به نقل از «اکوفارس»

۵ ویروسی که خطرناک‌تر از کرونا هستند

تاریخ انتشار: ۲۵ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۷۲۰۵۹

کروناویروس جدید بسیار کشنده است اما باید بدانید که این ویروس احتمالاً به اندازه ویروس‌های دیگر که برخی افراد جهان به آن پیشتر آلوده شده‌اند خطرناک نیست. به عنوان مثال، آنفلوآنزای اسپانیایی در سال ۱۹۱۸ حدود ۵۰۰ میلیون نفر را در جهان آلوده کرد و دستکم ۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان دراثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست داده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طی این خبر قصد داریم با بررسی انواع متغیرها از جمله نحوه انتقال، مکانیسم‌های دفاعی بدن میزبان و میزان عفونی بودن ویروسها بگوییم که چه ویروس‌هایی وجود دارند که از کووید-۱۹ خطرناک‌تر هستند.

هپاتیت

براساس آمار سال ۲۰۱۵، هپاتیت ویروسی باعث مرگ سالانه ۱.۳۴ میلیون نفر در سراسر جهان شد. در حالی که مرگ و میر ناشی از سایر بیماری‌های عفونی کاهش یافته است، براساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، مرگ و میر ناشی از هپاتیت ویروسی از سال ۲۰۰۰ حدود ۲۲ درصد افزایش یافته است.

اگرچه پنج نوع هپاتیت از جمله هپاتیت آ، دی، ای، بی و هپاتیت سی وجود دارد اما هپاتیت بی و سی مسئول ۹۶ از درصد از مرگ و میر ناشی از هپاتیت هستند. بیشتر این مرگ و میرها ناشی از بیماری مزمن کبد و سرطان اولیه کبد است. تقریباً ۳۲۵ میلیون نفر یا ۴.۴ درصد از جمعیت جهان مبتلا به هپاتیت ویروسی هستند و هر ساله ۱.۷۵ میلیون مورد جدید ابتلا به هپاتیت سی گزارش می‌شود. با وجود واکسن هپاتیت بی و داروهای ضد ویروسی موثر برای هپاتیت سی، تعداد کمی از افراد مبتلا به هپاتیت ویروسی به دلیل دسترسی محدود به این درمان‌ها بیماری شان دیر تشخیص داده می‌شود و بنابر گزارش سازمان جهانی بهداشت تنها ۹ درصد از مبتلایان به هپاتیت بی و ۲۰ درصد از مبتلایان به هپاتیت سی به این داروها و درمانها دسترسی پیدا می‌کنند و در نتیجه، درمان فقط به بخش کمی از افراد آلوده می‌رسد.

مرس

کووید-۱۹ تنها کروناویروسی نیست که این روزها در بیشتر کشورهای جهان شیوع پیدا کرده است چرا که نشانگان تنفسی خاورمیانه(MERS) توسط یک کروناویروس نادر اما کشنده ایجاد شد و در کشور عربستان سعودی شیوع پیدا کرد. این ویروس نخستین بار در سال ۲۰۱۲ شناسایی شد و ۲ هزار و ۴۹۹ نفر به آن مبتلا شدند و ۸۶۱ نفر نیز در اثر ابتلا به آن جان خود را از دست دادند. همانند مبتلایان به کووید-۱۹، افراد مبتلا به نشانگان تنفسی خاورمیانه یا مرس علائم تب، سرفه و تنگی نفس داشتند. برخلاف کووید-۱۹، منشا نشانگان تنفسی خاورمیانه یا مرس شتر بود. در حال حاضر هیچ واکسن یا درمان خاصی برای نشانگان تنفسی خاورمیانه یا مرس در دسترس نیست ، اما برخی در حال توسعه آن هستند.

ابولا

بیماری ویروسی ابولا(Ebola virus disease) یا تب خونریزی‌دهندهٔ ابولا(Ebola hemorrhagic fever) نوعی بیماری انسانی است که از ویروس ابولا ناشی می‌شود. نام ویروس این بیماری از یکی از رودخانه‌های کشور زئیر که امروزه جمهوری دموکراتیک کنگو نام دارد، گرفته شده‌ است. این بیماری برای اولین بار در کشور کنگو دیده شد. براساس گزارش سازمان جهانی بهداشت از زمان اعلام شیوع این بیماری در اوت سال ۲۰۱۸ ، ۲ هزار و ۲۴۹ نفر در اثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست داده‌اند و ۳ هزار و ۴۳۲ نفر نیز به آن مبتلا شده‌اند. هیچ درمانی برای توقف و از بین بردن این ویروس توسعه داده نشده است اما تعدادی از روش‌های درمانی خون، ایمونولوژیک و دارویی در حال توسعه هستند. نشان داده شده است که واکسن‌های تجربی به کنترل شیوع شیوع ابولا در گینه و جمهوری دموکراتیک کنگو کمک می‌کنند.

اچ آی وی/ایدز

در پایان سال ۲۰۱۸ ، تقریباً ۳۷.۹ میلیون نفر در سرتاسر جهان مبتلا به اچ آی وی بودند. در همان سال، ۷۷۰ هزار نفر بر اثر ابتلا به این بیماری درگذشتند و ۱.۷ میلیون نفر نیز به تازگی به این ویروس آلوده شده‌اند. بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت از زمانیکه این ویروس برای اولین بار کشف شد، بیش از ۳۲ میلیون نفر در سراسر جهان بر اثر ابتلا به آن جان خود را از دست داده‌اند. این سازمان خاطرنشان کرد: اگرچه این مسئله همچنان به عنوان یک مسئله مهم بهداشت جهانی مطرح است اما اچ آی وی تبدیل به یک بیماری مزمن قابل مدیریت شده است و افراد مبتلا به این بیماری می‌توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند. به عنوان مثال ، ۶۲ درصد از بزرگسالان و ۵۴ درصد از کودکان مبتلا به اچ آی وی در کشورهای با درآمد متوسط در حال حاضر تحت درمان ضد ویروسی قرار گرفته اند که به درمان اصلی ویروس تبدیل شده است. اخیرا بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ میزان ابتلا به این بیماری ۳۷ درصد کاهش یافته است و نرخ مرگ ناشی از این بیماری نیز تا ۴۵ درصد کاهش یافته است و تخمین زده می‌شود ۱۳.۶ میلیون نفر در اثر درمان ضد ویروسی نجات یافته باشند. به گفته سازمان بهداشت جهانی این دستاورد نتیجه تلاش‌های فراوان برنامه‌های ملی اچ آی وی و شرکت‌های پزشکی بین المللی است.

آنفلوآنزا

در حالی که کووید-۱۹ باعث ترس و نگرانی زیادی شده است، ویروس گسترده‌تر و کشنده‌تری به نام آنفلوآنزا وجود دارد. براساس آخرین تخمین، در سراسر جهان، سالانه حدود سه تا پنج میلیون نفر به آنفلوآنزا مبتلا می‌شوند و در موارد جدی سالانه ۲۹۰ هزار تا ۶۵۰ هزار نفر نیز در اثر ابتلا به آن جان خود را از دست می‌دهند. براساس جدیدترین گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری در ایالات متحده حداقل ۲۲ میلیون نفر در فصل ۲۰۱۹-۲۰۲۰ به آنفلوانزا مبتلا شده‌اند و ۱۲ هزار نفر نیز بر اثر ابتلا فوت کرده‌اند که ۷۸ نفر از آنها کودک بوده‌اند. در حالی که هیچ درمان و واکسن قطعی برای کووید-۱۹ مانند آنفلوانزا وجود ندارد می‌بایست افراد بسیار احتیاط کنند. اگر به آنفولانزای فصلی توجه شود، کمتر کسی احتمال دارد به دلیل ابتلا به این بیماری جان خود را از دست دهد. "استیون شزهپانک"(Steven Szczepanek) ایمونولوژیست دانشگاه کنتیکت(University of Connecticut) ایالات متحده آمریکا گفت: به راستی کدام ویروس یک تهدید برای ما محسوب می‌شود؟ آنفلوآنزا ویروسی است که همه ما با آن آشنا هستیم اما چندان ترسی از آن ندارند.

چرا کووید-۱۹ از ابولا کشنده‌تر است؟

وقتی شخصی به ویروس ابولا بیمار می‌شود، خیلی سریع بستری می‌شود چرا که معمولا دچار استفراغ و اسهال می شود و تنها راه نجات رفتن به بیمارستان و بستری شدن و تحت درمان قرار گرفتن است. افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به ابولا هستند، کسانی هستند که چه در خانه و چه در بیمارستان مراقب بیماران هستند. علاوه بر این، ویروس ابولا تا زمانی که قربانی علائمی نداشته باشد گسترش نمی یابد. این امر تعیین می کند که چه کسی به ابولا مبتلا شده و چه کسی مبتلا نشده و به همین دلیل عملیات قرنظینه افراد بسیار ساده تر از کووید-۱۹ صورت میگیرد.

اما در کووید-۱۹ موضوع فرق دارد چرا که برخی افراد به این بیماری مبتلا هستند اما خود این موضوع را نمی‌دانند و بدون علائم یا قبل از بروز علائم می‌توانند این بیماری را گسترش دهند. چنین افرادی تا زمانی که علائم شدید و جدی در آنها ظاهر نشود بستری نخواهند شد و با شرکت در مراسم و سواحل می‌توانند ویروس را گسترش دهند بدون اینکه حتی بدانند که به آن آلوده هستند. هرچه شدت این بیماری در بدن فرد شدیدتر باشد و فرد نکات بهداشتی را نیز رعایت نکند و تعاملات اجتماعی وی در جامعه بیشتر باشد، احتمال انتقال این ویروس  به دیگران گسترش می‌یابد. به همین دلیل است که دولت‌ها قوانینی مانند قرنطینه و رعایت فاصله اجتماعی و استفاده اجباری از ماسک را وضع کرده‌اند چراکه افراد بسیاری وجود دارند که ناقل هستند اما خود از آن بی خبرند و می‌توانند با بی احتیاطی این ویروس را به دیگران انتقال دهند و با نگاه به همین موضوع ساده می‌توان به راحتی دریافت که چرا میزان مرگ و میر این بیماری بیش از موارد مبتلا به ابولا است.

منبع: ایسنا

      

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: گزارش سازمان جهانی بهداشت ابتلا به این بیماری جان خود را از دست هپاتیت ویروسی سراسر جهان میلیون نفر اثر ابتلا هپاتیت سی مرگ و میر کووید ۱۹ نفر نیز شده اند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۷۲۰۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

همه چیز درباره انگ اجتماعی

 در سال‌های دور، روی پوست بدن برده‌های سیاه پوست و مجرمان داغ گذاشته می‌شد تا نسبت به سایر افراد متمایز باشند و این نشانه‌گذاری در لغت لاتین "انگ (Stigma) " گفته می‌شود! انگ اجتماعی هرگونه نگرش منفی، پیش‌داوری و تعصب یا باور‌های غلط مرتبط با ویژگی‌ها یا شرایط خاص افراد جامعه مثل ویژگی ظاهری، محل سکونت و بیماری روانی و جسمی در جامعه را شامل میشود! به طور کلی این نگرش‌ها، رفتار افراد جامعه را با فردی که گرفتار نوعی انگ اجتماعی است تعیین می‌کند.

از اینکه بگم بیماری روانی دارم، می‌ترسم

در این بین از برچسب گذاری‌ها، بیش از نیمی از افراد مبتلا به بیماری روانی برای اختلالات خود کمکی دریافت نمی‌کنند. آنها اغلب از رفتار و برخورد متفاوت دیگران و یا از این که شغل‌شان را از دست بدهند می‌ترسند! برای همین از درمان خودداری می‌کنند یا آن را به تعویق می‌اندازند. این به این دلیل است که انگ، تعصب و تبعیض علیه افراد مبتلا به بیماری روانی همچنان یک مشکل است. مهم نیست که چقدر آشکار و یا پنهان باشد و یا در چه ابعادی باشد این می‌تواند آسیب‌زا باشد!

حقایقی در مورد انگ، تعصب و تبعیض

انگ اغلب ناشی از عدم درک یا ترس است. بازنمایی نادرست یا گمراه کننده رسانه‌ای از بیماری روانی در هر دوی این عوامل نقش دارد. بررسی مطالعات در مورد انگ نشان می‌دهد که اگرچه عموم ممکن است ماهیت پزشکی یا ژنتیکی یک اختلال سلامت روان و نیاز به درمان را بپذیرند، اما بسیاری از مردم هنوز دیدگاه منفی نسبت به مبتلایان به بیماری روانی دارند.

انگ عمومی شامل نگرش‌های منفی یا تبعیض‌آمیز است که دیگران ممکن است در مورد بیماری روانی داشته باشند. انگ ساختاری بیشتر سیستمی است و شامل سیاست‌های دولت و سازمان‌های خصوصی است که عمدا یا ناخواسته فرصت‌ها را برای افراد مبتلا به بیماری روانی محدود می‌کند. به عنوان مثال می‌توان به بودجه کمتر برای تحقیقات بیماری روانی یا خدمات بهداشت روان کمتر نسبت به سایر مراقبت‌های بهداشتی اشاره کرد. انگ نه تنها مستقیماً بر افراد مبتلا به بیماری روانی تأثیر می‌گذارد، بلکه بر نزدیکان از جمله اعضای خانواده‌ای که از آنها حمایت می‌کنند، هم اثرگذار است.

انگ، اختلاف اجتماعی می‌سازد!

کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌ها در بسیاری از نقاط باعث شدند افراد مبتلا به بیماری روانی، خطرناک، بی‌کفایت، مقصر اختلال خود، غیرقابل پیش‌بینی، نالایق و خودسرزنشگر محسوب شوند. علاوه بر آن با تبعیض، کارفرمایان ممکن است آنها را استخدام نکنند، صاحبخانه‌ها ممکن است به آنها اجاره ندهند و سیستم مراقبت‌های بهداشتی ممکن است استاندارد کمتری از مراقبت ارائه دهد. انگ بیماری روانی جهانی است. گزارشی در سال ۲۰۱۶ در مورد انگ ننگ به این نتیجه رسید که "هیچ کشور، جامعه یا فرهنگی وجود ندارد که افراد مبتلا به بیماری روانی ارزش اجتماعی مشابهی با افراد بدون بیماری روانی داشته باشند. "

تاثیرات مخرب انگ اجتماعی بر مردم

انگ و تبعیض علائم و احتمال درمان را بدتر می‌کند؛ کاهش امید، عزت نفس پایین‌تر، افزایش علائم روانپزشکی، مشکلات در روابط اجتماعی، کاهش احتمال ماندن در درمان و مشکلات بیشتر در کار از جمله این علائم است. بی میلی به دنبال کمک یا درمان و کاهش احتمال ماندن در درمان، ایزوله‌سازی اجتماعی، عدم درک خانواده، دوستان، همکاران یا دیگران، فرصت‌های کمتر برای کار، مدرسه یا فعالیت‌های اجتماعی یا مشکل در یافتن مسکن و قلدری، خشونت فیزیکی یا آزار و اذیت، این باور که هرگز در چالش‌های خاص موفق نخواهید شد یا نمی‌توانید وضعیت خود را بهبود بخشید از دیگر اثرات مضر انگ در اجتماع است.

انگ می‌تواند بر خانواده و دوستان تأثیر بگذارد

اعضای خانواده و دوستان که اغلب کمک و حمایت اساسی برای افراد مبتلا به بیماری روانی ارائه می‌کنند، می‌توانند انگ را تجربه کنند. آنها ممکن است ننگ را درونی کنند و خود را سرزنش کنند، یا ممکن است ترس داشته باشند که مردم آنها را به خاطر ایجاد بیماری یکی از عزیزانشان سرزنش کنند یا خانواده را از نظر اجتماعی طرد کنند. این انگ می‌تواند باعث کاهش حمایت عاطفی، انزوای اجتماعی و بی میلی به مراقبت از خویشاوندان شود.

انگ در محل کار

کارمندان با استرس‌های شغلی-زندگی، مسائل خانوادگی، نگرانی‌های مالی، مشکلات روابط یا نگرانی‌های قانونی، مقابله می‌کنند. یک نظرسنجی ملی در سال ۲۰۲۲ از انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) نشان داد که انگ سلامت روان هنوز یک چالش بزرگ در محل کار است. حدود نیمی (۴۸درصد) از کارگران می‌گویند که می‌توانند صریح و صادقانه در مورد سلامت روان با سرپرست خود صحبت کنند که این نسبت از ۵۶درصد در سال ۲۰۲۱ و ۶۲درصد در سال ۲۰۲۰ کاهش یافته است.

راه‌های کاهش انگ

به گزارش وب گاه تبیان، شناخت یا تماس با فرد مبتلا به بیماری روانی یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش انگ است. افرادی که صحبت می‌کنند و داستان‌های‌شان را به اشتراک می‌گذارند می‌توانند تأثیر مثبتی داشته باشند. وقتی کسی را می‌شناسیم که بیماری روانی دارد، کمتر ترسناک و واقعی‌تر و قابل ملموس می‌شود. بر اساس نظرسنجی ملی حدود چهار نفر از هر ۱۰ نوجوان گفتند که به دنبال افرادی با نگرانی‌های سلامت مشابه بوده‌اند. بسیاری از افراد مشهور مانند دمی لواتو، دواین "راک" جانسون، مایکل فلپس، تاراجی پی هنسون و لیدی گاگا داستان‌های خود را در مورد چالش‌های سلامت روان به طور عمومی به اشتراک گذاشته‌اند و بحث را بسیار بیشتر به رسانه‌های عمومی و گفتگو‌های روزمره آورده‌اند. جوانان به دنبال اطلاعات و این داستان‌های شخصی آنلاین هستند.

اقدامات فردی برای کاهش انگ

اتحاد ملی در مورد بیماری روانی (NAMI) پیشنهاداتی را برای کمک به کاهش انگ بیماری روانی ارائه می‌دهد:

علناً در مورد سلامت روان صحبت کنید، مانند اشتراک‌گذاری در رسانه‌های اجتماعی

به خود و دیگران با به اشتراک گذاشتن حقایق و تجربیات آموزش بدهید

از زبان آگاه باشید، به مردم یادآوری کنید که کلمات مهم هستند

برابری بین بیماری‌های جسمی و روانی را تشویق کنید - با نحوه رفتار آنها با فرد مبتلا به سرطان یا دیابت مقایسه کنید

نسبت به افراد مبتلا به بیماری روانی ابراز همدردی کنید

در مورد درمان صادق باشید - درمان سلامت روان را عادی کنید، درست مانند سایر درمان‌های مراقبت‌های بهداشتی.

به رسانه‌ها اطلاع دهید که وقتی از زبان تحقیرآمیز استفاده می‌کنند و داستان‌های بیماری روانی را به شیوه‌ای انگ‌زننده ارائه می‌کنند

توانمندسازی را به جای شرم انتخاب کنید - "من با انتخاب یک زندگی قدرتمند با ننگ مبارزه می‌کنم. برای من این به معنای مالکیت زندگی و داستانم است و از دادن اجازه به دیگران برای دیکته کردن من به خودم یا احساس من در مورد خودم، امتناع می‌کنم. "

منبع: ایرنا

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی