به نقل از «ایرنا»

آیین سنتی آب به بذر شلغم در خور و بیابانک

تاریخ انتشار: ۱۵ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۶۹۲۵۴

به گزارش ایرنا، پیشینه تاریخی سنت دیرپای آب به بذر شلغم به گفته اهالی به پیش از اسلام باز میگردد و هر ساله ۱۵ مرداد با شرکت پرشور مردم در زمین های کشاورزی شهر خور برگزار می‌شود.

در این روز زمینها از آب فراوانی برخوردار است و کشاورزان اجازه کاشت شلغم را دارند و صبح زود قبل از طلوع آفتاب بذر افشانی زمین با حضور  سادات محل و مردم انجام می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این جشن از آن جهت اهمیت دارد که در روز مراسم، قبل از طلوع آفتاب مردم در محل حاضر شده و سه نفر از کشاورزان ماهر زمین را آماده آبیاری می‌کنند و همزمان با طلوع آفتاب آب به زمین مورد نظر هدایت می‌شود.

اطراف زمین را در سه ردیف با فاصله مشخص، جو می‌کارند و رسم است در اطراف زمین‌های شلغم به وسیله نوک بیل به فاصله ۳۰ تا ۵۰ سانتیمتر، جو کاشته شود.

هنگامی که آب به فاصله یکصد قدمی زمین رسید مردم به صورت دسته جمعی صلوات می‌فرستند و دو نفر نیز چاووشی می‌کنند. پس از آبیاری زمین بذرپاشی شده، روحانی شهر برای برکت محصول دعا می‌خواند و کشاورزی که زمینش زیرکشت رفته است با نان از مردم پذیرایی می‌کند ؛ مردم سختکوش خور و بیابانک اعتقاد دارند که پس از آیین شلغم کاری، هوا رو به خنکی میرود و شدت گرمای تابستان کاهش می‌یابد.

مدیر جهاد کشاورزی خور و بیابانک در این باره گفت: از مجموع ۲ هزار و ۸۰۰ هکتار زمین کشاورزی در خور و بیابانک ۲۰ هکتار زیر کشت شلغم می‌رود.

 سید حکمت موسوی روز چهارشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: زمان کاشت این محصول از ۱۵مرداد آغاز می‌شود و تا مهر ادامه دارد و متوسط برداشت این محصول در هر هکتار را ۱۵تن است که پیش بینی می‌شود ۳۰۰ تن شلغم برداشت شود.

وی خاطرنشان کرد: کار برداشت شلغم از زمین‌های کشاورزی این شهرستان تا پایان بهمن ادامه دارد.

مدیر جهاد کشاورزی خور و بیابانک افزود: بیشترین سطح زیر کشت شلغم در خور و بیابانک مربوط به مزارع شهرهای خور، جندق و فرخی و روستاهای بخش مرکزی شهرستان است.

موسوی گفت: بذر شلغم کاشته شده از نوع بومی است و علاوه بر درمانی بودن این محصول مشتریان خاص خود را دارد.

وی افزود: بیش  از ۶۵ درصد از جمعیت  خور و بیابانک به کشاورزی و دامپروری مشغول هستند و سالانه بیش از ۳۰ نوع محصول زراعی و ۲۵ نوع محصول باغی در این شهرستان تولید می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: آب مورد نیاز ۲ هزار و ۸۰۰ هکتار از اراضی زیرکشت این شهرستان از ۵۸ حلقه چاه کشاورزی و ۷۶ رشته قنات و حدود ۴۰ چشمه تأمین می‌شود.

مدیر جهاد کشاورزی خور و بیابانک بیان داشت: سالانه ۱۳ هزارتن محصول زراعی و باغی اعم از گندم، جو، آفتابگردان، چغندر، شلغم، پنبه، یونجه، روناس، زعفران، سیر، خرما، انار، پسته، زیتون، انجیر، بادام، گردو، آلو زرد، توت و زردآلو در اراضی کشاورزی این شهرستان تولید می‌شود.

شهرستان خور و بیابانک در ۴۲۰ کیلومتری شرق مرکز اصفهان واقع است و بیش از چهار هزار و ۸۵۰ بهره‌بردار بخش کشاورزی دارد.

برچسب‌ها خور و بیابانک اصفهان اراضی کشاورزی

منبع: ایرنا

کلیدواژه: خور و بیابانک اصفهان اراضی کشاورزی خور و بیابانک اصفهان اراضی کشاورزی خور و بیابانک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۶۹۲۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه آب لیموی اصل را از تقلبی تشخیص دهیم؟

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، برخی مغازه‌ها، واحدهای فروش میوه و تره‌بار و البته برخی سودجویان، از تبلیغاتی استفاده می‌کنند که با واقعیت تفاوت زیادی دارد. در این تبلیغات سعی شده با استفاده از عباراتی همچون عرضه محصولات ارگانیک و خانگی، اطمینان خریداران به محصولات ظاهراً سالم آنها جلب شود. موضوعی که در عرضه آبلیموهای سنتی و صنعتی خود را بخوبی نشان می‌دهد.

بیشتر بخوانید: راه‌های تشخیص میوه خشک ارگانیک

هر چند در این میان برخی واحدهای تولیدی به خاطر سودجویی، دست به تقلب می‌زنند و نمی‌توان آنها را نادیده گرفت. اما با این حال استفاده از محصولاتی که در کارخانه‌ها تولید می‌شوند خطر به‌ مراتب کمتری نسبت به استفاده از محصولات خانگی دارند چرا که این محصولات حداقل اطلاعات لازم برای ردیابی محصولات دارای مشکل را به مصرف‌کنندگان و مسئولان ذی‌ربط می‌دهند.

این گزارش به دنبال بررسی‌های علمی یکی از باورهای اشتباه مردم در خصوص آبلیموهای سنتی تهیه شده است. شاید پس از مطالعه آن، بیشتر از قبل در خرید آبلیموهای به اصطلاح سنتی تامل کنیم.

تبلیغات کاذب برای عرضه آبلیموهای سنتی در وهله اول چهره صنعت غذا را در نظر مصرف‌کنندگان مخدوش می‌سازد. بسیاری از مردم هم که تحت تاثیر این تبلیغات قرار می‌گیرند ترجیح می‌دهند به جای استفاده از محصولات استانداردی که در کارخانه‌ها تولید و فرآوری می‌شوند، این محصولات بی‌نام و نشان را استفاده کنند.

اما وقتی این موضوع به صورت تخصصی بررسی می‌شود نتیجه این است که بخش قابل توجهی از بی‌اعتمادی مردم به کارخانه‌ها بی‌دلیل است و پایه علمی ندارد. نتیجه این سلب اعتماد که به کام سودجویان و دلالان شیرین است، فقط به تهدید سلامتی مصرف‌کننده ختم نمی‌شود و بسیاری از خانواده‌ها را وا می‌دارد که در فصل تابستان یا خودشان اقدام به آبلیموگیری کنند یا از سنتی فروشان خرید کنند. در بین نگرانی‌های مردم، قیمت لیمو به طور سرسام‌آوری افزایش یافته و هزینه گزافی به خانواده‌ها تحمیل خواهد شد.

استفاده از نگهدارنده‌های غیر مجاز

اگر تولید محصول با ویژگی‌های کیفی مد نظر واحدهای نظارتی اینقدر راحت بود، چگونه می‌توان با ابتدائی‌ترین امکانات محصولی تولید کرد که تا یک‌سال از فساد با کپک، مخمر یا باکتری‌های اسید دوست مصون بماند؟

پاستوریزاسیون صنعتی (در دمای C°۸۵ به مدت ۳۰ ثانیه) تحت شرایط کاملاً کنترل شده علاوه بر این‌که محصول را ایمن و عاری از هرگونه میکروارگانیسم می‌کند، به همراه نگهدارنده‌های مجاز، مدت زمان نگهداری محصول را افزایش می‌دهد. حال آن‌که تولیدکنندگان زیر زمینی فاقد چنین تجهیزاتی بوده و معمولاً از نگهدارنده‌های غیر مجاز استفاده می‌کنند.

ویژگی‌های ظاهری عامه‌ پسند، اما غیر واقعی

مراحل فیلتراسیون و هموژنیزاسیون در تولید صنعتی آبلیمو از اهمیت زیادی برخوردارند. دلیل اصلی ظاهر شفاف و فاقد کدورت و پالپ آبلیموهای صنعتی، استفاده از این فناوری های پیشرفته در کارخانجات است. در حالیکه تصور عموم بر این است که آبلیموی فاقد پالپ، خاصیت چندانی ندارد.

از طرف دیگر بسیاری از آبلیموهای تهیه شده سنتی دارای پالپ‌های شناور هستند که گاهی تا یکسال ته‌نشین نمی‌شود. آیا این موضوع شک برانگیز نیست؟ ظاهر پالپی آبلیموهای سنتی در خوشبینانه‌ترین حالت با پایدار سازی تفاله خشک و آسیاب شده لیمو ایجاد می‌شود.

عدم تطابق با استاندارد ملی

طبق استاندارد ملی آبلیمو، این محصول یا با فشردن طبیعی میوه یا از رقیق کردن کنسانتره لیمو با آب تهیه می‌شود. آیا می‌دانید علاوه بر کنسانتره طبیعی، متاسفانه کنسانتره‌های سنتزی و بسیار ارزان لیمو نیز در حال حاضر در بازار کشور به سهولت در دسترس است؟ از آنجا که نوک پیکان سازمان‌های نظارتی همیشه به سمت کارخانه‌داران و واحدهای دارای پروانه تولید است، تولیدکنندگان زیرزمینی براحتی و بدون دغدغه بازرسی و ردیابی محصول، آبلیموهای خوش رنگ و لعاب و اصطلاحاً ارگانیک خود را فرموله و بدون هیچ‌گونه امکان ردیابی، به راحتی در اختیار مصرف‌کننده قرار می‌دهند. رنگ‌های مورد استفاده در تولید این محصولات اغلب جزو رنگ‌های سنتزی بوده که خطرات زیادی برای مصرف‌کنندگان بویژه کودکان و زنان باردار دارد.

بدون تغییر رنگ حتی در شرایط بد نگهداری

فرآیند تولید صنعتی آبلیمو به دلیل کنترل دقیق شرایط عملیاتی واکنش‌هایی که منجر به تغییر رنگ آبلیمو به سمت قهوه‌ای می‌شود را به تاخیر می‌اندازد. انجام این واکنش‌ها با افزایش دمای نگهداری، حضور اکسیژن در بسته و نگهداری در معرض نور تسریع می‌شود و حتی آبلیموهای صنعتی نیز از این نظر مستثنا نیستند.

حال چگونه ممکن است آبلیموهای سنتی که ماه‌ها در پشت شیشه مغازه‌ها در معرض نور آفتاب و دمای بالا قرار گرفته است، رنگ سبز زیبا و البته دروغین خود را حتی تا بیشتر از یکسال حفظ کنند؟

منبع: عصر ایران

انتهای پیام/

کد خبر: 1228331 برچسب‌ها دانستنی ها