۸ سال زندان برای یک شکلات/ روایت پدر یکی از متهمان حوادث آبان از بازداشت فرزندش
تاریخ انتشار: ۱۷ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۹۳۲۸۴
پدر یکی از متهمان حوادث آبان ماه از محکوم شدن پسرش به ۸ سال حبس می‌گوید و ماجرا را اینگونه روایت می‌کند که پسرش را با یک بسته شکلات از فروشگاه جانبو گرفته‌اند. در این گفتگو با پدر این متهم صحبت کرده ایم. این البته روایتی است که پدر متهم می‌گوید، اما دادگاه گویا نظر دیگری دارد و به همین علت پسر را به ۸ سال زندان محکوم کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش رویداد 24، اگر گذرتان به محله خاک سفید، در شرقی‌ترین نقاط تهران و در تهرانپارس افتاده باشد، احتمالا نبش خیابان زهدی (امین) و در ضلع شمال شرقی چهارراه علامه طباطبایی، بانک پارسیان دیده‌اید؛ بانکی که در پی اعتراضات آبانماه به خاطر گرانی بنزین در آتش سوخت. همین آتش‌سوزی سرنوشت یکی از ساکنان آن محله را برای همیشه تغییر داد؛ یکی از افرادی که آنجا بوده، به هشت سال حبس محکوم شده است.
پدر طبق معمول مسافرکشی می‌کرد و شلوغی معترضان و گرانی بنزین هم نمی‌توانست او را در خانه نگه دارد؛ زندگی خرج دارد و با گرانی بنزین خرجش بیشتر هم شده است. در راه بازگشت به خانه متوجه می‌شود که بانک پارسیان نزدیک خانه‌شان آتش گرفته و جز خاکستر سوخته ساختمان چیزی از آن به جا نمانده است.
ادامه ماجرا را پدر متهم اینگونه روایت می‌کند: «موضوع را با اهالی خانه در میان گذاشتم و پسرش برای تماشای آنچه تعریف کرده بودم، به خیابان رفت.»
پدر می‌گوید: آتش بانک خاموش شد و فقط تماشاچیان ساختمان سوخته بانک در خیابان ماندند. در همین حین خبر آمد که گروهی از مردم به شعبه فروشگاه زنجیره‌ای جانبو در چند خیابان آن طرف‌تر هجوم برده و مشغول خالی کردن قفسه‌های آن هستند و پسر من نیز به فروشگاه رفت و با «یک دانه شکلات» دستگیر شد؛ شکلاتی که پایش را به بازداشت، بازجویی و زندان باز کرده و حالا هم قرار است به خاطر همان شکلات ۸ سال از عمرش را در زندان سپری کند.
این متهم با توجه به آنچه شرح شد، از سوی شعبه ۲۴ دادگاه انقلاب تهران در مجموع به هشت سال حبس، ۷۴ ضربه شلاق و رد مال (یک عدد شکلات و یک بسته کالباس) محکوم شده است؛ ۵ سال حبس به اتهام «اجتماع و تبانی جهت ارتکاب جرم به قصد بر هم زدن امنیت ملی» و ۳ سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق و رد مال به دلیل «سرقت».
دادگاه گویا این روایت را نپذیرفته و معتقد است این فرد در تخریب فروشگاه نقش داشته است؛ با این حال پدر می‌گوید وقتی فرزندش به فروشگاه جانبو رفته بود که قبلا آنجا را تخریب کرده بودند.
حالا و با صدور این حکم، پدر به دنبال راهی برای تغییر سرنوشت تعیین شده برای پسرش است. او تاکید دارد که نه خودش، نه پسرش و نه هیچ‌کدام از اعضای خانواده‌اش سیاسی نیستند و به سیاست کاری ندارند. پدر «پ.غ» متهم آبان ماه، صدور حکم «۸ سال حبس» برای پسرش را حکمی عادلانه نمی‌داند و می‌خواهد که با تجدید نظر در حکم صادر شده برای پسرش اجازه ندهند سرنوشت او برای همیشه تغییر کند. در ادامه گفت و گوی رویداد۲۴ با پدر متهم آبان ماه «پ.غ» آمده است.
چه زمانی پسرتان بازداشت شد و کجا؟
منزل ما در خیابان امین در خاک‌سفید (تهرانپارس) است. در فاصله صد متری خانه ما بانک پارسیان بود. زمانیکه من داشتم از کار به خانه برمی‌گشتم، دیدم بانک پارسیان آتش گرفته و سوخته، اما آتشش خاموش شده بود. ماجرا را برای اعضای خانواده‌ام تعریف کردم. پسر من از سر کنجکاوی برای تماشای بانک از خانه خارج شد. یک هفته بعد ساعت ۱۲ ظهر عده‌ای به خانه ما آمدند و به پسرم گفتند تو سرقت مسلحانه کرده‌ای. او را بازداشت کردند و خودش و موتورش را بردند.
ما هر جا می‌رفتیم جوابی به ما نمی‌دادند. کلانتری سر زدیم، اما حتی نمی‌دانستیم پسرم کجاست. تا ۴۸ ساعت بعد از آن هم ما از پسرم هیچ خبری نداشتم. دو روز بعد از بازداشتش تماس گرفت و خبر داد که در زندان فشافویه است. ما مدام در مسیر زندان در حال رفت و آمد بودیم. او ۷۵ روز زندانی بود و در نهایت با وثیقه ۶۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.
وثیقه را چگونه تامین کردید؟
من راننده تاکسی هستم، پسرم هم کارگر کارگاه نجاری است. نه خودم سیاسی هستم و نه بچه‌ام سیاسی است. الان ۳ ماه است حتی نتوانسته‌ام کرایه خانه‌ام را پرداخت کنم. به والله ما وثیقه هم نداشتیم. من با قرض گرفتن توانستیم وثیقه را تامین کنیم.
پسرم حتی وکیل نداشت. هیچ کسی نبود. ما پول نداشتیم وکیل بگیریم. خودمان پیگیر کارهایش بودیم. من و همسرم صبح اول وقت خودمان را به زندان می‌رساندیم تا بتوانیم برای پسرمان کاری کنیم و ببینیم سرنوشتش چه می‌شود. آن زمان تعداد بازداشتی‌ها زیاد بود و زندان شلوغ و خیلی اطلاعاتی به ما داده نمی‌شد. بعد از اینکه حکم ۸ سال زندان را به پسرم دادند، یک وکیل قبول کرد به صورت مجانی پرونده پسرم را پیگیری کند و کارهایش را انجام دهد.
پسرم می‌گوید ۴-۵ روز در انفرادی بوده و اول او را به امنیت برده‌اند و بعد از آنجا او را به زندان منتقل کرده‌اند. پسر من به تازگی عقد کرده است و الان همسر او مدام نگران است که اگر او به زندان برود، باید چکار کنند. خیلی بلاتکلیف هستیم و نگران وضعیت و ازدواج پسرم هستم. اگر پسرم ۸ سال به زندان برود ممکن است ناچار شوند از همسرش جدا شوند.
منبع: بیتوته
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.beytoote.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بیتوته» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۹۳۲۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
لزوم نگاه منصفانه به شکست‌ها و پیروزی‌ها در جنگ
درباره تاریخ شفاهی زیاد گفتند و نوشتند که تکرار دوباره آن ملال‌آور است. ازجمله فعال‌ترین بخش‌ها در زمینه انتشار آثار تاریخ شفاهی، نهادهای دولتی و غیر‌دولتی حوزه دفاع مقدس است. مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس (زیر نظر سپاه) نیز یکی از مراکزی است که در سال‌های اخیر آثار قابل‌توجهی را در زمینه تاریخ شفاهی فرماندهان جنگ منتشر کرده است که ازجمله آنها می‌توان به «تاریخ شفاهی محسن رضایی (فعلا ۲ جلد)»، «تاریخ شفاهی حسین علایی»، «تاریخ شفاهی سیدیحیی صفوی» و ... اشاره کرد. به‌دلیل جایگاه بالای این فرماندهان که مسئولیت‌های اصلی را در دوران دفاع مقدس به‌عهده داشتند و به‌نوعی مدیریت جنگ در دست آنان بوده است، تاریخ شفاهی آنها بسیار پراهمیت است. از همین منظر برای علاقه‌مندان به تاریخ دفاع مقدس، مطالعه خاطرات این فرماندهان همیشه مورد توجه بوده است. آخرین کتابی که از این مجموعه مطالعه کردم، «تاریخ شفاهی حسین علایی» و «تاریخ شفاهی سیدیحیی صفوی» است که تا‌کنون دو جلد از آن منتشر شده است. هر کدام از آثار تاریخ شفاهی منتشر شده این مرکز را می‌شود به صورت جداگانه بررسی و نقد کرد که مجال دیگری می‌طلبد و خود مرکز می‌تواند پیشقدم باشد و جلساتی با حضور نویسندگان و کارشناسان در این زمینه برگزار کند. از این که بگذریم، اگر کتاب‌های تاریخ شفاهی منتشر شده این مرکز با دقت بیشتر مطالعه شود، چند نکته مهم در این آثار دیده می‌شود که تذکر آنها برای ادامه مسیر تاریخ‌نگاری صحیح دفاع مقدس خالی از لطف نیست. البته نکاتی که اشاره می‌شود در همه آثار یکسان نیست اما کم و بیش در همه آنها وجود دارد. همچنین این اشکالات و نکات، منحصر در کتاب‌های منتشر شده مرکز اسناد و تحقیقات دقاع مقدس نیست بلکه در دیگر آثار تاریخ شفاهی هم دیده می‌شود.۱- تحلیل‌های بعد از جنگی
بخش قابل توجهی از کتاب‌های تاریخ شفاهی، خاطرات شخص مصاحبه‌شونده نیست بلکه تحلیل‌ها و نظرات او درباره اتفاقات و حوادث جنگ است. به عبارت دیگر راوی، خاطرات شخصی خود را از آن روزها و اتفاقات نمی‌گوید بلکه تحلیل‌هایش را که بعد از جنگ با مطالعه کتاب‌ها و از جای دیگر به دست آورده، بیان کرده است. یعنی اتفاقات، عملیات‌ها و صحنه‌های جنگ را با نگاه و تحلیل بعد از جنگی که همه چیز مشخص و معلوم شده است، تعریف می‌کند. خاطرات به گونه‌ای بیان می‌شود که انگار همه اتفاقات و حوادث را از قبل می‌دانسته است. مثلامی‌گوید:«به نظرمن اگر این‌طورمی‌کردیم، بهتر بود.»،«من می‌دانستم این اشکالات به عملیات وارد است.»، «ما نباید این کار را می‌کردیم.»،«من گفته بودم که این عملیات، شکست می‌خورد.» و از اینگونه عبارات. خلاصه این که مصاحبه‌شونده در جایگاه «دانای کل» نشسته و به‌گونه‌ای، حوادث و اتفاقات را روایت می‌کند که انگار از پیش، همه چیز را می‌دانسته و پیش‌بینی می‌کرده است.این دوستان نباید فراموش کنند که آن روزها در جایگاهی نبودند که همه این چیزها را بدانند. اگر این کتاب‌ها با دقت مطالعه شود، خواننده متوجه می‌شود هر جا که خود راوی در متن حوادث حضور داشته است، خاطرات تازه و نابی بیان می‌کند اما در صحنه‌ها و جاهایی که حضور نداشته یا دستی از دور بر آتش داشته به کلی‌گویی و تحلیل‌های بعد از جنگی روی می‌آورد. مثلا بخش‌هایی از کتاب «تاریخ شفاهی حسین علایی» خاطرات شخصی او نیست، بلکه تحلیل‌های او بعد از جنگ و بعد از حادثه است که با مطالعه اسناد و آثار دیگر کسب کرده است. نه این که تحلیل وقایع گذشته فی‌نفسه اشکالی داشته باشد،بلکه غرض تذکراین نکته است که اینها خاطرات شخصی مصاحبه‌شونده و راوی نیست.در بخش‌هایی از کتاب دو جلدی «تاریخ شفاهی سیدیحیی صفوی»هم عینا همین مسأله دیده می‌شودوهمچنین دیگرآثار تاریخ شفاهی. به‌هر‌حال یکی ازآسیب‌های آثارتاریخ شفاهی این است که حوادث واتفاقات جنگ بانگاه وتحلیل امروزی روایت می‌شود.روایت تاریخ دفاع‌مقدس با نگاه و تحلیل امروزی نه‌فقط تحریف تاریخ جنگ رادرپی دارد،بلکه خودآثارراهم ازاستنادواعتبار ساقط می‌کند.
۲- سیاست‌زدگی آثار تاریخ شفاهی
«سیاست‌زدگی» یکی از آسیب‌های جدی کتاب‌های تاریخ شفاهی و به‌طور کلی آثار دفاع‌مقدس در سال‌های اخیر است. متأسفانه در یک دهه گذشته هرچه جلوتر می‌آییم این مورد در آثار بیشتر و شدیدتر می‌شود. سیاست‌زدگی، یعنی آن که راویان، خاطرات خود و مسائل جنگ را با توجه به نگاه سیاسی و جناحی امروز خود بیان می‌کنند. جالب‌تر این که حتی به مواردی برمی‌خوریم که چون دیدگاه‌ها و نظرات سیاسی راوی در دهه‌ها و سال‌های مختلف تغییر کرده، خاطرات و تحلیل‌های او از حوادث و اتفاقات جنگ نیز عوض شده است. به‌گونه‌ای که او یک خاطره یا یک حادثه را در دو دوره مختلف به دو گونه روایت کرده که گاهی این دو روایت با همدیگر متناقض است. سیاست‌زدگی، موجب حذف و اضافه، کمرنگ و پررنگ شدن یا بالا و پایین کردن بسیاری از حوادث و خاطرات جنگ می‌شود.
۳- پیروزی‌ها و شکست‌ها در تاریخ جنگ
در برخی آثار تاریخ شفاهی شاهدیم فرماندهان و راویان تا مقطع فتح خرمشهر را که دور پیروزی‌هاست بسیار مفصل و به اصطلاح پر و پیمان تعریف و روایت می‌کنند. حتی لحن روایت‌های این دوره متفاوت است. راویان در این دوره، خاطرات خود را با لحن محکم و پیروزمندانه تعریف می‌کنند اما از عملیات رمضان (تیر ۶۱) که دور شکست‌ها و ناکامی‌ها شروع می‌شود، محافظه‌کارانه برخورد می‌کنند. بسیاری از حقایق را نمی‌گویند یا اگر می‌گویند ناقص، کلی و مبهم بیان می‌کنند. اختصار، کلی‌گویی، مبهم‌گویی، اختلافات و گاه حتی تناقض‌گویی از جمله ویژگی‌های روایت‌ها و خاطرات در این مقطع از جنگ است. هر کس روایت خودش را بیان می‌کند و این روایت‌ها با یکدیگر اختلافاتی دارد و حتی گاه متضاد هستند. تا‌کنون کمتر شاهد بودیم که کسی سه چهارماه آخر جنگ را تبیین و تحلیل کند. حتی فرماندهان اصلی جنگ نیز در خاطرات و تاریخ شفاهی‌های خود کمتر به اتفاقات تلخ این دوره می‌پردازند. فراموش نکنیم که تاریخ جنگ، حاصل جمع همه پیروزی‌ها و شکست‌هاست.
۴- یک افسوس...
گاهی با مطالعه برخی کتاب‌های تاریخ شفاهی یا آثار دفاع مقدس افسوس خوردم که کاش فرماندهان و مسئولان جنگ از جمله محسن رضایی، سیدیحیی صفوی،علی شمخانی و دیگران، بعد ازپذیرش قطعنامه ۵۹۸ و پایان رسمی جنگ که اسلحه خود را زمین گذاشتند، بلافاصله قلم به دست می‌گرفتند و خاطرات خود را می‌نوشتند. کاش آنها پیش از آنکه پست‌های اجرایی و مسئولیت‌های سیاسی بعد از جنگ را بپذیرند خاطرات خود را صادقانه و صمیمانه می‌نوشتند و برای نسل‌های آینده باقی می‌گذاشتند. کاش این کار را قبل از این که هیچ پست و مسئولیتی بپذیرند، انجام می‌دادند. خدمتی که آنها با نوشتن خاطرات خود می‌کردند کمتر از پستی نبود که قبول کرده بودند. نوشتن خاطرات یا انتشار آثار تاریخ شفاهی آن هم۴۰سال بعد ازجنگ هرچند بجا وضروری است اما آفاتی هم دارد ازجمله این که بسیاری ازجزئیات فراموش شده است و مهم این که حوادث ونگاه‌های بعد ازجنگ، قطعا در نحوه تعریف خاطرات راوی مؤثراست. این موارد ازجمله آسیب‌های جدی تاریخ شفاهی است‌که ازاعتبار آن تاحدود زیادی می‌کاهد.
۵- نگران مردم نباشید!
خوشبختانه بسیاری از شهدا نوشته‌ها و یادداشت‌هایی ازخود به جا گذاشته‌اند. بسیاری از فرماندهان نیز دفترچه یادداشت‌هایی همراه داشتند و فعالیت‌های خود را در جبهه می‌نوشتند.همچنین ازعملیات فتح‌المبین به بعدراویان جنگ در کنار فرماندهان و در قرارگاه‌ها حضور داشتند و همه چیز را ثبت و ضبط کردند. همه این یادداشت‌ها، دفترچه‌ها و نوشته‌ها حفظ شدند اما در بایگانی‌های مراکز نظامی و متولی جنگ خاک می‌خوردند.به گفته محسن رضایی او درطول هشت سال جنگ۴۰۰ نامه به امام نوشته است. حدود ۴۰ سال از پایان جنگ گذشته است،چرا این نوشته‌ها ویادداشت‌ها رامنتشرنمی‌کنند؟ این یادداشت‌ها و نوشته‌ها قطعا مستندترین و بی‌واسطه‌ترین اسناد و مدارک دفاع مقدس است چون آنها راکسانی نوشته‌اندکه دروسط میدان جنگ وسرصحنه حوادث حضور داشتند. انتشار یادداشت‌ها ودفترچه‌های شهدا و نوشته‌های راویان جنگ باید از اولویت‌های مراکز و نهادهای متولی دفاع مقدس باشد نه این آنها را در کمدها حبس کنند. شما منتشر کنید و نگران مردم نباشید، آنها می‌خوانند و خود قضاوت خواهند کرد.
تعطیلی مدارس شهرستان زرند در روز چهارشنبه