داریم و راه حل، اعمال یکسان قانون است و با اجرای درست قوانین می‌توان به سمت رفع این مشکلات حرکت کرد.
کارشناسان از تداوم خشکسالی و افزایش دما در منطقه خراسان تقریباً دو برابر سایر مناطق، خبر می‌دهند و همین نکته یعنی باید به حفاظت از منابع آب‌های زیرزمینی در کنار استفاده بهینه از آن بسیار توجه کرد.
در کنار این نکته، شاهد کسب و کارهایی هستیم که در یک فضای کوچک بخشی از یک منزل مسکونی جریان دارند؛ اما به طور مداوم فاضلاب بسیار خطرناکی را وارد چرخه سیستم فاضلاب مشهد می‌کنند که بر دو بستر چاه‌های جذبی و اگو تعریف شده و می‌توان به سفیدگری نقره با سیانور یا فعالیت‌های دندانسازی اشاره کرد.
به نظر می‌رسد به دلیل اینکه در برخی از مشاغل به ویژه آنان که به صورت زیرزمینی فعال هستند، دانش کمی در زمینه خطرات فاضلاب‌ها وجود دارد، اطلاع‌رسانی و ایجاد حساسیت درباره وجود فاضلاب‌های خطرناک می‌تواند کمی چاره‌ساز باشد؛ اما به هر شکل باید نهادهای متولی پاسخگو باشند که چه اقدام‌هایی برای مدیریت این فاضلاب‌های متنوع و پراکنده در سطح شهر مشهد در راستای حفظ سلامت منابع آبی وجود دارد؟
خبرنگار: طاهره فجر داودلی
اساسنامه سازمان ملی سنجش و ارزشیابی نظام آموزش کشور پس از نوبت اول کنکور سراسری ابلاغ می‌شود