به نقل از «پارسینه»

اختلالات روانی جامعه را جدی بگیریم

تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۳۹۵۹۰

علی‌اصغر اصغرنژاد روانشناس طی یادداشتی که در شماره چهارشنبه آرمان ملی منتشر شده نوشت:   زمانی یک نهاد رسمی ‏همچون نظام روانشناسی ایران اعلام می‌کند که ۶۰ درصد از جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور ما نیازمند استفاده از خدمات ‏روانشناسی هستند، جمعیتی بالغ بر ۴۴ میلیون نفر را شامل می‌شود. طبق پژوهش‌ها سردرگمی و عصبانیت، ناامیدی، فرسودگی و ‏ناراحتی از شکست‎های مالی، وحشت‌زدگی، اضطراب، وسواس و استرس از پیامد‌های مشکلات روحی و روانی است که با شیوع ‏کرونا در کشور، تشدید شد و تداوم این شرایط در آینده نگرانی‌های بسیاری را برای جامعه سالم به وجود خواهد آورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

روانشناسان ‏دریافته‎اند که پریشانی‌های روانی مانند اضطراب، افسردگی، ترس و ناامیدی اساسی‌ترین واکنش‌های روانی آسیب‌زا در اغلب افراد ‏آسیب‌دیده و افراد در معرض شیوع بیماری بوده‌اند.   پریشانی روانی، فراتر از حالت طبیعی زندگی اجتماعی در این ایام با میزان ‏خشونت فردی در محیط خانواده و جامعه و احساس تنهایی رابطه مثبت و با هدفمندی معناداری زندگی رابطه منفی داشته است، ‏افرادی که دارای جو عاطفی مثبت در خانواده بوده‌اند تا حد زیادی اثرات پریشانی روانی بر احساس تنهایی و معناداری زندگی آن‌ها ‏تعدیل شده بود، ولی توانایی تعدیل این اثرات نامطلوب بر میزان خشونت بسیار اندک بود. اضطراب فراگیر ناشی از بحران کرونا ‏بسیار بیشتر از میانگین این متغیر در حالت طبیعی است و این اضطراب فراگیر به‌شدت با سطح پرخاشگری افراد رابطه مثبت و ‏با کیفیت رابطه خانواده و نگرش مثبت به آینده رابطه منفی داشته است.

‏همچنین افرادی که سطح سلامت معنوی بالایی داشته‌اند ‏نیز توانسته بودند تا حد زیادی اثرات اضطراب فراگیر بر نگرش مثبت خود نسبت به آینده و کیفیت رابطه با خانواده را کاهش ‏دهند. البته این نوع سلامت توان تعدیل میزان پرخاشگری را نشان نداد.   این عدم تاثیر احتمالا به این دلیل است که پرخاشگری و ‏خشونت موجود بیشتر حالت موقعیتی دارد و به‌سبب دگرگونی‌های جسمی و وضعیت خلقی نا به‌هنجار افراد، امکان تسلط بر ‏تکانه‌های پرخاشگرانه کمتر است. در این شرایط شاید مهم‌ترین سوالی که اکنون ذهن همه مردم جهان و مردم کشور ما را مشغول ‏کرده این باشد که بعد از شکست این ویروس آیا بازگشت به سبک زندگی قبل از این بیماری، امکان‌پذیر است؟   مسلما با برطرف ‏شدن این بیماری در دوران پساکرونا تمامی این محدودیت‌ها از بین خواهد رفت، اما اینکه ما چه رویه‌هایی در پیش بگیریم باید با ‏در نظر گرفتن تاثیرات مثبت و منفی سبک زندگی این دوران باشد. بسیاری از عاداتی که در این دوران توصیه شده و درس‌هایی ‏که این دوران به ما داده را می‌توان حفظ کرد، از جمله استفاده پیشرفته‌تر و انعطاف‌پذیر از فناوری تا قدردانی دوباره از فضای ‏بیرون و سایر لذت‌های ساده زندگی هستند.   با توجه به موارد مذکور، برای کاهش تهدید‌های روانی ناشی از کروناویروس در جامعه ‏ایرانی، به‌طور کلی و فارغ از درمان‌های کلینیکی، در ایام پس از کرونا باید با تمرکز بر عوامل مهمی مانند تقویت جو عاطفی ‏خانواده و حمایت خانوادگی، بر کاهش اثرات و آسیب‎های روانی با استفاده از پتانسیل خانواده تمرکز کرد. البته زمینه‌سازی برای ‏گسترش رویکرد‌های مبتنی بر سلامت معنوی و یاددهی روش‌های آرام‌سازی و شایستگی هیجانی، راهکار‌های خوددرمانی ‏اضطراب در محیط خانه، به نوعی ابزار خودآموزی در اختیار افراد قرار داد تا بر وضعیت روانی خود تسلط یابند. ‏

منبع: پارسینه

کلیدواژه: اختلالات روانی آسیب های اجتماعی پرخاشگری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۳۹۵۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کافه‌نشینی، از ازل تا ابد

  کم کم با منوی قهوه‌ها و شیک‌ها و کیک‌ها آشنا شده‌ایم و دیگر نمی‌خواهیم «بامدیریت جدید» را از منو سفارش بدهیم. خلاصه که کافه شده بخش ناگسستنی روزها و شب‌های‌ ما و محلِ خاطره‌های تلخ و شیرین،پس یحتمل برایمان جالب باشد که این کافه که امروز این مختصات را دارد از کجا پدید آمده و چه سیری را گذرانده تا امروزه به این کافه‌هایِ ادایی و غیر ادایی در سطح کشور و جهان تبدیل شده.امروز و اینجا قرار است قطار تاریخ را به عقب ببریم و کمی در کافه‌های قدیمی سیر کنیم.

اروپا و کافه‌های شورشی
وقتی ملت اروپا کم‌کم از خوابِ عمیق قرون وسطا بیدار شد و تلاش کرد با تولید علم‌، کمرِ کلیسا و آموزه‌های خرافی را بشکند، شروع کرد به مبارزه با نظام‌های سلطنتی و کلیسایِ آن زمان‌؛ و این مبارزه از قشر تحصیل کرده و روشن فکر آغاز شد، این آدم‌ها برای گپ و گفت و به اشتراک گذاشتن عقاید خود از مکان‌هایی استفاده می‌کردند و کنار هم جمع می‌شدند که رفته رفته به این محل‌ها کافه گفته شد. به خصوص در جریان انقلاب کبیر فرانسه که جرقه انقلاب‌های لیبرالیستی و آزادی‌گرایانه اروپا بود، این اتفاق پررنگ‌تر شد و بیشتر به رسمیت شناخته شد. کافی‌شاپ‌ها که در ابتدای امر بیشتر برای افراد متمول و برگزاری جشن و پایکوبی بود تبدیل به یک مکان ناب برای دورهمی‌هایِ سیاسی و جلسات اجتماعی شد.

کافه و پسا کرونا
پاندمی عجیب و غریب کرونا و آن سال‌های تاریک‌، سبک زندگی‌مان را خیلی تغییر داد و همه چیز را به طرز غریبی آنلاین یا برخط کرد. کار کردن‌مان، درس خواندن‌مان، دیدارهای‌مان و تفریحات‌مان همه به کلی مجازی شدند و ما ماندیم و یک صفحه پر نور که از داخلش باید کل زندگی‌مان را کنترل می‌کردیم، ما آن واکسن‌های با برکت را زدیم و این ویروس منحوس رخت بربست اما همچنان یادگاری‌هایش برای ما باقی ماند. مثلا به صورت آنلاین کلاس برگزار کردن و دورکاری جزئی از زندگی خیلی از ما شد. حالا این روزها در دوران پسا کرونا به وفور و کرات شاهد کافه‌هایی هستیم که اختصاصا برای همین کار تعبیه شده‌اند و آدم‌های زیادی که محل کار و کلاس و محل برگزاری مراسمات و قرار‌های کاری و دوستانه‌شان همه و همه در این مکان صورت می‌گیرد. به نظر شما تا چند سال آینده کافه‌ها چه تغییراتی می‌کنند؟

آغاز کافه‌نشینی در ایران
از آنجا که همیشه مرکز همه چیز برای پایتخت‌نشینان است، حدود ۲۰۰ سال پیش اکثر شعرا و ادیبان در نصف جهان و پایتخت حکومتِ صفویان جمع می‌شدند و به نحوی اصفهان مهدِ هنر و فرهنگ و ادب ایران زمین بود، رفته رفته قهوه‌خانه‌ها پدید آمد و محلی شد برای گرد هم نشستن شعرا و شعر خواندن و قهوه نوشیدن.و همین امر باعث به وجود آمدن سبک‌هایِ جدید در نظم فارسی شد. شاید برایتان جالب باشد که قهوه‌خانه‌ها در آن زمان چه شمایلی داشتند اما باید بدانید این که جدیدا مد شده حیاط‌ خانه‌های قدیمی را کافه می‌کنند امر جدیدی نیست و آن زمان قهوه‌خانه در فضای سرباز با حوض و باغچه بود و برنامه‌هایی مثل نقالی و شاهنامه‌خوانی و قصه‌گویی و گاه روحوضی در آنجا اجرا می‌شد. توجه کنید که قهوه‌خانه فضایی کاملا مردانه بود.

نقطه عطف کافه‌نشینی در تاریخ ایران
با اشغال ایران توسط غربی‌ها بعد از دوره قاجاریه‌، ظاهر قهوه‌خانه‌های ما هم تغییر کرد، انگلیسی‌ها چای را وارد فرهنگ ما کردند و ایرانی‌های قهوه خور را چای خور شدند. در این سال‌ها کم‌کم کافه‌ها پاتوق قشر فرهنگی و نویسندگان و شعرای ایرانی شد و کسانی مثل صادق هدایت، بزرگ علوی، سیمین دانشور، فروغ فرخزاد و … دورهم در کافه‌ها جمع می‌شدند و درباره مسائل روز دنیا و بحث‌های سیاسی و اجتماعی گفت‌و‌گو می‌کردند، کافه‌ها بیشتر در مرکز شهر بود مثلا اگر سریال شهرزاد را دیده باشید یحتمل کافه نادری را خوب به خاطر دارید که فرهاد آن گردنبند مرغ آمین را بر گردن شهرزاد انداخت. آن کافه یکی از مهم‌ترین کافه‌های آن دوران بود اما کافه و کافه‌نشینی هنوز آنقدر همه گیر نشده بود و خوانش اذهان عمومی از کافه‌نشینان افراد فرهیخته و روشنفکر و از ما بهتران بود.

کافه‌ها در حال و هوای انقلاب
نمی‌دانم چرا اما انگار قهوه به اندیشه‌های انقلابی و جنجالی دامن می‌زند و پر و بال‌شان می‌دهد، کافه‌ها همیشه نقش مهمی در جریان‌های تاریخ معاصرمان داشتند از همان انقلاب فرانسه و اروپا بگیر تا انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ در ایران، همان‌طور که گفته شد بعد از ورود غربی‌ها کافه‌ها بیشتر پاتوق افراد فرهیخته و روشنفکر بود و تازه شمایل غربی پیدا کرده بود مثلا زنان پا به پای مردان در محافل می‌آمدند و خیلی اوقات در کافه‌ها رقص و رقاصه و آوازه‌خوان وجود داشت، از این نظر افراد انقلابی آن زمان که پایبند به دین و شریعت بودند تصور مثبتی از کافه‌ها در ذهن‌شان نقش نبسته بود و در جریان انقلاب اسلامی و دهه‌های بعد از آن اکثرا فرم‌های مشخصی از افراد به کافه‌ها رفت و آمد داشتند و در اذهان مردم هنوز کلیشه این‌که فقط این افراد به کافه‌ها می‌روند وجود داشت.

کافه، پدیده‌ای همه‌گیر
در سال‌های اخیر به خصوص از دهه نود به بعد استقبال و رفت و آمد مردم به کافه‌ها به طرز عجیبی گسترش پیدا کرد، عوامل متعددی در این اتفاق سهیم بودند؛ مثل کوچک‌تر و تنگ‌تر شدن خانه، ارتباط کمتر با خانواده و فامیل و ارتباط بیشتر با دوستان و در کل سبک زندگی غربی ما را وادار کرد که بیشتر به کافه‌ها رجوع کنیم و برای تازه کردن دیدار دوستان‌مان و حتی مراسم‌ و تولد‌ها هم از این فضا استفاده کنیم، از آن طرف سرمایه‌داران فارغ از تخصص و ذوق فرهنگی و هنری و صرفا به دلیل سودآوری به ساخت و تاسیس کافه‌ها روی آوردند و امروزه تقریبا در هر سبکی و در هر منطقه و شهری به تعداد موهای سرمان می‌توانیم کافه پیدا کنیم.