مباهله سند فضیلت و حقانیت اهل بیت (علیهم السلام) است
تاریخ انتشار: ۲۳ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۵۳۰۸۳
مباهله سند فضیلت و حقانیت اهل بیت (علیهم السلام) است و حضرت امیر المومنین (علیه السلام) در میان سایر اصحاب و انصار پیامبر دارای مقام مستجاب الدعوه و مورد وثوق و اعتماد و دارای شان حجت الهی و عصمت و طهارت و ایمان هستند.
خبرگزاری شبستان – اردبیل:
از ایام الله مهم، تاثیرگذار و ارزشمند مکتب اسلام جریان مباهله پیامبر اسلام در اواخر زندگی ایشان با مسیحیان نجران است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پیامبر اسلام با ارسال نامه ای به اسقف نجران او را به پذیرفتن ولایت الهی و دین مبین اسلام دعوت کرد و تاکید داشت که اگر نپذیرند بایستی به حکومت اسلامی جزیه (مالیات) بپردازند و در غیر اینصورت خطرات احتمالی را در نظر بگیرند.
اسقف نجران با شماری از بزرگان آن منطقه جلسه مشورتی تشکیل داده و با بررسی موضوع تصمیم گرفتند تا گروهی از بزرگان نجران را به محضر حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) اعزام نمایند تا با ایشان مذاکره و احتجاج نمایند و حقانیت مکتب خود را به پیامبر نشان دهند.
پس از اقدامات صورت گرفته و برگزاری جلسات بحث و مناظره ایشان با پیامبر اسلام، بزرگان نجران گفتگو با پیامبر اسلام را قانع کننده ندانستند و باز هم در حقانیت اسلام ابراز تردید کردند در این شرایط پیک وحی نازل شده و آیه 61 سوره مبارکه آل عمران «فَمَن حاجَّكَ فيهِ مِن بَعدِ ما جاءَكَ مِنَ العِلمِ فَقُل تَعالَوا نَدعُ أَبناءَنا وَأَبناءَكُم وَنِساءَنا وَنِساءَكُم وَأَنفُسَنا وَأَنفُسَكُم ثُمَّ نَبتَهِل فَنَجعَل لَعنَتَ اللَّهِ عَلَى الكاذِبينَ» «هر گاه بعد از علم و دانشی که به رسیده است باز کسی درباره عیسی به ستیز و محاجه با تو برخیزد. بگو: بیایید ما پسران خود را دعوت کنیم شما نیز پسران خود را ما زنان خویش را دعوت نماییم شما نیز زنان خود را، ما خودمان را و کسی را که همچون جان ماست را دعوت کنیم شما نیز جان خودتان را، سپس به (درگاه خدا) مباهله و زاری کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم» را آورد و پیامبر مامور به مباهله شد و ایشان برای اثبات حقانیت مکتب اسلام پیشنهاد برگزاری مباهله را داد تا با نفرین کردن دروغگو زمینه هلاکت وی را از درگاه پروردگار متعال بنمایند پس از مطرح شدن این پیشنهاد مسیحیان نجران مهلت خواستند تا در این باره فکر و مشورت کنند بزرگ نصارا به آنها گفت: پیشنهاد را بپذیرید و اگر دیدید که پیامبر با جمعیتی انبوه برای نفرین می آید بدانید که خبری نیست و مباهله را انجام دهید ولی اگر با افراد معدودی و با فرزندان و نزدیکان خود به میدان آمد از انجام مباهله صرف نظر کنید.
مرحوم شیخ عباس قمی (ره) صاحب کتاب ارزشمند منتهی الآمال چنین روایت می کند «که در روز موعود بامداد حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به خانه حضرت امیر المومنین (علیه السلام) آمد و دست امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) را گرفت و حضرت امیر المومنین (علیه السلام) در پیش روی آن حضرت روان شد و حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از عقب سر آن حضرت حرکت می کرد و از مدینه برای مباهله بیرون شدند چون نصارا آن بزرگواران را مشاهده کردند ابوحارثه از بزرگان نصارا پرسید که اینها کیستند که با او همراهند؟ گفتند آنکه پیش روی اوست پسر عّم او است و شوهر دختر او و محبوبترین خلق است نزد او که آن دو طفل فرزندان اویند از دختر او و آن زن فاطمه دختر او است که عزیزترین خلق است نزد او.
پس حضرت به دو زانو نشست برای مباهله پس سید و عاقب پسران خود را برداشتند برای مباهله، ابوحارثه بزرگ نصارا گفت: به خدا سوگند که چنان نشسته است که پیغمبران می نشستند برای مباهله و برگشت.
سید گفت به کجا می روی؟ گفت اگر محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) بر حق نمی بود چنین جرات نمی کرد بر مباهله و اگر با ما مباهله کند پیش از آنکه سال بر ما بگذرد یک نصرانی بر روی زمین نخواهد ماند، او گفت من چهره هایی را می بینم که اگر نفرین کنند بک نفر مسیحی روی زمین باقی نمی ماند لذا از مباهله انصراف داده، حاضر به مصالحه شدند و به خدمت پیامبر آمدند و گفتند: ای ابوالقاسم در گذر از مباهله با ما و با ما مصالحه کن بر چیزی که قدرت بر ادای آن داشته باشیم.
پس پیامبر با ایشان مصالحه کرد که هر سال دو هزار حلّه (دو هزار جامه نفیس) و هزار مثقال طلا بدهند که قیمت هر حله چهل درهم باشد و بر آنکه اگر جنگی روی دهد سی زره و سی نیزه و سی اسب به عاریه بدهند و حضرت نامه صلح برای ایشان نوشتند و برگشتند. پس از آن حضرت فرمود که سوگند یاد می کنم به آن خداوندی که جانم در قبضه قدرت اوست که هلاک نزدیک شده بود به اهل نجران و اگر با من مباهله می کردند هر آینه همه میمون و خوک می شدند و هر آینه تمام این وادی بر ایشان آتش می شد و می سوختند و حق تعالی جمیع اهل نجران را مستاصل می کرد حتی آنکه مرغ بر سر درختان ایشان نمی ماند و همه نصارا پیش از سال می مردند چون سید و عاقب برگشتند بعد از اندک زمانی به خدمت حضرت معاودت کردند و مسلمان شدند.
در جریان مباهله پیامبر درس های بسیار آموزنده و مهمی نهفته است؛ نخست اهمیت عبارات آیه 61 سوره آل عمران است که مراد «ابناءنا و ابناءکم» امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) فرزندان حضرت علی (علیه السلام) و مراد از «نساءنا و نساءکم» حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و همسر حضرت امیر المومنین (علیه السلام) و از همه مهمتر عبارت «انفسنا و انفسکم» که مراد از آن حضرت علی (علیه السلام) است که طبق تصریح آیه جان پیامبر مطرح شده است و در حقیقت مباهله سند فضیلت و حقانیت اهل بیت (علیهم السلام) است و اهل بیت حضرت امیر المومنین (علیه السلام) در میان سایر اصحاب و انصار پیامبر دارای مقام مستجاب الدعوه و مورد وثوق و اعتماد و دارای شان حجت الهی و عصمت و طهارت و ایمان هستند.
البته باید اذعان کرد گر چه پیامبر می توانست خود شخصا در مباهله شرکت و نفرین کند ولی پیامبر اسلام با این عمل به همه فهماند که این افراد، یاران و شریکان او در دعوت به حق و هدف او هستند و همراه او آماده استقبال از هر خطر بوده و تداوم گر حرکت او هستند.
دوم شیوه و منش پیامبر در مقابل مخالفین مکتب اسلام است. ایشان در هیچ شرایطی از اعتدال و تلاش برای اقناع افراد بر نداشته اند و در تمام دوران پیامبری از هر فرصتی برای گفتگو و مباحثه بهره بردند تا انسان ها از طریق گره گشایی ذهنی و شنیدن سخن حق ایمان آورده و مسلمان شوند.
افراط و تفریط در منش و سبک زندگی پیامبر حضور نداشت جان و فکر و کرامت انسان ها برای ایشان محترم و ارزشمند بود و این نوع رفتار باید برای مسلمانان به عنوان یک اسلوب و منش جاوید مورد توجه قرار گیرد البته دریغ که در بعضی فرقه های به ظاهر مسلمان همچون وهابیت و داعش با مطمح نظر قرار دادن ظاهر برخی آیات این سیره و روش پیامبر را از یاد برده اند و زیبایی های اسلامی و مکتب پیامبر را با زشتی و پلشتی و رفتارهای ناهنجار و به دور از آداب اسلامی به پستی و دنائت مبدل ساخته اند که جز ایجاد نگرش خوف انگیز و غیر انسانی از اسلام سودی نداشته و نخواهند داشت و دستاویزی برای مخالفین اسلام فراهم کرده اند که این دین سراسر مهر، محبت، صلح و کرامت را به دین زور، قتل، غارت و چپاول معرفی نمایند که این امر ظلمی بزرگ در حق دین و پیامبر اسلام است.
حسن مهدوی
معاون فرهنگی هنری ستاد هماهنگی کانون های مساجد استان اردبیل
پایان پیام/365منبع: شبستان
کلیدواژه: سند فضیلت حقانیت شیعه آیه مباهله روز مباهله اردبیل حضرت امیر المومنین پیامبر اسلام علیه السلام برای مباهله الله علیه اهل بیت آن حضرت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۵۳۰۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایتی از دشمنی محمدبن عبدالوهاب با پیامبر(ص) / چرا بن‌باز بزرگترین مفتی سلفی‌ها، هیچگاه به مدینه نرفت؟
به گزارش مبلغ هشتم شوال؛ سالروز اقدام تلخ و غمناک تخریب قبور مطهر چهار تن از ائمه معصومین(ع) یعنی امام حسن مجتبی(ع)، امام زین العابدین(ع)، امام باقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) به دست فرقه وهابیت است. این گروه با برداشت انحرافی از روایات و آیات قرآن کریم ایجاد بنا بر قبور وفات‌یافتگان و توسل به ائمه(ع) را شرک می‌دانند. لذا برخلاف مشی مسلمین در قرون گذشته و صدر اسلام به تخریب بارگاه مطهر ائمه پرداختند. در این میان ناآگاهی برخی از مسلمانان در مورد دشمنی وهابیت با پیامبر و اصل اسلام باعث شده است که تصور شود وهابی ها، مسلمانانی هستند که فقط با شیعه یا سنی مشکل دارند در حالی که سردمداران اصلی آنها از اسلام خارج هستند.
خبرنگار ایکنا به مناسبت این روز و این حادثه تلخ تاریخی با حجت‌الاسلام والمسلمین محسن مروجی طبسی، استاد دانشگاه ادیان و مذاهب، گفت‌وگو کرده است که در ادامه می‌خوانید؛
ممکن است برخی تصور کنند که قبور بقیع از ابتدا اینگونه بود ولی شیعیان مدعی هستند که اینجا واجد پیشینه تاریخی محکمی است. در اسناد تاریخی پیشینه مقابر مقدس ائمه(ع) بقیع چگونه است؟
از نظر تاریخی تا قرن دوازدهم هجری، قبور ائمه بقیع پابرجا بوده و گنبد و بارگاه داشت و تصاویر موجود هم نشان‌دهنده و مؤید آن است. البته چون قبر عباس، عموی پیامبر(ص) هم در آنجا قرار دارد این بقعه توسط بنی‌عباس احیا و گنبد و بارگاه برای آن احداث شد و تا قبل از ظهور وهابیت در قرن دوازدهم بسیاری از قبور بقیع از جمله قبور ائمه(ع) گنبد و بارگاه داشتند و امری عادی و مرسوم بوده است.
وهابیت که در شهر عیینه عربستان بودند اولین اقدامی که کردند این بود که قبر عمربن خطاب را خراب کردند و گزارش‌ها نشان می‌دهد بنای بر قبور مسئله مختص شیعیان نیست و تمامی مسلمین در طول تاریخ، بر روی آرامگاه‌ها، گنبد و بارگاه داشتند. پس از قرن اول تا دوازدهم قمری این موضوع وجود داشته است و اگر بدعت بوده باید پرسید چرا علمای عامه جلوی این مسئله را نگرفتند. علمای عامه خودشان به زیارت قبور می‌رفتند و حاجت می‌گرفتند ولی وهابیت در قرن دوزادهم با قرائت انحرافی و اهل‌بیت‌ستیزی و بلکه پیامبرستیزی، قبور ائمه(ع) و سایر قبور را با خاک یکسان کرد.
وهابیون برای توجیه اقداماتشان در تخریب قبور ائمه(ع) توسل به ذوات مقدس را شرک می‌دانند و با ساختن قبر بر مزار مردگان به طور کلی مخالف هستند و گاهی استنادات روایی هم می‌آورند؛ نظر شما درباره دلایل و تحلیل آنها چیست؟
اینها هیچ مستند قرآنی ندارند، در آیات قرآن کریم بر این مسئله تاکید شده است که بر قبور انبیاء گنبد و بارگاه وجود داشته است؛ در سوره مبارکه کهف در آیه 21 در مورد اصحاب کهف بیان شده است که مردم بعد از اینکه آنان را یافتند و پی‌بردند افراد قدیسی هستند بر محل مرگ آنها مسجدی بنا کردند و حتی بر سر ساخت بنایی مقدس با هم نزاع و اختلاف داشتند. وَکَذَلِکَ أَعْثَرْنَا عَلَیْهِمْ لِیَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَأَنَّ السَّاعَةَ لَا رَیْبَ فِیهَا إِذْ یَتَنَازَعُونَ بَیْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَیْهِمْ بُنْیَانًا رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قَالَ الَّذِینَ غَلَبُوا عَلَی أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِمْ مَسْجِدًا.
تنها استناد آنان به روایتی از ابوالحیاج است که از امیرالمؤمنین(ع) نقل شده است که هم از نظر سندی و هم متنی اشکال دارد. براساس این روایت پیامبر(ص) به علی(ع) دستور دادند که قبور را تسویه کند؛ اینها تسویه را به معنای هم سطح کردن و تخریب گرفته‌اند، در حالی که اشکال اصلی به این روایت آن است که تا قرن دوازدهم این روایت وجود داشت، ولی چرا هیچ کدام از علمای عامه درصدد تخریب قبور بارگاه پیامبر و ائمه نبودند و ناگهان این روایت از قرن دوازدهم به بعد توسط وهابیت مستمسکی برای تخریب قبور ائمه(ع) شده است. پس اغراض دیگری پشت آن است.
انگیزه آنان از این مسئله چه بوده است و چه منفعتی می‌برند؟
اگر وهابیت را در بستر تاریخی آن بررسی کنیم، چند عامل انگیزه اصلی در این حرکت ددمنشانه بوده است و تلاش می‌کنند تا رنگ و بوی دینی و دفاع از دین به این کارها بدهند تا بحران مشروعیت خود را جبران کنند و این اقدامات را در راستای دفاع از شریعت توجیه می‌کنند. لذا روایاتی که به آن استناد می‌کنند طبق مبانی اهل سنت استحکام سندی و دلالی ندارد. اما انگیزه و علل اصلی در انجام این حرکت چند مورد است؛ اول منافع مالی و اقتصادی؛ زندگی اعراب در آن دوره قبیله‌ای و ملوک الطوایفی بود و هر قبیله که بر دیگری مسلط می‌شد از طریق جنگ و خونریزی امرار معاش می‌کرد و محمدبن عبدالوهاب هم در این راستا دست به این اقدامات زد. انگیزه دیگر آنان انگیزه سیاسی بود چرا که محمدبن عبدالوهاب، قدرت‌طلب و شیفته قدرت بود و یکی از بهترین راه‌ها برای دستیابی به قدرت فتاوای خونینی بود که بتواند بر مبنای آن بر کشورهای دیگر مسلط شود.
انگیزه و علت دیگر نژادپرستی و نگاه پان‌عربیسم بود زیرا در آن دوره امپراتوری اسلامی در دست عثمانی‌ها بود البته حکومت شیعه در آن دوره دست صفویه بود؛ محمدعبدالوهاب زیر بار حکومت ترکها نمی‌رفت و آنان را از نژاد عرب نمی‌دانست. لذا یکی از انگیزه‌های جدی آنان مسئله نژادپرستانه عرب و عجم و عرب و ترک بود.
البته اولین قربانیان وهابیت، حنابله اهل سنت هستند و تصور نکنیم وهابیت فقط با شیعه مشکل دارند زیرا اولین قبری که تخریب کردند قبر سیدبن خطاب، برادر خلیفه دوم است و بعد شاهدیم که هر کجا رفتند گنبد و بارگاه‌ها را به بهانه شرک خراب کردند و اینها قرائت انحرافی و غلطی بود که محمدبن عبدالوهاب به خاطر اغراض سیاسی، نژادپرستانه و اقتصادی از اسلام داشت و نظرش را بر دین تحمیل کرده بود. حنابله اولین قربانیان محمدبن عبدالوهاب هستند و هر جا رفتند گنبد و بارگاه‌ها را تخریب کردند از جمله گنبد و بارگاه اهل بیت(ع) را.
وهابیت تقابلش فقط با شیعه و اهل بیت(ع) نیست بلکه با کل مسلمین و اهل سنت هم تقابل دارند؛ بنده ناراحت می‌شوم که برخی افراد تقابل وهابیت را به نزاع میان آنها و تشیع تقلیل می‌دهند گویی نزاع آنان فرقه‌ای و فرعی است، در حالی که وهابیت از اسلام خارج است. ردیه‌هایی که اهل سنت علیه وهابیت نوشته‌اند اگر بیشتر از شیعه نباشد کمتر نیست و این نشان می‌دهد مشی آنان خلاف اهل سنت است. نباید حرکت خصمانه وهابیت را به ضدیت با شیعه و اهل بیت(ع) تقلیل دهیم. لذا در ایام هشتم شوال بنده تا جایی که توان دارم در گفتار و نوشتار تلاش می‌کتم این مسئله را گوشزد کنم که نباید عملکرد این جریان را فقط به تخریب قبور ائمه در بقیع منحصر بدانیم بلکه این فرقه با قبور مسلمین و بحث زیارت و توسل مشکل دارند.
برخورد وهابیت با قبور دیگر افراد و ادیان چگونه بوده است؟
آنان همه آثار تاریخی یهودیان خیبر و مدینه را حفظ کرده‌اند ولی قبور اهل بیت(ع) و صحابه را تخریب کرده‌اند و حتی در قرن دوازدهم و سیزدهم قصد داشتند که قبر نبی اعظم(ص) را هم تخریب کنند ولی علمای اسلام اعم از شیعه و سنی فتوا دادند و حتی کشتی‌هایی از سمت هند به آن طرف اعزام شد تا اگر وهابیت دچار این جنایت شود با آنها برخورد کنند. نباید حرف بن‌باز را هیچ وقت فراموش کنیم که می‌گفت تاکنون به مدینه نرفته‌ام مبادا که قبر پیامبر(ص) را زیارت کنم! اساس تفکر اینها معاویه و اموی است و همانطور که معاویه با اسلام ناب محمدی(ص) مبارزه کرد اینها هم با همان نگاه این جنایات را مرتکب می‌شوند.
با این واقعیت تلخ روبه‌رو هستیم که وهابیت بر حرمین شریفین و قبرستان بقیع و ... مسلط است؛ چه نوع تعاملی وظیفه ما مسلمانان و به خصوص شیعیان وجود دارد؟
علمای اهل سنت عمدتا تابع حکومت‌های خودشان هستند و این حکومت‌ها هم عمدتا تابع سیاست‌های استعماری و ابرقدرت‌های استکباری و صهیونیسم جهانی هستند؛ در همایش مبارزه با تکفیری‌ها که چند سال قبل از سوی حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی برگزار شد علمای سرزمین‌های اسلامی هم حضور داشتند و با زبان بی‌زبانی می‌گفتند که دست آنها از سمت حکومت‌هایشان بسته است وگرنه دلشان با اهل بیت(ع) و قبور ائمه بقیع است. لذا امروز کاری از دست علما برنمی‌آید ولی رسانه‌های مختلف باید به روشنگری بپردازند و سطوح مختلف مردم را با اهداف وهابیت آشنا کنند؛ باید در فضای مجازی از سطح عمومی مردم شروع و خیزش ایجاد کنیم.
مجمع جهانی اهل بیت(ع)، مجمع جهانی تقریب و وزارت امور خارجه، سازمان حج و زیارت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌توانند فعالیت‌های دیپلماتیک داشته باشند ولی معتقدم رسانه‌های ما باید این مسئله را به زبان‌های مختلف و پرمخاطب از جمله انگلیسی، عربی، اردو، اسپانیولی و ... بازگو کنند. بنده با جوانان کشورهای عربی برخورد داشته‌ام. آنان فارغ از ظاهرشان تشنه معارف هستند؛ پیشنهادم این است که باید یک تشکل مردم‌نهاد از سوی خبرنگاران و رسانه‌های کشورهای اسلامی تاسیس و معارف ناب اسلامی ترویج شود و اگر این اتفاق رخ دهد تابو و بت باند مافیایی استکبار جهانی خواهد شکست و کارهای ناشدنی ممکن می‌شود.
تفکر وهابیت فقط دشمنی با شیعه نیست بلکه آنها دشمن اسلام و پیامبر(ص) هستند؛ کتاب «الدرر» زحلی دحلان شافعی مذهب را مطالعه کنید؛ ایشان نمونه‌های صریح و بارز از دشمنی محمدبن عبدالوهاب با پیامبر(ص) را ثبت و ضبط کرده است. او به پیامبر(ص) جسارت می‌کرد و از اینکه نام پیامبر(ص) را بشنود اکراه داشت. یک مؤذن نابینا در دوره محمدبن عبدالوهاب در ماذنه بعد از اذان بر پیامبر(ص) و آل ایشان صلوات فرستاد و محمدبن عبدالوهاب دستور قتل او را صادر کرد و او را کشتند یا از پیامبر تعبیر به نامه‌رسان می‌کرد و می‌گفت عصای ما از عصای محمد بهتر است زیرا عصای ما می‌تواند مار و عقرب را بکشد ولی عصای پیامبر(ص) هیچ سودی ندارد.
به هر حال باید به بهانه هشتم شوال چهره کریه وهابیت را افشا کنیم و به مردم بگوییم اینها فقط با اهل بیت(ع) مخالفت ندارند بلکه با پیامبر(ص) و فرقه‌های مختلف اسلامی هم دشمنی دارند و این موضوع باید ترویج شود.
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1896297
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد