به نقل از «ایسنا»

جلوگیری از آلودگی آب و خاک تبریز با ایجاد بزرگترین مرکز دفن پسماند

تاریخ انتشار: ۱۶ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۸۳۶۴۹

ایسنا/آذربایجان شرقی شهردار تبریز گفت: با ایجاد مرکز دفن پسماند ویژه کشور در تبریز و مدیریت علمی پسماندهای شهری ، می توانیم از بروز خطرات زیست محیطی و آلودگی خاک و آب شهرمان جلوگیری کنیم.

ایرج شهین باهر در حاشیه بازدید از پروژه مرکز دفن بهداشتی پسماند ویژه تبریز در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص این پروژه گفت: بحث مدیریت پسماند و پرداخت به موضوعات زیست محیطی در شهر های بزرگ بسیار حائز مهم است و شاید چون این پروژه ها خارج از شهر و به دور از چشم انجام می شود، اکثر مدیران شهری به این موضوع علاقه نشان نداده اند و کارهای این حوزه مغفول مانده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: برای اولین بار در سطح کشور مرکز دفن بهداشتی پسماند ویژه را در تبریز ایجاد کرده ایم که شهر را از خطرات زیست محیطی نجات خواهد داد.

وی ادامه داد: این پروژه در بحث دفن بهداشتی پسماند ویژه و تصفیه خانه تبریز در قالب پنج لنفیلد در حال انجام است، به طوریکه یکی از لنفیلدها قبلا تکمیل شده و چهار مورد بعدی در حال اجرا است، همچنین یک سلول ویژه نیز برای پسماند ویژه جدا کرده ایم که برای اولین بار در کشور در حال انجام است که پسماندهای بیمارستانی و شیمیایی به عنوان پسماندهای خطرناک، نباید با سایر پسماندها تلفیق شود.

وی در خصوص بحث اعتبار این پروژه نیز اظهار کرد: این مرکز با برآورد اولیه 100 میلیارد تومان در حال اجراست و چون بزرگترین پروژه زیست محیطی در کشور است  به این دلیل از مدیرکل محترم حفاظت محیط زیست استان درخواست میکنیم که از طریق منابع دولتی نیز اعتباری برای این پروژه اختصاص داده شود، چون که این پروژه مشخصا برای جلوگیری از مشکلات زیست محیطی است و تلاش میکنیم که پسماند 30 الی 40 سال آینده تبریز در این محل کنترل و از آلودگی خاک و آب شهرمان جلوگیری شود و در واقع ما با انجام این پروژه 50 سال آینده را دیده ایم.

شهردار تبریز با تأکید بر اینکه در این مرکز پکیج کاملی از مدیریت پسماند ایجاد شده است، افزود: طبق برنامه ریزی انجام شده، سلول شماره دو تا پایان سال جاری تکمیل خواهد شد و مابقی نیز ان‌شاءالله تا پایان سال بعد به اتمام خواهد رسید.

وی در خصوص میزان تأثیر این پروژه در کاهش خطرات زیست محیطی نیز بیان کرد: همانطور که شاهد هستید، زباله هایی که در اطراف و حریم شهر ریخته می شود، خطرات زیست محیطی زیادی ایجاد میکند و شیرآبههایی که از این زبالهها به داخل آب ها نفوذ میکند، منجر به ایجاد بیماری شده و همچنین مشکلات زیادی در بحث کشاورزی و دامداری به وجود مآورد که در صورت عدم مدیریت، این موضوع  در آینده به یک فاجعه تبدیل خواهد شد.

شهین باهر در پایان عنوان کرد: تلاش مکنیم با استفاده از آخرین تکنولوژی های دنیا برای اولین بار در کشور مجموعای عظیم ایجاد کنیم که زبالهها و پسماندهای تبریز را که حدودا هزار تن در هر روز است، به شکل علمی، سالم  و بهداشتی دفن شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی پسماند سازمان مدیریت پسماند پسماند ویژه شهرداری تبریز شهردار تبریز خطرات زیست محیطی پسماند ویژه مرکز دفن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۸۳۶۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جامعه‌شناسی محیط‌زیست

به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، ظهور آکادمیک جامعه‌شناسی محیط‌زیست به اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی برمی‌گردد. با ظهور حرکت‌های محیط زیستی بزرگ مانند جنبش حقوق محیط زیست و روز جهانی محیط‌زیست، اهمیت محیط‌زیست به عنوان یک موضوع اجتماعی و سیاسی اهمیت روزافزون پیدا کرد.

علی‌یار احمدی (دانشیار جامعه‌شناسی و برنامه‌ریزی اجتماعی) در مقاله‌ای با عنوان «مروری بر تحول و ویژگی‌های جامعه‌شناسی محیط‌زیست و مطالعات زیست محیطی در ایران» به این موضوع اشاره می‌کند که جامعه‌شناسان برای حل مسائل محیط‌زیستی نیاز به درک عوامل اجتماعی و فرهنگی دارند و بنابراین شروع به بررسی تعاملات اجتماعی و محیطزیستی در جوامع انسانی کردند.

* جامعه‌شناسی محیط‌زیست

این پژوهشگر می‌نویسد به طور خلاصه جامعه‌شناسی محیط‌زیست یکی از زیر مجموعه‌های جامعه‌شناسی است که به بررسی رابطه بین جوامع انسانی و محیط زیست می‌پردازد. این رشته سعی دارد تا به شناخت فرآیندها، الگو‌ها و تداوم تعاملات اجتماعی در قبال محیط‌زیست بپردازد و نقش عوامل اجتماعی و فرهنگی در تشکیل و تحول مشکلات محیط زیستی را بررسی کند.

جامعه‌شناسی محیط‌زیست به شناخت فرآیندها، الگو‌ها و تداوم تعاملات اجتماعی در قبال محیط‌زیست بپردازد

این پژوهش بیان می‌کند که تغییرات سریع در حوزه‌های مختلف جمعیتی و اجتماعی یکی از زمینه‌های شکل‌گیری این حوزه از جامعه‌شناسی بوده است. رشد سریع جمعیت، به ویژه از زمان انقلاب صنعتی، منجر به  چالش‌های اجتماعی، فعالیت‌های اقتصادی  و زیست‌محیطی بزرگی شده است مانند شیوه‌های تولید صنعتی بی‌احتیاط از یک سو، مسئول گرمایش جهانی و تخریب منابع طبیعی بوده‌اند و از سوی دیگر نابرابری اقتصادی را در بخش‌های مختلف جامعه ایجاد کرده‌اند.

* اثرات بی‌توجهی به محیط زیست

به زعم احمدی بی‌توجهی مصرف‌کنندگان نسبت به اثرات زیست‌محیطی، اجتماعی و فرهنگی مصرف‌گرایی رو به رشد، مشکلات را بزرگتر کرده است 
و کمبود منابع طبیعی به زودی تأثیر قابل توجهی بر ظرفیت تولید ما خواهد داشت و پایداری اقتصادی نسل‌های آینده را به خطر می‌اندازد؛ بنابراین، یک تغییر عمده در شیوه‌های مصرف و تولید فعلی و به‌طور کلی در نوع تعامل انسان با محیطزیست لازم است.

علاوه بر این از اواسط دهۀ ۱۹۸۰، دانشمندان و رسانه‌ها تلاش کرده‌اند تا خطرات ناشی از تغییرات آب و هوایی بشر ساخت را به مردم منتقل کنند.  نحوه انتقال موضوعات محیط زیستی و مسأله‌سازی آن نیز ضرورت توجه به جامعه‌شناسی محیط زیست را افزون کرده است.

واقع‌گرایان ترجیح می‌دهند حقیقت مادی مشکلات زیست محیطی را برجسته کنند و ساخت‌گرایان بر خلق معانی تأکید دارند

* زیست‌محیط نوظهور

این پژوهشگر توضیح می‌دهد در طول دهه‌های اول ظهور و رشد جامعه‌شناسی زیست محیطی محققان که بیشتر آنها در ایالات متحده و اروپای غربی بودند عمدتاً بر روی همان موضوعاتی تمرکز کردند که جنبش زیست‌محیطی نوظهور برجسته کرده بود، از جمله آلودگی هوا و آب، تخلیه زباله‌های جامد و خطرناک زباله، پوسیدگی شهری، حفظ مناطق وحشی و حیات وحش، و وابستگی به سوخت‌های فسیلی.

در این سال‌های اولیه این رشته فرعی، برخی از جامعه‌شناسان محیط زیست بین واقع‌گرایان که ترجیح می‌دهند حقیقت مادی مشکلات زیست محیطی را برجسته کنند و ساخت‌گرایان که بر خلق معانی تأکید داشتند، تمایز قائل شدند.

حرف آخر اینکه ساخت‌گرایی اجتماعی بر فرآیندی که از طریق آن مفاهیم و باور‌ها در مورد جهان شکل می‌گیرند و از طریق آن معانی به چیز‌ها و رویداد‌ها متصل می‌شود همیشه بخش بزرگی از جامعه‌شناسی بوده است و تعدادی از جامعه‌شناسان محیط‌زیست از این چارچوب برای درک مسائل محیطی استفاده کرده‌اند. واقعگرایان نگران بودند که تمرکز بر معنا، توجه را از آن چه به عنوان تخریب واقعی و نگران کننده محیطی می‌دیدند، منحرف کند.

 

انتهای پیام/