به نقل از «ایمنا»

عبدالله قوچانی در راه شناساندن فرهنگ غنی گام برداشت

تاریخ انتشار: ۱۹ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۰۴۱۰۹

محمد حسن طالبیان با ارسال پیامی، درگذشت استاد عبدالله قوچانی، محقق، پژوهشگر نویسنده و از برجسته‌ترین کتیبه خوانان ایران و جهان در حوزه تاریخ هنر اسلامی را را به جامعه علمی و فرهنگی کشور تسلیت گفت.

به گزارش ایمنا و به نقل از روابط عمومی وزارت میراث فرهنگی، در متن پیام تسلیت معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به مناسبت درگذشت استاد عبدالله قوچانی آمده است: «خبر تلخ درگذشت استاد عبدالله قوچانی پژوهشگر پرتلاش حوزه فرهنگ و تاریخ که سال‌ها خالصانه و بی وقفه در راه شناساندن فرهنگ غنی این سرزمین کهن گام برداشت موجب تأثر و تأسف شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مرحوم قوچانی از سال ۱۳۵۶ با ممارست و سخت‌کوشی و بررسی موشکافانه در متون نثر و نظم و تحقیق و پژوهش در حوزه کتیبه شناسی، سکه شناسی و نسخه شناسی و خوانش بخشی از نایافته‌ها در لابلای متون، ارائه تفاسیر نادر و چاپ و انتشار تحقیقاتشان در قالب کتاب‌ها و ده‌ها مقاله آثار ارزشمندی را برای فرهنگ دوستان به یادگار گذاشته‌اند.

اینجانب صمیمانه ضایعه درگذشت این استاد برجسته تاریخ دوران اسلامی را به جامعه علمی فرهنگی کشور، خانواده ایشان، بازماندگان، شاگردان و ارادتمندان به وی تسلیت می‌گویم و از خداوند متعال برای آن فقید سعید رحمت واسعه الهی خواستارم.»

مرحوم عبدالله قوچانی در سال ۱۳۲۷ خورشیدی در بغداد از پدر و مادر ایرانی متولد و تحصیلات ابتدایی، متوسطه، دبیرستان و دانشگاه را در همان شهر به پایان رساند. در سال ۱۳۵۱ به ایران نقل مکان کرد و در سال ۱۳۵۵ به استخدام مرکز باستان شناسی ایران در آمد و در موزه ملی ایران به عنوان کارشناس بررسی متون عربی مشغول به کار شد. وی کارش را تا زمان بازنشستگی در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ادامه داد و در حین خدمت، موفق به اخذ درجه کارشناسی ارشد در تاریخ شد.

زنده یاد عبدالله قوچانی در مدت خدمت خود ۱۳ کتاب و ۵۰ مقاله به زبان فارسی و انگلیسی و آلمانی به چاپ رساند و از موزه‌های بریتانیا، اشمولین، لوور، برلن، هامبورگ، متروپولیتن، لوس انجلس و تورنتو بازدید و بر روی اشیا دورۀ اسلامی آن موزه‌ها با استفاده از بورس‌های مطالعاتی، مطالعات بسیاری انجام داد.

زنده یاد قوچانی در سال ۱۳۸۴ از پژوهشکدۀ زبان و گویش بازنشسته شد، ولی بازنشستگی باعث متوقف شدن کار‌های پژوهشی‌اش نشد و تا زمان فوت‌اش همچنان به پژوهش در زمینه هنر اسلامی مشغول بود.

کد خبر 437849

منبع: ایمنا

کلیدواژه: ميراث فرهنگي وزارت میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری معاون میراث فرهنگی عبدالله قوچانی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق عبدالله قوچانی میراث فرهنگی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۰۴۱۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این نقاشی تاریخ پارچه «جین آبی» را تغییر داد؟

منشا یکی از محبوب‌ترین انواع پارچه جهان به تازگی موضوع بحث شده است، چون بر اساس جزییات موجود در یک نقاشی قدیمی، منشاأ جین به ایتالیای قرن هفدهم بازمی‌گردد، یعنی ۲۰۰ سال قبل از «اختراع» آن در آمریکا!

به گزارش فرادید، جین آبی که تقریبا به نمادی از زندگی سنتی آمریکایی تبدیل شده، در حال حاضر از جهت منشاء و سرآغاز‌های شکل‌گیری‌اش محل بحث واقع شده است؛ خیلی‌ها هنوز هم معتقدند یک مهاجر آلمانی به نام لِوی اشتراوس، نخستین بار ایده درست کردن لباس کار از این پنبه محکم را در سانفرانسیسکو ئ در حدود ۱۵۰ سال پیش مطرح کرده است. اما نظرات دیگری هم وجود دارند.

اکنون یک گالری به مدیریت مائوریتزیو کانسو، دلال بین‌المللی آثار هنری، برای کمک به شناسایی نقاش ناشناسی که متخصص صحنه‌های خیابانی بوده و افراد فقیر شمال ایتالیا را با لباس‌های جین آبی به تصویر می‌کشیده، تحقیقات بیشتری انجام داده است.

یکی از ده تابلوی این استاد ناشناس که لقبش را «استاد جین آبی» گذاشته‌اند، «زن گدا با دو بچه» نام دارد. شخصیت مرکزی این تابلو، چیزی به تن دارد که به نظر یک دامن جین فرسوده است.

وِرونیک دامیان از گالری کانسو در پاریس گفته است: «متأسفانه، ما هیچ نظریه جدیدی در مورد اینکه استاد شلوار جین آبی چه کسی بوده، نداریم. سرنخ‌ها هنوز نشان می‌دهند این هنرمند بیشتر دوران حرفه‌ای خود را در اواخر قرن هفدهم در لمباردی گذرانده، هرچند دلایلی وجود دارد که فکر کنیم او جای دیگری آموزش دیده است».

شش ماه پیش، شهر ساحلی جنوا که ادعا می‌کند مهد شلوار جین است، ادعای خود را با نمایشگاه بزرگی به نام «جنوا جین» به نمایش گذاشت. مارکو بوچی، شهردار این شهر گفت: «ما در جنوا آماده‌ی میزبانی رویدادی هستیم که منجر به کشف مجدد یکی از معروف‌ترین پارچه‌ها و لباس‌های جهان خواهد شد که ریشه‌های آن به طور جدایی‌ناپذیری با شهر ما مرتبط است.».

اما داستان آمریکایی شلوار جین به ساخت راه‌آهن در آمریکای شمالی و رشد معدن‌کاری و کار دامداری برمی‌گردد. طبق برخی روایت‌ها، شلوار جین آبی روز ۲۰ می‌۱۸۷۳ متولد شد؛ زمانی که لِوی استراوس و جیکوب دیویس، خیاط نوادایی، حق ثبت اختراع ایالات متحده را برای به کار بردن پرچ برای شلوار کار مردان به دست آوردند. این محصول اکنون صنعتی به ارزش ۹۱ میلیارد دلار در سال است. شلوار‌های جین بعداً به رنگ آبی معروف تولید شدند و شرکت لیوایز تا سال ۱۹۶۰ آن‌ها را شلوار کار کمری می‌نامید نه جین.

برد پیت در فیلم «روزی روزگاری هالیوود»؛ لباس جین بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ غیررسمی آمریکایی به حساب می‌آید

اما از طرف دیگر فرانسوی‌ها هم ادعا‌های خودشان را دارند؛ آن‌ها استدلال می‌کنند جین از شهر Nîmes می‌آید، جایی که یک پارچه پنبه‌ای ترکیب شده با پشم و ابریشم به‌عنوان «serge de Nîmes» شناخته می‌شد. طبق این داستان، این پارچه برای بادبان کشتی‌ها و لباس ملوانان به اندازه کافی محکم بود.

این کشمکش فرهنگی در حالی رخ می‌دهد که جین آبی هنوز و همراه در تمام صفحات مد دیده می‌شود. این علاقه هرگز از بین نمی‌رود، حتی برخی از استایلیست‌ها یا طراحان مد در حال حاضر برای نشان دادن اعتقاد واقعی‌شان به جین آبی، نه تنها از پوشیدن جین دوتکه (بالاتنه و پایین تنه از جنس جین آبی)، بلکه از جین سه تکه هم حمایت می‌کنند.

فقط در کره شمالی شلوار جین برای همیشه از مد افتاده است. در این کشور کمونیستی، زمان پخش یک قسمت از یک برنامه بی‌بی‌سی با موضوع باغبانی که آلن تیچمارش مجری آن بود، شلوار جین او به دلیل ارتباطی که با فرهنگ آمریکا و غرب داشت، تار نشان داده شد.

یک بار یک طراح فرانسوی به نام ایو سن لوران گفته بود: «کاش شلوار جین آبی را من اختراع کرده بودم، چون دارای روح، تواضع، جذابیت، سادگی و همه چیزهاییست که من دوست دارم در تمام لباس‌هایم ببینم.»