سیاستمداری که از سایه خارج شد
تاریخ انتشار: ۲۵ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۲۹۹۶۶۷
به گزارش جماران به نقل از روزنامه نیویورک تایمز، در سیاست ژاپن شگفتی های زیادی وجود ندارد، اما ظهور «یوشیهیده سوگا» به عنوان نخست وزیر بعدی، دقیقا یکی از همان اتفاقاتی است که از قبل تعیین نشده بود.
روز دوشنبه یوشیهیده سوگا اکثریت آرای انتخاباتی را که برای تعیین رهبری حزب محافظه کار لیبرال دموکرات برگزار شد، به دست آورد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حالا به احتمال بسیار زیاد سوگا، دبیر اول و سخنگوی کابینه ژاپن، نخست وزیر بعدی می شود. او با پیروزی قاطع خود در رقابت حزبی، مهارت های سیاسی خود را به عنوان اپراتوری که تقریبا 8 سال از پشت صحنه کار می کرد، نشان داد.
شینزو آبه نخست وزیر ژاپن چند هفته قبل اعلام کرد که به دلیل وخیم شدن وضعیت بیماری کولیک روده از مقامش کناره گیری می کند.
سوگا پسر یک کشاورز مزرعه توت فرنگی و یک معلم مدرسه از روستاهای شمال ژاپن است. او یکی از معدود قانون گذاران برجسته ژاپنی است که از یک خانواده سیاسی نخبه نیست. او 71 سال دارد و حتی از شینزو آبه مسن تر است.
آنچه سوگا دبیر کابینه آبه، به همراه می آورد، تداوم است. او قول داده که از همان جایی که آبه متوقف شده، حرکت کند؛ حرکتی که موجب اطمینان دوباره مردم می شود.
در ژاپن، جایی که اغلب ثبات بر ایدئولوژی می چربد، سوگا به یک دستگاه سیاسی متصل به سنت متوسل شده که در برابر تغییر مقاومت می کند.
«میریا سولیس» مدیر مرکز مطالعات سیاست شرق آسیا در موسسه بروکینگز واشنگتن در این باره به نیویورک تایمز گفت: «این که مذاکرات با این سرعت به سوگا ختم شد، بیانگر ذکاوت سیاسی اوست.»
به طور اساسی تر، تشخیص دیدگاه سوگا در مورد آینده ژاپن یا اینکه آیا او می تواند راه حل های جدیدی برای چالش های عمیق کشور ارائه دهد، دشوار بوده است.
سوگا درخواست مصاحبه را رد کرده، که نشانه ای از سال ها کار او به عنوان مشاور وفادار آبه است. او همچنین قول داده است که برخی از مهم ترین اهداف نخست وزیرِ در حال عزیمت را دنبال کند. انتظار می رود که او سیاست های بازنگری در قانون اساسی صلح طلبانه ژاپن و بازگشت شهروندان ژاپنی ربوده شده توسط کره شمالی را ادامه دهد.
وی همچنین گفته است که تقریبا به فرمول اقتصادی که امضای آبه بر آن است و به «اقتصاد آبه» معروف شده، پایبند خواهد ماند. این فرمول ترکیبی از سیاست های پولی آسان، هزینه های دولت و اصلاح ساختاری صنایعی مانند کشاورزی است.
سوگا پس از آن که هفته گذشته نشانه کوچکی از اتخاذ سیاست جدید را نشان داد - افزایش بالقوه مالیات که مانع هزینه کرد مصرف کننده شده - به‌سرعت عقب نشینی کرد.
با بحران جهانی همه گیری ویروس کرونا و افزایش تهدیدات ژئوپلیتیکی در آسیا، جانشینی که در مسیر سابق باقی بماند ممکن است همان چیزی باشد که ژاپن به آن نیاز دارد. «کریستینا ال. دیویس» مدیر برنامه روابط آمریکا و ژاپن در هاروارد معتقد است: «ژاپن کشوری نیست که اصلاحات انقلابی آن اغلب اتفاق بیفتد. به ویژه این نکته برایش یک مزیت است که در مواقع بحران و عدم اطمینان، یک مدیر خوب بحران دیده شود.»
سوگا در عین حال که نماینده وضع موجود است، کاتالیزوری برای تغییرات مهم نیز محسوب شده است. او به دلیل کمک به آبه در اجرای قوانین بحث برانگیز امنیتی که به ارتش ژاپن اجازه می دهد در کنار متحدانش به ماموریت های جنگ در خارج از کشور بپیوندند، کمک کرده است. سوگا همچنین یکی از موافقان جدی لایحه ای است که دو سال پیش درباره اجازه افزایش چشمگیر تعداد کارگران خارجی در ژاپن تصویب شد.
نگاه اجمالی به دیگر دیدگاه های سیاسی او نگرانی برانگیز شده است. برخی از منتقدان می گویند سوگا معمار برخی از انگیزه ای اقتدارگرایانه آبه بود؛ اقداماتی از جمله تقویت قدرت بر بوروکراسی گسترده ژاپن و استفاده از تاکتیک هایی برای خاموش کردن انتقاد در رسانه های خبری.
سوگا چه مدت دوام خواهد آورد. اینکه آیا او یک سرپرست موقت خواهد بود یا پس از انتخابات عمومی در قدرت باقی می ماند، احتمالا به واکنش او به چالش های فوری مانند بیماری همه گیر، المپیک به تعویق‌افتاده توکیو و افزایش تنش‌ها با چین بستگی دارد.
شایعاتی وجود دارد مبنی بر این که سوگا به زودی پس از تصدی نخست وزیری می تواند انتخابات زودهنگام را اعلام کند. او در صورت موفقیت، می تواند محبوبیت خود را تثبیت کند. در غیر این صورت، «شاید فقط یک رهبر موقت باشد». این نظر «کن هیجینو» پروفسور حقوق دانشگاه کیوتو است: «و ممکن است آنها با چهره ای جوان تر و جذاب تر برای حضور در انتخابات عمومی آینده آماده شوند.»
در حالی که رای‌دهندگان ژاپنی سوگا و آبه را یک جفت می دانند، اما احتمال اینکه زمینه‌های خانوادگی آنها بیش از این با هم فرق داشته باشد بسیار کم بود. آبه یک سیاستمدار نسل سوم و نوه نخست‌وزیر است. سوگا در کنار دو خواهر بزرگ تر و یک برادر کوچک ترش خیلی عادی در استان آکیتا در روستا بزرگ شده است.
در حوزه سیاست خارجی، سوگا تلاش کرده تا جاهای خالی برنامه ها و پروژه های خود را پر کند. او سال گذشته به واشنگتن سفر کرد و اولین وزیر ارشد کابینه بود که طی سه دهه گذشته چنین سفری را انجام داد.
برای آبه، دیپلماسی فردی با رئیس جمهور ترامپ بسیار مهم بوده است. «سولیس» از موسسه بروکینگر، به نیویورک تایمز گفته است که اگر ترامپ دوباره پیروز شود، سؤال این است که آیا سوگا می‌تواند جادو کند، یا این که روابط رمانتیک برادرانه میان ترامپ و آبه است دیگر تکرار نخواهد شد.
اخبار مرتبط مدارس قشم بازگشایی می‌شود ۱۵۳ مدرسه شهرری در برابر شیوع ویروس کرونا ضدعفونی شد ۱۲هزار بسته غذایی در سرپل‌ذهاب توزیع می‌شود پایان دلتنگی دانش‌آموزان فاقد شبکه شاد در کرمان ۸۰ درصد دانش‌آموزان مهریز در کلاس آموزش مجازی شرکت کردند واکنش ترامپ به استعفای شینزو آبه تصاویر خاص از شینزو آبه شینزو آبه: هیچ گاه نگفتم ژاپن هزینه لغو بازی‌های المپیک را می‌دهد
منبع: جماران
کلیدواژه: سهام عدالت نقل و انتقالات لیگ برتر ویروس کرونا جنگ جهانی دوم ژاپن شینزو آبه نخست وزیر ژاپن ویروس کرونا یوشیهیده سوگا سهام عدالت نقل و انتقالات لیگ برتر ویروس کرونا امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۲۹۹۶۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پایان نبرد سایه‌ها، تغییر منطق بازدارندگی و آغاز فصل جدید در رویارویی ایران و اسرائیل
گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری آنا- مریم خرمائی: متر نگیرید و وجب نکنید. نه روی اظهارات آنهایی که می‌گویند در شنبه‌شبی که ایران به‌تلافی حمله اسرائیل به کنسولگری‌اش در دمشق، آبشاری از ۳۳۱ پهپاد و موشک را روانه اراضی اشغالی فلسطین کرد مانور بدهید، نه به داستان‌هایی بها بدهید که می‌گویند ۹۹ درصد موشک‌ها و پهپاد‌های ایرانی رهگیری و بیشتر آنها پیش از رسیدن به قلمرو رژیم صهیونیستی منهدم شده‌اند.
در یک کلام، اسیر اعداد و ارقام نشوید. اینکه یک مقام آمریکایی بیاید و بگوید درمجموع ۹ موشک به دو پایگاه صهیونیستی در صحرای «النقب» اصابت کرده و طرفداران ایران را اسیر روایت کیفیت کند که «بله ما نقطه‌زنی کردیم و دقیق هدف گرفتیم» و مخالفان ایران را به دام کمیت بیندازد که «بی‌خیال، از آن همه فقط ۹ تا به هدف خورد و آن‌هم که خسارت جانی نداشت» اصل ماجرا را تغییر نمی‌دهد و اصل ماجرا این است که حتی اگر یک پهپاد ایرانی هم در صحرای النقب فرود می‌آمد و هیچ خسارت مالی و جانی هم نداشت، همین‌که به آنجا رسیده یعنی طلسم نفوذناپذیری گنبد آهنین شکسته است.
اینکه می‌گویند معادله در منطقه تغییر کرده است یا به‌اصطلاح ایران قواعد بازی را تغییر داد، ناظر بر فهم این پیام است که تحت اراده ایران، نبرد تهران-واشینگتن از سایه خارج شده و در ملاء عام انجام می‌شود یا به عبارت بهتر «ایران اراده حمله مستقیم را دارد».
گنبد آهنین یا همان پدافند هوایی اسرائیل نماد چتر امنیتی آمریکا بر فراز سرزمین‌های اشغالی فلسطین است و بازدارندگی کلمه‌ای است که از پیش از عملیاتی شدن «وعده صادق» بار‌ها شنیده شد ازجمله آنجایی که «مایک پمپئو» وزیر خارجه سابق آمریکا، هشدار ایران «مبنی بر اینکه واشینگتن عقب بایستد و مانع انتقام‌جویی ما نشود» را مصداق «شکست توانایی بازدارندگی ایالات متحده» نامید.
این فرسایش بازدارندگی از دریچه چشم اسرائیل هم تعریف شد آنجا که «هاآرتص» نوشت: «نیاز تل‌آویو به حمایت آمریکا برای مقابله با ایران نشان‌دهنده از بین رفتن بازدارندگی اسرائیل است.»
«بازدارندگی امنیتی» بخش دیگری از پیام حمله انتقام‌جویانه ایران بود. تهران این بار ۷۲ ساعت قبل از عملیات به همه کشورهای همسایه پیش‌آگهی داد و برای آمریکا و هم‌پیمانانش پیغام فرستاد که می‌خواهد سروقت اسرائیل برود- پیغامی که به‌طور ضمنی به آنها فرصت نصب و فعال کردن پدافند‌های اضافی جهت رهگیری و خنثی کردن پهپاد‌ها و موشک‌ها را می‌داد.
ایران به اسرائیل نشان داد که حفظ امنیت تل‌آویو در گرو حضور دائمی ناو‌ها و جنگنده‌های آمریکایی، فرانسوی و انگلیسی است- مسئله‌ای که در درازمدت با علم به اینکه شاید دفعه بعد فرجه ۷۲ ساعتی در کار نباشد، قابل تضمین نیست و «بازدارندگی امنیتی» ایران هم در همین نقطه تبلور مییابداین پیش‌آگهی چند هدف را دنبال می‌کرد:
*محدود نگه داشتن دامنه حمله به‌منظور جلوگیری از تبدیل تنش به جنگ تمام‌عیار
*دادن روایتی به اعضای غربی شورای امنیت برای اینکه به بهانه موفقیت در رهگیری و خنثی کردن حملات ایران، تبلیغات رسانه‌ای را به نفع تطمیع اسرائیل برای پرهیز از پاسخ متقابل به ایران و دامن زدن به تنش مدیریت کنند.
*رعایت اصل همجواری و درعین‌حال هشدار به کشورهای همسایه که اگر به نفع اسرائیل کاری کنند یا موضعی بگیرند، از دایره امنیت خارج می‌شوند.
*از آن گذشته، این سطح از هماهنگی مستقیم یا غیرمستقیم با آمریکا آن‌هم برای حمله به یکی از متحدان واشینگتن، امری بی‌سابقه از سوی ایران بود که می‌تواند نشان دهنده بلوغ دیپلماتیک تهران هم‌زمان با قدرت‌یابی و قدرت‌نمایی نظامی باشد.
ایران به اسرائیل نشان داد که حفظ امنیت تل‌آویو در گرو حضور دائمی ناو‌ها و جنگنده‌های آمریکایی، فرانسوی و انگلیسی است- مسئله‌ای که در درازمدت با علم به اینکه شاید دفعه بعد فرجه ۷۲ ساعتی در کار نباشد، قابل تضمین نیست و «بازدارندگی امنیتی» ایران هم در همین نقطه تبلور می‌یابد.
جمله «وانگ ئی اظهار داشت که پاسخ ایران محدود و مبتنی بر حق دفاع از خود بود» را چند دفعه می‌خوانم. آیا این همان چین محافظه‌کاری است که دست‌کم تا دو سال پیش، در واکنش به همه منازعات بین‌المللی دست‌به‌عصا راه می‌رفت و به گفتن «خویشتن‌دار باشید» بسنده می‌کرد؟ هم‌زمان با پایان نبرد سایه‌ها میان ایران و اسرائیل، به نظر می‌آید که مرزبندی اتحاد چین- روسیه- ایران هم مشخص‌تر شده و به‌ویژه پکن و مسکو ابایی از علنی شدن آن ندارندیک نکته ظریف
شاید ائتلاف‌سازی پدافندی آمریکا-فرانسه-انگلیس و اردن در رهگیری موشک‌ها و پهپاد‌های ایرانی و نمایش هماهنگ آنها در صحن شورای امنیت و درنهایت موضع‌گیری یکپارچه‌شان مبنی بر تحریم ایران، تصویری از انسجام یاران اسرائیل را به افکار عمومی القا کرده باشد؛ اما این بازتاب ازهم‌گسیختگی آنها است که از قاب رسانه بیرون می‌ریزد. استناد ما برای اثبات این ادعا، خبر «یورونیوز» است که می‌گوید «نتانیاهو به درخواست تلفن نخست‌وزیر بریتانیا پاسخ نداد» یا آنجا که «دیوید کامرون» نخست‌وزیر انگلیس در برابر دوربین «اسکای نیوز» اعتراف می‌کند که «اگر به کنسولگری بریتانیا حمله می‌شد قاطعانه پاسخ می‌دادیم» و خبرنگار غربی او را به چالش می‌کشد که «ایران هم دقیقاً همین کار را کرد».
پس آنها اگرچه در شورای امنیت، ایران را بابت حمله سرزنش کردند، اما در جایی دیگر برای آنکه افسار «بنیامین نتانیاهو» را که ۳۳ هزار نفر را در غزه قربانی کرده است، بکشند، به‌طور ضمنی حق را به ایران می‌دهند.
در مقابل، یاران ایران حتی یک لحظه هم از موضع‌گیری خود عقب‌نشینی نکردند چه در شورای امنیت و چه بعدازآن. این رونوشت روزنامه چینی «گلوبال تایمز» از تماس تلفنی وزرای خارجه چین و ایران بعد از حمله است.
جمله «وانگ ئی اظهار داشت که پاسخ ایران محدود و مبتنی بر حق دفاع از خود بود» را چند دفعه می‌خوانم. آیا این همان چین محافظه‌کاری است که دست‌کم تا دو سال پیش، در واکنش به همه منازعات بین‌المللی دست‌به‌عصا راه می‌رفت و به گفتن «خویشتن‌دار باشید» بسنده می‌کرد؟
هم‌زمان با پایان نبرد سایه‌ها میان ایران و اسرائیل، به نظر می‌آید که مرزبندی اتحاد چین- روسیه- ایران هم مشخص‌تر شده و به‌ویژه پکن و مسکو ابایی از علنی شدن آن ندارند.
یک امتیاز اضافه
ایران پیش‌تر در واکنش به تبعات طوفان‌الاقصی و تجاوز اسرائیل به غزه، توانایی خود را در بسیج یکپارچه محور مقاومت به رخ کشیده بود، اما در شب حمله به رژیم صهیونیستی آنجا که برای ارسال پهپاد‌ها و موشک‌های خود، آسمان منطقه را به کنترل درآورد، عملاً جلوه دیگری از قدرت خود را نشان داد؛ به‌ویژه آنکه به کشورهای منطقه هشدار داده بود مبادا آسمان خود را در اختیار طرف مقابل قرار دهند.
اینکه ترکیه به‌عنوان یکی از اعضای ائتلاف ناتو بگوید از حریم هوایی خود علیه ایران استفاده نمی‌کنیم، شکننده بودن پیمان‌های نظامی غرب را در برابر اولویت‌های منطقه‌ای و مذهبی (با توجه به مسئله فلسطین) به رخ می‌کشد. عدم محکومیت حمله تلافی‌جویانه ایران از سوی کشورهای همسایه هم نشانه دیگری از برتری دست ایران در میدان عمل بود.
از سوی دیگر، ایران با نفوذ به گنبد آهنین اسرائیل، به اعرابی که دنبال عادی‌سازی با اسرائیل و تشکیل پدافند مشترک هستند، هشدار داد اگر همسایه خوبی نباشند، زیر چتر امنیت آمریکا هم از دست موشک‌های ایرانی در امان نخواهند بود.
ساده نباشیم
همان‌طور که شما را از داشتن نگاه کمیت‌محور به توان بازدارندگی امنیتی ایران بر حذر داشتیم، از ساده‌انگاری درباره واکنش رژیم صهیونیستی هم بر حذر می‌داریم. درگیری با ایران برای نتانیاهو که ستاره اقبال داخلی و بین‌المللی‌اش رو به افول است، همچنان از منظر بقای قدرت، یک اولویت است چراکه پای آمریکا را به درگیری مستقیم با ایران باز می‌کند.
اگر واکنش به‌حق ایران به قیمت تا خوردن ورق به نفع اعلام همبستگی غرب با مردی تمام شده که تا یک هفته پیش به دلیل سلاخی کردن و گرسنگی دادن مردم غزه، با شماتت متحدانش مواجه بود، داخل شدنش به جنگ تمام‌عیار با ایران، کل جبهه غرب را به نام اسرائیل و به کام نتانیاهو بسیج می‌کند.
در حال حاضر، دولت واشینگتن به دو دلیل، به‌صورت آشکار و نهان، به نتانیاهو اعلام کرده که اصلاً روی حمایت آمریکا در حمله مستقیم به ایران حساب نکند.
دلیل اول: آمریکا در جبهه اوکراین درگیر است و باید روی مهار چین هم تمرکز کند و در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴، میلی به داخل شدن در جنگ خاورمیانه ندارد، پس نتانیاهو را به انصراف از تلافی و کاهش تنش ترغیب می‌کند.
دلیل دوم: آمریکا می‌داند که اسرائیل برای حفظ حیثیت خود، به‌احتمال‌زیاد گزینه تلافی‌جویی نظامی را انتخاب می‌کند. پس با گفتن اینکه «روی من حساب نکن»، هم دایره حمله احتمالی رژیم صهیونیستی را محدود می‌کند، هم اتهام حمایت از جنگ‌افروزی در منطقه را از خود سلب می‌کند کما اینکه می‌دانیم در پشت صحنه از حمایت اطلاعاتی دریغ نخواهد کرد.
نتانیاهو به دنبال آن است که به‌تدریج شدت این بازی رفت‌وبرگشت را به‌صورت پلکانی بالا ببرد تا درنهایت به هدف خود مبنی بر باز کردن پای آمریکا به جنگ تمام‌عیار برسداقدام نظامی از دریچه دید اسرائیل
فرض کنید که تلافی‌جویی برای اسرائیل جنبه حیثیتی داشته باشد، از کمک نظامی آمریکا (دست‌کم در این مرحله) هم ناامید باشد، آن‌وقت چه طور اوضاع را مدیریت می‌کند؟
فراموش نکنید که ایران قواعد بازی را تغییر داده و آن را بر نوع بازی اسرائیل هم تحمیل می‌کند.
«اسحاق هرتزوگ» رئیس رژیم صهیونیستی به «سی‌ان‌ان» گفته است که اسرائیل بعد از حمله اخیر ایران دنبال جنگ نیست و «در این شرایط نیازمند موازنه است».
ایده‌آل نتانیاهو این است که یک گزینه محدود نظامی مثل انبار دپو تسلیحاتی در خاک ایران را هدف بگیرد، ولی برای این کار به موافقت کشورهای عربی خلیج فارس برای استفاده از حریم هوایی آنها نیاز دارد، مسئله‌ای که تضمین‌شده نیست و درعین‌حال، پاسخی به‌مراتب شدیدتر از دفعه قبل را از جانب ایران به همراه خواهد داشت.
گزینه محتمل‌تر این است که بخواهد با حمله محدود و درعین‌حال مستقیم به منافع و نیروهای وابسته به ایران در منطقه تلافی کند- اقدامی که موجب می‌شود ایران دوباره در مقام حمله و پاسخ‌گویی براید.
به‌این‌ترتیب، به‌شرط پرهیز از جنگ گسترده، شاهد تکرار زنجیره همان نزاع‌های قدیمی هستیم با این تفاوت که دیگر چیزی در سایه نیست.
اما، پیش‌بینی می‌شود نتانیاهو به دنبال آن است که به‌تدریج، شدت این بازی رفت‌وبرگشت را به‌صورت پلکانی بالا ببرد تا درنهایت به هدف خود مبنی بر باز کردن پای آمریکا به جنگ تمام‌عیار برسد.
عملیات پنهان درون ایران مانند «خراب‌کاری در تأسیسات نظامی یا یک حمله سایبری» و عملیات ترور «شخصیت‌های نظامی و اطلاعاتی ایران در داخل یا خارج از کشور» هم با توجه به سابقه رژیم صهیونیستی در لیست گزینه‌های این رژیم است.
همه این گمانه‌زنی‌ها در حالی است که به نتانیاهو هشدار داده شده که درگیری مستقیم با ایران، ارتش اسرائیل را پراکنده و تمرکز آن را از غزه منحرف می‌کند و منجر به بروز اختلال در اقتصاد خسته از جنگ اسرائیل می‌شود.
هم‌زمان جبهه نامنسجم غرب می‌کوشد با تبلیغ «انزوای ایران» و اعمال تحریم‌هایی که ادعا می‌شود صادرات نفت، برنامه موشکی-پهپادی و شرکت‌های مرتبط با سپاه را هدف قرار خواهد داد، دل نتانیاهو را به دست آورد.
انتهای پیام/
مریم خرمائی
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد