به نقل از «فردا»

احمد بخشایش اردستانی: عارف تنها از خود یک ژن خوب به یادگار گذاشت/ عارف نمی‌تواند اپوزیسیون دولت شود چون این‌کاره نیست

تاریخ انتشار: ۱۹ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۲۴۰۲۰۰

گروه سیاسی فردا: از جریان اصلاحات صدای واحدی درباره انتخابات 1400 در جامعه نشنیده نمی شود. محمدرضا عارف با وجود همه انتقادها بی اعتنا به سایرین خود را آماده برای نامزدی ریاست جمهوری می کند. تاکتیک او کاملا مشخص است می خواهد خود را منتقد وضع موجود نشان دهد و بگوید اگر سال 92 رئیس جمهور می شد وضعیت کشور امروز اینچنین نبود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طرح این ادعا شاید در بیان ساده باشد اما در حوزه عیارسنجی با مشکلات فراوانی مواجه می شود. درباره این موضوع با احمد بخشایش ارستانی استاد دانشگاه و تحلیلگر مسائل سیاسی گفتگو کردیم.

احمد بخشایش اردستانی در گفتگو با خبرنگار فردا درباره تلاش محمدرضا عارف برای تبدیل چهره خود به منتقد وضع موجود گفت: آقای عارف نمی تواند این کار را انجام دهد چون اینکاره نیست. چهره و شخصیت او طوری نیست که بتواند نقش اپوزیسیون دولت روحانی را ایفا کند.

وی با بیان اینکه محمدرضا عارف امتحان خودش را در مجلس دهم پس داد، افزود: البته تجربه نشان می دهد که اصلاح طلبان همیشه در راه اندازی جنگ روانی جلوتر از جریان رقیب عمل کردند، امروز هم می توانند به نوعی سفره خودشان را از دولت روحانی جدا کنند اما با این حال همچنان نزد افکارعمومی به لحاظ کارآمدی و عملکردی زیر سئوال هستند.

این تحلیلگر مسائل سیاسی با بیان اینکه مردم سردادن شعار کارآمدی را از جانب اصلاح طلبان باور نمی کنند، یادآور شد: بسیاری از اعضای دولت اصلاحات در دولت آقای روحانی مسئولیت داشتند یا همچنان دارند. هرچند اصلاح طلبان به نتیجه جنگ روانی خود دلخوش هستند و معتقدند حافظ کوتاه مدت مردم ایران قوی نیست و جامعه واقعیت ها را زود فراموش می کند اما آنقدر دولت روحانی بد عمل کرده که هیچ واقعیتی قابل کتمان کردن نیست.

وی با اشاره به گرانی روزانه قمیت ارز، خودرو و مسکن افزود: دولت ناکارآمدی را از حد گذرانده، در دولت های گذشته وضعیت طوری بود که بخشی از اقشار جامعه گرانی را حس می کردند اما الان همه لایه های اجتماعی گرانی و تورم را با گوشت، پوست و استخوان شان لمس و درک کرده اند. یعنی همه این مسئله را فهمیده اند و خیلی ناراضی و ناراحت هستند.

این استاد دانشگاه در واکنش به ادعای محمدرضا عارف مبنی بر اینکه اگر او سال 92 به جای حسن روحانی مورد حمایت قرار می گرفت وضعیت کشور طور دیگری بود، اظهار کرد: کارکرد یک فرد می تواند ترجمان فکر آن فرد باشد. ما از آقای عارف در مجلس هیچ چیزی ندیدیم. تنها از خود یک ژن خوب به یادگار گذاشت که آن را هم پسرش گفت.

منبع: فردا

کلیدواژه: ایران ایران محمدرضا عارف

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۲۴۰۲۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عکس العمل فرمانده ارتشی وقتی حس کرد کسی شده است!

برادر همسر شهید اردستانی می گوید: در هنگام ملاقات با امام (ره) احساس کردم کسی شده‌ام که امام (ره) ما را به حضور پذیرفته‌اند. برای اینکه دچار هوای نفس نشوم و خدای ناکرده غرور مرا نگیرد، تصمیم گرفتم به سراغ فقیرترین مرد روستا بروم. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سرلشکر خلبان شهید مصطفی اردستانی در روستای قاسم آباد از توابع شهرستان ورامین متولد شد. وی تصمیم گرفت سال 1350 وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی شود و برای ادامه تحصیلاتش به آمریکا رفت. پس از پایان تحصیلات به کشور برگشت و با درجه ستوان دومی در پایگاه چهارم شکاری دزفول به عنوان خلبان هواپیمای «اف 5» مشغول به خدمت شد.

پس از آغاز جنگ تحمیلی در سال 1363 به سمت معاون عملیاتی پایگاه دوم شکاری منصوب شد و در اواخر جنگ نیز به عنوان مدیریت آموزش عملیات نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران منصوب شد.

پس از شهادت سرلشکر خلبان عباس بابایی که معاونت عملیات نیروی هوایی را عهده‌دار بود، شهید اردستانی به این سمت منصوب شد و تا زمان شهادت، عهده‌دار این مسئولیت مهم بود. سرانجام در تاریخ (15/10/73 ) بر اثر سانحه هوایی، به همراه فرمانده فقید نیروی هوایی، سرلشکر شهید منصور ستاری و چند تن دیگر از همرزمانش، به آروزی دیرینه‌اش رسید و به لقاء معبود پیوست. مزار او در صحن حیاط امام زاده جعفر در شهرستان پیشوای ورامین قرار دارد.

شهید اردستانی به لحاظ شخصیتی یکی از اسطوره های بی بدیل ارتش بود. در عین مسئولیت بالا ولی بسیار خاکی و فروتن بود. در ادامه خاطره ای خواهید خواند از این شهید عزیز:

روزی در منزل نشسته بودیم که یکی از بستگان آمد و خبر داد، حاج مصطفی را دیده که به طرف روستای قاسم آباد (روستای زادگاهش) می‌رفته. در آن موقع ما و سایر بستگان در ورامین ساکن بودیم. تعجب کردیم از اینکه چرا ایشان به ورامین نیامده و یک راست به طرف روستا رفته است.

چند ساعتی گذشت، زنگ در خانه به صدا درآمد. در را باز کردیم، حاج مصطفی بود. ایشان را به درون منزل دعوت کردیم. پس از احوالپرسی سوال کردم:

- حاجی خیر باشه، مثل اسنکه قاسم آباد رفته بودی.

خنده‌ای کرد و گفت:

- شما از کجا فهمیدید؟

با شوخی گفتم:

- ما همه جاسوس داریم. بالاخره خبرها می‌رسد.

- راستش رفته بودم منزل ...

تابوتی اندازه این شهید ارتشی وجود نداشت!

من که آن شخص را می‌شناختم و پیرمرد فقیری در ده بود، کنجکاوتر شدم و پرسیدم:

- برای چه؟

- هیچی خواستم حالش را بپرسم.

- مگه ایشان طوری شده؟

- نه بابا، طوریش نیست، مگه عیب داره آدم احوال هم‌ولایتی را بپرسد؟

من که دیدم تمایلی به بازگو کردن موضوع ندارد، زیاد پاپیچ ایشان نشدم و گرم صحبت‌های دیگران شدیم. مدتی گذشت و چندبار این عمل ایشان تکرار شد. بعدها فهمیدم که در آن روز، حاج مصطفی به سبب انجام دادن عملیات موفقیت آمیز «حمله به اچ 3» با تنی چند از خلبانان به حضور امام (ره) شرفیاب شده بودند. از زیارت امام (ره) که برمی‌گردند، یکراست به ده قاسم آباد می‌آید و با فقیرترین و پیرمردترین مرد ده ملاقات می‌کند.

روزی به او گفتم: «حاج مصطفی راستش را بخواهی من می‌دانم که آن روز به ملاقات امام (ره) رفته بودی و پس از آن به ملاقات مشهدی ... رفتی. حتما از این کار هدف خاصی داشتی. می‌شود برایم بگویی؟»

در جوابم گفت: سید کمال! شما چرا اینقدر کنجکاوی می‌کنی؟ راستش در هنگام ملاقات با امام (ره) احساس کردم کسی شده‌ام که امام (ره) ما را به حضور پذیرفته‌اند. برای اینکه دچار هوای نفس نشوم و خدای ناکرده غرور مرا نگیرد، تصمیم گرفتم به سراغ فقیرترین مرد روستا بروم تا شاید کمی از آن حال و هوا بیرون بیایم.

انتهای پیام/