به نقل از «ایسکانیوز»

ماه آینه مطالعاتی زمین می‌شود

تاریخ انتشار: ۲۰ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۱۴۹۸۳

به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، در 20-21 ژانویه سال 2019، سیاره زمین بین خورشید و ماه قرار گرفت؛ ممکن است ماه در این شرایط برای ما تاریک به نظر برسد، اما به عنوان یک آینه قمری غول پیکر از فضا است.

تلسکوپ فضایی هابل ناسا برای رصد جو زمین از ماه برای بازتاب نور خورشید استفاده کرد و اثر انگشت لایه اوزون این سیاره را کشف کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دانشمندان با بررسی ازون می‌توانند شرایطی را برای میزبانی از زندگی در جهانهای دیگر تشخیص دهند.

مشاهدات هابل در ژورنال نجوم منتشر شد.هابل در سال 1990 پرتاب شد و از آن زمان تاکنون تلسکوپ فضایی در مدار پایین زمین در گردش است.به منظور مشاهده جو زمین، این تلسکوپ به طور غیر مستقیم به سیاره ما نگاه می‌کند و از ماه برای اینکار بهره برده است.

اخترشناسان قبلاً از این روش استفاده کرده اند، اما این اولین بار است که ماه گرفتگی کامل در طول موج های ماوراء بنفش(جایی بین نور مرئی و اشعه X) گرفته شده است.

با این کار، تلسکوپ فضایی توانست اثر انگشت طیفی ازون را تشخیص دهد. ازون گازی است که از سه اتم اکسیژن در جو فوقانی زمین تشکیل شده است و به عنوان سپر محافظتی از اشعه ماوراء بنفش خورشید است.

ازن وقتی ایجاد می شود که اکسیژن طبیعیموجود در جو زمین در معرض غلظت های شدید نور ماوراء بنفش باشد و به عنوان یک محافظ در اطراف سیاره ما عمل می کند.

گیدا آرنی، دانشمند مرکز پرواز فضایی ناسا گفت: «فتوسنتز ممکن است مؤثرترین متابولیسم باشد که می تواند در هر سیاره ای تکامل یابد، زیرا از انرژی ناشی از نور ستارگان انرژی می گیرد و از عناصر بیشماری کیهانی مانند آب و دی اکسید کربن استفاده می کند.»

از آنجا که دانشمندان به دنبال نشانه های زندگی در سیارات دیگر هستند، ازون به عنوان یک نشانه قوی از سکونت در سایر جهان شناخته می شود.

دانشمندان اعلام کردند که یافتن اکسیژن به تنهایی نشانه ای از وجود زندگی در سیاره دیگر نیست، قبل از اینکه اخترشناسان بتوانند سکونت سیارات خارج از سیاره را تأیید کنند؛ بسیاری از فاکتورهای دیگر نیز باید در نظر بگیرند.

در هنگام عبور سیارات از مقابل ستاره‌های میزبان خود، تلسکوپ‌ها امضای مواد شیمیایی موجود در جو سیارات را کشف می‌کنند، زیرا در نور ستاره برخی از رنگ‌های خاص را فیلتر می کنند. با این حال، سیارات کوچکتر شبیه به زمین جو نازک تری دارند که این نوع تشخیص را بسیار مشکل تر می کند.

مشاهدات اخیر توسط هابل از زمین بخشی از آزمایشات در حال انجام برای تکمیل این نوع مشاهدات است زیرا سیاره ما تنها جهان کوچک و صخره ای میزبان حیات است.

انتهای پیام/

178 / 336 سیاره زمین اوزون ماه هابل

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: سیاره زمین اوزون ماه هابل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۱۴۹۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۵ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز ۵ اردیبهشت برابر ۲۴ آوریل را ورق می‌زنیم.

***

واپاشی ماهواره امید

۵ اردیبهشت ۱۳۸۸ خورشیدی، ماموریت ماهواره امید، اولین ماهواره ساخت کشور که کل تجهیزاتش در صنایع الکترونیک ایران طراحی و تولید شد به پایان رسید. ساخت این ماهواره از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ آغاز و ظرف مدت ۲ سال برای انجام آزمایش‌های مشترک آماده شد و در شب ۱۴ بهمن ۱۳۷۸ در مدار قرار گرفت. «امید» دومین ماهواره ایران در مدار بود. اولین ماهواره ایرانی، سینا ۱ نام داشت که سال ۲۰۰۵ از روسیه و برای ایران به فضا پرتاب شد. پس‌از پرتاب امید، سازمان فضایی آمریکا- ناسا- موفقیت‌آمیزبودن این پرتاب را تایید کرد. امید ماهواره‌ای مخابراتی با ابعاد کلی سازه ۳۸ در ۳۸ سانتی‌متر در حالت بسته و وزن ۲۷ کیلوگرم بود که هر ۲۴ ساعت، در ارتفاع مداری ۲۴۶ تا ۳۷۷ کیلومتر، ۱۵ بار دور زمین می‌چرخید و گزارش‌های دورسنجی را به مرکز فضایی ایران می‌فرستاد. این ماهواره پس‌از ۸۲ روز ماموریت، با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و کار خود پایان داد.

پرتاب تلسکوپ فضایی هابل

۲۴ آوریل ۱۹۹۰ میلادی برابر با ۵ اردیبهشت ۱۳۶۹ خورشیدی، شاتل فضایی دیسکاوری از پایگاه کیپ کاناروال پرتاب شد تا محبوب‌ترین و تاثیرگذارترین تلسکوپ‌ فضایی جهان را به مدار برساند. دیسکاوری در این ماموریت حامل تلسکوپ فضایی هابل بود که نامش را از ادوین هابل، اخترشناس آمریکایی گرفته است. به‌ اعتقاد بسیاری از دانشمندان و علاقه‌مندان نجوم، تلسکوپ فضایی هابل که حاصل همکاری سازمان‌های فضایی اروپا و آمریکا (اسا و ناسا) است مهم‌ترین ابزار ساخته‌شده در کل تاریخ علم است. هابل نخستین تلسکوپ نوری بود که موفق شد از یک سیاهچاله تصویربرداری کند. این سیاهچاله جرمی معادل چندمیلیارد برابر خورشید دارد. همچنین برای اولین‌بار توانست تصاویری واضح از تولد و مرگ ستارگان ارائه کند.

اندرو اسمیت هالیدی

۲۴ آوریل ۱۹۰۰ میلادی برابر با ۵ اردیبهشت ۱۲۷۹ خورشیدی، اندرو اسمیت هالیدی، مهندس و مخترع انگلیسی‌آمریکایی که سامانه تراموا را برای اولین‌بار در تپه‌های شیب‌دار خیابان‌های سانفرانسیسکو ساخت و آن را در اول آگوست ۱۸۷۳ راه‌اندازی کرد درگذشت. ترامواهای روی ریل مجهز به وسیله‌ای مکانیکی بودند که کابل متحرک بی‌انتهای زیرزمینی را برای حرکت می‌گرفت و رها می‌کرد تا متوقف شود. کابل از اطراف قرقره‌ها عبور می‌کرد و با چرخ بزرگی در موتورخانه به حرکت در می‌آمد. او قبل از نقل مکان به ایالات متحده در سال ۱۸۵۳ شغل ساخت طناب سیمی را از پدرش آموخته بود. هالیدی ساخت طناب سیمی تراموا را در سال ۱۸۵۷ آغاز کرد. او همچنین روشی را برای جابه‌جایی بار روی دره‌ها بااستفاده از یک طناب سیمی بی‌پایان و اختراعاتی برای انتقال نیرو با طناب سیمی ابداع کرد که منجر به ساخت تله‌کابین‌ها و ترامواهای امروزی شد.

ولادیمیر کاماروف

۲۴ آوریل ۱۹۶۷ میلادی برابر با ۵ اردیبهشت ۱۳۴۶ خورشیدی، ولادیمیر میخائیلوویچ کاماروف، فضانورد شوروی درگذشت. او را به‌عنوان اولین انسانی می‌شناسند که طی یک ماموریت فضایی جان باخت. کاماروف در دو ماموریت فضایی پرواز کرد. نخستین‌بار، در ماموریت یک‌روزه، ۱۲ تا ۱۳ اکتبر ۱۹۶۴، فرمانده وسخود-۱ بود. در این ماموریت، بوریس بوریسوویچ یگوروف، اولین پزشک شاغل در فضا و کنستانتین فئوکتیستوف مهندس فضاپیما حضور داشتند. برای این فرود، چترهای فضاپیما در ارتفاع ۷ کیلومتری باز شدند و در پی آن، سامانه فرود نرم که از جریان گازهای نازل‌ها برای کاهش سرعت تماس نزدیک به صفر با زمین استفاده می‌کرد فعال شد. کاماروف، طی فرود پس‌از دومین ماموریت فضایی‌اش وقتی فرمانده سایوز-۱ بود، در روزهای ۲۳ و ۲۴ آوریل ۱۹۶۷ در پروازی که حدود ۲۷ ساعت به‌طول انجامید جان باخت. در مرحله بازگشت، فضاپیمای او در چتر اصلی خودش گیر کرد و چندین مایل بعد به زمین سقوط کرد.

()

انتهای پیام/