به نقل از «ایران آنلاین»

دیالیز در ایران

تاریخ انتشار: ۲۲ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۲۵۹۳۹۵

کلیه مصنوعی که بزرگ‌ترین وسیله شفابخش بیماران کلیوی و خطرناک بود، به ایران وارد و مشغول به‌کار گشته و سه نفر از بزرگ‌ترین و سرشناس‌ترین پزشکان تهران استفاده از آن را به هموطنان خود توصیه می‌کنند. بیمارهای کلیوی متأسفانه شیوع زیادی دارند و بعضی از مریض‌ها را به مرگ تهدید می‌کنند.از چند سال پیش در امریکا و اروپا استفاده از دستگاه کلیه مصنوعی رواج یافت و اینک در ایران از مدل امریکایی آن استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  کلیه مصنوعی چیست؟ تشریح کار کلیه مصنوعی به زبان ساده و غیر علمی کار دشواری است. چه بیان یک مسأله صد‌درصد فنی به زبان عامه مردم خالی از اشکال نیست. برای روشن شدن مطلب ذکر این نکته ضروری است که وقتی کلیه‌ها که در حقیقت (فیلتر) یا صافی بدن هستند و سموم خون را گرفته و از راه ادرار دفع می‌کنند به‌ عللی بیمار شدند و نتوانستند انجام وظیفه کنند اوره خون بالا می‌رود. این بیماری تا حدود زیادی با دوا و سایر وسایل معالجه قابل درمان است ولی وقتی اوره خون از سه گرم تجاوز کرد تقریباً مرگ بیمار قطعی است. در چنین وضعی که اطباء از درمان بیمار مبتلا به اورمی بوسیله دارومأیوس می‌شوند از کلیه مصنوعی استفاده می‌کنند بدین معنی که یک لوله لاستیکی شبیه سرخرگ را وارد بدن بیمار می‌کنند و خون اورا با دستگاه مخصوصی وارد کلیه مصنوعی می‌نمایند. کلیه مصنوعی که در یک محلول شیمیایی قرار دارد پس از فعل و انفعالات، اوره خون بیمار را می‌گیرد و خون سالم را از یک لوله دیگری که شبیه سرخرگ است  بدن بیمار می‌کند. این خلاصه کار دستگاه جالب کلیه مصنوعی است که اینک برای اولین بار به‌ ایران وارد شده است. در حال حاضر تنها متخصص استفاده ازکلیه مصنوعی در ایران دکتر عبدالصمد رفعت است که دوره تخصصی خود را در این مسأله در پاریس و نزد پروفسور هامبورژه  و در امریکا نزد پروفسور شراینر گذرانیده است.  این دستگاه  دومین کلیه مصنوعی است که درخاورمیانه نصب می‌شود (هندی‌ها نوع فرانسوی آن را دارند) مبتکر و مخترع کلیه مصنوعی که هر روز هزاران نفر بیمار را در سراسر جهان نجات می‌دهد، یک پزشک  به‌ نام کلف[ویلم یوهان کولف]است.  پروفسور  کلف این دستگاه را در سال 1945 ساخت و با اختراع آن جان هزاران نفر را نجات داد. کلیه مصنوعی پانزده روز پیش وارد ایران شد و در بیمارستان ویلا نصب گردید و جمعه گذشته نخستین بیمار کلیوی به ‌نام میرعبدالله رئیسی اسکویی 39ساله که در حال مرگ بود بوسیله آن تحت درمان قرار گرفت و از مرگ حتمی نجات یافت. حال بیمار پس از درمان کاملاً رضایت بخش است. مدت درمان بوسیله کلیه، مصنوعی بین 4 تا 6 ساعت است و برای استفاده از آن گذشته از پزشک مسئول وجود یک نفر دکتر آزمایشگاه، یک نفر جراح و یک نفر پرستار برای اندازه گرفتن فشار خون مریض لازم می‌باشد. مجله تهران مصور- جمعه 10 اسفند 1342

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: کلیه مصنوعی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۲۵۹۳۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چالش داده‌ها در عصر ابزارهای پوشیدنی/ هوش مصنوعی زمین بازی را تغییر می‌دهد

خبرگزاری علم و فناوری آنا، سرویس‌های وب و موبایل سعی می‌کنند با تحلیل نحوه تعامل آنها با پلتفرم‌های خود، خواسته‌ها و اهداف کاربران را درک کنند. به عنوان مثال، تلفن‌های هوشمند داده‌های آنلاین را در مقیاس بزرگ و با هزینه کم از کاربران دریافت می‌کنند.اتفاقی که باعث شد سیاستگذاران با اعمال مکانیسم‌هایی برای کاهش خطرات ذاتی شرکت‌های فناوری که اطلاعات خصوصی شهروندان مانند داده‌های سلامت را ذخیره و پردازش می‌کنند، واکنش نشان دهند.

کنترل سلامتی با گجت‌های پوشیدنی/ هوش مصنوعی تغییردهنده بازی است

اکنون دستگاه‌های پوشیدنی به دلیل توانایی در جمع‌آوری مداوم داده‌ها، آن هم بدون آگاهی افراد، به عنصر مهم‌تری در این بحث تبدیل شده‌اند. پوشیدنی‌هایی مانند ساعت‌های هوشمند مجموعه‌ای از اندازه‌گیری‌ها مانند الگو‌های خواب، سطح فعالیت و تناسب قلب را برای سلامتی ما جمع‌آوری می‌کنند.

امروزه دستگاه‌های قابل حمل زیادی برای به دست آوردن داده‌های با کیفیت بالا از فعالیت مغز، ردیاب‌های چشم و پوست (برای تشخیص دما و عرق) وجود دارد. مصرف‌کنندگان می‌توانند دستگاه‌های کوچکی برای اندازه‌گیری پاسخ‌های بدن بخرند که چند دهه پیش منحصراً در اختیار مؤسسات تحقیقاتی بود.

اگرچه ابزار‌های پوشیدنی بر روی نظارت بر سلامت متمرکز هستند، محققان مدت‌هاست که تصور می‌کنند که ابزارها انواع دیگری از داده‌های کاربران را نیز ثبت کنند. کامپیوتری که بتواند اطلاعات مفید مربوط به فعالیت مغز، عملکرد قلب و پوست یا الگو‌های حرکتی افراد را جمع‌آوری کند، می‌تواند مقدار زیادی از اطلاعات مربوط کاربر را درک کند.

اما این هوش مصنوعی است که می‌تواند تغییر دهنده بازی باشد. پوشیدنی‌های کوچک‌ترهمراه با الگوریتم‌های هوش مصنوعی برای پردازش داده‌ها می‌توانند ابزار‌هایی تولید کنند که اهداف و عملکرد ما را در زندگی تقویت می‌کنند. اما این جمع آوری اطلاعات معایب زیادی نیز دارد.

پوشیدنی‌های هوشمند جایگزین تلفن‌های همراه می‌شوند

بیایید دنیایی را تصور کنیم که در آن ابزار‌های پوشیدنی نقش برجسته‌تری را بازی می‌کنند. تخت‌های هوشمند می‌توانند با خواندن دمای بدن، تنفس و فعالیت مغز ما را در زمان مناسب بیدار کنند تا احساس آرامش کنیم. آشپزخانه‌های هوشمند می‌توانند به ما کمک کنند که غذای سالم‌تربخوریم و یک رژیم غذایی مناسب بر اساس نشانه‌های شیمیایی موجو جریان خون (بیومارکرها) آماده کنیم. یک دوچرخه هوشمند به طور خودکار دنده‌ها را بر اساس تغییر شیب زمین و سطح تناسب اندام ما تغییر می‌دهد تا از یک تمرین موثر پشتیبانی کند.

عینک‌های هوشمند می‌توانند پاسخ مردمک و حرکات کلی چشم‌های ما را تجزیه و تحلیل کنند تا محتوایی را که احتمالاً از آن لذت می‌بریم (با الگوریتم‌های هوش مصنوعی پشتیبانی می‌شود) به ما بدهد. تماس‌های ویدیویی می‌توانند به هولوگرام‌های سه بعدی تمام بدن دوستان و خانواده تبدیل شوند. در نهایت، سرگرمی‌های همه جانبه می‌تواند در اتاق نشیمن ما نمایش داده شود یا در هدست وجود داشته باشد تا به تجربه‌های ۳۶۰ درجه تبدیل شود.

اگرچه ممکن است این موضوع آینده نگرانه به نظر برسد، اما سازندگان سخت افزار تلاش می‌کنند تا صفحه نمایش‌ها و دستگاه‌ها را از دست ما خارج کنند. به عنوان مثال، کنگره جهانی موبایل ۲۰۲۴ چندین ساعت هوشمند، یک دستگاه پین هوش مصنوعی  را به نمایش گذاشت که می‌تواند نیاز به صفحه نمایش را با نمایش تصاویر بر روی دستان کاربر برطرف کند.

شرکت‌های دیگر نیز اخیراً دستگاه‌های مانند «متا ری‌بن» (Ray-Ban Meta)، «اپل ویژن پرو» (Apple Vision Pro) و «متا کوئست ۳» (Meta Quest ۳) را منتشر کرده‌اند. دستگاهی که به پروژه «گالا» (Galea) معروف است، نوعی کلاه ایمنی است که می‌توان آن را به هدست‌های واقعیت گسترده (XR) وصل کرد تا از ماهیچه‌های صورت، مغز، چشم‌ها، پوست و قلب عکس‌برداری کند.

این به وضوح تهاجمی‌تر از یک حلقه هوشمند یا عینک هوشمند است. این به محققان اجازه می‌دهد تا بررسی کنند که اگر رایانه‌ها بتوانند به طیف وسیعی از داده‌های بدن انسان دسترسی داشته باشند، خدمات دیجیتالی آینده چگونه خواهد بود. این داده‌ها بسیار فراتر از آن چیزی است که در حال حاضر می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند، مانند کاری که ما در تلفن‌های هوشمند خود انجام می‌دهیم.

به طور کلی، داده‌های بدن از ابزار‌های پوشیدنی می‌تواند اساساً نحوه تعامل ما با رایانه و اینترنت را تغییر دهد. جایگزینی گوشی‌های هوشمند با پوشیدنی‌ها و هدست‌ها، دست‌های ما را آزاد می‌کند و نیاز به تعاملات جدیدی با فناوری دارد. نمونه‌های اولیه فعلی پیشنهاد می‌کنند که از نگاه چشمانمان برای اشاره و حرکات دست در هوا برای کلیک کردن استفاده کنیم. این نشان می‌دهد که این سیستم‌ها باید به طور مداوم داده‌های بدن کاربر را جمع‌آوری کنند.

حاکمیت دیجیتال در عصر ابزارک‌های هوشمند

مجموعه داده‌های بزرگ جمع‌اوری شده از بدن انسان می‌تواند قفل طراحی ابزار‌های دیجیتالی را که با قابلیت‌هایی بسیار شخصی‌سازی شده به زندگی روزمره ما وارد می‌شوند، باز کند. این شامل تخت خواب هوشمند و آشپزخانه هوشمند است که می‌تواند یک رژیم غذایی مناسب را پیشنهاد دهد.

موج بعدی اینترنت حول محور تمرکززدایی داده‌ها طراحی می‌شود، جایی که کاربران می‌توانند به طور بالقوه کنترل بیشتری بر نحوه استفاده از داده‌های خود داشته باشند. این می‌تواند از سوء استفاده از اطلاعات شخصی جلوگیری کند.

به عنوان مثال، مخترع شبکه جهانی وب، تیم برنرز لی، روی چیزی به نام «سولِد»  کار کرده است. این ابتکار منبع باز به افراد امکان می‌دهد داده‌های خود را در سرور‌های وب شخصی مدیریت کنند و انتخاب کنند که کدام سازمان می‌تواند به آن دسترسی داشته باشد.

به جای اینکه افراد را وادار به ایجاد حساب کاربری برای هر سرویسی که می‌خواهند استفاده کنند، سولد پروتکلی را برای ساخت چیزی که پروژه از آن به عنوان فروشگاه داده‌های آنلاین شخصی یاد می‌کند ارائه می‌کند. این راهی است که به کاربران اجازه می‌دهد داده‌های شخصی خود را بر روی رایانه شخصی خود میزبانی کنند یا در عوض، یک ارائه‌دهنده مورد اعتماد را برای میزبانی آن بر اساس شهرت و موقعیت فیزیکی خود انتخاب کنند.

با این حال، برای تحکیم واقعی این ابتکارات، به قوانین پیشگیرانه حاکمیت دیجیتال برای کنترل داده‌های دیجیتالی افراد نیاز است تا امنیت داده‌ها و حریم خصوصی در اینترنت جدی گرفته شود.

در عصر ابزار‌های پوشیدنی و سیستم‌های هوش مصنوعی قدرتمند، رویکرد غیرمتمرکز به اینترنت برای اینکه شهروندان از مزایای این پیشرفت‌های تکنولوژیک بهره ببرند و در عین حال مالکیت داده‌هایشان را ادامه دهند، حیاتی است. این ما را به سمت توانایی شهروندان برای تصمیم گیری فعال در مورد مکان ذخیره داده‌های آنها و اینکه چه کسی می‌تواند برای چه اهدافی به آن دسترسی داشته باشد، سوق دهد.

انتهای پیام/