به نقل از «خبرگزاری برنا»

با حشرات موذی در کمد لباس هایمان چه کنیم؟

تاریخ انتشار: ۱۵ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۶۵۸۶۹

در این مطلب راهنمای گام به گام برای داشتن خانه و کمدی عاری از بید یا شاپرک را خواهید خواند.

به گزارش گروه روی خط رسانه‌های خبرگزاری برنا؛ با مشاهده بید یا شاپرک در کمد لباس چه می‌کنید؟ چطور از شر این حشرات موذی در لابه‌لای لباس هایمان خلاص شویم؟ با چند ترفند کوچکی که به شما می‌آموزیم، می‌توانید کلا از شر هر چه حشره موذی مثل بید است نجات پیدا کنید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حتما همه شما خیلی خوب با شاپرک‌ها آشنا هستید؛ حشراتی بی آزار شبیه به پروانه که نه گاز می‌گیرند، نه ویز ویز می‌کنند و نه شما را می‌گزند. به گفته ویکی پدیا، بید‌ها یا شاپرک‌ها گروهی از حشرات مرتبط با پروانه هستند که در رده زیستی lepidopterans قرار می‌گیرند.

تصور می‌شود بید‌ها به ۱۵۰ هزار تا ۲۵۰ هزار گونه مختلف باشند که تعداد بسیار زیادی از آنان هنوز کشف نشده اند. بید‌ها بیشتر حشراتی شب‌زی هستند، ولی برخی از گونه‌های آن‌ها در روز فعالیت می‌کنند. تفاوت اساسی میان پروانه‌ها و بید‌ها وجود ندارد و دانشمندان در دسته‌بندی آنان هنوز تردید دارند.

با این که این حشرات کاری با ما انسان‌ها ندارند، اما وقتی یکی دو تا از آن‌ها در دور و اطراف کمد لباس شما پرواز کنند، دیگر لباس‌های ما از دست آن‌ها در امان نیستند. هنگامی که درب کشو‌های کمد را باز می‌کنید تا لباس مورد علاقه تان را بپوشید، با مشاهده سوراخ‌های ریز در پشت و روی لباستان که ماحصل زحمت شاپرک و بید‌های ظاهرا بی آزار است، بدون شک، اصلا خوشحال که نمی‌شوید هیچ، کلی هم کلافه و عصبانی می‌شوید. اما جای نگرانی نیست، زیرا شما می‌توانید به راحتی از دست آن‌ها خلاص شوید.

در این مطلب راهنمای گام به گام برای داشتن خانه و کمدی عاری از بید یا شاپرک را خواهید خواند.

انواع بید
در بیشتر خانه‌ها دو نوع مختلف از بید یا شاپرک وجود دارد: یک نوع آن‌ها در نزدیک آشپزخانه و کابینت هاست و نوع دیگر در کمد لباس شما زندگی می‌کند.

این توصیف برای درک دو نوع مختلف از بید‌ها بود و در واقع به خوبی نشان می‌دهد که آن‌ها به چه نوع غذایی علاقه‌مند هستند یا در چه مکان‌هایی از خانه زندگی می‌کنند. بید‌هایی که در کابینت‌های آشپزخانه لانه کرده اند بیشتر عاشق غلات صبحانه، بیسکوییت، برنج و دیگر غذا‌هایی هستند که مدت‌های طولانی ذخیره می‌کنید. بید‌هایی که لباس می‌خورند مجذوب پارچه‌هایی می‌شوند که الیاف طبیعی مانند کتان، پنبه، پشم، ابریشم یا پر دارند. این موجودات فارغ از سوراخ‌هایی که در لباس شما ایجاد می‌کنند می‌توانند پشت فیبر ئنهان شده و فضولاتی به شکل دانه شن از خودشان بر جای گذارند.

بید‌های لباس
وقتی شما بید لباس در خانه دارید، باید کشو‌های کمد را از لباس خالی کنید و همه آن‌ها را به خوبی شست و شو دهید. حتما از دمایی استفاده کنید که روی برچسب لباس نوشته است. تا جایی که امکان دارد، لباس‌ها را با سشوار خشک کنید. با این روش، شما تخم‌ها یا لارو‌های احتمالی که روی لباس جا مانده است را خواهید کشت.

خشکشویی لباس‌ها گزینه دیگر است. مرحله بعد این است که کمد و کشوی لباس‌ها را با جاروبرقی جارو کنید. نظافت فرش، موکت و مبلمان‌های موجود در همان اتاق نیز فراموش نشود. وقتی کار جاروبرقی تمام شد، باید کیسه جاروبرقی را دور بیندازید، زیرا ممکن است تخم بید‌ها در آن وجود داشته باشد و همان جا لانه کنند. در مرحله آخر نیز با استفاده از یک دستمال مرطوب یا نم دار کشو‌ها و کمد خالی را دستمال بکشید و تمیز کنید.

حالا سؤال این است: چطور مطمئن شوید که دیگر بید‌های موذی سر و کله شان پیدا نمی‌شود و به طور کامل از بین رفته اند؟ برای یافتن پاسخ، ادامه مطلب را بخوانید.

روغن‌های اسانس
بید‌ها از اسانس‌های روغنی که از چوب سدر تهیه شده اند متنفر هستند. ساده‌ترین راه برای خلاص شدن از شر بید و امحا کردن همیشگی آن‌ها در آینده این است که چند تکه از لباس‌های خود را برداشته و روی آن‌ها روغن سدر بپاشید و سپس آن‌ها را در کف کشو یا کمد بگذارید. لارو‌های بید بدون شک از این اسانس نفرت دارند. شما می‌توانید بید‌ها را با استفاده از اسانس‌هایی مانند اسطوخودوس، رزماری، توتون و کافور نیز فراری دهید.

نکته: اسانس‌های روغنی در عطاری ها، داروخانه‌ها یا فروشگاه‌های زنجیره‌ای قابل خریداری هستند.
گزینه دیگر قرار دادن توپ ضدبید یا نفتالین در کمد لباس یا کابینت‌ها است. توپ‌های ضدبید حاوی موادی شیمیایی خاصی هستند که به سرعت تبخیر می‌شوند و از نظر بید‌ها بسیار نامطبوع و منزجرکننده اند. این توپ‌ها معمولا حاوی کافور و نفتالین هستند و بیشتر به همین عنوان در بازار به فروش می‌رسند. این روزها، توپ‌های ضدبید را بیشتر از پارادکلروبنزن می‌سازند.

نظافت مرتب
در آخر، لازم است بگوییم که حتی اگر بید‌ها را فراری دادید و اثری از آن‌ها نیست، باید به طور مرتب کمد و کابینت‌ها را تمیز کنید. این مناطق باید همیشه کاملا تمیز و بدون گرد و خاک، فیبر یا براده چوب باشد تا این موجودات موذی دیگر فکر بازگشت به خانه شما و اتراق کردن به سرشان نزند.

منبع: روزیاتو

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: حشرات موذی کمد لباس کمد لباس کابینت ها لباس ها بید ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۶۵۸۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این نقاشی تاریخ پارچه «جین آبی» را تغییر داد؟

منشا یکی از محبوب‌ترین انواع پارچه جهان به تازگی موضوع بحث شده است، چون بر اساس جزییات موجود در یک نقاشی قدیمی، منشاأ جین به ایتالیای قرن هفدهم بازمی‌گردد، یعنی ۲۰۰ سال قبل از «اختراع» آن در آمریکا!

به گزارش فرادید، جین آبی که تقریبا به نمادی از زندگی سنتی آمریکایی تبدیل شده، در حال حاضر از جهت منشاء و سرآغاز‌های شکل‌گیری‌اش محل بحث واقع شده است؛ خیلی‌ها هنوز هم معتقدند یک مهاجر آلمانی به نام لِوی اشتراوس، نخستین بار ایده درست کردن لباس کار از این پنبه محکم را در سانفرانسیسکو ئ در حدود ۱۵۰ سال پیش مطرح کرده است. اما نظرات دیگری هم وجود دارند.

اکنون یک گالری به مدیریت مائوریتزیو کانسو، دلال بین‌المللی آثار هنری، برای کمک به شناسایی نقاش ناشناسی که متخصص صحنه‌های خیابانی بوده و افراد فقیر شمال ایتالیا را با لباس‌های جین آبی به تصویر می‌کشیده، تحقیقات بیشتری انجام داده است.

یکی از ده تابلوی این استاد ناشناس که لقبش را «استاد جین آبی» گذاشته‌اند، «زن گدا با دو بچه» نام دارد. شخصیت مرکزی این تابلو، چیزی به تن دارد که به نظر یک دامن جین فرسوده است.

وِرونیک دامیان از گالری کانسو در پاریس گفته است: «متأسفانه، ما هیچ نظریه جدیدی در مورد اینکه استاد شلوار جین آبی چه کسی بوده، نداریم. سرنخ‌ها هنوز نشان می‌دهند این هنرمند بیشتر دوران حرفه‌ای خود را در اواخر قرن هفدهم در لمباردی گذرانده، هرچند دلایلی وجود دارد که فکر کنیم او جای دیگری آموزش دیده است».

شش ماه پیش، شهر ساحلی جنوا که ادعا می‌کند مهد شلوار جین است، ادعای خود را با نمایشگاه بزرگی به نام «جنوا جین» به نمایش گذاشت. مارکو بوچی، شهردار این شهر گفت: «ما در جنوا آماده‌ی میزبانی رویدادی هستیم که منجر به کشف مجدد یکی از معروف‌ترین پارچه‌ها و لباس‌های جهان خواهد شد که ریشه‌های آن به طور جدایی‌ناپذیری با شهر ما مرتبط است.».

اما داستان آمریکایی شلوار جین به ساخت راه‌آهن در آمریکای شمالی و رشد معدن‌کاری و کار دامداری برمی‌گردد. طبق برخی روایت‌ها، شلوار جین آبی روز ۲۰ می‌۱۸۷۳ متولد شد؛ زمانی که لِوی استراوس و جیکوب دیویس، خیاط نوادایی، حق ثبت اختراع ایالات متحده را برای به کار بردن پرچ برای شلوار کار مردان به دست آوردند. این محصول اکنون صنعتی به ارزش ۹۱ میلیارد دلار در سال است. شلوار‌های جین بعداً به رنگ آبی معروف تولید شدند و شرکت لیوایز تا سال ۱۹۶۰ آن‌ها را شلوار کار کمری می‌نامید نه جین.

برد پیت در فیلم «روزی روزگاری هالیوود»؛ لباس جین بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ غیررسمی آمریکایی به حساب می‌آید

اما از طرف دیگر فرانسوی‌ها هم ادعا‌های خودشان را دارند؛ آن‌ها استدلال می‌کنند جین از شهر Nîmes می‌آید، جایی که یک پارچه پنبه‌ای ترکیب شده با پشم و ابریشم به‌عنوان «serge de Nîmes» شناخته می‌شد. طبق این داستان، این پارچه برای بادبان کشتی‌ها و لباس ملوانان به اندازه کافی محکم بود.

این کشمکش فرهنگی در حالی رخ می‌دهد که جین آبی هنوز و همراه در تمام صفحات مد دیده می‌شود. این علاقه هرگز از بین نمی‌رود، حتی برخی از استایلیست‌ها یا طراحان مد در حال حاضر برای نشان دادن اعتقاد واقعی‌شان به جین آبی، نه تنها از پوشیدن جین دوتکه (بالاتنه و پایین تنه از جنس جین آبی)، بلکه از جین سه تکه هم حمایت می‌کنند.

فقط در کره شمالی شلوار جین برای همیشه از مد افتاده است. در این کشور کمونیستی، زمان پخش یک قسمت از یک برنامه بی‌بی‌سی با موضوع باغبانی که آلن تیچمارش مجری آن بود، شلوار جین او به دلیل ارتباطی که با فرهنگ آمریکا و غرب داشت، تار نشان داده شد.

یک بار یک طراح فرانسوی به نام ایو سن لوران گفته بود: «کاش شلوار جین آبی را من اختراع کرده بودم، چون دارای روح، تواضع، جذابیت، سادگی و همه چیزهاییست که من دوست دارم در تمام لباس‌هایم ببینم.»